Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Tσικνοπέμπτη - Ηθη και έθιμα

Google Ετικέτες :

Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας (της κρεατινής) των Αποκρεών. Ο εορτασμός αυτής της ημέρας είναι ένα έθιμο που δεν γνωρίζουμε από πού προέρχεται. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι το ψήσιμο «τσίκνισμα» του κρέατος στα κάρβουνα. Από το τσίκνισμα έχει πάρει και το όνομα της η ημέρα. Η συγκεκριμένη ημέρα ήταν ιδιαίτερη ανάμεσα στις ημέρες του Τριωδίου γιατί την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια έψηναν κρέας ενώ παλιότερα έλιωναν το λίπος από τα χοιρινά και η τσίκνα ήταν διάχυτη παντού.
Πέρα από το ψήσιμο του κρέατος, κάθε τόπος έχει τα δικά του έθιμα για τον εορτασμό της Τσικνοπέμπτης. Ακολούθως θα αναφέρουμε κάποια από αυτά:

Στην Αρκαδία η Τσικνοπέμπτη είναι μέρα κρεατοφαγίας (μέχρι σκασμού), οικογενειακής συγκέντρωσης και διασκέδασης.

Στην Κοζάνη το περίφημο «τσίκνισμα» πραγματοποιούνταν μέσα από την τσίκνα που αναδύονταν από το αρτυμένο φαΐ, συνήθως κρέας (το οποίο σημειωτέων αποκαλείται «φαΐ» στο τοπικό ιδίωμα π.χ. «Κυριακή σήμερα έχουμε φαΐ μι πατάτσις στου φούρνου». Το να κάψει μια νοικοκυρά το φαγητό εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη πολυτέλεια.

Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ, αναλαμβάνει τα «προξενιά» ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, τελούνται τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια». Δηλαδή, σύμφωνα με το έθιμο βγαίνουν οι γυναίκες στα παράθυρα των καντουνιών και κουτσομπολεύουν στην ντοπιολαλιά τους. Για να κλείσει το έθιμο ακολουθούν καντάδες.

Στο χωριό Κλήμα της Σκοπέλου, οι κάτοικοι αφού φάνε και τραγουδήσουν στα σπίτια τους, βγαίνουν στις γειτονιές και χορεύοντας συγκεντρώνονται στο Πεύκο όπου και συνεχίζουν το γλέντι μέχρι το πρωί.

Σε όλη την περιφέρεια της Πελοποννήσου την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορες λιχουδιές. Πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό είναι μερικά από αυτά.

Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσων είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Για αυτό ντύνεται νύφη και με την συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι. Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματα της.

Στην Αμαλιάδα η «Τσικνοπέφτη» ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το «παστό». Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια. Αυτή ήταν η «γουρναλοιφή». Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά. Στον πάτο του λεβετιού (καζανιού) έμεναν οι «τσιγαρίδες» που νοστίμιζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια). Σε «λεβέτι» έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα και τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη «τσικνιστούν» γιατί θα χάλαγε όλο το «παστό». Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε «λαγήνες» (δοχεία πήλινα) και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο. Μ’ αυτό φίλευαν και τους ξένους.

Ονομαστό φαγητό από «παστό» ήταν οι «καγιανάδες»- οι «αλιμοκαγιανάδες», με κρεμμύδι κι αυγά. Διαδικασία εβδομάδας γιορταστική, με λιχουδιές λογιών – λογιών, κρασί, τραγούδι. Κι «έχει ο Θεός», αφού έδωσε για να έχει κι ο Χριστιανός για όλη τη χρονιά, όλα τα καλά. Και γουρναλοιφή, και τσιγαρίδες και λουκάνικα, και παστό και πυτιά, και γουρνοσάπουνο, και γουρνοτσάρουχα, αλλά και την καπνοσακούλα από τη φούσκα. Για τούτο πρέπουν τις μέρες αυτές γιορτάσια και χαρές. Και «μεγάλη να ‘ναι η χάρη Του». Στη υγειά μας, λοιπόν, με «καράτζαφλο» με συκώτι με ψιλό κρεμύδι, με «οματιές» και κρασί… και πειράγματα… Η μάνα Γη μας τρέφει καλά… καιρός χαράς, καιρός να ξεχαστούμε… τώρα… κι αυτή την εβδομάδα την εβδομάδα της «απολυτής», της «προφωνήσιμης» ή «προφωνής».

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Νέο νομοθετικό πλαίσιο περί λειτουργίας Βlog.

Google Ετικέτες : ,

Ελληνική Δημοκρατία
Υπουργείο Δικαιοσύνης


'Εντυπο υποβολής αίτησης για δημιουργία ιστολογίου στο διαδίκτυο σύμφωνα με το νέο νομοθετικό πλαίσιο περί λειτουργίας των Blogs:
clip_image001

Αρ. Αίτ. …………………………………......
Αστυν. Τμήμα ……..………………………
Ημερ. Παραλαβής ………………….……
Υπογρ. Παραλήπτη ……………………..


ΑΤΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ


ΔΙΕΥΘΥΝΣH ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:.............................................
ΕΠΩΝΥΜΟ:……………………………………………………………
ΟΝΟΜΑ: ………………………………………………………………..
ΑΡ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ: …………………………ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝΗΣΗΣ: ………………………
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: ………………………………………. ΕΠΑΡΧΙΑ: …………………………
ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ: ………………………………………… ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ: …………………………


ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: …………………………………..……… ΑΡ. ΚΟΙΝ. ΑΣΦ. ………………………
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: (Οδός) ……………………………………………….(Αριθμός) ………………..(Πολυκατοικία) ………………………..…. (Διαμ.) ……….……ΤΑΧ. ΚΩΔ. …….....
ΠΟΛΗ/ΧΩΡΙΟ ………………………… ΕΠΑΡΧΙΑ ……………………...ΤΗΛ. ΟΙΚΙΑΣ: …………..…..
ΤΗΛ. ΚΙΝΗΤΟ: ………..……….. ΤΗΛ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ:...............................................
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΑΤΕΡΑ: …………………………………………… ΤΗΛ:................................
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΜΗΤΕΡΑΣ: ……………………………………………………………

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ
Ημερομηνία κατάταξης ……………………………………………….. Α.Σ.Μ. …………………
Βαθμός ………………………. Ημερομηνία απόλυσης/απαλλαγής ……………………….
Σημ.: Αν έχετε απαλλαγεί / διακόψει γράψτε τους λόγους..............................................................................................................................

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ
Αν εκκρεμεί ποινική υπόθεση εναντίον σας ή έχετε καταδικαστεί από Πολιτικό ή Στρατιωτικό Δικαστήριο, αναφέρετε τη φύση του αδικήματος, την ημερομηνία της καταδίκης και την ποινή που σας επιβλήθηκε.
…………………………………………………………………………………………………………..............
Με το παρόν έντυπο αιτούμαι τη χορήγηση άδειας για δημιουργία ιστολογίου και δηλώνω ότι αποδέχομαι τις όποιες πιθανές παρεμβάσεις γίνουν (όταν αυτό θεωρηθεί απαραίτητο) στις αναρτήσεις του ιστολογίου μου, από τους υπεύθυνους του τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Ο ΑΙΤΩΝ- Η ΑΙΤΟΥΣΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Οι αιτούντες οφείλουν να υποβάλουν μαζί με την αίτηση φωτοαντίγραφα πιστοποιητικά σε φύλλο χάρτου Α4 των κάτωθι εγγράφων: (α) Πιστοποιητικό Γέννησης ή Πολιτογράφησης, (β) Απολυτήριο Στρατού, (γ) Δελτίο Ταυτότητας και (δ) δυο φωτογραφίες, όπως και να καταβάλλουν παράβολο εκατόν πενήντα (150) ευρώ.

Copy paste aπό το blog του γεράσιμου που το πήρε από το blog του Giasafox που δεν ξέρω απο που το πήρε αυτος. Εγω παντως ρωτησα. Λετε να περιμενω μηνυση απο τον γερασιμο που θα του εχει κανει μηνυση ο Giasafox που θα του εχει κανει ο αλλος που το πηρε? Πρέπει να ψαξω το Νομο. Και να μην ξεχασω να παρω το δικηγορο μου τηλεφωνο για καθε ενδεχομενο.

Εγω που γραφω τελευταια παραμυθια στο blog μου λετε να κινησω υποψιες? Να φωτογραφιζω καποιους? Λέτε καποιοι πολιτικοί ή δημοσιογραφοι να δουν το προσωπο τους στον Χαμομηλακη τον Ζακετακη ? Η ακομα και στον Ρατατούη? Πάντω αν ερθουν να μου κατασχεσουν τον Αραπακο που τον πηρα με τις οικονομιες μιας ζωης, πριν 2 μηνες , πανω απο το πτωμα μου θα περασουν.

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΡΑΤΑΤΟΥΗ

Google Ετικέτες :

Ενα μεγάλο μπράβο στο Ρατατούηratatouille (Ratatouille) που πήρε το ΟSCAR.

Eδώ μου έκανε τη χάρη και μου ποζάρει ratatouille-foto2όπως του ζητησα .

ratatouille5

Αλλα αυτα δεν ήταν τίποτα μπροστά στην αποκλειστικη συνεντευξη που μου εδωσε αμέσως μετα την απονομη.

Καθήσαμε αναπαυτικά στο σαλονι που μας παραχωρησε η Ακαδημια για την συνεντευξη, και ξεκινησε η συνεντευξη.

ΕΡ: Κύριε Ρατατουη,τι εχετε να πειτε σε ολους αυτους που λενε οτι ειναι αηδιαστικο να ειναι στην κουζινα ενος εστιατοριου ενας αρουραιος?

ΑΠ: Κατ αρχην για τι ειδους αρουραιο μιλαμε? Εγω πριν μπω στην κουζινα κανω το μπανιο μου με τα αφρολουτρα μου και τα αλατα, τα σαμπουαν απο Παρισι, το καθημερινο μου πεντικιουρ , αποτριχωση ουρας, αφτερ σειβ , ακριβές κολωνιες , φοραω και το σκουφο μου και μετα "Δημιουργω".

ΕΡ: Για ποιες διασημες του Χολυγουντ εχετε μαγειρεψει?

ΑΠ: Για παρα πολλες , αλλα μην περιμενετε ονοματα.

ΕΡ: Εισαστε ερωτευμενος αυτη την περιοδο?

ΑΠ: ....αλλη ερωτηση, παρακαλω...

ΕΡ: Αλλαζει κατι στη ζωη σας μετα το ΟSCAR?

AΠ: Οχι, θα παραμεινω παντα ενα παιδι των υπονομων , εραστης της καλης κουζινας και των ομορφων υπαρξεων-ποντικινων. ;)

ΕΡ: Στείλτε ενα μηνυμα στους Ελληνες μπλογκερς.

AΠ: Καλος ο μουσακας και το τζατζικι , αλλα δοκιμαστε και καποια απο τις ποντικο_συνταγες μου.

Και εδω τελειωσε η συνεντευξη με τον Ρατατουη. Πολλοι δημοσιογραφοι απο ξενα καναλια τον πλησιασαν , αλλα αυτος χαριζοντας τους το αστραφτερο του χαμογελο μπηκε στη λιμο και χαθηκε στους δρομους του Μπεβερλυ Χιλς.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ 5 ΠΡΩΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ , ΔΩΡΟ ΕΝΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ ΓΙΑ 2 ΑΤΟΜΑ ΣΤΟ Restaurant του Ratatouille.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΟΛΟΥ Η ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ . ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Ο Χαμομηλάκης λέει την ιστορία του στη Λυδία.

chamomile1 O μικρός Χαμομηλάκης ο Ζακετάκης σήμερα θα πει την ιστορία του στη Λυδία την Τιγρίνα.

Λοιπόν, άκου Λυδιάκι μου.

Οταν ημουνα μικρός , δηλαδή πιο μικρός από ότι είμαι σήμερα, να τόσος δα μικρούλης, πονούσε το κεφαλάκι μου και η μαμά μου η Χαμομηλίνα με πήγε στον γυιό του κυρ Λαγού να με κυττάξει. Ο νεαρός Λαγουδίνος είχε σπουδάσεις γιατρός και είχε έρθει στο δάσος να φροντίζει όλα τα ζωάκια και όλα τα λουλουδάκια που τον είχαν ανάγκη.

Με ξαπλώνει λοιπόν Λυδιάκι μου ο γιατρός Λαγουδίνος CJ041 με κυττάει από δω , με εξετάζει από κει και κουνώντας το κεφάλι του σκεφτικός ... και...δεν λέει κουβέντα...

Η μαμα Χαμομηλίνα ανήσυχη, ο μπαμπάς Χαμομηλίνος το ίδιο κι αυτός.

Και μετά από λίγα λεπτά , επιτέλους μίλησε ο γιατρός.

Δεν είναι τίποτα σοβαρό Χαμομηλοοικογένεια. Ο μικρός Χαμομηλάκης θα χρειαστεί μια θεραπεία που θα πω εγώ και θα γίνει γρήγορα καλά.

Απλά πρέπει να κάνει αυτά που θα του λέμε, για να τελειώσουμε γρήγορα και μετά να μπορεί να παίζει με τα αδελφάκια του και τους φίλους του.

Αρχίζουμε...

πρώτα φέρνει τους βοηθούς του - νοσοκόμους τα μυρμήγκια που θα ανοίξουν μια τρυπούλα στο κεφαλάκι για να βγάλουν απο εκεί ότι δεν χρειαζόταν.

Η κυρία Μέλισσα τσίμπησε τον Χαμομηλάκη για να κοιμηθεί και να κάνει ο γιατρός με την ησυχία του την δουλειά του.

Αφού όλα πήγαν καλά και ο Χαμομηλάκης φόρεσε στο κεφάλι του ένα άσπρο καπελάκι που πολύ του άρεσε. Επρεπε να συνεχίσουν με άλλη θεραπεία τώρα.

Κλάμα ο Χαμομηλάκης, είχε κουραστεί απο τα σούρτα φέρτα με το γιατρό , τους νοσοκόμους μυρμηγκάδες, τη νοσοκόμα κυρα Μέλισσα που τον πονούσε με τα τσιμπήματά της. Εκλαιγε και θύμωνε και κατέβαζε τα μούτρα.

Αυτά Λυδιάκι μου τα λένε τώρα που μεγάλωσα λίγο η μαμά μου, ο μπαμπάς μου και τα αδελφάκια μου, αλλά εγώ ούτε που τα θυμάμαι. Εγώ λέω μα δεν ήμουν καλό παιδάκι? Εγώ έκλαιγα και θύμωνα? Μα δεν μπορεί.

Και συνεχίζω Λυδιάκι. Μετά ο κυρ Λαγουδίνος ο γιατρός είπε ότι πρέπει να ρίξουν ζεστό ήλιο στο κεφαλάκι μου για να γίνει εντελώς καλά. Αλλά πως εγώ πρέπει να είμαι ακίνητος για να πάνε οι ακτίνες του εκεί που πρέπει. Μου φτιάξανε και μια μάσκα , είπε η μαμά και ο μπαμπάς, που θα έπρεπε να φοράω. Εγώ όμως τίποτα. Δεν καθόμουν με τίποτα. Και έκλαιγα και χτυπιόμουν και τους θύμωνα. Τότε είπε ο κυρ Λαγουδίνος θα τον κοιμήσουμε τον Χαμομηλάκη και θα του ρίξει ο ήλιος τις ακτίνες του.

Ετσι και έγινε. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι μικρή μου Λυδία, έπρεπε να κάτσω, για να τελειώνει και αυτό που έπρεπε να γίνει και να γίνω γρήγορα καλά να βγαίνω στις κούνιες και να πηγαίνω να παίζω.

Δεν ήταν και τίποτα το δύσκολο να κάθομαι ακίνητος για λίγο. Ούτε πονούσε άλλωστε. Αλλά επειδή ήμουν μικρούλης φοβόμουν. Ηταν πράγματα άγνωστα για μένα.

Αυτά γίναν όταν ήμουν μικρούλης και γι αυτό η μαμά μου η Χαμομηλίνα μου φοράει ζακετάκι και με προσέχει λίγο περισσότερο από τα αδελφάκια μου, να μην κρυώσω, να φάω και όλα αυτά που κάνουν οι μαμάδες.

Ετσι έχει η ιστορία μου μικρή μου Λυδία μου και σου λέω ότι δεν είναι τίποτα, τα έχω περάσει και εγώ αυτά και όλα θα πάνε καλά και θα τα θυμάσαι όταν μεγαλώσεις και θα τα λές σε άλλα παιδάκια.

Πολλά φιλάκια απο τον Χαμομηλάκη τον Ζακετάκη μικρή μου Λυδία.

Και πσστττ θα πάνε όλα καλά. Να μη φοβάσαι τίποτα.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Παίζουμε το "άνοιξε το κοντινότερο βιβλίο...."

MyMotherHauntsDreams Ο kaveiros με κάλεσε στο μπλογκοπαίχνιδο πιάστε το πλησιέστερο βιβλίο, ανοίξτε στη σελίδα 123 και γράψτε την 6η,7η και 8η περίοδο.

Και γω για παιχνίδια δεν λέω οχι. Αρπαξα το βιβλίο που διαβάζω αυτή την περίδο (Η Μάνα και το Νόημα της Ζωής - Irvin D.Yalom)

και ..γράφω....

.....Από το 1911 που ο Φρόϋντ αναφέρθηκε πρώτη φορά σ΄αυτό, μια μυστηριακή αίγλη περιβάλλει το αρχικό όνειρο που φέρνει ο ασθενής στην ψυχανάληση. Ο Φρόϋντ πίστευε ότι αυτό το πρώτο όνειρο είναι ανεπεξέργαστο και εξαιρετικά αποκαλυπτικό, γιατί στο ξεκίνημα οι ασθενείς είναι ακόμα αθώοι και δεν έχουν προλάβει να υψώσουν τις άμυνές τους. Αργότερα μέσα στη θεραπεία, όταν έχει γίνει φανερό ότι ο θεραπευτής διαθέτει πολύ εξασκημένες ικανότητες ερμηνείες των ονείρων, ο ονειροπλόκος που κατοικεί στο ασυνείδητό μας αρχίζει να γίνεται προσεκτικός, βρίσκεται σε πλήρη επιφυλακή και στο εξής φροντίζει να κατασκευάζει όνειρα πιο σύνθετα και πιο συσκοτιστικά.....

Η σειρά των π.κ., ανεμοσκορπίσματα, nellinezi, σωτηρη, ονειρομαγειρέματα, άσπρη αγάπη, constantinos και όποιοι-ες άλλοι θέλουν να πάρουν μέρος στο παιχνίδι.

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Στην Πόρτα των Εποχών.

Ηρθε η Ανοιξη. Σιγουρα ηρθε.si-300241_jpg_maxdim-400_resize-yesΤο ειπε και ο μικρος Χαμομηλακης και οχι μονον. Και τ αλλα λουλουδακια που ξυπνησαν, αναμεσα στα χασμουρητα τους και τα τεντωματα τους , τοπαν κι αυτα. Και τα πουλακια αυτο τραγουδουσαν. Μεχρι........που.....

Εφευγε ο Χειμωνας . 1247401496047705380S425x425Q85

Βρεθηκαν με την Ανοιξη στην Πορτα των Εποχων. Καιρο είχε να την δει ο Χειμώνας.

Βρε, της λεει, τι ομορφιες ειναι αυτες..!!! Περσυ δεν ειδωθηκαμε καθολου. Μου ελειψες.

Γεια σου γερο-Χειμωνα, του λεει η Ανοιξη. Νομιζα οτι ειχες φυγει.

Εφευγα, ναι... τωρα... πριν λιγο δηλαδη... Αλλα ας πουμε καμμια κουβεντουλα, πριν παω να ξεκουραστω.

Και παει να στρογγυλοκαθησει. Κυτταει καλα-καλα την Ανοιξη και του καλαρεσει. Εμ αυτο ελειπε, να μην του αρεσε κιολας.

Ε, να μην σε κραταω, του λεει η Ανοιξη. Ασε , τωρα θα αναλαβω εγω. Αντε εσυ κοιμήσου.

Με τα χιλια ζορια σηκωθηκε ο γερο-Χειμωνας, ενοιωσε οτι ηταν ανεπιθυμητος και πηρε τα μουτρα του να φυγει.

Αγκαλια? Φιλακι? της λεει. Κατι να παρω μαζι φευγοντας...

Τρομαξε η Ανοιξη. Σε κατι τετοια δεν την ειχε συνηθισει ο Χειμωνας και ουτε ηθελε εδω που τα λεμε. Τον κρυο.... Τα σουξου μουξου τον μαραναν τωρα.

Αχ, Χειμώνα μου καλε, ουτε αγκαλια, ουτε φιλακι, γιατι με τα χιονια σου και το κρυο σου θα με μαρανεις.

Να θα σου κουνήσω το χερι απο το παραθυρο φευγοντας και θα παρεις μαζι σου την εικονα μου.

Και ετσι τον οδηγησε στην πορτα και τον εβγαλε εξω, να παει στο καλο.

Και καθησε η Ανοιξη λιγο ανησυχη για την απροσμενη αυτη συναντηση και ευχηθηκε να μην τον ξαναδει.

Το ιδιο ευχηθηκε και ο μικρος Χαμομηλακης που τις προηγουμενες μερες του φορεσε η μαμα Χαμομηλινα ζακετακι για να μην κρυωσει και δεν το ηθελε καθολου.

χαμομηλακι με ζακετακι? που ξανακουστηκε? ασε που του κολλησαν και παρατσουκλι τα αλλα. Χαμομηλακης ο Ζακετακης.

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Καϊμακτσαλαν

Google Ετικέτες : , ,

Αφου χιονιζει σε ολη την Ελλαδα, εκτος απο εδω,IMG_0108IMG_0109

ειπα να βαλω κατι χιονισμενες φωτο μου απο το Καιμακτσαλαν.

IMG_0101 IMG_0105

Το πρωι ακουσα οτι η θερμοκρασια εκει πανω ειναι -19 βαθμους Κελσιου.

Εδω φαινεται η Εθνική μας Ομαδα που εκανε προπονηση γιατι τελος Νοεμβρη το χιονι ηταν πολυ λιγο. Και δεν είχαν ανοιξει οι πίστες ακομη.IMG_0106 IMG_0115

IMG_0103

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Πανδαισία γυάλινων χρωμάτων .

355549184_41c9ba1d91

Google Ετικέτες : ,

Την ιδέα μου center_05 την έδωσε μια ακτίνα του ήλιου που έπεφτε σε μια δροσοσταλίδα και την έντυνε με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Την είδα και θαύμασα. Εκανα μια βόλτα στον παγκόσμιο ιστό, βάζοντας μια μόνο λεξούλα "γυαλί". glassbridge2

Και μου ξετυλίχτηκαν όμορφες εικόνες, πραγματική τέχνη που φτιάχνει το ζωντανό χρωματιστό γυαλί. glassbridge1

Σκέφτηκα είναι κρίμα να μην να τις δουνε και αλλοι. Chihuly_Chandelier_close-up Οι φιλοι, οι περαστικοι, οι "ειδα φως και μπηκα".

Εγω παντως μαγευτηκα. Colored_Glass_by_Ed_Resler_001Colored-Blown-Glass-Collage-Photographic-Print-C10219486 Φυσικα, γούστα είναι αυτά.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

ήρθε η ΄Ανοιξη

Google Ετικέτες :

Ο μικρός Χαμομηλάκης clip_image002 ξύπνησε, τέντωσε τα φυλλαράκια του , έστρωσε τα μαλάκια του με μια μικρή δροσοσταλίδα που βρηκε πανω του και κοίταξε γύρω του.

Τι να δει…

Πολλά λουλουδάκια είχαν εδώ και ώρα, μην πούμε και μέρες ξυπνήσει και είχαν αρχίσει την κουβέντα.

Άργησα σκέφτηκα. Με πήρε ο ύπνος. Θα ρωτήσω τον κοντό clip_image004 τι ώρα είναι.

- Ει κοντεεεε. Τώρα ξύπνησες κι εσύ?

Ο κοντός ούτε που να το κοιτάξει δεν γύρισε.

Χμμ σκέφτηκε ο Χαμομηλακης. Για να δω κανέναν άλλο εδώ γύρω να μάθω.

Ααα να ο μαλλιάδες. clip_image006

- Πσσσστ εσείς. Τι ώρα είναι ? Τίποτα… Μιλιά.

Ο χαμομηλακης δεν ξέρει τι να υποθέσει. Μα κανείς δεν του δίνει σημασία?!

Τρίβει τα ματάκια του και σκέπτεται να κοιτάξει πιο μακριά από τη γειτονιά. Απέναντι στα μεγάλα δέντρα.

Και τι βλέπει…!!!! Μια νυφούλα!!!clip_image008

Αααα νατα μας. Θαχουμε και γάμο. Παρά λίγο να τα χάσω τα καλά. Πανηγύρια και χαρές. Γλέντια και χορούς.

Εκείνη τη στιγμή περνά από κει και ο Νάκος clip_image010

- Νακοοοο Νακοοοο καλέ πια είναι αυτή που παντρεύεται?

- Χαχαχαχα η αμυγδαλιά είναι χαμομηλάκο και δεν παντρεύεται. Απλά φόρεσε το λευκό της φόρεμα.

Μπορεί να είναι μικρός, αλλά δεν είναι και χαζός ο χαμομηλακος. Σιγά μην τον πιστέψει το Νακο. Μια ζωή ψέματα λέει. Τώρα θα πει αλήθεια? Οπότε αυτός δεν πιάνεται.

Και πάνω που σκέπτεται από πού να μάθει τι γίνεται έρχεται δίπλα η κυρία Πεταλούδα.clip_image012 Φίλη της μαμάς του Χαμομηλίνας από τα παλιά.

Τι να κάνει , τι να κάνει.

Πρώτον, Θα την πάρει με το καλό.

Δεύτερον, θα της κάνει κομπλιμέντα και

τρίτον αν δεν του πει κι αυτή θα βάλει τα κλάματα.

Σχέδιο 1ο.

- Καλημέρα σας κα Πεταλούδα μας. Πως κι από δω? Περάστε περάστε.

Σχέδιο 2ο.

Μα τι όμορφη που είσθε σήμερα! Τι κάνατε στα φτερά σας? Πως γυαλίζουν έτσι! Στις ομορφιές σας, όπως πάντα άλλωστε.

- Γεια σου χαμομηλακη, του λέει η κα πεταλούδα. Τι κάνεις μικρέ?

Χαρά ο χαμομηλακης!!! Να κάποιος του έδωσε σημασία. Οπότε άκυρο το Σχέδιο 3 κλάματα κλπ.

- Καλά , καλά, απαντάει ο μικρός. Και συνεχίζει χωρίς να πάρει ανάσα. Κυρία Πεταλούδα εσείς που γυρνάτε όλο τον κόσμο, πες τε μου κι μένα τι γίνεται στο δάσος? Χμμμ γιατί μόλις ξύπνησα και κανείς δεν μου μιλαει.

- Αααα μικρέ χαμομηλάκη. Δεν τα έμαθες? Ήρθε η ΑΝΟΙΞΗ! Ναι , ναι.

Ηρθε η Ανοιξη???!!!!! clip_image014

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

...το τέλος του παραμυθιού.

Κεφάλαιο 3ο

Kαι έφυγε το αλεπούδι και πήγε στη φωλίτσα του και περνούσαν οι μέρες, περνούσαν οι μήνες και του έλειπε ο λυκάκος του.

Εκλαιγε, στεναχωριόταν αλλά δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα.

Με το λυκάκο επικοινούσαν με ένα δικό τους τρόπο, με αυτόν που έχουν τα ζωάκια που είναι ερωτευμένα και που νοιάζονται το ένα το άλλο.

Ηξεραν και τα δυο τους κάθε μέρα αν ήταν χαρούμενα ή δυστυχισμένα, ξέγνοιαστα ή κλαμένα. Ετσι πολλές φορές καταφέρναν και νοιώθαν ότι είναι κοντά…. άλλες πάλι ότι είναι τελείως μόνα τους στις φωλιές τους.

Το μικρό αλεπουδάκι ήταν τελείως μόνο του, ενώ ο λύκος ήταν «μόνος» του.

Και ξαφνικά … μια μέρα….. όλα άλλαξαν. Όλα γίνανε διαφορετικά. Ηταν όπως, κάπου, σε κάποιο αστέρι είχε γραφτεί η μέρα της γνωριμίας τους, έτσι και τώρα…

Κάπου, σε κάποιο άλλο αστέρι είχε γραφτεί και αυτό που έγινε.

Αν θέλετε να μάθετε τι έγινε στη συνέχεια ψάξτε αυτό το αστέρι που πάνω του είναι γραμμένη η ιστορία, -το «μικρό τους μυστικό» όπως το ονομάσαν ο λυκάκος και το αλεπούδι- και κάποιο βράδυ μπορεί και να σας την πει…

clip_image002

Google Ετικέτες :

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

...συνέχεια στο παραμύθι...

clip_image002

Κεφάλαιο 2ο

clip_image004

clip_image006Το αλεπουδάκι και ο λυκάκος συναντήθηκαν μόνοι τους.

Τι χαρούμενο που ήταν το αλεπούδι!!!!!!

Και ο λύκος όμως φαινόταν χαρούμενος!!!!clip_image008

Τα είπαν, γελάσανε και μετά σκεφτήκανε να πάνε κάπου πιο μακρυά μες στο δάσος να μείνουν τελείως μόνα τους.

Βρήκαν ένα σκιερό μέρος κάτω από πυκνή βλάστηση και καθίσανε πάνω στο μαλακό χορτάρι να κοιταχτούνε.

Το αλεπουδάκι βυθίστηκε στα γλυκά μάτια του λυκάκου πού σαν να ήταν φοβισμένα, σαν να ήταν αμάθητα να τα κοιτάνε με τέτοιο τρόπο, σαν … και αυτό δεν μπορούσε και δεν καταλάβαινε τι θέλανε να πούνε αυτά τα γλυκά ματάκια. Κάτι που επίσης το ξάφνιαζε ήταν που η καρδούλα του χτυπούσε πιο γρήγορα από ότι συνήθως.

Χμμμ … μα τι γλυκός λυκάκος φαίνεται αυτός!!!!… σκέφτηκε. Και γιατί μου λέγανε ότι οι λύκοι είναι κακοί και πρέπει να τους προσέχω;;

Περίεργο και σαν μεθυσμένο όπως ήταν, πλησίασε πιο πολύ το λύκο να τον μυρίσει από πιο κοντά. Αυτός, προς στιγμήν τραβήχτηκε λίγο και σήκωσε το τρίχωμά του στην πλάτη. clip_image010

Ουπσσς σκέφτηκε το αλεπούδι,,, χμμμ μα τι έκανα και μου αγρίεψε;;

Ξαναπλησίασε σε λίγο και ο λύκος το άφησε να τον μυρίσει. Μμμμμ τι όμορφα που μύριζε το δερματάκι του… η γουνίτσα του…

Τότε το αλεπούδι δεν κατάλαβε πώς βρέθηκαν ενωμένα τα χειλάκια τους στα πιο γλυκά φιλάκια του κόσμου. Εεεε εκεί ήταν που το αλεπούδι κόντεψε να πέσει κάτω ξερό. Φοβήθηκε ότι ακούγεται το νταπ ντουπ της καρδούλας του και ότι θα τρομάξει το λύκο.

Μα και ο λυκάκος κρατούσε το μικρό αλεπούδι αγγκαλίτσα και του έδινε όλη τη γλύκα του και κάτι φιλάκια που μοιάζαν ποτισμένα με σπάνια βότανα του δάσους.

Και κάπως έτσι με αγκαλιές και πολλά φιλιά ήταν η πρώτη τους κρυφή συνάντηση, και έτσι γεννήθηκε το «μικρό τους μυστικό». Το είπαν έτσι γιατί δεν θέλανε να μάθουν τίποτα τα άλλα ζωάκια του δάσους, μήπως και ζηλέψουν και τους ματιάσουν στο τέλος.

clip_image012

clip_image014Και κάπως έτσι άρχισε η μικρή όμορφη ιστορία του Αλεπουδιού και του Λυκάκου.

clip_image016

Απρόσμενα, ξαφνικά, γλυκά, λες και ήταν γραμμένη σε κάποιο αστέρι και κάποια στιγμή θα γινόταν.

Και μετά από λίγες μέρες ξαναβρεθήκαν στο ίδιο μέρος για να ζήσουν το «μικρό τους μυστικό» και να μεθύσουν από τα γλυκά φιλάκια και τις αγκαλίτσες που κάνανε και τα μυρισματάκια το ένα στο άλλο και τα γλυψιματάκια στις γουνίτσες τους.

Όλα για τα δυο ζωάκια ήταν τόσο όμορφα, ή σχεδόν όλα. Γιατί το αλεπουδάκι έπρεπε να γυρίσει στο άλλο το μακρινό δάσος και να αποχωριστούνε.

Πόσο λυπημένα ήταν και τα δύο τους.

clip_image018Πόσο πονούσαν οι καρδούλες τους.

Πόσο κλαίγανε τα ματάκια του αλεπουδιού.

Αλλά και ο λυκάκος ήταν στεναχωρημένος, μόνο που δεν ήθελε τόσο να το δείχνει.

Φοβόταν μήπως δεν ξαναδεί το μικρό Αλεπούδι,

clip_image020αλλά και αυτό, τον ίδιο φόβο είχε στην καρδούλα του πού τώρα έκλαιγε βουβά.

...συνεχίζεται...

Google Ετικέτες :

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Το αλεπούδι και ο λυκάκος

Κεφάλαιο 1ο

clip_image001

Google Ετικέτες :

clip_image003 Mια όμορφη χειμωνιάτικη νύχτα το μικρό αλεπουδάκι βγήκε στο δάσος να βρει παρέα. Διάφορα άλλα ζωάκια ήταν και αυτά έξω. Άλλα παίζανε , άλλα τρώγανε, άλλα μιλούσανε, άλλα χαϊδευόντουσαν.

clip_image004Εδώ πρέπει να πούμε ότι το αλεπουδάκι δεν έμενε σ αυτό το δάσος, μόνο για λίγο είχε έρθει , έτσι για διακοπές.

Η φωλίτσα του ήταν σε άλλο δάσος μακρινό, πολύ πιο μακριά από αυτό εδώ.clip_image005

Το αλεπουδάκι εκείνο το βράδυ ένοιωθε περίεργα, είχε μια κρυφή διαίσθηση που δεν ήξερε τι θα του συμβεί, αλλά κάτι περίεργο περίμενε να γίνει…

Μύρισε τον αέρα γύρω του και μια τελείως διαφορετική οσμή έφτασε στα ρουθούνια του. Ξένη, καθόλου γνωστή. Ξαναμύρισε μπας και καταλάβει τι ζωάκι ήταν αυτό κάπου κοντά του και τότε είδε πίσω από τους θάμνους κάτι να κουνιέται.

Φοβήθηκε και κούρνιασε…

Ήταν ένα άλλο ζωάκι εκεί κοντά του, άγνωστο… δεν το είχε ξανασυναντήσει.

Χμμμ σκέφτηκε το μικρό αλεπούδι…και τώρα τι κάνω;

Περίεργο όπως ήταν, πλησίασε τους θάμνους … και … τι να δει…

Ένα Λύκο…!!!! clip_image007

Ενα λυκάκο… να το κοιτάει και να το ..ζυγίζει με το βλέμμα του…

Το αλεπουδάκι φοβισμένο μεν, περίεργο δε, έμεινε ακίνητο. Τότε ο λύκος το πλησίασε και του έκανε σνιφ σνιφ.

Παίρνοντας λίγο θάρρος -και πιο πολύ επειδή ήταν μικρό και ανήξερο- βγάζει ένα γρυλισματάκι και λέει στο λύκο:

- Γκρρρρ δεν μου αρέσει να με μυρίζουν… γκρρρ

χεχεχε…γέλασε ο λύκος από το γρύλισμα του μικρού αλεπουδιού και το ξαναμύρισε πάλι …σνιφ σνιφ σνιφ

Το μικρό αλεπουδάκι, ασυνήθιστο από τέτοιου είδους συμπεριφορές σηκώθηκε και έφυγε…

clip_image009

clip_image011clip_image009[1]

clip_image013Την άλλη μέρα το αλεπουδάκι βγήκε βόλτα στο δάσος χαιρέτισε τα άλλα ζωάκια, μίλησε μαζί τους, αλλά τα πονηρά ματάκια του έψαχναν το λύκο που είχε γνωρίσει. Πήγε από δω, πήγε από κει, πουθενά ο λύκος.

Το βράδυ ξαναβγήκε μια βόλτα, με την ελπίδα μήπως και τον βρει, αλλά γύρισε άπρακτο στη φωλίτσα του.

clip_image015Για πολλές μέρες έβγαινε στο δάσος, ήταν κοινωνικό με τα άλλα ζώα, αλλά ο σκοπός του ήταν πια ένας : να βρει το λύκο.

Ώσπου μια μέρα τον ξαναείδε σε ένα ξέφωτο του δάσους να μιλάει ψιθυριστά με άλλα ζώα και τον χαιρέτισε. Αυτός ξαναπήγε κοντά και άρχισε πάλι τα σνιφ σνιφ, που από τη μια εκνεύριζαν το αλεπουδάκι, από την άλλη άρχιζαν να του αρέσουν. Αυτό δεν ήταν συνηθισμένο να το πλησιάζουν και να το μυρίζουν τα άλλα ζωάκια. Άσε που ήταν και άγριο, δάγκωνε, κλωτσούσε, έκανε όλα αυτά που σε άλλα ζώα του δάσους άρεσαν και σε άλλα δεν άρεσαν.

Με τον λύκο όμως τα είχε λίγο χαμένα. Δεν ήξερε ούτε γιατί τον έψαχνε, ούτε γιατί τον άφηνε να το μυρίζει -και ας έβγαζε ακόμα μικρά γρυλισματάκια- ούτε γιατί χαιρόταν όταν τον έβρισκε.

Σιγά σιγά το αλεπουδάκι έβγαινε τις βολτίτσες του με ένα και μόνο σκοπό. Να βρει τον λύκο, να το μυρίσει, αυτό να του γρυλίσει χαριτωμένα, να του κάνει μπόϊνγκκκκ και μετά να γυρίσει χαρούμενο στη φωλίτσα του.

clip_image017

Πέρασαν πολλά τέτοια βράδια που το αλεπουδάκι έβγαινε, και άλλοτε συναντούσε το λύκο και ήταν χαρούμενο για το λίγο που μιλούσαν και προπάντων για τα σνιφάκια, και άλλοτε δεν τον έβρισκε και γύρναγε στεναχωρημένο στη φωλίτσα του.

Το αλεπουδάκι λοιπόν με το λυκάκο είχαν γίνει κάτι σαν φιλαράκια. Μυριζόντουσαν, παίζανε… αυτός άλλες φορές ήθελε να του κρεμάσει ντενεκάκια στην ουρίτσα του, που δεν είχε γιατί ήταν και το μόνο κολοβό αλεπούδι του δάσους και ίσως γι αυτό ήταν και επιθετικό με τα άλλα ζωάκια.

clip_image019Και έτσι περνούσαν οι μέρες , περνούσε ο καιρός …clip_image021

clip_image023Ώσπου μια ηλιόλουστη μέρα κανονίσανε να βρεθούνε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα όλων του δάσους και να τα πούνε κάπου πιο ήσυχα.

Το μικρό αλεπουδάκι ήταν πολύ αγχωμένο για αυτή τη συνάντηση, γιατί όσο ήταν κάτι σαν φιλαράκια με το λύκο, όλα ήταν καλά και ωραία. Τώρα όμως…; Και από νωρίς το πρωί χτένιζε τη γουνίτσα του, έφτιαχνε τα ματάκια του, έπλενε με τη γλωσσίτσα το δερματάκι του και από τη μια ήταν χαρούμενο, από την άλλη ήταν και λίγο φοβισμένο, χωρίς να ξέρει και τον πραγματικό λόγο. Σημασία έχει ότι ήταν κατενθουσιασμένο γι αυτή τη συνάντηση.

Και έφτασε αυτή η στιγμή…!!!!