Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Πανδημία Κέρδους

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα.
Οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’αυτό.
Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 25 σέντς.

Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα γι’ αυτό.
Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο.

Και οι δημοσιογράφοι δεν λένε τίποτα.
Είναι κάποια χρόνια που εμφανίστηκε η γνωστή πια γρίπη των πουλερικών.

Παγκοσμίως οι δημοσιογράφοι μας πλημμύρισαν με πληροφορίες, πανικό, σήματα κινδύνου.
Επιδημία, η πιο επικίνδυνη απ’ όλες, μια πανδημία!!!

Μιλάγανε μόνο για την τρομακτική αυτή ασθένεια των πουλερικών.

Και βέβαια, η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε το θάνατο μόλις 250 ατόμων παγκοσμίως. 250 θάνατοι σε 10 χρόνια, δηλαδή αναλογικά 25 θάνατοι το χρόνο.

Η κοινή γρίπη σκοτώνει μισό εκατομμύριο ανθρώπων το χρόνο παγκοσμίως.

Μισό εκατομμύριο έναντι 25.

Για ένα λεπτό. Τότε γιατί τόση φασαρία με τη γρίπη των πουλερικών;

Γιατί πίσω από αυτά τα κοτόπουλα υπήρχε ένας «κόκορας», ένας κόκορας με μεγάλο λειρί.

Η διεθνής φαρμακευτική Roche με το πασίγνωστο Tamiflú της πούλησε εκατομμύρια δόσεων στις Ασιατικές χώρες.


Ακόμα και αν το Tamiflú έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη του πληθυσμού της.


Με την γρίπη των πτηνών, η Roche και η Relenza, οι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά με αντιγριππικά, κέρδισαν χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια.


Πρώτα με τα πουλερικά και τώρα με τα χοιρινά.

Ναι, τώρα ξεκίνησε η ψύχωση της γρίπης των χοίρων. Και όλοι οι δημοσιογράφοι του κόσμου μιλάνε μόνο γι’αυτό.
Πια δεν λένε τίποτα για την οικονομική κρίση ούτε τους βασανισμένους στο Guantánamo.


Μόνο για τη γρίπη των χοίρων.


Και διερωτώμαι: αν πίσω από τα πτηνά υπήρχε ένας «κόκορας», πίσω από τα γουρουνάκια να μην υπάρχει ένα «μεγάλο γουρούνι»;


Ας δούμε τι λέει ένας υπεύθυνος των εργαστηρίων της Roche.
ROCHE: Εμάς μας απασχολεί πολύ αυτή η πανδημία, τόσος πόνος, γι’ αυτό δίνουμε στην αγορά το θαυματουργό Tamiflú.


- Και πόσο πωλείται το «θαυματουργό» Tamiflú;

- Λοιπόν, είναι 50 δολάρια το κουτί.

- 50 δολάρια το κουτί με τις κάψουλες;

- Πρέπει να καταλάβετε κυρία ότι τα θαύματα πληρώνονται ακριβά.

- Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι αυτές οι εταιρείες βγάζουν μεγάλα κέρδη από τον δικό μας πόνο.

Η εταιρεία Gilead Sciences της Β. Αμερικής έχει την πατέντα του Tamiflú.
Ο κύριος μέτοχος αυτής της εταιρείας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία προσωπικότητα της πολιτικής, τον Donald Rumsfeld, γραμματέα αμύνης του George Bush, υπεύθυνο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Οι μέτοχοι των φαρμακευτικών Roche και Relenza τρίβουν τα χέρια τους, είναι ευτυχείς με τις πωλήσεις τους, που για άλλη μια φορά φέρουν εκατομμύρια, του αμφίβολου Tamiflú. Η πραγματική πανδημία είναι η απληστία, τα τεράστια κέρδη αυτών των ιδιοτελών της υγείας.

Δεν αρνούμαστε τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει η κάθε χώρα.

Αλλά αν η γρίπη των χοιρινών είναι μια φοβερή πανδημία απ’ ό,τι λένε τα μέσα ενημέρωσης, εάν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ασθένεια, γιατί δεν τη δηλώνει ως παγκόσμιο πρόβλημα της δημόσιας υγείας και να δώσει εντολή να παρασκευασθούν γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της; Να απορρίψει τις πατέντες της Roche και της Relenza και να κάνει διανομή δωρεάν γενικών φαρμάκων σε όλες τις χώρες και ειδικά στις πιο φτωχές. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΜΒΟΛΙΟ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ «ΠΑΝΔΗΜΙΑ».

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Nά ΄χω μάτι?

Το Σάββατο γυρνώντας απ την παραλία και σταματώντας να πάρω κονσέρβες του Σακιλάκου,  βλέπω την θερμοκρασία στο αμάξι στο λιμιτ απ. Ένα κόκκινο φωτάκι άναβε, που πολύ με φόβισε, γιατί στη φύση γενικότερα το κόκκινο σημαίνει κίνδυνος και επειδή δεν πολύ σκαμπάζω απ τα του αυτοκινήτου το πήγα στο πλησιέστερο βενζινάδικο. c-mater

-Άναψε ένα λαμπάκι εδώ του λέω του “παιδιού”.

- Πού? μου λέει το “παιδί”?

-Να εδώ μέσα στην οθόνη του λέω. Γέλασε. Είπα κάτι λάθος? Μήπως δεν λέγεται αυτό το πράμα οθόνη και λέγεται κάπως αλλιώς? Δεν ξέρω, θα σας γελάσω.

-Ωχ λέει. Ωχ λέω και εγώ. Τί? του λέω , κάηκε τ αμάξι?  - Όχι, μου λέει, αλλά παραλίγο να καεί.

Να μην σας τα πολυλογώ, ήρθε τ αφεντικό του “παιδιού”, γιατί το “παιδί” μου είπε ότι εγώ δεν ανοίγω την τάπα. Γιατί του λέω? Έχεις κάτι μαζί μου? Με ξέρεις?

- Όχι , καλέ μου λέει, αλλά δεν θέλω να καώ. Και τ αφεντικό μας έχει πει να μην ανοίγουμε τάπες γιατί αυτός μια φορά κάηκε. Ήρθε, που λέτε τ αφεντικό, και αφού κοίταξε μέσα στο ανοιγμένο καπάκι του αυτοκινήτου, κάνει ωχχχχ. Αντε πάλι ωχ!

- Τι του λέω? Το έκαψα? – Όχι , μου λέει, αλλά παραλίγο….

Πάλι καλά σκέφτηκα. Και τώρα τι θα κάνουμε , τον ρωτάω. – Θα περιμένουμε , μου λέει. Τι του λέω και μου ρθε στο μυαλό η διαφήμιση “ντομάτες έχετε? αμέ. ………μα τι περιμένουμε? το καλοκαίρι? και επειδή είμαστε στο κατακαλόκαιρο είπα να μην τον ρωτήσω τι θα περιμένουμε , μπας και μου πει το χειμώνα….

- Μάλιστα του λέω. Να περιμένουμε. – Να κρυώσει η τάπα για να τ ανοίξουμε , μου λέει γιατί μια φορά πριν από χρόνια , άνοιξα μια τάπα, να σαν καλή ώρα αυτήν, και μου πετάχτηκε το καυτό νερό στα μούτρα και στο σώμα και στο πόδι…….. και συνέχισε… γιατί ήθελε να μου πει όλο το στόρυ. … Αλλά μετά ευτυχώς πήγα στη μάνα του Κίμωνα του φαρμακοποιού που έφτιαχνε μια αλοιφή για το κάψιμο….. Και τότε σκέφτηκα ότι πρέπει να πάρω απ τον Κίμωνα μια τέτοια αλοιφή καλού κακού , να την έχω. Ποτέ δεν ξέρεις…

Και αφού πέρασε κανά μισάωρο, ΧΩΡΙΣ τσιγάρο, γιατί εκεί ήταν βενζινάδικο…ξανάρθε το “παιδί”, είδε την τάπα,  φώναξε το αφεντικό και άνοιξε την τάπα ενός δοχείου που ήταν σχεδόν άδειο νερού.

Η διάγνωση ήταν : Τρύπιο ένα σωληνάκι από κει κάτω με αποτέλεσμα να φεύγει το νερό , να έχει αδειάσει το δοχιάκι και να μου ανάψει το λαμπάκι. Παραλίγο να πω , μα πως , αφού πριν λίγο έριξα νερό στο παρ μπριζ και είχε…. Ευτυχώς τελευταία στιγμή το σκέφτηκα και  δεν τοπα, ακόμα θα γελούσαν.

Την Δευτέρα ήρθε το παιδί του Συνεργιά και πήρε το αμάξι και μιλώντας στο τηλέφωνο η νέα διάγνωση ήταν : – Πας για καινούργιο ψυγείο, τ άλλο τα φτύσε.

Όλη αυτή την βδομάδα τίμησα δεόντως το ποδήλατο, που καλή άσκηση είναι, δεν λέω, αλλά με τέτοια ζέστη, αφήνω το μισό εαυτό κάθε φορά, στον ιδρώτα. Άσε που δεν έχει και αιρ κοντίσιον… άσε που δεν μπορώ να πάω με το ποδήλατο στην Καραθώνα γιατί έχει μια ανηφόρα ανάβαση στα Ιμαλάϊα, άσε που δεν παίρνει πολλά ψώνια από το σούπερ μάρκετ και πηγαινοέρχομαι, άσε να πάνε….

Και εκεί που χάρηκα χθες γιατί ο Συνεργιάς μου είπε ότι το ψυγείο μπήκε, μου λέει ο πατέρας μου: – Να τους πεις ν αλλάξουν και τον ιμάντα γιατί μπορεί να σπάσεις τη μηχανή. Δεν θα ρωτήσω. Δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να μάθω, τι είναι αυτά και πως συνδέονται μεταξύ τους, αλλά το θέμα είναι ότι είμαι ακόμα χωρίς αμάξι, γιατί θα αλλάξει και ο ιμάντας.

Ξέχασα να τους πω ότι μου έχει κλειδώσει και το πορτ μπαγκάζ, αλλά κουβέντα δεν θα βγάλω. Τι, να μου το κρατήσουν καμιά βδομάδα ακόμα? Μιλιά!

Και ο συμπλέκτης έχει ένα μικροπροβληματάκι , που και που κολλάει και δεν αλλάζουν οι ταχύτητες,  αλλά ούτε γι αυτό θα τους πω.

Μήπως με μάτιασαν? Λέω….

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Ο Άγνωστος Escher.

Tον Maurits Cornelis Escher τον ξέρετε? Εγώ πάντως δεν τον ήξερα. Εργα του είχα δει, αλλά δεν ήξερα οτι ήταν Εscher.

Ετσι κάποια μέρα περνώντας έξω από ένα αρχιτεκτονικό γραφείο εδώ στο Ναύπλιο είδα αυτόclip_image01 το οποίο έπιανε ένα τεράστιο τοίχο , ψηλά, και ήταν τα 5 κομμάτια σε συνέχεια. Έμεινα και θαύμασα!!! Μέχρι που άρχισε να με κοιτάει περίεργα ο άνθρωπος , του χαμογέλασα και έφυγα.

Και σήμερα που το ξαναθυμήθηκα άρχισα την έρευνα. Βρήκα αυτούσιο το έργο που μου άρεσε και βρήκα και τον Esher.

M_C_%20Escher%20d

Maurits Cornelis Escher
(1898 - 1972)

Ο Maurits Cornelis Escher γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου του 1898, στο Leeuwarden της βόρειας Ολλανδίας. Μεγάλωσε στη πόλη Arnhem και από τα σχολικά του χρόνια έδειξε ενδιαφέρον για το σχέδιο και τη χαρακτική. Το 1919 ξεκίνησε σπουδές στη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Διακοσμητικών Τεχνών της Haarlem αλλά πολύ σύντομα, με συμβουλή του δασκάλου με μετέπειτα φίλου του Samuel Jesssurum de Mesquita που πρόσεξε τις ικανότητές του, αποσύρθηκε από τον κύριο κορμό των Μαθημάτων της Σχολής και ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τις Γραφικές Τέχνες.
Το 1922 με το πέρας των σπουδών του κάνει τα πρώτα του ταξίδια στην Ισπανία και στην Ιταλία, που έμελλε να καθορίσουν τη ζωή του. Στην Ισπανία επισκέπτεται την Αλάμπρα (Γρανάδα) και έρχεται σε επαφή με τη διακοσμητική δεξιοτεχνία των καλλιτεχνών του Ισλάμ. Στην Ιταλία γοητεύεται κυρίως από τα τοπία και την αρχιτεκτονική των πόλεων και χωριών του Νότου. Η Ιταλία θα παραμείνει ο αγαπημένος του τόπος και η κύρια πηγή έμπνευσης, κυρίως ο ιταλικός Νότος, για την πρώτη περίοδο της καλλιτεχνικής του ζωής.
Στην Ιταλία γνώρισε το 1923 την Ελβετίδα Jetta Umiker. Θα παντρευτούν το 1924 και θα εγκατασταθούν στη Ρώμη όπου θα μείνουν για 11 χρόνια μέχρι το 1935. Στα δύσκολα χρόνια των παραμονών του Πολέμου, θα εγκαταλείψουν την Ιταλία και θα εγκατασταθούν με τα παιδιά τους στο ορεινό ελβετικό χωριό Chateau-d’ Oex και από τον Αύγουστο του 1937 στο Ukkel, ένα προάστιο των Βρυξελλών. Μετά την εισβολή των Γερμανών στις Βρυξέλλες (Μάιος 1940) οι Escher αποφασίζουν να επιστρέψουν στην Ολλανδία και τον Φεβρουάριο του 1941 μετακομίζουν ξανά και εγκαθίστανται στο ολλανδικό χωριό Baarn, όπου θα παραμείνουν μέχρι το 1970.
Το 1970, ο Escher μετακόμισε στο οικοτροφείο ηλικιωμένων Rosa Spier στο Laren, όπου και πέθανε στις 27 Μαρτίου 1972, σε ηλικία 73 ετών.

O M.C.Escher είναι πολύ γνωστός για τα έργα του που προκαλούν την αντίληψη του θεατή ως προς το δυσδιάστατο και το τρισδιάστατο και τη δική του αίσθηση περί βαρύτητας, καθώς επίσης και για τα πολλά έργα του που εικονογραφούν την κανονική διαίρεση ενός επιπέδου. Όσοι από τους θαυμαστές του θελήσουν να μάθουν περισσότερα για τον καλλιτέχνη θα ανακαλύψουν τα χαρακτικά, συνήθως τοπία και παραστάσεις πόλεων, τα οποία ο Escher δημιούργησε κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που έζησε στην Ιταλία.
Παρ’όλα αυτά, υπάρχει και ένα άλλο σώμα έργων που καλύπτει την σταδιοδρομία του καλλιτέχνη, που σπάνια, αν όχι ποτέ, εκτίθεται. Δημιούργησε σχέδια για γραμματόσημα, υφάσματα, δυο οροφογραφίες και αρκετές τοιχογραφίες, όπως η μνημειώδης στο ταχυδρομείο της Χάγης και τα ένθετα ξύλινα διακοσμητικά φατνώματα στο Δημαρχείο του Leiden. Άλλα έργα περιλαμβάνουν τα πολύ πρώϊμα σχέδια και πορτρέτα, καθώς και τις μελέτες για εγχειρήματα που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν.
Όλα τα σχέδια και οι μελέτες που άφησε ο Escher πίσω του αποκαλύπτουν έναν καλλιτέχνη που πάντα πειραματίζόταν με νέες ιδέες. Ελπίζουμε ότι αυτή η τρίτη φάση της έκθεσης θα εξοικειώσει τον θεατή μ’αυτή την πλευρά του M.C.Escher που σπάνια βλέπουμε.

΄Αλλα έργα του :

clip_image004_2 clip_image012 clip_image005 clip_image016 clip_image030

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Kλείνω τα Τλία ( 3 ) και μπαίνω στα ( 4 ) Τέσσερα!!!

Χρόνια μου Πολλά και Καλά.

Αν και αργοπορημένη πρέπει να σας πω ότι σήμερα έχω γενέθλια.

Πρωί πρωί με θυμήθηκε η ΚοκκινΟμπρελιτσα μου η ιντερνετική αδελφή, όπως συνηθίζω να την λέω και να με λέει. Και μου έκανε στα ΑΣΠΡΑ ΚΟΧΥΛΙΑ το εξοχικούλη μας ένα Μοναδικό Αφιέρωμα που πολύ με συγκίνησε.

Και επειδή πριν λίγο γύρισα από ταξίδι αστραπή για δουλειές στην Αθήνα, αρκετά κουρασμένη , θα σας προσφέρω τουρτίτσες birth07 πολλές και διάφορεςbirth32κοχυλένιες birth29 και λευκές , birth25 για να σας γλυκάνω. Δροσερά drinksa98535_0701_coasterred_xl mla102635_0807_shellcandle_xl και την βεράντα να καθίσετε. Οποιος όμως προτιμάει μια βόλτα στον κήποgt067_mintchand01_xl υπάρχουν και εκεί ποτάκια.

Διαφορετικά στην πισίνα για νυχτερινό μπάνιο.aspra koxylia03 Χαλαρώστε και απολαύστε μια τόσο ζεστή βραδιά.

Και εγώ κάπου ξαπλωμένη σε μια γωνιά θα βρίσκομαι να απολαμβάνω το ποτάκι μου.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη.