Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Το αίμα της καρδιάς!

clip_image001

Κρύο το πάτωμα .
Μαζεμένη κουβάρι, κρατώντας αγκαλιά σφιχτά τα γόνατα της . Προσπαθώντας να φτιάξει το πάζλ της ζωής της . Πολλά τα μαύρα κομμάτια. Πουν να βρει άκρη… Τόσοι οι θάνατοι , σε τόσο λίγο χρόνο… Θάνατοι διαφορετικοί! Τόση λύπη! Τόσος πόνος! Τόσο κλάμα. Για τον καθένα χωριστά και για όλους μαζί! Και το χαμόγελο. Πέθανε κι αυτό!
Κόκκινα τα δάκρυα . Το αίμα της καρδιάς . Οι πληγές ανοιχτές . Αιμορραγούν! Δεν κλείνουν εύκολα. Κι αν κλείσουν είναι πάντα εύκολο να αιμορραγήσουν ξανά.
θλίψη, πόνος, δάκρυα
Αγρίμι η ψυχή . Ανήμερο. Το μόνο άγγιγμα που ήθελε, του ανέμου. Το μόνο χάδι του ήλιου. Ήχους… των πουλιών, της θάλασσας . Μόνο αυτά . Ανθρώπου κανένα. Αγρίμι!
Απ το φεγγίτη ψηλά πέφτει το φως του φεγγαριού. Χλωμό! Τα βλέφαρα βαριά. Ο ύπνος εύκολος. Οι εφιάλτες κοντά. Τ όνειρο φευγάτο. .. από καιρό …!

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Φεισμπουκοπλακες Νο1. (φεισμπουκοβλακες)

Και εκεί που είσαι στην απόλυτη νιρβάνα και στο Home δεν κινείται τίποτα, και εσύ συνεχίζεις ν ακούς στο youtube τη μουσικουλα σου και που και που να στέλνεις  και στο τοίχο σου κανένα ωραίο τραγουδάκι , εκεί λοιπόν σου ανοίγει το παραθυράκι του Γιάννη.
Ποιανού Γιάννη?? Έλα μου ντε!!!
Λίγα λόγια λοιπόν, για το Γιάννη!flou
Ο Γιάννης είναι φεισμπουκικος Γκόμενος με Γ κεφαλαίο όπως του ονόματος του (1000% παντρεμένος-καταπιεσμένος και ολίγη από πεσμένος…), με αδυναμία σε κάθε τι ξανθό , από φυσικό μέχρι νούμερο 11 ξανθό του Βορρά και λίγο παραπάνω να μην πω, σύνορα βόρειο σέλας. Ξανθιά καουκα να δει και το mouse πλέον πάει μόνο του. Αυτόματα! Στην πέφτει φόρα παρτίδα με στυλακι όμως , όχι καλημέρα-καλησπέρα , ενοχλώ και τέτοια,,,, αυτά είναι ξεπερασμένα,,, Κατ ευθείαν στο ψητό : Που είσαι κοριτσαρα μου? ….
και ψάχνεσαι εσύ, να δεις  ποιος είναι αυτός, δεν μπορεί λες, φίλος είναι, που δεν τον θυμάμαι, απ το σχολειό με βρήκε, απ το στρατό, από τα συνδικαλιστικά όργανα που πήγαινα κάποτε, , από κάπου πάντως είναι φίλος, δεν μπορεί…. Πατάς πάνω του και το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι μια φωτο όχι φλου καρά φλουυυυυ που είναι σαν να έχεις 12 βαθμούς μυωπία και να μην έχεις βάλει τα πατομπουκαλα σου..  Κάτω αριστερά κοιτάς για φίλους. Φίλοι????? Κανένας ! Φίλες ουυυυυυυ : 2342!!!! Αυτό που σου βγάζει μάτι είναι το ΞΑΝΘΟ , μα το απόλυτο ξανθό!!! Ε τώρα δεν ρολάρεις και τις 2342 να δεις αν υπάρχει και καμιά με ανταύγειες… βαριέσαι, και ποιος ο λόγος εξάλλου. Εν τω μεταξύ όση ώρα εσύ τα κάνεις αυτά, αυτός έχει πλακωθεί στα μηνύματα γιατί δεν του απαντάς. Λύσσα κακιά όμως…
Μωράκι που είσαι? Γιατί δεν μου μιλάς κορίτσαρε μου?
Μου??!!!! Μουξινος και ξερός ρε ! Μονολογείς.
Κοριτσαρα , κορίτσαρε μου … και πάει λέγοντας … Τα παίρνεις στην κράνα και πετάς ένα : Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε που αν είχε ήχο σ αυτά που γράφεις το φεισμπουκ , θα σε είχαν ακούσει 5 οικοδομικά τετράγωνα γύρω γύρω και λίγα λέω.
  - Έλα γλύκα μου , ξανθό μωράκι μου εσύ … απτόητος ο Γιάννης !!!!
Αυτοπεποίθηση Μπραντ Πιτ, Τζωρτζ Κλούνευ, όλων των Τζέημς Μποντ(ς) , Άλεν Ντελον (αλλά τοτεεεε στα νιάτα του), και δεν ξέρω ποιανών άλλων αστέρων ! όλοι μαζί στο Γιάννη πάνω! Τώρα σε τέτοιες περιπτώσεις τι να πεις? Συνήθως δεν σου συμβαίνει να κολλάς, την  έχεις έτοιμη την ατάκα . Αλλά ο Γιάννης σε αποστομώνει!!!! Είναι άπαιχτος… Δεν ξέρεις τι να πεις. Κλείνεις το παραθυράκι , αλλά ξεχνάς να το αμπαρώσεις. Και συνεχίζει ο Γιάννης.
- Ρε Μωρακλα μου μίλα μου …. Δεν μπορώ … Θα πέσω να σκοτωθώ αν δεν μου  μιλήσεις…..!!! Δώσε μου ένα παθιασμένο φιλάκι και μετά ας πιω το δηλητήριο … (Romeo and Juliet???!!!)

Καλά σκέπτεσαι, όλοι αυτοί που είναι μαζεμένοι? Όλοι εδω μέσα? Και τότε αρχίζεις μια προσπάθεια να αναλύσεις τι είναι το φεισμπουκ , ποιος ο λόγος ύπαρξης του, τι είσαι εσύ, ποιος ο λόγος ύπαρξης σου, με λίγα λόγια σου βγαίνουν κάτι υπαρξιακά, που δεν υπήρχε περίπτωση να σου βγουν…!Εκεί στα καλά καθούμενα, στην ηρεμία σου, στη νιρβάνα σου, που απολάμβανες τη μουσικούλα σου… !!!
Είδες ο Γιάννης τι έκανε? Γιάννη μου το μαντήλι σου….
Πατάς ξανά επάνω του , του κάνεις ένα μπλοκάρισμα και ξεμπερδεύεις. Με τα νευρά τσατάλια όμως…!
Πάει αυτός, whos next ??? Ο επόμενος παιδιά….Γιατί από Γιάννηδες … ουυυυυυυυυυυυ γεμάτος ο ιντερνοκοσμος , κυκλοφορούν ελεύθεροι… !!! Μην σας πω ότι κυκλοφορούν και στον πραγματικό κόσμο!!!

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Γλυκέ μου Κλέφτη!

Ονειρεύτηκα τ όνειρο.
Φοβήθηκα τον εφιάλτη.
Ήρθες εσύ.
Μου ψιθύρισες .
Μη φοβάσαι γλυκό μου χαμόγελο!
...
Σε φαντάστηκα… Ήρθες?
Ένοιωσα τη γεύση σου .
Έχασα τη μορφή σου.
Δεν την είδα ποτέ.
Ένας ψίθυρος, κάποια λόγια!
και όταν έχεις εφιάλτες θα έρχομαι
να στους κλέβω
και να σου ομορφαίνω τα όνειρα .

Ένοιωσα το φιλί σου.
Μου κλεψες το χαμόγελο μου.
Γλυκέ μου κλέφτη!

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Μια ματιά στα “βαζάκια σου”.

΄Ερχεται κάποια στιγμή που το πετσί σου αντιδρά. Και τότε πρέπει να δεις  τα “βαζάκια σου” . Τι σου έχει μείνει? ΄Ολα αυτά που θεωρείς θετικά : άδεια! Μπορείς να τα γεμίσεις? ΄Οχι. Και το συναίσθημα κάποτε σου τελειώνει. Και τι μένει. ΄Ενα άδειασμα, ένα κενό. Σαν αυτό που φωνάζεις και ακούς τον αντίλαλο. Διακρίνεις κάποια μικρά σκούρα “βαζάκια” που μέσα έχουν , το ένα κυνισμό, το άλλο πίκρα, το τρίτο θλίψη. Με αυτά  δεν φτιάχνεις τίποτα. ΄Αδειο της αγάπης , του έρωτα, του νοιαξίματος, των χαδιών , του χαμόγελου, της χαράς, της αισιοδοξίας.
Και στα γλυκά βάζουμε αλάτι, αλλά πολύ λίγο. Αλλιώς από γλυκό σου βγαίνει παστό. Και δεν το θέλεις.  Κάθε συνταγή πρέπει να έχει απ όλα για να είναι ισορροπημένη. Και κάποια υλικά περισσότερο . Διαφορετικά πάει σκουπίδια. Πετάς μια σχέση στα σκουπίδια? Αναλόγως. Στην αρχή την σκέπτεσαι και προσπαθείς να νοιώσεις τη γεύση της. Αν σου ξινίζει ή σου πικρίζει, τότε έχει χαλάσει. Γύρισε την από κάτω να δεις την ημερομηνία λήξης. Τα ληγμένα πρέπει να τα πετάμε. Αλλιώς θα μας “χαλάσουν”. Μετά δοκιμάζεις τη γεύση της νέας κατάστασης. Αν σου πάει, κράτα την. Μπορείς και να το προχωρήσεις. Βάλε μερικές σκέψεις του μετά και του αύριο. Πως το νοιώθεις? Καλά. Αν αφού φορέσεις αυτό το κουστούμι σου πέσει καλά, τότε μην το βγάλεις. Το άλλο τελικά σε στένευε , σου έφερνε φαγούρα, σου μύριζε, αλλά νόμιζες ότι έτσι πρέπει να είναι! Το θεωρούσες φυσιολογικό. Μάλλον, είχες ξεχάσει. Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την λήθη. ΄Οταν αργά αλλά σταθερά μειώνονται τα καλά, και δεν γίνεται απότομα, δεν το καταλαβαίνεις. Όταν αργά αλλά σταθερά αυξάνονται τα άσχημα και αυτό δεν το καταλαβαίνεις. Ώσπου μια μέρα να γίνει κάτι, όχι σοβαρό, κάτι ασήμαντο και ν αρχίσουν να χτυπάν οι καμπάνες της αυτοσυντήρησης. Στα καμπανάκια δεν έδινες σημασία . Έλεγες, μπα , τα αυτιά μου θα είναι. Πρέπει να σταματήσω τις βουτιές. Εμ δεν φταίνε οι βουτιές στη θάλασσα. Η βουτιά στη συνήθεια, στην κάθε μέρα που είναι ίδια με την άλλη φταίει. ΄Ακου το πετσί σου. Αυτό ξέρει. Αυτό θα σου πει ότι δεν αντέχει άλλο. Αναρωτήσου: Αξίζει? Και γιατί όλα αυτά? Αξίζω? Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ , τότε ήρθε η ώρα. Μην γυρίσεις απλά σελίδα. Πέτα το τετράδιο και πάρε ένα καινούργιο όμορφο με λουλουδάκια και λευκές άγραφες σελίδες. Και ξεκίνα από την πρώτη. Γράψε όμορφα, ευχάριστα. Και τα δυσάρεστα μες στο πρόγραμμα είναι, αλλά σε μικρές δόσεις.
Γέμισε τα “βαζάκια σου” με θετικά. Σπάσε τα άλλα. Πιάνουν πολύ χώρο. Είναι σκούρα. Μυρίζουν άσχημα. Κρατά τα καθάρια σου, αυτά που λάμπουν. Αυτά με την θετική ενέργεια. Αυτό που σε κάνουν και χαμογελάς. Αυτά που σε κάνουν και αισθάνεσαι όμορφα.
Ρίχνε μια ματιά κάπου κάπου στα “βαζάκια σου”! beach cottage vintage bottle decor ideas

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Mια ανοιχτή αγκαλιά...

… είναι η Καραθώνα.DSCN3418 και σήμερα άνοιξε την αγκαλιά τηςDSCN2771 και δέχθηκε κάποιους από την παρέα, –τους πιο τολμηρούς!!- που κάναμε το πρώτο μας μπανάκι.
Ομορφιά όπως πάντα. Κόσμος λίγος, ευτυχώς. Κάτσαμε και σε κάποιο απ΄ τα μπαράκια που υπάρχουν. Ο καφές ? 4 ευρώ !!!! Ε όχι ρε παιδιά, δεν αγοράσαμε στρέμμα στη θάλασσα. Αν πάνε έτσι θα ψάχνουν πελάτες με το ντουφέκι. Αυτό μόνο από πλευράς γκρίνιας, κατά τα λοιπά ήταν πολύ όμορφη Κυριακή μεσημεράκι και είπα ότι κάθε μέρα θα είμαι εκεί. DSCN3373
Καλό μας καλοκαιράκι λοιπόν και επίσημα.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Kάτι που δεν αντέχεται…

My lovely M
Περασε ενας χρονος. Ποσο γρηγορα περασε αυτος ο χρονος. Οι μερες ομως περνουσαν αργα και βασανιστικα. Καθε μερα εκρυβε εναν δικο της πονο. Διαφορετικο απ της προηγουμενης. Ειναι μεγαλη απωλεια. Χανεις τον καλυτερο σου φιλο. Την συντροφια σου. Το μοναδικο πλασμα που σε κοιταει στα ματια και εισαι γι αυτο το παντα. Που σου δινει μονο αγαπη. Που το μονο που θελει ειναι η συντροφια σου. Δεν απαιτει, μονο απολαμβανει ο,τι του δωσεις. 10 χρονια συντροφιας δεν ειναι λιγα. Χασαμε το φιλαρακι μας. "Κορη" μας την ελεγαν οι γονεις μου. Εγω "αδερφη" μου. Και ξαφνικα χαθηκε. Πως να αντεξεις τοσο πονο? Γυρνας σε ενα σπιτι διχως ζωη. Σαν να χανει την αυρα του. Μαραζωνει. Υπηρχε τοση ενεργεια. Μας στοιχισε πολυ. Μας λειπει ακομα. Θα την  αγαπαμε για παντα. Ζει μεσα μας και θα ζει για παντα...
My lovely M Rest In Peace...

έγραφε η Ελια σε μια ανάρτησή της -για το αγαπημένο τους σκυλάκι τη Μάφυ -  που την ξαναδιάβασα σήμερα για να νοιώσω την ίδια λύπη. 

“Κόρη μου” την έλεγα και εγώ. Συντροφιά μου και χαρά μου. Δέκα επτάμιση χρόνια μαζί. Σε ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Παντού  μαζί. Και όταν δεν μπορούσα να την πάρω και την άφηνα , η σκέψη μου ήταν πίσω…κοντά της. Και αυτή . με περίμενε να γυρίσω. για να μου κάνει χαρές που με ξανάβρισκε. που δεν την εγκατέλειψα.


Σήμερα έφυγε.
Μεσημέρι στο τελευταίο αντίο. Κρατούσα αγκάλια το άψυχο κορμάκι της που ήταν ακόμα ζεστό και της μιλούσα, της μιλούσα, της έλεγα .. και την έπλεναν τα δάκρυά μου.
Μια λακουβίτσα μικρή στο χώμα δίπλα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλιά, την χώρεσε.
Οι δυο λευκές πετσετούλες της , την σκέπασαν.
Μέλος της οικογένειας ήταν.
Θα την αγαπώ για πάντα και θα ζει μέσα μου για πάντα. 

Μέμα μου , Καλό σου Ταξίδι ,κοριτσάκι μου.

Μου έδωσες περισσότερα απ ότι μπορούσα να σου δώσω.
Πως σταματαν τα δάκρυα?

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Δεν θέλω ντε και καλά. Δεν θέλω…

Δεν θέλω τίποτα με το ζόρι. Αυτό πολύ μου τη σπάει. Δεν πα να έχω την καλύτερη διάθεση και θέληση να κάνω κάτι, έτσι και μου το επιβάλλουν , πάει , μουλαρώνω χειρότερα και από μουλάρι. Και ξεκινάω από τον πάροχο. Ποιόν πάροχο? Αυτόν που σου παρέχει υπηρεσίες π. χ. Ιnternet . Πήγαινα για 2ο μήνα χωρίς το ρημάδι το internet και είπα ν αλλάξω πάροχο. Αυτό το ρημάδι το 5αψήφιο νούμερο το είχα λιώσει. ΄Εψαχνα κάποιον υπεύθυνο, λέμε τώρα. Υπεύθυνο??? Καλέ τίντούτο? Στείλτε κυρία μου ένα ιιιιιιιιιμαιλ στην εταιρεία με τα παράπονά σας. Μα εγώ θέλω να τα πω σε κάποιον , ζωντανό, ζωντανά, δεν μου κάνει το email. Δεν θα ξεσπάσω. Και εκεί ακριβώς είναι το θέμα, γι αυτό και δεν υπάρχει υπεύθυνος. Γιατί όλοι μέρα θα τον έβριζαν οι πελάτες για τις “παροχές”. Το 5αψήφιο είναι εξυπηρέτηση πελατών. Που και να μην ήταν….!!!
Και συνεχίζω με την υπηρεσιακή ιδιότητα και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα ως υπαλλήλου. Δόξα τω Θεώ, 30 χρόνια (τούρκικα) εν ενεργεία υπάλληλος,  τα πρέπει τα ξέρω. Θέλω δεν υπάρχουν, πλάκα κάνουμε τώρα? Πρέπει, η λέξη που μου την σπάει πιο πολύ.  Υποχρεώσεις του υπαλλήλου. Ο Κευ, να δουλέψω βρε παιδιά. Δεν είπα να μην δουλέψω, αλλά να γίνω και σάκος του μποξ, ε όχι. Αυτό δεν το αντέχω στην ηλικία μου. ΄Οχι ότι το άντεχα στα 20 ή 22 ή 24. Αλλά πόσο μάλλον τώρα…Είναι θέμα χαρακτήρα. Αν ψάχνετε για μάλακα, μην κοιτάτε εμένα. Αλλού το βλέμμα , αλλού, για να τα πάμε καλά. Γιατί? Υπάρχουν πολλές λύσεις και ελιγμοί. ο.κ?  Αν θέλετε να μαλλιοτραβηχτείτε για τα ουφίτσια εγώ δεν σας φταίω τίποτα. Κάντε το , μακριά μου. Μην με πάρουν και τα σκάγια. Γιατί είμαι φιλήσυχο άτομο εγώ. Γκρίνιες και φασαρίες δεν τις μπορώ με τίποτα.
Και τέλος αυτό το πράμα με το ντε και καλά θα δωρίσεις τα όργανά σου, δεν το κατάλαβα. Και διάβασα και την άποψη της Ελιας , -του ανεψουδιου μου- στο newstoday.gr που πολύ καλά τα λέει.  Εγώ είμαι εδώ και χρόνια αιμοδότρια (έδινα αίμα τότε που μπορούσα) , δότρια οργάνων μετά θάνατον (εκτός σώματος και θα εξηγήσω το γιατί μετά) και δότρια μυελού των οστών. Τί άλλο να δώσω? ΄Αντε και την ευχή μου όταν δεν έχω τίποτα άλλο. Τώρα αυτό το ντε και καλά μου την σπάει. Δηλαδή θα μπω (χτύπα ξύλο) χειρουργείο και σε περίπτωση που η “κάβα” τέλεψε πάνε τα οργανάκια μου πριν την ώρα τους. Μπρρρρρ. Θρίλερ. Αν δουν και την ταυτότητα μου , τότε δεν έχω καμιά ελπίδα…..
Και εξαίρεσα το σώμα από αυτά που διατίθεμαι να δώσω, γιατί θυμάμαι στη Ζωολογία στο σχολείο ένα έρμο σκελετό που είχαμε , τι περνούσε. Τι καπνιστή τον κάναμε, τι παρά λίγο τούμπες απ τις σκάλες θα έτρωγε, αλλά τελευταία στιγμή την γλύτωνε… και τι δεν του κάναμε. Οπότε έχοντας σχολικές μνήμες και επειδή τα παιδιά είναι όλα εν δυνάμει εγκληματίες, γι αυτό και εξαίρεσα το σώμα μου από την δωρεά.
Τώρα όμως πολύ το σκέφτομαι αν θέλω να είμαι δωρήτρια. Χμ αν σου επιβάλλουν κάτι τέτοιο , αξίζει???

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

META_κομιζω…!!!

… όχι γιατί χωρίζωmoving Απλά λόγω Δ.Ν.Τ. πρέπει να αφήσουμε την τριώροφη μεζονέτα, που εδώ που τα λέμε, πολύ μας έχει κουράσει το πάνω κάτω οι σκάλες και αυτό το ένοιωσα καλύτερα το καλοκαίρι που διαγνώστηκε στο γόνατο μου ρήξη μηνίσκου και κάθε σκαλοπάτι και ένα αχ.!!
΄Οπως είπα λοιπόν μετακομίζω , πρώτα ο Θεός τη Δευτέρα που μας έρχεται, αλλά εδώ και μέρες το σπίτι είναι σαν βομβαρδισμένο. Μα πόσα πράγματα μπορούσα να χώσω?? Μα πόση μαζεμένη σαβούρα??!!! Το σαλόνι αυτή τη στιγμή είναι χωρισμένο στα δύο και κάνουμε άλματα εις ύψος και εις μήκος για να περνάμε πάνω από τις κούτες με τα βιβλία.
Τι πήγα όμως πρώτα απ΄ όλα στο καινούργιο σπίτι? Ε τί? Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Πήγα λοιπόν τρείς γλαστρούλες και τις κοτσάρισα στο μπαλκόνι . Δυο πολυθρονίτσες μπαλκονιού , ένα σκαμνάκι που το έκανα τραπεζάκι , ένα σταχτοδοχείο και μια ψάθα με σατέν μωβ τελείωμα. Ο.κ. το στόλισα το άδειο σπίτι.
Είπα να μην πάθω πανικό γιατί έχω κάνει κάπου 10 μετακομίσεις στη ζωή μου και μετά από κάθε μια δεν θέλω να ακούσω ούτε λέξη που να αρχίζει από ΜΕΤΑ….. Γι αυτό είπα αυτή τη φορά να το πάρω από την καλή πλευρά του πράγματος.
Το σπίτι καθαρίστηκε και απολυμάνθηκε και ο μηνίσκος μου έμεινε στο χέρι. Αλλά τώρα δεν είναι ώρα για να του δώσω σημασία. Εδεσα το γόνατο και συνεχίζω απτόητη. Μετά θα δούμε τι θα κάνω και μ αυτό το θέμα. Μπορεί τρύπες μπορεί θεραπεία, ακόμα δεν ξέρω.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι πρέπει αυτή τη μετακόμιση να την διασκεδάσω , να την απολαύσω. 1000 σχέδια στο μυαλό μου για τη διακόσμηση του σπιτιού εντός και εκτός. Το εκτός , φυσικά είναι που μ αρέσει πιο πολύ. Η βεραντούλα, που δεν είναι μεγάλη , αλλά θέλω να την φτιάξω μια όαση.  Υπόσχομαι να την φωτογραφήσω τώρα που είναι ακόμα άδεια και να σας την δείξω όταν τελικά την φτιάξω. Γιατί έχω πολλά σχέδια για το μέλλον της.
Ευχηθείτε μου καλή δύναμη και να μην μου φύγει αυτή η διάθεση που έχω και να μην με πιάσει πανικός.
Τα λέμε εν καιρώ …

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Μια γλυκιά καλημέρα!

Περπατώντας στη γειτονιά , βόλτα με το Σακίλ πρωί πρωί , το ένα μάτι κλειστό και το άλλο στην προσπάθεια ν΄ανοίξει, ακούω μια σιγανή φωνούλα.
_ Καλημέρα!
Γυρίζω δεξιά γυρίζω αριστερά , κανείς ….
Και ξανακούω – Καλημέρα!
Προσπαθώντας να καταλάβω από που βγαίνει η φωνούλα που με καλημερίζει …
βλέπω την  Μαργαρίτα.OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Πιο γλυκιά καλημέρα δεν θα μπορούσα να έχω!
Ενα ανοιξιάτικο μήνυμα? Και γιατί όχι..

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Καλή Χρονιά….!!!

Αν κάποιο βράδυ δεις στο σπίτι σου την σκιά ενός
χοντρού, μεγαλόσωμου άντρα με γένια, σκούφο και σάκο
στην πλάτη τότε.. funny-christmas-pictures-08ξύπνα τούβλο,οι γιορτές πέρασαν,σε κλέβουν!

-----------

Λόγω μέθης δε θυμάμαι αν είναι Πάσχα, Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά. Δεν ξέρω αν στόλισες αρνί ή αν σούβλισες δέντρο. Όπως και να 'χει... ελπίζω το φλουρί να το βρήκες στο δικό σου αυγό!
Καλή Χρονιά!