Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People - ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.

Ο Κύκλoς τoυ Ελληvικoύ Παιδικoύ Βιβλίoυ είναι το Ελληvικό Τμήμα της Διεθvoύς Οργάvωσης Βιβλίωv για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People - IBBY).

Γι αυτό και γω σκέφτηκα να σας χαρίσω ένα παραμυθάκι.

Το καράβι "Κόκκινη κλωστή δεμένη"

Μπορεί κάποιος να μαντέψει ποιος είναι ο Ακης ο δυνατός, ο Λούης ο Γρήγορος, ο Κάτης ο χαρούμενος, ο Μπεμπε ο σκανδαλιάρης, ο Τούνος ο τρομερός, ο Τσοκ το πειρακτήρι, η Αννούλα η ναζιάρα;
Είναι μόνο μερικά από τα παιδιά του πληρώματος ενός μεγάλου πειρατικού καραβιού που αποφάσισαν μια μέρα να κάνουν ένα ταξίδι.Όταν πήραν την απόφαση αυτή ήταν πολύ μικρά όμως στο καράβι δεν ήταν μόνα. Πήραν μαζί τους και 6 απίθανους καπετάνιους.
Πριν ξεκινήσουν λοιπόν το ταξίδι τους σκέφτηκαν ότι έπρεπε να δώσουν και ένα όνομα στο καράβι τους.
«Τι σπαζοκεφαλιά;» έλεγαν
«Τίποτα δεν μπορούμε να σκεφτούμε.»
Η καπετάνισσα Ελένη όμως που έκανε βόλτες συνέχεια στο κατάστρωμα και επιθεωρούσε το καράβι για να δει αν είναι έτοιμο για τον απόπλου, πρόσεξε ότι το σκοινί της μεγάλης άγκυρας ήταν;;Μπορείτε να φανταστείτε;
Nαι, ήταν ΚΟΚΚΙΝΟ!!!!

Η καπετάνισσα φώναξε αμέσως όλο το πλήρωμα και τους υπόλοιπους καπετάνιους για να τους το δείξει.
«Λοιπόν;» λέει η καπετάνισσα Ελένη.
«Τι όνομα νομίζεται ότι ταιριάζει στο καράβι μας;»
«Εγώ λέω να το ονομάσουμε Το Κόκκινο Καράβι λέει η καπετάνισσα Ηντρη»
«Όχι, όχι εγώ λέω να το ονομάσουμε Κόκκινη Αγκυρα» φώναξε η καπετάνισσα Ελεάννα.
«Εγώ νομίζω ότι του πάει καλύτερα το Κόκκινο Σκοινί» λέει η καπετάνισσα Ελένη.

Και ξαφνικά τα μουτράκια των παιδιών έλαμψαν από χαρά και όλα μαζί φώναξαν με όλη τους τη δύναμη.
«ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ!!!!!!»

Τι τέλεια ιδέα!Σαν το ποιηματάκι που μας λένε πριν ξεκινήσει κάθε παραμύθι.
«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
δωσ’ της κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινίσει.»
«Το καράβι μας όμως χρειάζεται και ένα κατάρτι.» Σκέφτηκε η Σάντυ.

«Σωστά»Φώναξε η καπετάνισσα Ρόη.

«Έχω πάντα μαζί μου τη μαγική εργαλειοθήκη μου. Μπορώ με τη βοήθεια σας να το φτιάξω στη στιγμή.»
« Ναι αλλά χρειαζόμαστε και μια σημαία» λένε η Μελένια και η Μελίνα.
«Κανένα πρόβλημα. Έχουμε εδώ και ζωγράφους. Και μάλιστα τους καλύτερους. Την Αρια και το Μάριο» εξηγεί η καπετάνισσα Έλενα.
«Ναι αλλά δεν έχουμε σκεφτεί κάτι πολύ σημαντικό τι θα τρώμε στο ταξίδι μας;» λέει με τη χαδιάρικη φωνή της η Χ΄'πξ«Σιγά το δύσκολο. Έχουμε τη πιο σούπερ και καλύτερη μαγείρισσα,
Τη κυρία Σούλα» λέει στα παιδιά ο Δημήτρης.
Τότε η Μαρίνα, η Πηνελόπη, η Νία και η Μαρία, τα τέσσερα κορίτσια πρόσεξαν ότι ο αέρας άρχισε να δυναμώνει. Ήξεραν ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει το μακρινό τους ταξίδι.
«Βίρα τις ʼγκυρες» φώναξε τότε η καπετάνισσα Ελένη.

Και τότε τα παιδιά που ήξεραν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν, σήκωσαν τη μεγάλη άγκυρα, άνοιξαν τα χρωματιστά πανιά και φώναξαν δυνατά.
«Είμαστε Εμείς, της Κόκκινης Κλωστής»

Το καράβι τους άρχισε σιγά - σιγά το θαυμάσιο ταξίδι του.Ένα ταξίδι μέσα στη δημιουργία, τη γνώση και τη περιπέτεια.Όλο αυτό τον καιρό έμαθαν πολλά και σπουδαία πράγματα:
Στην αρχή έμαθαν να ζωγραφίζουν, να πλάθουν με το ζυμαράκι τους διάφορα σχήματα, έμαθαν να χορεύουν και να παριστάνουν διάφορα ζώα, να κάνουν γυμναστική και παίζουν με τα πολλά, πάρα πολλά παιχνίδια που βρίσκονταν σε όλες τις καμπίνες του καραβιού.
Αργότερα έμαθαν τους κανόνες που έχει κάθε καράβι που θέλει να πιστεύει ότι είναι σπουδαίο:
Τους κανόνες και τα συναισθήματα.Έμαθαν πως πρέπει να μιλάνε μεταξύ τους, πώς να δείχνουν την αγάπη τους και το θυμό τους, πώς να ζητάνε κάτι.
Αλλά έμαθαν και για τους κανόνες της καθαριότητας στη κουζίνα, στη τουαλέτα και πως όταν τελειώνουν το παιχνίδι τους ή τη δουλειά τους να συγυρίζουν. Μάλιστα όταν έφτανε η ώρα να συγυρίσουν έλεγαν ένα τραγουδάκι:
«Βάλε τάξη όλα να ‘ ναι καθαρά
Να΄ σε εντάξει να μοιράζεται η δουλειά»
Μετά τα παιδιά άρχισαν να κάνουν ακόμα πιο σπουδαία πράγματα.
Έμαθαν να γράφουν, να μετράνε αριθμούς, να φτιάχνουν δύσκολα πάζλ, να φτιάχνουν μπισκότα, να παίζουν στο κομπιούτερ και άλλα πολλά που θα χρειαστώ ένα τόνο σελίδες για να τα γράψω. Και μη νομίζετε ότι οι ήρωες μας δεν κατέβαιναν από το καράβι καθόλου.Το καράβι αυτό έκανε πολλές στάσεις.
Επισκέφτηκαν κινηματογράφους, θέατρα, κουκλοθέατρα, μουσεία, ελαιοτριβεία, μα και σπουδαίες χώρες όπως την Ινδία όπου τα κορίτσια όταν μεγαλώσουν ζωγραφίζουν μια κόκκινη ελιά στο μέτωπο τους, την Αφρική με την απέραντη ζούγκλα όπου ζουν ελέφαντες, λιοντάρια, τίγρεις, καμηλοπαρδάλεις και άλλα πολλά, τη Γαλλία με το σπουδαίο Πύργο του Αιφελ και την πανέμορφη Ελλάδα με τα πολλά νησάκια της και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μα το πιο, πιο σπουδαίο απ’ όλα αυτά ήταν όταν ανακάλυψαν μαζί με τους τρείς εκπαιδευτές τους το Χρήστο, τη Παυλίνα και τη Κρίστα, ένα μικρό καταπράσινο νησί με καταρράκτες, λιμνούλες και όλων των ειδών λουλουδάκια και πουλιά. Εκεί λοιπόν βρήκαν τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.Ήταν κρυμμένος βαθιά στη κουφάλα του πιο γέρικου δέντρου.Τα παιδιά βρήκαν το μικρό, χρυσό μπαούλο και κάνοντας ένα κύκλο κάθισαν στο χώμα γεμάτα αγωνία για να το ανοίξουν.Το ανοίγουν λοιπόν και τι να δούν!
Πολλά χρυσά φλουριά που πάνω τους το καθένα έγραφε μια πολύ μικρή αλλά συνάμα και σπουδαία λέξη:
«ΦΙΛΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΓΝΩΣΗ,ΖΩΗ, ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΑΘΟΣ»
Τα παιδιά τότε σκέφτηκαν ότι ήρθε η ώρα να γυρίσουν πίσω.
Τα μπαούλα τους τώρα είχαν γεμίσει με πολλά από εκείνα τα «χρυσά φλουριά» και σίγουρα θα τα κουβαλάνε πάντοτε μαζί τους.Το ταξίδι τους ήταν τόσο συναρπαστικό!Υπάρχουν όμως μέρη που δεν έχουν εξερευνήσει ακόμα…
Και περιμένουν με λαχτάρα πότε θα ξεκινήσει το επόμενο ταξίδι που σχεδιάζουν τώρα να είναι πιο μακρινό πιο συναρπαστικό και πιο σπουδαίο!
Κατεβαίνοντας από το καράβι τους αποχαιρέτησαν το ένα το άλλο, έκαναν το «πειρατικό χαιρετισμό» στους απίθανους καπετάνιους τους και υποσχέθηκαν να μείνουν για πάντα φίλοι.