εκ βαθέων...εξομολόγηση...

Καλημερουδια σας। Μια γλυκιά καλημέρα με κέρασμα γλυκό του κουταλιού όπως το υποσχέθηκα για το πλήρως ανακαινισμένο μπλογκακι μου. Ανοίξαμε και σας Περιμένουμε. Κέφι Χορός μέχρι Πρωίας.

Nellinezi , λιχούδω διάλεξε το γλυκάκι σου. Πιατάκια θα βρεις

δίπλα στο τραπεζάκι. Και τα χρυσά κουταλάκια της προίκας μου. Οταν με το καλό παντρευτώ θα τα γυαλίσω να φαίνονται σαν καινούργια. Μέχρι τότε ας τα χαρούμε

ιφιγένεια πάρε και εσύ γλυκάκι για τις ευχές σου. Να σας γλυκάνω σαν αρχή. Μετά έπονται τα "μαύρα"... Εχω το σκοπό μου ...

Ελάτε όλοι θα σερβιριστείτε .. τι να αρχιζω να φωναζω ονόματα τώρα? Δεν θα το κάνω. Οποιος μπει μπορεί μόνος του να τραταριστεί.

Και νεράκι εχω καλε. Σιγά μην σας αφήνα διψασμένους.

Η ανοίγεις το μπλογκ σου να έρθουν οι φίλοι, Κυριακή μέρα που είναι, να τους κεράσεις, η το κλείνεις.

...Και έδωσα πάσα επίτηδες στον εαυτό μου να εξομολογηθώ κάποια πράγματα. Αυτο το κάνω για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησα την "κόκκινη κλωστή δεμένη" .

Οσοι μπαίνεται από την αρχή θα θυμόσαστε, -και οι εχοντες αρχη Αλτσχάιμερ περιλαμβάνονται, γιατί είμαι καινούργια στο χώρο- ότι οι αναρτήσεις μου έως σήμερα ήταν ή φωτογραφίες κλεμένες, ή δικές μου (κλαπς θυμήθηκα τώρα τη μηχανουλα μου που τα εφτυσε) ή παραμυθάκια. Χαζομαρίτσες δηλαδή.

Τρίτη 19 Φλεβάρη και με τίτλο "Κλειστό" έβαλα μια πόρτα κλειδωμένη σαν ποστ. Τώρα το κλειδί δίπλα γιατί το έβαλα? Ο σκοπός μου ήταν να το κλεισω. Ανοιξα το Ε9 μου και είπα: Τι έχω στο όνομα μου? ένα μπλογκ. ΟΚ το κλείνω. Ο λόγος...?!

Μου συνέβησαν διάφορα και ακόμα ο κουνιαρχτός δεν έχει κοπάσει. Τουλάχιστον στην ψυχολογία μου. Και με τους νόμους του Μέρφυ "όταν κάτι πάει στραβά, περίμενε να έρθουν και τα επόμενα". Ετσι λοιπόν άρχισε ένα ντόμινο στραβών, όχι σεισμών, αν και ...θα μπορούσα να απευθυνθώ στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο ,να μου δίνουν καθημερινά τα Ρίχτερ, γιατί για την ψυχολογική μου κατάσταση ήταν Σεισμοί.

Και εγώ έπεφτα.... κοιτώντας κάθε μέρα τον πάτο του πηγαδιού, τον έβλεπα όλο και πιο κοντά μου. Επειδή όμως δεν αντέχω να μυρμηρίζω και να γκρινιαζω, είπα θα προσπαθήσω και θα αντέξω. Ημουν περίεργη να δω τι άλλο θα συμβεί. Και ακόμα αντέχω...

Τώρα είμαι στην μετασεισμική δραστηριότητα, προσπαθώντας να ελέγξω τις ζημιές του εαυτού μου και να δω πως θα τις επιδιορθώσω.

Το "Κλειστό" λοιπόν εκείνης της ημέρας , ήταν η απόφασή μου ότι δεν ήθελα ούτε το μπλογκ μου. Τι ήθελα.... τιποτα... Δεν ήθελα τίποτα. Μια γενική άρνηση. Η μάλλον επειδή ήθελα με κάθε τρόπο να κλείσουν κάποιες κατάστασεις που δεν τις όριζα, που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και ήταν ιδιαίτερα ψυχοφθόρες, ξέσπασα στο μπλογκ μου που το όριζα. Το κλειδί δίπλα , είπα, αστο να υπάρχει. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου ίσως δεν ήμουν και τόσο σίγουρη ότι ήθελα να το κλείσω.

Και κάποια στιγμή που μπήκα να χαζεψω και άρχισα να διαβαζω τα σχολιά σας, εκεί... κάπως ενοιωσα. Φίλους απο το δίκτυο έχω και πολλοί καλούς μάλιστα. Αλλά εδω... ούτε έχω γνωρίσει από κοντά κανέναν σας... ούτε με έχετε γνωρίσει...

Με συγκινήσατε... έκλαψα... και σκέφτηκα ορισμένα πράγματα.

Και θέλω να ευχαριστήσω εκείνους που μπήκαν εκείνη την ημέρα και με κάναν να νοώσω κάπως.

Την ερμία, τον sealike2, το λικεράκι, την γλερένια, τον πάντα καλόγνωμο π.κ., τον πρώτο μου επισκέπτη φίλο Σωτήρη, τον μικρό κωνσταντίνο, τον ευγενέστατο ηλιογράφο, τον μικρούλη μας νίκο, την una mama και όχι μόνο, την νότα, τον κάβειρο, τον νικόλα, την καλή φίλη κικίτσα, και τον επίκουρο.

Τα σχόλια σας και το κάλεσμα ήταν για μένα ιδιαίτερα συγκινητικά. ΄Αλλα απαιτητικά, άλλα γλυκά, άλλα προβληματισμένα. Ολα μαζί, μου δώσαν κάτι εκείνη την ημέρα. Ενοιωσα ότι εκεί έξω υπάρχουν φίλοι. Ανθρωποι άγνωστοι που δεν με ξέρουν.

Και δεν συνηθίζω ούτε το παραλήρημα, ούτε το κλάμα. Σε κάποιες όμως στιγμές της ζωής που οι χορδές της ευαισθησίας πάλλονται πιο εύκολα , ακόμα και ένα γλυκό αεράκι μπορεί να μας κάνει να νοιώσουμε καλύτερα. Και είσασταν το γλυκο αεράκι.

Ενα μεγάλο ευχαριστω σε όλους και όλες। Και ελπίζω να μην ξαναχρειαστεί να σας ζαλίσω, να σας ψυχοπλακώσω. Θέλω οι αναρτήσεις μου να είναι ευχάριστες και να λέμε μια γλυκιά καλημέρα.

Τώρα όσο για την ολοκληρωτική αλλαγή της εμφάνισης του μπλογκ μου, επειδή αν πήγαινα να κουρευτώ μπορεί και να το μετανοιωνα, είπα να ξεσπάσω εδώ για να μου φτιάξει το κέφι.

Να είστε ολοι καλά.