Χαρτο-χαντρο-κολιεδακια ... συνεχεια...

  Τα απλά με το χαρτί σε ανοιξιάτικα χρώματα. 

Αλλά ανακαλύπτοντας το χαρτόνι που μου βγάζει όμορφα , εντυπωσιακά έχω αρχίσει να μην το συμπαθώ το σκέτο χαρτί.

 

Η διαφορά είναι μεγάλη.

 

Και επειδή πολύ καιρό ασχολήθηκα με τα χαρτοκολιεδάκια μπήκα σε νέες περιπέτειες τις mix media καρφιτσουλες ή κρεμασταράκια.

Αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα. Μετά σκέφτηκα να φτιάξω μια για πιο καλή  και τέλος ένα κρεμαστούλι

Είναι κακό που βαριέμαι εύκολα να κάνω τα ίδια πράγματα και ψάχνω για καινούργια?

Ρωτάω γιατί μ έχει προβληματίσει.

Bουνό ή θάλασσα?

Πού πάμε? βουνό ή θάλασσα?

ΘΑΛΑΣΣΑ εγώ , τι θα έλεγα, βουνό ο Δ. και πίνοντας τον πρωινό καφέ άρχισαν να πέφτουν οι ιδέες για το που να πάμε.

Πάμε Επίδαυρο? Ε.. χμ... ε πάμε , λέω εγώ. Πάμε Καρυά? Οχι μωρέ, λέω εγώ. Πάμε Πόρτο Χέλι? Μπα, πάλι εγώ.

Πάμε προς Μύλους, Κιβέρι και βλέπουμε λέω γω.

Και ξεκινήσαμε για μια μικρή βόλτα που κατέληξε εκδρομή, κανονική, παρακαλώ.

Και επειδή ζούμε στο Ναύπλιο που είναι από τις πιο ωραίες πόλεις μας, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποια στιγμή βαριόμαστε τα ίδια και τα ίδια.

Και χθες θέλαμε να "ξεφύγουμε" λίγο. Να δούμε κάτι άλλο.

Από Κιβέρι, Ξηροπήγαδο , που είναι δίπλα στη θάλασσα, φτάσαμε στο Αστρος , που είναι επίσης θάλασσα. Από κει μπορείς ν ανέβεις στον Πάρνωνα, που ομολογώ αυτή τη διαδρομή δεν την είχα κάνει γι αυτό και συμφώνησα ν αφήσουμε τη θάλασσα πίσω μας.

Πραγματικά μπήκαμε σε ένα πανέμορφο δάσος. Ναι, ναι, φυσικά και έβγαλα απειρες φωτογραφίες να σας δείξω.

Και ξεκινάμε. Μέσα απ την ηλιοροφή του αυτοκινήτου γιατι έβρεχε καταρρακτωδώς.

Και ο προβληματισμός δεν ήταν να μην βραχώ εγώ, αλλά μην μου βραχεί η μηχανή. Μετά άρχισα να βγάζω απ΄το παρμπριζ που με τον καθαριστήρα δεν είχε καθόλου σταγόνες. Η σχεδόν καθόλου.

Επειδή όμως δεν γίνεται να βγάλεις φωτογραφίες δια μέσω σταγόνων βροχής, τόλμησα να βγω και έξω. Πρώτος σταθμός το Μοναστήρι της Παλιοπαναγιάς. Μικρό αλλά πολύ όμορφο Και η εικόνα της Παναγιάς, που δεν ήταν βυζαντινής τεχνοτροπίας. Εδώ θα ήταν χρήσιμο ή ο πάτερ Παναγιώτης ή ο πάτερ Αναστάσιος να μας δώσουν τα φώτα τους για το τι τεχνοτροπίας είναι.

Φεύγοντας απο εκεί, το πέρασμα μέσα σε ένα δάσος όλο πλατάνια και καστανιές. με όμορφα χωριουδάκια μισοσκεπασμένα από την ομίχλη

και στο βάθος κάποιες βουνοκορφές πασπαλισμένες με χιόνι

Σταματώντας σε κάποιο ποταμάκι μέσα στο δάσος απολαύσαμε τους ήχους των νερών ,του μικρού καταρράκτη περπατήσαμε στο καφετί χαλί που είχαν στρώσει τα πλατάνια συναντήσαμε αγριολούλουδα

Εικόνες ομορφιάς. Η φύση στα κέφια της.

Και καταλήξαμε σε ένα άλλο μοναστήρι της Παναγιάς της Μαλεβής.

Αυτή είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς της Μαλεβής που αναβλύζει Άγιο Μύρο και φαίνεται

στο τζάμι

Για περισσότερα σχετικά με την ιστορία της εικόνας μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

http://panagiamalevi.blogspot.com/

http://www.pigizois.net/ieres_mones/i_m_panagias_malevi/index_malevi.htm

http://www.kivotoshelp.gr/Pages/twkairw.html#periptoseis

http://www.ecclesia.gr/greek/monshrines/malevi.html

Συνέχεια στο χωριό Αγ. Πέτρος για φαγητό και αγορά παραδοσιακών προϊόντων

μέλι, μυτζήθρες, ρακόμελο κλπ.

Και επιστροφή το απόγευμα στο Ναύπλιο, γεμάτοι από εικόνες, ήχους, μυρωδιές, και αγαλλίαση.

Xαρτο-χαντρο-κολιεδακια.

Χαρτομανία συνέχεια....

Και οι χάντρες έγιναν κολιεδάκια. Και σήμερα θα σας τα δείξω γιατί όπως πάει το πράγμα θα τα δώσω και δεν θα μου μείνει τίποτα

να φωτογραφήσω και να αναρτήσω.

Ολα μαζί. Και ένα ένα.

Χάλια φωτογραφίες. Αλλά όταν βγάζω βράδυ κάπως έτσι βγαίνουν. Αυτά είναι οι πρώτες μου προσπάθειες που έγιναν την Πέμπτη το βράδυ.

Φορώντας το γαλαζουλί την Παρασκευή το μεσημέρι, το είδε μια φίλη και της το χάρισα. Μετά είδε και τα άλλα και μου πήρε 5 κολιεδάκια και μου παρήγγειλε άλλα δύο, να της φτιάξω.

Και το Σάββατο είπα να εξελιχθώ λίγο. Πήγα και πήρα χαρτιά και χαρτόνια και ξεκίνησα να φτιάχνω.

Το χρυσό, 24 καρατίων.

Και τα ασημένια 925 καθαρό ασήμι.

Και σε μια καλύτερο φωτό όλα μαζί.

Αυτά με τα χάρτινα κολιεδάκια μου, που πολύ μ αρέσει η νέα μου ασχολία και συνεχίζω ακάθεκτη.

Πώς σας φαίνονται?

Xαρτο-Χαντρες.

Το καινούργιο μου παιχνίδι οι Χαρτόχαντρες.

Εχω χαθεί από την μπλογκογειτονιά γιατί μάλλον με κούρασε.

Περιδιαβαίνω και μαθαίνω.

Δεν είναι πολλά τα πράγματα που μου λείπουν από την Αθήνα. Θα έλεγα είναι ελάχιστα. Ενα απ αυτά όμως είναι τα διάφορα σεμινάρια που με ενδιαφέρουν και που αν ζούσα τώρα Αθήνα θα παρακολουθούσα.

Θα μάθαινα διάφορα πράγματα που σε άλλες ηλικίες δεν μ ενδιέφεραν. Γιατί ανάλογα την ηλικία και τα ενδιαφέροντα.

Μέχρι τότε που ζούσα Αθήνα στις πρώτες μου προτεραιότητες ήταν η διασκέδαση. Και δεν έχω παράπονο γιατί πέρασα απ΄όλα τα είδη της διασκέδασης. Από μπουζούκια και σκυλάδικα , μέχρι piano-bar Restaurant και από αναβάσεις στα βουνά μέχρι διακοπές στα νησιά και camping σε απόμερες παραλίες που μόνοι καρέτες βγαίναν να γεννήσουν τα αυγά τους.

Θυμάμαι μέρες ή μάλλον καλύτερα βραδιές που ξενυχτούσα μέχρι πρωίας και πήγαινα κατευθείαν στο γραφείο. Μια φορά φορώντας δερμάτινο σορτ , γόβα 10ποντη και αυτό που με έσωσε ήταν ένα μαντό από πάνω που ήταν μακρύ και δεν φαινόταν η από μέσα αμφίεση. Για να βγω απ το γραφείο ούτε λόγος. Μόνο σε περίπτωση φωτιάς ή σεισμού θα έβγαινα εκείνη την μέρα. Τώρα που το σκέφτομαι απορώ πως την περπατούσα αυτή την 10ποντη γόβα και τώρα δεν μπορώ καθόλου μα καθόλου το τακούνι. Εμ μαζί με τα νιάτα μάλλον φεύγουν και διάφορες ικανότητες....!!! Αυτά τώρα σε ηλικία γύρω στα 25. Καθεβραδυνά ξενύχτια, που τώρα μόνο που τα σκέφτομαι , κουράζομαι. Τι αντοχές είχα τότε. Η ρημάδα η ηλικία...

Το καλό με το γραφείο μου ήταν ότι δεν απείχε πολύ από το χώρο διασκέδασης. Κολωνάκι με Ακαδημίας 5 λεπτά με τα πόδια. Προ ημερών που ήμουν Αθήνα για λίγες ώρες και συνάντησα εντελώς τυχαία την κολλητή μου φίλη Λ. και αναφωνήσαμε στην αρχή :"Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω" μερικές φορές και μετά "Τι μικρός είναι ο κόσμος"!!! μια φορά, θυμηθήκαμε τα παλιά πίνοντας καφέ σ ένα πανέμορφο cafe - bistro του πεζόδρομου και είπαμε ότι πρέπει να γράψουμε βιβλίο για εκείνες τις εποχές, όσο ακόμα το Αλτσχάιμερ δεν μας έχει επισκεφτεί και θυμόμαστε...! Στο διπλανό καφέ θυμηθήκαμε ότι είχαμε ορκιστεί. Οχι , δεν έγινε εκεί η ορκωμοσία, απλά εμείς βαρεθήκαμε να περιμένουμε και πήγαμε για καφέ. Οταν γυρίσαμε στην υπηρεσία οι άλλοι συνάδελφοι είχαν ορκιστεί. Ρωτήσαμε σχετικά, μας είπαν ότι δεν χάσαμε και τίποτα ενδιαφέρον και , ησυχάσαμε.

Απ τις χαρτόχαντρες άρχισα στο παρελθόν μου κατέληξα να σας λέω για εκείνες τις εποχές.

Αλλά γυρίζω στις χαρτόχαντρες που είναι όμορφο παιχνίδι και έχω και φωτο.

Νάτες λοιπόν

Είναι πολύ όμορφο παιχνίδι και έχω "πέσει με τα μούτρα" να φτιάχνω.

Ως τώρα έχω φτιάξει 3 κολιεδάκι που τα έκανα δώρο στις συναδέλφους στο γραφείο. Και ένα δικό μου.

Αλλά συνεχίζω να φτιάχνω χαρτόχαντρες και πήρα και άλλες χάντρες για να βάλω ενδιάμεσα και να φτιάξω όμορφα κολιεδάκια.

Οποια θέλει να φτιάξει μπορώ να τις μεταδώσω τις γνώσεις μου , γιατί το έχω ψάξει πολύ το θέμα και μπορώ να πω λίγο πραγματάκια.

Περιδιαβαίνω και μαθαίνω λοιπόν και αφού δεν έχω τη δυνατότητα των σεμιναρίων γιατί εδω στην Περιφέρεια δεν γίνεται τίποτα, μα τίποτα εντελώς, γι αυτό είπα να μαθαίνω από το διαδίκτυο. Και πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ πόσα πράγματα μπορείς να μάθεις. Ορεξη ναχεις...!

Και ψάχνοντας και ψάχνοντας πριν λιγο ανακάλυψα κατι που θα σας διευκολύνει για να κανετε τις χάρτινες χάντρες .

Πατήστε εδώ http://www.ftiaxto.gr/content/view/618/29/

Για περισσότερα δώστε στο Γκούγκλη paper beads και θα σας βγάλει πάρα πολλα σχετικά sites και εικόνες.

Η Μαγεία της Φύσης

Καλό Μήνα.

Καλό Μήνα. Καλή Άνοιξη. Δεν ήρθε? Μα πως την είδα εγώ? Την είδα στη Φύση. Ναι. Το ορκίζομαι. Το ημερολόγιο δεν μου λέει τίποτα.

Η Φύση μου μιλάει. Και είδα τις κυρίες Μαργαρίτες που άρχισαν ν ανοίγουν. Τους χαμομηλάκιδες και τα άλλα αγριολούλουδα. Κάτι μικρά μωβ, γαλάζια και κίτρινα.

Τέλος πάντων μπορεί ακόμα ο Χειμώνας να είναι εδώ με τα χιόνια του και τα κρύα του , αλλά ο Μάρτης είναι αυτός που

θα πάρει απ το χέρι την Ανοιξη να την φέρει.

Μάρτη βάλατε? Το κόκκινο άσπρο από στριμμένη κλωστή βραχιολάκι στο χέρι να μην μας κάψει ο ήλιος.

Το έθιμο αυτό είναι πολύ παλιό στο βαλκανικό χώρο και πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια τέτοια κλωστή την "Κρόκη", στο δεξί τους χέρι και στο αριστερό τους πόδι.

Η κόκκινη κλωστίτσα συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού "χιονόφιλος" που ανθίζει το Μάρτη.