Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Δεν θέλω ντε και καλά. Δεν θέλω…

Δεν θέλω τίποτα με το ζόρι. Αυτό πολύ μου τη σπάει. Δεν πα να έχω την καλύτερη διάθεση και θέληση να κάνω κάτι, έτσι και μου το επιβάλλουν , πάει , μουλαρώνω χειρότερα και από μουλάρι. Και ξεκινάω από τον πάροχο. Ποιόν πάροχο? Αυτόν που σου παρέχει υπηρεσίες π. χ. Ιnternet . Πήγαινα για 2ο μήνα χωρίς το ρημάδι το internet και είπα ν αλλάξω πάροχο. Αυτό το ρημάδι το 5αψήφιο νούμερο το είχα λιώσει. ΄Εψαχνα κάποιον υπεύθυνο, λέμε τώρα. Υπεύθυνο??? Καλέ τίντούτο? Στείλτε κυρία μου ένα ιιιιιιιιιμαιλ στην εταιρεία με τα παράπονά σας. Μα εγώ θέλω να τα πω σε κάποιον , ζωντανό, ζωντανά, δεν μου κάνει το email. Δεν θα ξεσπάσω. Και εκεί ακριβώς είναι το θέμα, γι αυτό και δεν υπάρχει υπεύθυνος. Γιατί όλοι μέρα θα τον έβριζαν οι πελάτες για τις “παροχές”. Το 5αψήφιο είναι εξυπηρέτηση πελατών. Που και να μην ήταν….!!!
Και συνεχίζω με την υπηρεσιακή ιδιότητα και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα ως υπαλλήλου. Δόξα τω Θεώ, 30 χρόνια (τούρκικα) εν ενεργεία υπάλληλος,  τα πρέπει τα ξέρω. Θέλω δεν υπάρχουν, πλάκα κάνουμε τώρα? Πρέπει, η λέξη που μου την σπάει πιο πολύ.  Υποχρεώσεις του υπαλλήλου. Ο Κευ, να δουλέψω βρε παιδιά. Δεν είπα να μην δουλέψω, αλλά να γίνω και σάκος του μποξ, ε όχι. Αυτό δεν το αντέχω στην ηλικία μου. ΄Οχι ότι το άντεχα στα 20 ή 22 ή 24. Αλλά πόσο μάλλον τώρα…Είναι θέμα χαρακτήρα. Αν ψάχνετε για μάλακα, μην κοιτάτε εμένα. Αλλού το βλέμμα , αλλού, για να τα πάμε καλά. Γιατί? Υπάρχουν πολλές λύσεις και ελιγμοί. ο.κ?  Αν θέλετε να μαλλιοτραβηχτείτε για τα ουφίτσια εγώ δεν σας φταίω τίποτα. Κάντε το , μακριά μου. Μην με πάρουν και τα σκάγια. Γιατί είμαι φιλήσυχο άτομο εγώ. Γκρίνιες και φασαρίες δεν τις μπορώ με τίποτα.
Και τέλος αυτό το πράμα με το ντε και καλά θα δωρίσεις τα όργανά σου, δεν το κατάλαβα. Και διάβασα και την άποψη της Ελιας , -του ανεψουδιου μου- στο newstoday.gr που πολύ καλά τα λέει.  Εγώ είμαι εδώ και χρόνια αιμοδότρια (έδινα αίμα τότε που μπορούσα) , δότρια οργάνων μετά θάνατον (εκτός σώματος και θα εξηγήσω το γιατί μετά) και δότρια μυελού των οστών. Τί άλλο να δώσω? ΄Αντε και την ευχή μου όταν δεν έχω τίποτα άλλο. Τώρα αυτό το ντε και καλά μου την σπάει. Δηλαδή θα μπω (χτύπα ξύλο) χειρουργείο και σε περίπτωση που η “κάβα” τέλεψε πάνε τα οργανάκια μου πριν την ώρα τους. Μπρρρρρ. Θρίλερ. Αν δουν και την ταυτότητα μου , τότε δεν έχω καμιά ελπίδα…..
Και εξαίρεσα το σώμα από αυτά που διατίθεμαι να δώσω, γιατί θυμάμαι στη Ζωολογία στο σχολείο ένα έρμο σκελετό που είχαμε , τι περνούσε. Τι καπνιστή τον κάναμε, τι παρά λίγο τούμπες απ τις σκάλες θα έτρωγε, αλλά τελευταία στιγμή την γλύτωνε… και τι δεν του κάναμε. Οπότε έχοντας σχολικές μνήμες και επειδή τα παιδιά είναι όλα εν δυνάμει εγκληματίες, γι αυτό και εξαίρεσα το σώμα μου από την δωρεά.
Τώρα όμως πολύ το σκέφτομαι αν θέλω να είμαι δωρήτρια. Χμ αν σου επιβάλλουν κάτι τέτοιο , αξίζει???