Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Μια ματιά στα “βαζάκια σου”.

΄Ερχεται κάποια στιγμή που το πετσί σου αντιδρά. Και τότε πρέπει να δεις  τα “βαζάκια σου” . Τι σου έχει μείνει? ΄Ολα αυτά που θεωρείς θετικά : άδεια! Μπορείς να τα γεμίσεις? ΄Οχι. Και το συναίσθημα κάποτε σου τελειώνει. Και τι μένει. ΄Ενα άδειασμα, ένα κενό. Σαν αυτό που φωνάζεις και ακούς τον αντίλαλο. Διακρίνεις κάποια μικρά σκούρα “βαζάκια” που μέσα έχουν , το ένα κυνισμό, το άλλο πίκρα, το τρίτο θλίψη. Με αυτά  δεν φτιάχνεις τίποτα. ΄Αδειο της αγάπης , του έρωτα, του νοιαξίματος, των χαδιών , του χαμόγελου, της χαράς, της αισιοδοξίας.
Και στα γλυκά βάζουμε αλάτι, αλλά πολύ λίγο. Αλλιώς από γλυκό σου βγαίνει παστό. Και δεν το θέλεις.  Κάθε συνταγή πρέπει να έχει απ όλα για να είναι ισορροπημένη. Και κάποια υλικά περισσότερο . Διαφορετικά πάει σκουπίδια. Πετάς μια σχέση στα σκουπίδια? Αναλόγως. Στην αρχή την σκέπτεσαι και προσπαθείς να νοιώσεις τη γεύση της. Αν σου ξινίζει ή σου πικρίζει, τότε έχει χαλάσει. Γύρισε την από κάτω να δεις την ημερομηνία λήξης. Τα ληγμένα πρέπει να τα πετάμε. Αλλιώς θα μας “χαλάσουν”. Μετά δοκιμάζεις τη γεύση της νέας κατάστασης. Αν σου πάει, κράτα την. Μπορείς και να το προχωρήσεις. Βάλε μερικές σκέψεις του μετά και του αύριο. Πως το νοιώθεις? Καλά. Αν αφού φορέσεις αυτό το κουστούμι σου πέσει καλά, τότε μην το βγάλεις. Το άλλο τελικά σε στένευε , σου έφερνε φαγούρα, σου μύριζε, αλλά νόμιζες ότι έτσι πρέπει να είναι! Το θεωρούσες φυσιολογικό. Μάλλον, είχες ξεχάσει. Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την λήθη. ΄Οταν αργά αλλά σταθερά μειώνονται τα καλά, και δεν γίνεται απότομα, δεν το καταλαβαίνεις. Όταν αργά αλλά σταθερά αυξάνονται τα άσχημα και αυτό δεν το καταλαβαίνεις. Ώσπου μια μέρα να γίνει κάτι, όχι σοβαρό, κάτι ασήμαντο και ν αρχίσουν να χτυπάν οι καμπάνες της αυτοσυντήρησης. Στα καμπανάκια δεν έδινες σημασία . Έλεγες, μπα , τα αυτιά μου θα είναι. Πρέπει να σταματήσω τις βουτιές. Εμ δεν φταίνε οι βουτιές στη θάλασσα. Η βουτιά στη συνήθεια, στην κάθε μέρα που είναι ίδια με την άλλη φταίει. ΄Ακου το πετσί σου. Αυτό ξέρει. Αυτό θα σου πει ότι δεν αντέχει άλλο. Αναρωτήσου: Αξίζει? Και γιατί όλα αυτά? Αξίζω? Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ , τότε ήρθε η ώρα. Μην γυρίσεις απλά σελίδα. Πέτα το τετράδιο και πάρε ένα καινούργιο όμορφο με λουλουδάκια και λευκές άγραφες σελίδες. Και ξεκίνα από την πρώτη. Γράψε όμορφα, ευχάριστα. Και τα δυσάρεστα μες στο πρόγραμμα είναι, αλλά σε μικρές δόσεις.
Γέμισε τα “βαζάκια σου” με θετικά. Σπάσε τα άλλα. Πιάνουν πολύ χώρο. Είναι σκούρα. Μυρίζουν άσχημα. Κρατά τα καθάρια σου, αυτά που λάμπουν. Αυτά με την θετική ενέργεια. Αυτό που σε κάνουν και χαμογελάς. Αυτά που σε κάνουν και αισθάνεσαι όμορφα.
Ρίχνε μια ματιά κάπου κάπου στα “βαζάκια σου”! beach cottage vintage bottle decor ideas