Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Αλλα τα μάτια του λαγού….

Άλλη ανάρτηση ξεκίνησα να φτιάξω και σε άλλη καταλήγω.
Αυτή που ξεκίνησα είχε θέμα "Χρήμα ή Δόξα" και ήταν ένα κείμενο de profundis.
Κάτι που μ έχει στενοχωρήσει γιατί αφορά πολύ κοντινό μου πρόσωπο και δημοσιεύματα "λάσπη" που δέχεται.
Μετά από σκέψη είπα, έμενα με στεναχωρεί και με προβληματίζει, τους άλλους όμως? Τι τους ενδιαφέρει? Γι αυτό και δεν πήρε "σάρκα και οστά".
Απλά επιγραμματικά να πω ότι λυπάμαι για τα ΜΜΕ που υπηρέτησα επί αρκετά συναπτά έτη -παράλληλα- και είναι τεράστια η δύναμη της πένας και του μικροφώνου όπως και της οθόνης, αλλά δυστυχώς δεν είναι πληροφόρηση , είναι παραπληροφόρηση και λάσπη.
Αλλά τώρα που τα λέω με μισόλογα αποφάσισα, -να μόλις τώρα- να φέρω εδώ την αρχική μου ανάρτηση και όποιον δεν ενδιαφέρει μπορεί διακριτικά ν αποχωρήσει χωρίς κανένα σχόλιο.

Τίτλος : "Δόξα ή Χρήμα"

Την δόξα πολλοί μίσησαν , το χρήμα ουδείς. Η το ανάποδο? Δεν ξέρω.

Ούτε και ποιός είπε αυτή τη φράση, ξέρω. Ούτε και πού και για ποιόν αναφερόταν ξέρω.

Τίποτα δεν ξέρω. Μερικά όμως πράγματα τα ξέρω πολύ μα πολύ καλά και βάζω και το χέρι μου στη φωτιά…

Μετά από ενημέρωση κοντινού μου προσώπου, – ας τον πούμε Κ.- διάβασα ένα κομμάτι σε μια εφημερίδα που τον αφορούσε. Αν δεν ήταν τόσο κοντινό μου πρόσωπο ο Κ. θα πίστευα όλα όσα διάβασα και θα έκανα για άλλη μια φορά τσ τσ τσ τσ και τσ. Αλλά, είναι όλα ψέματα, λάσπη και ποτέ δεν θα καταλάβω αυτή την αισχρή δύναμη των Μ.Μ.Ε. και της υποτιθέμενης ενημέρωσης -και της πένας και του μικροφώνου- να σπιλώνουν τόσο εύκολα κάποια άτομα. Με απώτερους φυσικά σκοπούς. Με “πληρωμένα συμβόλαια”, με “χρηματοδοτήσεις” και με άλλα τέτοια αγνά, αθώα και αγγελικά πλασμένα κίνητρα.

Και ας υποθέσουμε ότι:

Έχετε μια θέση κλειδί. Μια θέση που μπορείς εύκολα να βγάλεις καλά λεφτά και να εξασφαλιστείς. Που μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις γνωριμίες σου με όποιον τρόπο θέλεις. Τι κάνεις? Και πρώτα το ερώτημα το θέτω στον εαυτό μου, κάνοντας προσπάθεια ν απαντήσω. Ε λοιπόν, ποτέ δεν βρέθηκα σε τέτοια θέση. Πάντα , σ όλη την υπαλληλική μου καριέρα, μέχρι και σήμερα, ένας τροχός της αμάξης ήμουν, αν όχι ο τελευταίος κάπου εκεί προς το τέλος, και δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω στον Πειρασμό. Με το χέρι στην καρδιά δεν μπορώ να απαντήσω αν έμπαινα στον πειρασμό και “τα περνα” ή αν κρατούσα την αξιοπρέπεια μου και έλεγα όχι.

Για τον Κ. όμως είμαι όχι 100% , αλλά 1000% σίγουρη ότι δεν θα πάρει ούτε ένα Ευρώ που δεν του ανήκει. Ότι δεν πρόκειται όσο είναι σ αυτή τη θέση να δεχτεί το ελάχιστο από οποιονδήποτε.

Και έρχεται τώρα ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ δημοσιογράφος, που βήχει, φτύνει, ρεύεται, να γράψει στην φυλλάδα του για τον Κ. και να αφήνει ευθέως αιχμές ότι “τάχει πιάσει”. Γιατί το δημοσιογραφικό σινάφι λίγο έως πάρα πολύ το ξέρω. Έτυχε να απασχολούμαι σε χώρο που είχε να κάνει μ αυτό το σινάφι και δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Όχι από όλους , αλλά από πλήθος εξ αυτών, οπότε “τους παίρνει όλους η μπάλα”.

Και θα το κλείσω εδώ γιατί φορτισμένη ψυχολογικά, θα μπορούσα να κάνω μια ανάρτηση σεντόνι που θα πέσει στο κενό.

Θα ήθελα να μάθω πώς μπορεί κάποιος ν αμυνθεί στην εξουσία που λέγεται ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΕΣ.

Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Πάσχα σήμερα, Πάσχα τότε…

ΚΑΡΤΑ ΠΑΣΧΑ

Πέρασε κι αυτό. Το Πάσχα λέω. Πέρασε και εγώ ούτε το πήρα είδηση. Ούτε το κατάλαβα, έτσι όπως περίμενα. Είχα υποσχεθεί και φωτορεπορτάζ στον πάτερ Αναστάσιο, αλλά δεν μπόρεσα να κάνω. Γιατί δεν είχα να καταγράψω.

Και να πω ότι μένω Αθήνα, άντε και που να βρω ψητά αρνιά έξω, κομματάκι δύσκολο. Αλλά στο Ναύπλιο? Σπίτια με αυλές, χώροι που μπαίνει σούβλα. Οπου είδα αρνιά να γυρνάνε ήταν στον αυτόματο. Μόνα και έρμα και οι νοικοκυραίοι άφαντοι. Γυρνούσαν γύρω απ τον εαυτό τους. Τα γυρνούσε η ηλεκτρική σούβλα. Τα δε κοκορέτσια στο φούρνο. Μπορεί και στο μικροκυμάτων. Κοκορέτσι φούρνου!!!!

Και η μνήμη δεν μπόρεσε παρά να γυρίσει χρόνια πίσω , στα παιδικά μου χρόνια που το Πάσχα ήταν Πάσχα. Με όλες τις μυρωδιές της άνοιξης, του αρνιού, των τραγουδιών, του κεφιού, με τα μεζεδάκια πριν γίνει τ αρνί.

Δεν μπορούσα παρά να θυμηθώ που πρωί πρωί που ο νονός μου ή στη Θήβα ή στο χωριό , άναβε τις κληματσίδες να γίνουν κάρβουνο. Ήταν ο υπεύθυνος επί του αρνιού γιατί το ήξερε καλά το θέμα. Το αρνί έτοιμο απ την προηγούμενη, χειρουργημένο, όρθιο στην ξύλινη μεγάλη σούβλα και με ένα λευκό φορεματάκι πάνω του μην πάει καμιά μύγα (μάλλον).

Όταν ξυπνούσαμε τα μικρά τρέχαμε αμέσως κοντά του να δούμε μπας και είχε ψηθεί η πετσούλα για να μας δώσει. Και δωστου τα αυγά και δωστου το κρασάκι και οι προμεζέδες. Και σε λίγο πλάκωναν και οι κλαριντζήδες. Τα κλαρίνα και τα νταούλια. Πρώτη εγώ να σύρω το χορό. Τσάμικο. Και ήμουν μια σταλιά. Και όσο ο νονός μου τους έβαζε τα κατοστάρικα στα όργανα, τόσο αυτοί δεν ξεκολλούσαν. Χαιρόταν να με βλέπει να χορεύω.

Και ήταν τότε που το Πάσχα ήταν Πάσχα. Όχι σαν σήμερα. Ξενέρωτο. Χωρίς ήθη και έθιμα. Χωρίς πασχαλινή γεύση. Νερόβραστο. Κονσερβαρισμένο. Χωρίς μυρωδιές.

Και δεν νομίζω να είναι φάση απαισιοδοξίας. Δεν περνάω την πεσιμιστική μου φάση. Απλά λυπάμαι που αλλάζουν τα πράγματα προς το χειρότερο. Λυπάμαι που χάνονται τα ήθη και τα έθιμά μας. Πού ο κόσμος δεν διασκεδάζει πια όπως παλιά.

Λυπάμαι….!

Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Eπεστρεψα.


Το ξέρω , χάθηκα.
Αλλά αυτή τη φορά ήταν παρά τη θέλησή μου.
Ενα σοβαρό πρόβλημα στον ΠιΣι μου -θέλει σκληρό δίσκο- με κράτησε μακρυά απ την μπλογκογειτονιά μας.
Μου λείψατε. Πραγματικά μου λείψατε. Επαθα ένα στερητικό σύνδρομο.
Εκμεταλεύτηκα όμως την απουσία του υπολογιστή να φτιάξω "πράγματα".
Μετά από πάρα πολύ καιρό έφτιαξα μια μάσκα. Καρφιτσούλες και άλλα τέτοια.
Και λαμπάδες έφτιαξα για τον ΑΣΤΡΟΛΑΒΟ, δικής μου τεχνοτροπίας. Διαφορετικές.
Του γούστου μου. Τώρα αν αρέσουν, δεν το ξέρω. Αν πουληθούν πάλι δεν το ξέρω. Αλλά, καθόλου δεν με πειράζει. Θα τις πάρω σπίτι και όλο το καλοκαίρι θα αράζω στην βεράντα υπό το φως των λαμπάδων. Θα τις ξεστολίσω φυσικά.
Το καλό ή το κακό είναι ότι αυτά που φτιάχνω τα φτιάχνω γιατι μου κάνει κέφι και βάση του δικού μου γούστου, που απ οτι έχω καταλάβει δεν είναι και το γούστο πολλών γυναικών.
Αλλά, να δεν μπορώ να κάνω πράγματα που δεν μου αρέσουν. Ούτε , πιστεύω , ποτέ να μπορούσα να κάνω κάτι επί παραγγελία.
Αλλά εδώ θα σας αφήσω με τις ευχές μου για
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
και
ΥΓΕΙΑ