Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Λεβάντα

Old-Wooden-Cart-with-Fresh-Cut-Lavender-Sault-Provence-France-  Λεβάντα         

 Το όνομά της προέρχεται από το λατινικό ρήμα lavare,

που σημαίνει "πλένω".Lavender

Στην αρχαία Ελλάδα το ονόμαζαν Νάρντους, ή Νάρδ, απο την πόλη της Συρίας Ναάρδα. Από την αρχαιότητα αποδίδονται στη λεβάντα φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και αφροδισιακές. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δε, τη χρησιμοποιούσαν σαν αιθεριο έλαιο στα λουτρά, και για αυτούς ήταν ένα υπερπολύτιμο βότανο, αφού ακόμα και μια μικρή ποσότητα λεβάντας κόστιζε μια περιουσία.                                                           

Η λεβάντα είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια Χειλανθή (Labiatae). Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα,  που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη.La-Bell-Provencale Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απανταται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και επίσης για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό.

Η άγρια λεβάντα κατάγεται από την Περσία και τη Νότια Γαλλία, όπου και φύεται σ’ ορεινές πλαγιές και σε μεγάλο υψόμετρο. Αγαπά τα πετρώδη και άγονα εδάφη, ευδοκιμώντας σε μέρη που λίγα φυτά επιβιώνουν. Αψηφώντας τους βαρείς χειμώνες ξεδιπλώνει κάθε καλοκαίρι, εκ νέου, τα υπέροχα μπλε άνθη της, μαγεύοντας την περιοχή με το θείο άρωμά τους.
Κάθε χρόνο, τους πιο ζεστούς μήνες του καλοκαιριού, στις απόκρημνες πλαγιές των βουνών της Haute Provence συλλέγονται εδώ και αιώνες, με πολλές δυσκολίες και μεγάλη προσοχή τ’ άνθη της άγριας λεβάντας. Εδώ βγαίνει το καλύτερο, το σπανιότερο και το ακριβότερο αιθέριο έλαιο λεβάντας.

Σε υψόμετρο 900-1800 μ. ευδοκιμούν δύο είδη άγριας λεβάντας: Lavandula officinalis και η Lavandula angustifolia.

Η πρώτη είναι ένα πολύτιμο "διαμάντι" της φύσης. Μικροκαμωμένη, με λίγα άνθη, δίνει το καλύτερο αιθέριο έλαιο. Έχει το πιο ευγενές άρωμα και τις περισσότερες – αναρίθμητες – σχεδόν θεραπευτικές ιδιότητες. Το αιθέριο της έλαιο είναι άριστης ποιότητας και συναντάται σπάνια στο εμπόριο. Ονομάζεται "Lavandulae extra" ή "Lavande offendis extra".  Το δεύτερο είδος, η angustifolia είναι ένα φυτό πιο μεγάλο και με πιο πλούσια ανθοφορία. Κι’ αυτό το αιθέριο έλαιο είναι εξαιρετικό και κατάλληλο για θεραπείες.Perfume-Bottle- Η συγκομιδή και η επεξεργασία των ανθέων αυτών των δυο συγγενικών φυτών, γίνεται κάθε χρόνο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, με το χέρι. Λίγοι είναι πια οι άνθρωποι που ανεβαίνουν κάθε καλοκαίρι στις ορεινές και βραχώδεις αυτές πλαγιές για να συλλέξουν με αγάπη και πολύ προσοχή τα μυρωδάτα άνθη.  Τα φορτώνονται στη πλάτη τους και τα κατεβάζουν με τα πόδια στην κοιλάδα όπου διυλίζεται το υπέροχο αυτό αιθέριο έλαιο. Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν γιατί το πολύτιμο αυτό αιθέριο έλαιο είναι σπάνιο και πολύ ακριβό.                                                            ~Floral-w-lavendar

Στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται πιο πολύ το είδος Λαβαντούλα η στοιχάς (Lavandula stoechas). Αυτή είναι γνωστή και με τα ονόματα:

  • αγριολεβάντα
  • λαμπρή
  • λαβαντή
  • χαμολίβανο
  • μυροφόρα
  • καραμπάσι

Κύριο συστατικό του είναι η χημική ένωση οξικό λιναλύλιο.

Ευδοκιμεί στην περιοχή της Μεσογείου και είναι μικρός θάμνος, ύψους έως 1 μ. Έχει μακρόστενα και γκριζοπράσινα φύλλα, μήκους 1-4 εκ. Τα άνθη του διατάσσονται σε πυκνούς επάκριους στάχεις, οι οποίοι φέρουν στην κορυφή μεγάλα πορφυρά βράκτια. Οι μικρές δίχειλες, Lavender-Drome-Franceσυμπέταλες στεφάνες (6-8 χιλ.) έχουν σκούρο πορφυρό χρώμα. 

Στην Ελλάδα φυτρώνει σ' άγρια σχεδόν κατάσταση σε ξερούς και πετρώδεις τόπους, κυρίως στις Κυκλάδες, στα ορεινά της Λακωνίας, στον Ταΰγετο και στην Αργολίδα.


- Βοτανική ονομασία: Τα 4 είδη λεβάντας που χρησιμοποιούνται στην αρωματοθεραπεία και έχουν διαφορετικές ιδιότητες είναι :
- Lavandula Vera ή Angustifolium (η αληθινή)
- Lavandula latifolia (η πλατύφυλλος)
- Lavandula hybrida (η γλυκιά)
- Lavandula stoechas (η στοιχός)


- Το αιθέριο έλαιο έχει αντισηπτικές και επουλωτικές ιδιότητες.La-Belle-Provencale-II Δοκιμάστε το αδιάλυτο σε πληγές, σε κοψίματα, σε τσιμπήματα, σε δερματίτιδα και σε κάθε φλεγμονή του δέρματος!
- Είναι από τα ελάχιστα αιθέρια έλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν άφοβα πάνω στο δέρμα αδιάλυτα.
- Τα άνθη του αρωματίζουν και διώχνουν τον σκώρο.~Paquet-de-Lavande-
- Είναι κατά του βήχα, του άσθματος, του κοκκίτη, της γρίππης και της λαρυγγίτιδας.
- Καταπραϋνει τους νευρόπονους του στομάχου.
- Ηρεμεί το νευρικό σύστημα, μειώνει την πίεση, είναι χαλαρωτικό.
- Διευκολύνει την έμπνευση.
- Δοκιμάστε το για αϋπνία, άγχος, ημικρανία και πονοκέφαλο.
- Απελευθερώνει από τη συναισθηματική πίεση, φέρνει εσωτερική ηρεμία, αυξάνει τη συνειδητοποίηση, φέρνει σταθερότητα και μονιμότητα.
- Ιδανική για τα παιδιά! Μια σταγόνα στο μαξιλάρι για ήσυχο ύπνο.
- Αντικαταθλιπτική, βοηθά στην αντιμετώπιση ψυχολογικού σοκ και την ένταση της ημέρας.
- Είναι φυσικό αντιβιοτικό.
- Απομακρύνει τα κουνούπια.
- Ενδείκνυται για κράμπες στο ηλιακό πλέγμα (περιοχή του θώρακα), αρρυθμίες, μυϊκούς πόνους, ακμή.
- Η λεβάντα η αληθινή δεν έχει καμία παρενέργεια. Η πλατύφυλλος λεβάντα, λόγω της περιεκτικότητάς της σε κετόνες,

δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται από εγκύους και μικρά παιδιάLavender-Stakes-with-Names-and-Lavender-in-Pots παρά μόνο εξωτερικά σε εγκαύματα.

Παρενέργειες: Σε μεγάλες, (τοξικές)δόσεις είναι ερεθιστική. Ειδικά οι στομαχικοί απαγορεύεται να κάνουν οποιαδήποτε χρήση Λεβάντας, γιατί ερεθίζει το στομάχι. Επίσης το αιθέριο λάδι της σε μεγάλες δόσεις είναι ναρκωτικό που μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Γι' αυτό καλύτερα να χρησιμοποιείται μόνο εξωτερικά. Τέλος, δεν πρέπει να πίνουμε πολύ συχνά έγχυμα Λεβάντας γιατί μπορεί να προκαλέσει κολικό.

 

ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
Η λεβάντα έχει καταπληκτικά αποτελέσματα στην περίπτωση της ακμής (ιδιαίτερα η πλατύφυλλος). Μπορείτε να βάλετε 1 σταγόνα απευθείας πάνω σε κάποιο σπυράκι. Μπορείτε, επίσης, να κάνετε μια μάσκα από λεβάντα και άργιλο. Χρησιμοποιήστε μια κουταλιά σκόνη αργίλου, ανθόνερο λεβάντας Lavender-Water ή κάποιο έλαιο βάσης (π.χ. αμυγδαλέλαιο, τζοτζόμπα) και 2-3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας. Αφήστε το λίγα λεπτά μέχρι να στεγνώσει και ξεβγάλτε με νερό. Επαναλάβετε 2-3 φορές την εβδομάδα.

 

Ας μάθουμε τις θεραπευτικές  ιδιότητες των βοτάνων που μας χαρίζει η ελληνική φύση και ας τα χρησιμοποιήσουμε πάντα με μέτρο.front Τα βότανα εξάλλου ήταν τα πρώτα φάρμακα που χρησιμοποίησε ο Ιπποκράτης , ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός.

Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Kαλό Πάσχα - Χριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας._Jesus_resurrection_christian_

Και αφού είπαμε το Χριστός Ανέστη οικογενειακά να και η περιβόητη πεθερο_μαγειρίτσα mageiritsa Ποζάρισε να φωτογραφηθεί .

Αλλο να σας το λέω και άλλο να την τρώγατε. Πιο νόστιμη μαγειρίτσα δεν έχω φάει. Ψιλοκομένη, με τα μυρωδικά της, έτσι όπως ακριβώς πρέπει.

Να είσαι καλά Αγγελικούλα, και του Χρόνου, της ευχηθήκαμε και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια. Κόκκινο κρασί Νεμέας. Γιαυτό φροντίζει ο Παναγιώτης (ο πεθερός). Να είσαι καλά Παναγιωτάκη και δώστου τσουγκρίσματα.

Και τα κουλουράκια , (αχ φέτος μου αποτύχανε μου έλεγε από τη στιγμή που τα έφτιαξε) ζήλεψαν

κι αυτά koulourakia και πήραν την καλή τους πόζα για μια αναμνηστική είπαν. Νοστιμότατα και έτσι όπως μου αρέσουν.

Και τα αυγουλάκια λίγο ντροπαλά, κόκκινα,koyloyro_avgoylakia φώναξαν την μαργαρίτα (θεία του Χαμομηλάκη) να έρθει να τ α ομορφύνει.

Ολα όμορφα και νυκοκυρεμένα. Δεν χόρταινα να τα φωτογραφιζω. Και δώστου από δω

και δώστου απο κει Anastasi 102 πόζες. Και

σολατένιο αυγοοοοοοοοο πού είσαι καλέεεεεεε έλα να φωτογραφηθούμε όλοι μαζί oloimazi Νάσου και το αυγό. Πρώτο και καλύτερο.

Και ελάτε για άλλη μια αναμνηστική koyl_avga Και το δαντελέ τραπεζομάντηλο μες στη τρελή χαρά που ήταν σε όλες.

ΑΑΑΑ φωνάζαν απ΄τη βεράντα κάτι λουλουδάκια , θέμε και εμείς φωτο.

Και στηθήκανε όλα μαζί mpalkoni και το καθένα ξεχωριστά τα κόκκινα red και άλλα κόκκιναred01

η αζαλέα azalea

Εύχομαι σε όλους να περάσετε ένα όμορφο Πάσχα μαζί με αγαπημένους ανθρώπους σας και του Χρόνου να έχουμε Υγεία και να είμαστε όλοι καλά να ξαναγιορτάσουμε.

Χριστός Ανέστη

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Mισοήμερη εκδρομή στην Αθήνα.

Σήμερα το πρώι ξύπνησα, πλύθηκα, ντύθηκα, έβγαλα τον Sakil βόλτα γιατί έκλαιγε, ήπια καφέ, μετά έβγαλα την Μέμα βόλτα γιατί δεν έκλαιγε και ξεκινήσαμε με τον "καλό μου" και συμβίο μου Δ. για την Αθήνα. Για δουλειά όχι για βόλτα. Για αγορά πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων.

Στο δημοτικό μετά από εκδρομή δεν μας έβαζαν πάντα έκθεση πως περάσαμε?

Ετσι κι γω είπα να γράψω μια έκθεση πως τα πέρασα στην "μισοήμερη εκδρομή μου στην Αθήνα". Γιατί μπορεί να ξεκίνησε ταξίδι για δουλειά, εξελίχτηκε όμως σε εκδρομούλα. Οι φωτογραφίες παρακάτω και κλεψιμέϊκες, ακόμα όχι δικές μου. Οσονούπω οι δικές μου.

Εγώ είμαι γέννημα θρέμα Αθηναία. Κατά καιρούς βέβαια έφευγα και ζούσα αλλού, είτε στο εσωτερικό της χώρας, είτε στα εξωτερικά. Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που ζω εκτός Αθηνών είναι τα τελευταία 6 (περάσαν κιόλας) χρόνια που ζω και απασχολούμαι στο Ναύπλιο. Οι επισκέψεις μου στο κλεινόν άστυ είναι περίπου 2 με 3 φορές το χρόνο.

Οταν ήρθα στην Περιφέρεια ,κατόπιν δικής μου επιλογής,για να ζήσω μόνιμα, πίστευα ότι θα πηγαίνω πιο συχνά. Περνώντας όμως ο καιρός η συχνότητα έγινε αραιότητα.

Τί μου λείπει από την πατρίδα μου?

1ον. Οι φιλενάδες μου. Η εξής μία κολλητή μου Λίλη. Φιλίες ετών, δοκιμασμένες στα δύσκολα, περασμένες δια Πειραιώς και σιδήρου (που έλεγε μια θειά μου), τα 40 κύμματα, ψιλοκοσκινησμένες, που αντέξαν και έδεσαν σαν γλυκό του κουταλιού βύσσινο.

2ον. Οι κινηματογράφοι. Γιατί αλλιώς είναι να βλέπεις μια ταινία με τα ποπ-κορν και το αναψυκτικό και να ζεις όλη αυτή την ατμόσφαιρα της ετοιμασίας προς, της αγωνίας θα βρω θέση για την ταινία που θέλω να δω, ή θα μπω σε άλλη αίθουσα και θα δω "πατάτα", τον καφέ πριν ή μετά, και γενικά αυτή την ιεροτελεστία που περικλείει μια ταινία. Το ίδιο είναι να την δεις στο video? Οχι, βέβαια. Καθόλου το ίδιο.

3ον. Το shopping therapy Ερμού, Κολωνάκι και αλλαχού. Ε ναι, αυτό μου λείπει. Γυναικοπαρέα χαζεύοντας στα μαγαζιά, δοκιμάζοντας από ρούχα μέχρι γούνες και καπέλα και περνώντας όμορφα πρωϊνά.

Τώρα τί δεν μου λείπει.

1ον. Μα γιατί κορνάρουν δαιμονισμένα Οδηγοί σε Απόγνωση? Δεν μου λείπουν τα ντεσιμπέλ από τις κόρνες.

2ον. Το καυσαέριο. Το ξεσυνήθισα και εκεί κάπου στο Δαφνί, το μύρισα. Μετά από λίγο , να και η αλλεργία μου. Λένε ότι η αλλεργική ρινίτιδα είναι ένα κι ένα όταν είσαι κοντά σε άνθη, γύρη κλπ. Εμένα εδώ δεν με πιάνει , στην Αθήνα μπούκωσα. Αψού κι αψού και να κλαίω.

3ον. Η βρώμικη μα πολύ βρώμικη αυτή πόλη. Πιο βρώμικη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν πρέπει να υπάρχει. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει.

Αυτή η πόλη θέλει ολόκληρη ένα καλό βιολογικό πλύσιμο μιά φορά τη βδομάδα, μπας και συνέλθει από την μαυρίλα της. Δεν συνεχίζω το "τι δεν μου λείπει" γιατί αντί για ανάρτηση θα βγεί βιβλίο.

Και διαπίστωσα: Ένοιωσα εντελώς έξω από τα νερά μου . Ξεσυνήθισα. Δεν ένοιωσα άνετα. Ούτε στο Μετρό, ούτε στους δρόμους, ούτε στα πεζοδρόμια, ούτε πουθενά. Δεν μου άρεσε το συναίσθημα. Το ίδιο συναίσθημα είχα νοιώσει όταν γυρνώντας από Πορτογαλία εμφανίστηκα πρώτη μέρα στη δουλειά μου, στο Σύνταγμα. Και δεν ήταν αμέσως. ΄Ενα μήνα έκανα εδώ διακοπές.

Πολλή φασαρία, ο κόσμος να σπρώχνεται, όλοι βιαστικοί και μουρτζούφληδες. Με ένα άγχος να προλάβουν. Ο τροχονόμος μές στη μέση της Πανεπιστημίου, να σφυράει, όχι αδιάφορα, με όλη του τη δύναμη την έρμη τη σφυρίχτρα.

Και ήθελα: Να γυρίσω πίσω, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Και είπα ότι μπορεί να πήγαμε για δουλειά , αλλά στο γυρισμό μου λέει ο καλός μου. Θέλεις να πάμε από Επίδαυρο? Πέταξα τη σκούφια μου. Και συνιστώ σε όποιον κατέβει κατά κάτω να στρίψει από τον Ισθμό προς Επίδαυρο. Μετά τον Ισθμό είναι οι Καρυές, τα Λουτρά Ωραίας Ελένης, και η Επίδαυρος.

Μια μια πολύ όμορφη διαδρομή , εκτός Εθνικής Οδού, δίπλα στη θάλασσα, μέσα από πευκοδάσος, ευτυχώς μικρό κομμάτι καμένο και το υπόλοιπο ανέπαφο , ακόμα. Στο δρόμο σταματήσαμε στη Μονή Αγνάντου για τσιγάρο και έγω μάζεψα όμορφα λευκά αγριολούλουδα που δεν τα είχα ξαναδεί.

Ετσι μεσημεράκι επιστρέψαμε στη βάση μας κουρασμένοι, αλλά ευχαριστημένοι από την μισοεκδρομούλα.

Τί θέλει μωρέ ο άνθρωπος , σκέφτηκα, για να χαρεί? Απλά πραγματάκια. Γιατί αν περιμένουμε τα συνταρακτικά στη ζωή μας, με μια πίκρα θα είμαστε καθημερινά. Δεν πρόκειται να γελάσει το χειλάκι μας. Γι αυτό ας ζούμε τις μικρούλες όμορφες στιγμούλες και ας μην της αφήνουμε να μας φεύγουν.

Παραλίγο να ξεχάσω κάτι που μου έκανε εντύπωση: Το πρώι που έβγαζα τα ζωντανούλια μου βόλτα στον ουρανό τα σύννεφα είχαν κάτι περίεργα σχήματα, σαν σκουπισμένα. Σαν να είχε πάρει ο ζωγράφος το πινέλο βεντάλια και να είχε απλώσει το λευκό στον γαλάζιο καμβά. Και είπα κύττα ο αέρας σχήματα που τους έδωσε. Πλησιάζοντας στην Αθήνα , εκεί κοντά στα Μέγαρα , ξανακυτάω τον ουρανό και βλέπω αυτές τις γραμμές που αφήνουν τα αεροπλάνα. Κάποτε νόμιζα ότι είναι τα αεροπλάνα που κάνουν προβλέψεις για τον καιρό. Τώρα όμως.... Έχετε διαβάσει για τα περιβόητα chemtrails, (όρος που μπήκε στη ζωή του πλανήτη γη πριν από εννέα χρόνια) τις «χημικές ουρές», με μεγάλου μήκους λευκές γραμμές? Εκτός από τις λευκές γραμμές, ένα μεγάλο πλήθος από «παράξενα» ατμοσφαιρικά φαινόμενα, όπως σύννεφα με τη μορφή μαστών ή τεράστιων κυμάτων. Η πρώτη αναφορά - καταγγελία για την ύπαρξη των chemtrails και στην Ελλάδα έγινε στη Γλυφάδα το 1999. Αλλά για τα Χημικά Ίχνη θα σας πω άλλη φορά. Γιατί το έψαξα και βρήκα πολλά μέσα στον διαδίκτυο για αυτά.



Τρίτη 22 Απριλίου 2008

"Hμέρα της Γης"

H Ελλάδα η πρώτη και η μόνη χώρα που αποπέμπεται από τη συμφωνία του Κιότο!!!!! Τί μπορεί να γιορτάζει σήμερα η χώρα μας? Μόνο την παγκόσμια πρωτιά...την αποβολή της ...!!!


eday5
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης καθιερώθηκε το 1970 με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής του Σαν Φρανσίσκο για να γιορταστεί το θαύμα της ζωής στον πλανήτη Γη. Ήταν μια ιδέα του ακτιβιστή Τζον ΜακΚόνελ, που υιοθετήθηκε και από τον ΟΗΕ. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης είναι το αντίπαλο δέος της Ημέρας της Γης, που γιορτάζεται στις 22 Απριλίου.

Στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ, αυτή η ΓΗ μας θέλει κοντά της, να την προστατεύσουμε, να την υπερασπιστούμε - είναι το σπίτι μας, ο ξενιστής μας, μας φιλοξενεί αιώνες τώρα. Εμείς το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ενήμεροι για τις ανάγκες της, που είναι και ανάγκες μας και με κάθε ευκαιρία και τρόπο να την προστατεύουμε....earthday01


Οι bloggers αλλά και οι χρήστες του διαδικτύου γενικά, έχουν αποδείξει τον τελευταίο καιρό ότι δε μένουν αμέτοχοι κι αδιάφοροι στα κοινά... Μέσα από τις σελίδες τους έχουν ορθώσει λόγο και αντίλογο... έχουν στρατευθεί και συσπειρωθεί για τα αυτονόητα, ας ειναι και η Παγκόσμια Ημέρα της ΓΗΣ άλλη μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί - ο καθένας με τον τρόπο του - αλλά όλοι μαζί κοντά στη ΓΗ μας...

Ας συντονιστούμε και ας αφιερώσουμε ένα post στη Γη εκείνη την ημέρα! Μπορεί ο καθένας να αναρτήσει ό,τι θέλει. Καποιο κείμενο δικό του ή όχι, ή οτιδήποτε διαλέξει. Ας δείξουμε ότι ειμαστε σε εγρήγορση και ότι δεν ξεχνάμε εκείνα που έχουν σημασία.
Ξεχάσαμε την υγεία, ξεχνάμε και τη ΓΗ μας, πώς αλήθεια θα ζήσουμε με τόσο μικρή μνήμη;

Με την "κόκκινη κάρτα" από τον ΟΗΕ " γιορτάζει" η Ελλάδα την "Παγκόσμια ημέρα της Γης" που είναι αφιερωμένη στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.
Η χώρα μας είναι η μόνη ανάμεσα σε 141 κράτη που αποβλήθηκε από το Κιότο, καθώς δεν έπεισε για την εγκυρότητα του συστήματος μέτρησης και καταγραφής των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν έλαβε μέτρα παρά τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις του επίτροπου Περιβάλλοντος Σταύρου Δήμα ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με διασυρμό.
Η Ελλάδα έχει προθεσμία 3 μήνες για να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο σύστημα.

"Η απόφαση, εκθέτει την Ελλάδα σε παγκόσμιο επίπεδο" επισήμαναν στελέχη της WWF.

Σημειώνεται ότι τους τελευταίους δύο αιώνες, από τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προστεθεί στην ατμόσφαιρα 2,3 τρισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, εντείνοντας τις κλιματικές αλλαγές.
Όλο και περισσότερες χώρες του πλανήτη λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση των εκπομπών των αερίων και αυτή την περίοδο γίνεται μια συζήτηση για να καταλήξουν οι κυβερνήσεις σε μια παγκόσμια συμφωνία για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.

Και διαβάζω παρακάτω:

Μαζική εξόντωση μεταναστευτικών πτηνών από λαθροκυνηγούς παρατηρείται αυτή την περίοδο σε νησιά του Ιονίου.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνική Ορνιθολογικής Εταιρείας, περισσότερα από 15,000 πουλιά την ημέρα χάνουν τη ζωή τους από τους πυροβολισμούς 500 λαθροκυνηγών που ζουν στα Ιόνια νησιά.
Έντονη λαθροθηρία παρατηρείται κυρίως στη Ζάκυνθο και στους Αντίπαξους που υπάρχουν περιοχές σταθμοί για τα μεταναστευτικά πτηνά.
Το ανοιξιάτικο κυνήγι παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα πουλιά και έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα.

Kαι συνεχίζω να διαβάζω:

Ο μεγάλος ασθενής «γιορτάζει»
Παγκόσμια Ημέρα της Γης με τον πλανήτη να νοσεί βαθύτατα.earth-sos

Για να μην βλέπουμε αυτή τη εικόναmain1 σαν σκηνή από έργο επιστημονικής φαντασίας εμείς και οι επόμενες γενιές πρέπει κάτι να κάνουμε για το σπίτι μας τη Γη.

Η Ημέρα της Γης δεν είναι μόνο σήμερα, είναι κάθε μέρα.

Πηγές:

Δικτυογραφία :Σκάΐ.gr - oikologio.gr - in.gr

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

ΤΙΠΟΤΑ!

Ωρες τώρα χαζεύοντας, σερφάροντας, ψάχντας για μια ανάρτηση, δεν μου ερχόταν τίποτα.

Οπότε η σημερινή ανάρτηση θα είναι ΤΙΠΟΤΑ!

Κι όμως το Τίποτα είναι λίγο πριν από το ΚΑΤΙ. Σωστά?

Και έδωσα το ΤΙΠΟΤΑ στον Γκούγκλη . Και τι δεν έβγαλε...!

Κβαντικές θεωριές , που ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω Τίποτα... Αλλά θα βάλω ολίγη...από κβαντική.

Ενας Κοσμος αναδυθηκε απο το Τιποτα. Ολοκληρο το Συμπαν μπορει να εχει ξεπηδησει κυριολεκτικα από το τιποτα.

Εξέλιξη από το Τίποτα

Στην αρχή - λένε- υπήρχε πλήρες σκοτάδι, ακόμα δεν υπήρχε κανένα φως, καμιά ακτινοβολία, καμιά ύλη. Ο αριθμός των χωρικών διαστάσεων πιθανώς δεν ήταν τότε τρεις, αλλά μπορεί να ήταν 11 σύμφωνα με τη θεωρία της υπερβαρύτητας. Σε αυτό το άπειρο κενό, εμφανίστηκαν τυχαίες διακυμάνσεις που άλλαζαν πολύ ελαφρώς την ενέργεια του κενού στα διάφορα σημεία του διαστήματος. Τελικά, μία από αυτές τις διακυμάνσεις πέτυχε μια κρίσιμη ενέργεια και άρχισε να αυξάνεται.

Το σύμπαν δεν άρχισε να υπάρχει στιγμιαία, αλλά δημιουργήθηκε σε μια στιγμή με μια διαδικασία "αυτοδύναμης ανάπτυξης". Μόλις δημιουργήθηκαν μερικά σωματίδια από τις κβαντικές διακυμάνσεις του άδειου κενού, έγινε πιο εύκολο τότε να εμφανιστούν λίγα περισσότερα και έτσι, με μια γρήγορη κλιμακούμενη διαδικασία, το σύμπαν πήρε μπρος από την ανυπαρξία.

Από το Τίποτα δηλαδή.

Πολύ Κακό για το Τίποτα τίτλος μιας κωμωδίας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Υπέροχο Τίποτα. Ο δίσκος αυτός είναι ο έκτος κατά σειρά του συγκροτήματος

Τίποτα δεν πάει χαμένο. άσμα...Αλεξίου Μάλαμας.

΄Ολα ή Τίποτα. Μιχάλης Χατζηγιάννης , επίσης άσμα.

κουλουπου κουλουπου

Μετά έβαλα Nothing στον Γκουγκλη πάλι.

Πρώτα, βρήκα ένα blog Νothing.

Mπήκα, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, με ψυχοπλάκωσε και βγήκα. Βγήκα, μια κουβέντα είναι. Δεν μπορούσα να βγω. Εκανα πίσω, τίποτα. Πρέπει να του στείλω μήνυμα να τον ρωτήσω τον blogger πως το έχει κάνει αυτό , να το κάνω και γω στο blog μου.

Μετά μπήκα στο Wikipedia που έλεγε :

Nothing is commonly understood as the lack or absence of anything at all. Colloquially, the tedicate the lack of anything relevant or significant, or to describe a particularly unimpressive thing, event, or object.

Μάλιστα!

Μια τρύπα στο νερό είναι Τίποτα?

Προχώρησα στο Πορτογαλικο nada.

ΝΑΔΑ - Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής!

Εκεί σταμάτησα. Να αρχίζει αύριο η άδεια μου και να μην θέλω να κάνω ΤΙΠΟΤΑ και τσουπ να μου ξεπεταχτεί μια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση μπροστά μου...!!!για να μην ξεχνιέμαι....

Ε, όχι, αυτό δεν το άντεξα. Τον έκλεισα τον Γκούγκλη. Πάω να βρώ καμμιά όμορφη φωτογραφιούλα να βάλω, γιατί χωρίς, σαν ξερό μου φαίνεται.nothing3 Ωραια ε?

hpim00549ep και αυτό το εξώφυλλο από το blog http://anonimi.blogspot.com

Τελικά κατέληξα ότι δεν μπορεί να μην υπάρχει Τ Ι Π Ο Τ Α. Πάντα υπάρχει Κ Α Τ Ι .

Βγαίνω από αυτή την ανάρτηση κατά τι σοφότερη.!!!

bordura bordura

Καλή σας Μεγάλη Εβδομάδα

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Κυριακή των Βαίων. Βαϊοφόρος.

Στη σκηνή της Βαϊοφόρου vaioforos_01 ο Χριστός εικονίζεται "καθήμενος επί πώλου όνου" κατά τον συνήθη, στην Ανατολή, γυναικείο τρόπο. Στο αριστερό του χέρι κρατεί ειλητάριο, ενώ με το δεξιό ευλογεί. Η διάταξη της εικόνας έχει συνήθως τον Κύριο πάνω στο πουλάρι, στο μέσον, περίπου, της όλης σύνθεσης.

Πίσω του (αριστερά ως προς τον θεατή) εικονίζονται οι μαθητές να ακολουθούν τον διδάσκαλό τους με σπουδή. Η κεφαλή του Χριστού -πλαισιωμένη πάντοτε από φωτοστέφανο- είναι συνήθως στραμμένη προς τους Ιουδαίους (σε κάποιες παραστάσεις ο Χριστός έχει στραμμένη την κεφαλή του προς τους αποστόλους) ενώ η έκφραση του προσώπου Του είναι πραεία και θλιμμένη, "προδηλούσα το πάθος".

Στο βάθος της εικόνας το κάστρο της Ιερουσαλήμ με ανοιχτές καστρόπορτες και πλήθος Εβραίων, ανδρών, γυναικών και παιδιών, που σπεύδουν να προϋπαντήσουν τον Χριστό. Το πλήθος σπρώχνεται να βγει από την πύλη, γέροντες και νέοι που κρατούν βαΐα, και γυναίκες που σηκώνουν νήπια στην αγκαλιά τους ή βρέφη τους ώμους τους. Άλλοι φαίνονται να ξεπροβάλλουν από τα τείχη ή τα παράθυρα για να δουν τον Χριστό.

Πάνω από τη συνοδεία υψώνεται δένδρο στο οποίο ανεβαίνουν παιδιά που κόβουν με τσεκούρια κλαδιά και τα ρίχνουν στη γη, ενώ άλλα στρώνουν τα ρούχα τους για να πατήσει πάνω το θεοφόρο ονάριο. Η επιγραφή της εικόνας είναι: Η ΒΑΪΟΦΟΡΟΣ. Η παράστασις βαίνει από τα δεξιά προς τα αριστερά, σε αντίθεση π.χ. με το ψηφιδωτό της Εκκλησίας του Monreale της Σικελίας (ιβ΄ αι.), αν και αυτό ακολούθησε βυζαντινό πρότυπο (βλ. το ψηφιδωτό στη Μονή Δαφνίου).

Σε κάποιους πληθωρικούς εικονογραφικούς τύπους μπορεί να συναντήσει κανείας και τους προφήτες Ζαχαρία και Δαυίδ. να παριστάνονται πάνω στα κτήρια της Ιερουσαλήμ (δεξιά και αριστερά αντίστοιχα) κρατώντας ειλητάρια. Του προφητάνακτος Δαυίδ γράφει το ψαλμικό "εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον" (Ψαλμ. η΄ 3) ενώ το ειλητάριο του προφήτου Ζαχαρία γράφει: "χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών..." (Ζαχ. 9,9). Πάντως η περίπτωση αυτή είναι αρκετά σπάνια.

Η Βαϊοφόρος υπάρχει στον ορθόδοξο ναό μαζί με τις άλλες εικόνες του Δωδεκαόρτου -είναι η έβδομη στη σειρά- είτε στο εικονοστάσι πάνω από το τέμπλο, σε σμίκρυνση βέβαια, είτε κανονικά σε μία από τις δύο μεγάλες καμάρες που σκεπάζουν τα κλίτη του κυρίως ναού.

Η σύνθεση της Βαϊοφόρου είναι συνήθως ευρεία κι έτσι περιλαμβάνει όλο τον όμιλο των μαθητών του Χριστού, vaioforos_02οι οποίοι ακολουθούν τον Κύριό τους σε τρεις υπερτιθέμενες σειρές. Στις περισσότερες παραστάσεις μάλιστα, η κίνηση των μαθητών διαγράφεται από έντονη έως θυελλώδης (π.χ. η Βαϊοφόρος στο δεύτερο φύλλο του ελεφαντοστού του Αγ. Λουπικίνου), γεγονός που δεν είναι ανεξήγητο αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι και οι ίδιοι οι μαθητές -σύμφωνα με τη διήγηση του Λουκά- επευφημούσαν τον Χριστό ως Μεσσία.

Σε μερικές παραστάσεις οι μαθητές φέρουν φωτοστέφανο (ψηφιδωτά Αγ. Μάρκου Βενετίας - Capella Palatina), αλλά στους καθαρά βυζαντινούς εικονογραφικούς τύπους το φωτοστέφανο λείπει. Ίσως διότι πρέπει να εξαρθεί το κεντρικό πρόσωπο της σύνθεσης που είναι ο Χριστός εικονιζόμενος πάντα με φωτοστέφανο, σημείο της άπειρης αγιότητάς Του.

Σε συνεπτυγμένους εικονογραφικούς τύπους που απαντώνται σπανιότερα και που διέπονται από λιτότητα και αυστηρή τάξη, η παράσταση περιορίζεται σε δύο αποστόλους: τον Πέτρο και τον Ιωάννη. Ο πρώτος είναι ως συνήθως, γενειοφόρος και ο δεύτερος αγένειος με νεανική όψη. Ο Πέτρος, σε όλους σχεδόν τους εικονογραφικούς τύπους της Βαϊοφόρου, εικονίζεται σε πρώτο επίπεδο ή ακόμη, φαίνεται να οδηγεί τον Ιησού προπορευόμενος αρκετά των άλλων μαθητών (ψηφιδωτό Capella Palatina).

Ανάλογα με τα πρότυπα που ακολουθούνται στις παραστάσεις της Βαϊοφόρου, vaioforos_03 άλλοτε παίζει πρωτεύοντα ρόλο ο όχλος και άλλοτε ο όμιλος των παιδιών. Στην πρώτη περίπτωση αντικατοπτρίζεται η κυρίως βυζαντινή παράδοση ενώ στη δεύτερη η επίδραση της Ανατολής, μάλιστα της Καππαδοκίας, κατά το παλαιό πρότυπο του κώδικα του Rossano (Πρόκειται για εικονογραφημένο χειρόγραφο Ευαγγέλιο του 6ου αι. με αριστουργηματικές μικρογραφίες. Φυλάσσεται στο θησαυροφυλάκιο της Μητροπόλεως του Rossano στην Καλαβρία).

Σε άλλες όμως περιπτώσεις τα πρότυπα συγχωνεύονται κι έτσι μαζί με τον όμιλο των Εβραίων συναντούμε τα παιδιά να εμπλουτίζουν, στην κυριολεξία, τις παραστάσεις. Σε αντίθεση με τον ιουδαϊκό όχλο, που ιστορείται συνήθως άκαμπτος αλλά με πολύχρωμες φορεσιές που δίνουν πανηγυρικό τόνο, τα παιδιά παριστάνονται ποικιλότροπα στη σύνθεση: πάνω στο δένδρο κόβουν κλαδιά με τσεκούρια και τα ρίχνουν στη γη· άλλα παιδιά κρατούν τα "βαΐα των φοινίκων" και δίνουν απ' αυτά στο πουλάρι που φέρει τον Χριστό, να φάει· ένα παιδί αναρριχάται στο δέντρο για να δει καλύτερα τον Χριστό από ψηλά· ένα άλλο κάνει κούνια στο δέντρο· άλλα παλεύουν· άλλα βγάζουν τα ρούχα τους και τα στρώνουν στη γη για να πατήσει το πουλάρι με τον Χριστό και άλλα βγάζουν αγκάθια από τα πόδια τους.

Από τους παλαιολόγειους χρόνους εικονίζονται στο πρώτο επίπεδο παιδιά που συμπλέκονται με χάρη, ενώ αυξάνουν τα παιδιά που αναρριχώνται στο φοινικόδεντρο. Πρέπει πάντως να σημειωθεί πως η απεικόνιση πολλών παιδιών θεωρείται στοιχείο γραφικό και χαριτωμένο, που χαρακτηρίζει τις ιδιαίτερα αφηγηματικές συνθέσεις της παλαιολόγειας περιόδου, και γι' αυτό αντίκειται στο κλασσικό και αυστηρό πνεύμα των βυζαντινών χρόνων.

vaioforos_04 Το στρώσιμο των ρούχων, που στην εικόνα της Βαϊοφόρου γίνεται κυρίως από τα παιδιά, ήταν μια τιμητική εκδήλωση των Ιουδαίων που αφορούσε τον βασιλιά, ο οποίος ανελάμβανε το αξίωμα του χριόμενος με ηγιασμένο έλαιο. Ο Χριστός ονομάζεται Μεσσίας (δηλ. κεχρισμένος), διότι έχει χρισθεί με το Άγιον Πνεύμα. Αυτό "το πανάγιον Πνεύμα, το και τους Αποστόλους διδάξαν λαλείν, ετέραις ξέναις γλώσσαις, αυτό τους παίδας των Εβραίων, τους απειρόκακους, προτρέπεται κραυγάζειν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις..." (ιδιόμελο Λιτής). Το Πνεύμα του Θεού δηλ. είναι, κατά τον ιερό υμνογράφο, αυτό που κινεί τους παίδες προς υποδοχή του Χριστού ως Μεσσία.

Μόνο τα παιδιά στρώνουν ενδύματα, διότι οι Ιουδαίοι τον επευφήμησαν ως βασιλέα του κόσμου τούτου. Το πουλάρι που δεν είναι σε θέση να βαστάξει ζυγό, συμβολίζει τους Χριστιανούς, που θα προέρχονταν από τα έθνη (δηλ. τους ειδωλολάτρες), οι οποίοι πριν πιστέψουν στον Χριστό ήσαν αγύμναστοι και απροετοίμαστοι να βαστάσουν το φορτίο του θείου νόμου. Την ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνουν με πλήρη σαφήνεια οι ύμνοι της εορτής: "και τω πώλω επέβης συμβολικώς, ώσπερ επ' οχήματος φερόμενος, τα έθνη τεκμαιρόμενος Σωτήρ" (στιχηρό ιδιόμελο Εσπερινού)· "το ακάθεκτον των εθνών η καθέδρα του πώλου προετύπου, εξ απιστίας εις πίστην μεταποιούμενον" (ιδιόμελο αποστίχων).

Τα κλαδιά των φοινίκων που κρατούσαν τα πλήθη, είναι σύμβολα νίκης και χαράς.vaioforos_05 Ήταν συνήθεια στους ιουδαίους να κρατούν στα χέρια τους τέτοιους κλάδους όταν υποδέχονταν επίσημα πρόσωπα. Τα "βαΐα των φοινίκων" τα συναντούμε, πολύ νωρίς, στις κατακόμβες ως σύμβολα της πεποίθησης των πρώτων χριστιανών για τη νίκη της πίστης τους. Η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να ανευφημήσουν τον Χριστό "μετά κλάδων νοητώς, κεκαθαρμένοι τας ψυχάς" (κάθισμα Όρθρου) προσάγοντας σ' Αυτόν "κλάδους και βαΐα αρετών ... και θείων έργων" (βλ. προσόμοια μικρού Εσπερινού).

Πηγή:(Δικτυογραφία)ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΠΑΤΡΩΝ Του Παν. Α. Ανδριόπουλου θεολόγου http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/

Κυριακή των Βαίων.

Των Βαίων το πρωί πηγαίνουν όλοι στην εκκλησία για να πάρουν τα βάγια τα οποία τα δίνει ο παπάς που είναι φύλλα από δάφνη και τα διατηρούν οι πιστοί στο εικονοστάσι για το ξεμάτιασμα, καθιέρωσε η εκκλησία μας σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Στη Θράκη όπως και σε άλλα μέρη της πατρίδας μας συνηθίζονται τα «βαγιοχτυπήματα». Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες για να λευτερωθούν πιο εύκολα .

Τα “βαγιοχτυπήματα” σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: “Και του χρόνου, να μη σε πιάν’ η μυίγα”.
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα “βατσάσουν” για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες. Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.

“Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !”

Ο λαός αποδίδει γονιμοποιό δύναμη στα βάγια. Επίσης σε άλλα χωριά της Θράκης τα κορίτσια έκαναν στεφάνια από βάγια, που τους έδινε ο παπάς στην εκκλησία, και τα έριχνα στο ρέμα. Όποιας το στεφάνι έφτανε πρώτο στη ρεματιά φίλευε τις υπόλοιπες στο σπίτι της και διασκέδαζαν με χορό και τραγούδια.

Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά.
Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια. Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια.


‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”.
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: “Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ’ τ’ αυγό να φύγω.”
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά εκείνη θα γινόταν “συντέκνησσα”. Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες, μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την “αργινάρα”, μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την “ειρεσιώνη”, το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:


“Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! ”

Αναγράφει το <<Ωρολόγιο>>: <<Πέντε μέρες προ του Νομικού Πάσχα, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους μαθητές του και του έφεραν ένα ονάριο και αφού κάθισε πάνω του εισερχόταν στη πόλη. Ο λαός μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς (είχαν μάθει και τα περί αναστάσεως του Λαζάρου) έλαβαν στα χέρια τους βάϊα από φοίνικες και πήγαν να τον προϋπαντήσουν. Άλλοι με τα ρούχα τους, άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δένδρα και τα έστρωναν στο δρόμο όπου διερχόταν ο Κύριος και τον ακολουθούσαν. Ακόμα και τα νήπια τον προϋπάντησαν και όλοι μαζί φώναζαν: <<Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ>> (Ιωαν.ιε΄).
Αυτή τη λαμπρή και ένδοξο πανήγυρη της εισόδου στα Ιεροσόλυμα του Κυρίου εορτάζομε αυτή τη Κυριακή.
Σήμαιναν δε τα βάϊα, οι κλάδοι των φοινίκων, τη κατά του διαβόλου και του θανάτου νίκη του Χριστού. Το δε Ωσαννά ερμηνεύεται σώσον παρακαλώ. Το δε πωλάριο της όνου και το κάθισμα του Ιησού πάνω του, ζώου ακάθαρτου κατά τον νόμο τους, σήμαινε τη πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την μετά από λίγο υποταγή αυτών στο άγιο Ευαγγέλιο.
Η Εκκλησία μας ψάλλει:
Αφού ταφήκαμε μαζί με Σε, Χριστέ και Θεέ μας, δια του βαπτίσματός μας (το οποίο είναι τύπος του θανάτου Σου και της ταφής Σου), αξιωθήκαμε δια της αναστάσεώς Σου να εισέλθωμε στην αθάνατο ζωή της Βασιλείας Σου. Γι' αυτό υμνούντές Σε, κράζομε: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ, που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του Ουρανού. Άς είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!

Διάβασα:

Το βαγί στη Ζάκυνθο δεν είναι η δάφνη , αλλά φρέσκα φύλλα φοίνικα, που μ'αυτά πλέκουν σταυρούς,palm_crosses βαγιοφόρες, ήλιους , αλογάκια και στολίζουν τις εκκλησίες για την γιορτή. Οι "νόντσολοι" μοιράζουν σ'όλα τα σπίτια το βαγί ως ευλογία του ιερέως και οι πιστοί το τοποθετούν στις εικόνες.

Mια πολύ καλή ανάρτηση για το βαγί θα βρείτε εδώ : http://oneiromageiremata.blogspot.com/search?q=%CE%B2%CE%B1%CE%B3%CE%AF

Να ευχαριστήσω την Κ. ονειρομαγειρεματα με θεα για τις πληροφορίες της.

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Σιδηροδρομική γραμμή Πελοποννήσου 1882, 22 του Απρίλη.



kolosoyr Σαν σήμερα ....το 1882... τίθεται σε λειτουργία η σιδηροδρομική γραμμή Πελοποννήσου, δημιούργημα του Χαριλάου Τρικούπη.

Σιδηρόδρομοι Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ)

Το εν λόγω δίκτυο όπως λέει και το όνομα του συνδέει των Πειραιά και την Αθήνα με την Πελοπόννησο.
Ξεκίνησε να κατασκευάζεται επί πρωθυπουργίας του Χαρίλαου Τρικούπη. Η πρώτη σύμβαση υπογράφηκε στις 22 Απριλίου 1882 και αφορούσε την κατασκευή και εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών γραμμών Πειραιώς - Ελευσίνας - Κορίνθου - Πατρών, Κορίνθου - Άργους - Ναυπλίου και Άργους - Μύλων, οι οποίες θα είχαν εύρος γραμμής 1 μέτρο. Στις 8 Νοεμβρίου 1882 ξεκινά επισήμως η κατασκευή με την θεμελίωση του τερματικού σταθμού του Πειραιά.

Το δίκτυο των «ΣΠΑΠ» με μήκος πάνω από 750 χλμ. αποτελεί το μεγαλύτερο μετρικό δίκτυο της Ευρώπης και διακρίνεται για την υποδειγματική του λειτουργία, η οποία πολλές φόρες υπήρξε καινοτόμος για τα μεταφορικά δεδομένα της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, παρά τις συνεχείς οικονομικές δυσκολίες.

Ο Χαρίλαος ΤρικούπηςXTrikoupis προσπάθησε να αναπτύξει την ελληνική οικονομία και να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του ελληνικού λαού .

Η ανάπτυξη της συγκοινωνίας με σιδηρόδρομο και εθνικές οδούς , η τομή του ισθμού της Κορίνθου , η διεύρυνση του Ευρίπου , η κατασκευή λιμανιών , φάρων , η αποξήρανση της Κωπαϊδας , η αναδιοργάνωση της τηλεγραφικής και ταχυδρομικής υπηρεσίας , είναι έργα που φέρουν την υπογραφή του Χαρίλαου Τρικούπη .

Στα 1882 που ανέλαβε την εξουσία υπήρχαν μόνο 1360 km οδικού δικτύου και λειτουργούσε η σιδ. γραμμή Αθήνας – Πειραιά . Σε σύντομο χρονικό διάστημα τριπλασιάστηκε το οδικό δίκτυο και κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο μέρος του σιδηροδρομικού . Δίκαια λοιπόν η βουλή της περιόδου από το 1887 – 1890 ονομάστηκε «σιδηροδρομική» .

Όλα αυτά βέβαια με μεγάλο οικονομικό κόστος , τρομερή αύξηση της φορολογίας και με υπερβολικό εσωτερικό και εξωτερικό δανεισμό .

Βέβαια όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της φιλοδοξίας του να μεγαλουργήσει η πολιτεία και να καταστεί το έθνος «συγχρονισμένον , μέγα , ισχυρόν και πλούσιον» όπως έλεγε. Είχε το θάρρος να ομολογήσει στη βουλή και στο λαό την τραγική οικονομική κατάσταση με το περίφημο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» .

ο παλιός σταθμός του Ναυπλίου

και μια παλιά αμαξοστοιχία

Ο σταθμός στους Μύλους έξω από το Ναύπλιο .

(Μετα απο e_mailιακή υπόδειξη του κ. Δημήτριου Τερτιπη ,του οποίου απεκλεψα τις φωτογραφίες, oι σχετικές φωτογραφίες της ανάρτησης αποσυρθηκαν , αλλα θα φροντισω το συντομοτερο να προστεθουν δικες μου φωτος.)

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Λεονάρντο ντα Βίντσι.


Σαν σήμερα...


το 1452... γεννιέται ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ζωγράφος, γλύπτης, επιστήμονας, εφευρέτης, οραματιστής, η προσωποποίηση, του αναγεννησιακού ανθρώπου. Leonardo_


Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (15 Απριλίου 1452 - 2 Μαΐου 1519) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός και επιστήμονας που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης. Θεωρείται αρχετυπική μορφή του Αναγεννησιακού καλλιτέχνη και μια ιδιοφυής προσωπικότητα. Μεταξύ των πιο διάσημων έργων του βρίσκονται η Μόνα Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, υπήρξε ακόμα σημαντικός εφευρέτης και επιστήμονας, με σημαντική συνεισφορά στην ανατομία, και την αστρονομία. Ουσιαστικά πρόκειται για το πιο «ολοκληρωμένο» άτομο στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, έναν πραγματικό «Homo Universalis».



Βιογραφία.


Ο Λεονάρντο γεννήθηκε στην πόλη Αντσιάνο, κοντά στο Βίντσι της Ιταλίας. Ήταν νόθος γιός του Πιέρο ντα Βίντσι, νεαρού δικηγόρου, και της χωρικής Κατερίνα. Το πλήρες όνομά του ήταν «Leonardo di ser Piero da Vinci» αν και υπέγραφε τα έργα του ως «Leonardo» ή «Ιο, Leonardo» («Εγώ, ο Λεονάρντο»).


Μεγάλωσε με τον πατέρα του στην πόλη της Φλωρεντίας, όπου από πολύ μικρή ηλικία έδειξε δείγματα της ευφυΐας και του καλλιτεχνικού του ταλέντου. Αυτός ήταν και ο λόγος που στάλθηκε σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο (1433-1485). Το 1472 ο Λεονάρντο γίνεται - σύμφωνα με το έθιμο της εποχής – μέλος της συντεχνίας των ζωγράφων της Φλωρεντίας, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι αποτελούσε έναν ανεξάρτητο καλλιτέχνη. Το πιο πρώιμο γνωστό έργο του αποτελεί το επονομαζόμενο Σχέδιο τοπίου στην κοιλάδα του Άρνου, το οποίο βρίσκεται σήμερα στην πινακοθήκη Ουφίτσι της Φλωρεντίας.


Σε όλη την περίοδο του 1472-1480 εργάστηκε στο εργαστήριο του Βερόκιο ενώ παράλληλα φιλοτεχνούσε και δικούς του πίνακες. Αργότερα, το 1482 μετακόμισε στο Μιλάνο όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως μηχανικός, ζωγράφος και γλύπτης στον ηγεμόνα του Μιλάνου Λουδοβίκο Σφόρτσα. Ο Λεονάρντο διέθετε δικό του εργαστήριο με βοηθούς. Την ίδια περίπου περίοδο εργάστηκε ως σύμβουλος αρχιτέκτονας στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ενώ το διάστημα 1495-1498 μετά από παραγγελία του Λουδοβίκου Σφόρτσα ζωγραφίζει τον Μυστικό Δείπνο στο μοναστήρι της Σάντα Μαρία ντελε Γκράτσιε. Ως καλλιτέχνης της αυλής, ο Λεονάρντο δέχθηκε αρκετές παραγγελίες για έργα που τις περισσότερες φορές ωστόσο άφηνε ημιτελή.


Τον Οκτώβριο του 1499 και μετά την ήττα του προστάτη του Λουδοβίκου Σφόρτσα από τα γαλλικά στρατεύματα, ξεκινά κατά πάσα πιθανότητα ένα φιλόδοξο έργο για λογαριασμό του Λουδοβίκου ΙΒ΄, βασιλιά της Γαλλίας. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, εγκαταλείπει το Μιλάνο και περνά ένα διάστημα στη Βενετία, για να επιστρέψει το 1500 στη Φλωρεντία όπου ξεκινά ίσως η παραγωγικότερη περίοδός του ως ζωγράφου.


Τον Ιούνιο του 1502, ταξιδεύει με τον Καίσαρα Βοργία στην κεντρική και άνω Ιταλία με την ιδιότητα του αρχιτέκτονα και μηχανικού. Μεταξύ άλλων σχεδιάζει χάρτες για τις εκστρατείες του Καίσαρα. Τον Μάρτιο του επόμενου χρόνου βρίσκεται πάλι στη Φλωρεντία όπου ξεκινά να εργάζεται πάνω στο περίφημο έργο του, τη Μόνα Λίζα,photos_mona_lisa


κατόπιν παραγγελίας του συζύγου της Φραντέσκο ντελ Τζοκόντο.


Λίγο αργότερα αρχίζει την τοιχογραφία Η Μάχη του Ανγκιάρι για την αίθουσα συνεδριάσεων του Παλάτσο Βέκιο, έργο που θα μείνει ημιτελές.


Την περίοδο 1508-1512 ζει σχεδόν αποκλειστικά στο Μιλάνο, παρέχοντας τις υπηρεσίες του στον Charles d’ Amboise, κυβερνήτη της πόλης. Ο Λεονάρντο αποτελεί πλέον διάσημο καλλιτέχνη και το διάστημα αυτό υποβάλλει σχέδια για το μνημείο του Trivulzio, συνεχίζει τις ανατομικές του μελέτες και αναλαμβάνει αρκετές παραγγελίες. Μετά το θάνατο του Charles d’ Amboise το 1511 και την εκδίωξη των Γάλλων από το Μιλάνο τον επόμενο χρόνο, ο Λεονάρντο επισκέπτεται την Ρώμη υπό την προστασία του αδελφού του πάπα Λέοντα Ι΄, Τζουλιάνο των Μεδίκων. Στο περιβάλλον της παπικής αυλής καταπιάνεται με διάφορα επιστημονικά πειράματα και μελέτες. Πέρα από διάφορες εφευρέσεις του, σχεδιάζει το έργο της αποξήρανσης των ελών της περιοχής Ποντίνι, νότια της Ρώμης.


Μετά το θάνατο του Τζουλιάνο των Μεδίκων, το 1516, δέχεται την πρόσκληση του βασιλιά της Γαλλίας, Φραγκίσκου Α΄ και εργάζεται ως ζωγράφος της βασιλικής αυλής. Παράλληλα συνεχίζει τα πειράματα του και ασχολείται με αρχιτεκτονικά και αρδευτικά σχέδια. Στις 23 Απριλίου του 1519 συντάσσει τη διαθήκη του και τελικά πεθαίνει στις 2 Μαΐου στο Cloux της Γαλλίας, κοντά στον βασιλικό πύργο του Amboise. Σύμφωνα με προσωπική του επιθυμία, τάφηκε στην εκκλησία Sainte Florentine, στο Amboise. Ο τάφος του συλήθηκε την περίοδο των θρησκευτικών πολέμων αλλά έχει διατηρηθεί η επιγραφή της εκκλησίας, η οποία αναφέρει:


«Στην αυλή αυτής της εκκλησίας ετάφη ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ευγενής από το Μιλάνο, μηχανικός και αρχιτέκτονας του βασιλιά, ειδήμων της μηχανικής και κατά το παρελθόν επίσημος ζωγράφος του δούκα του Μιλάνου».


Καλλιτεχνική πορεία.


Φλωρεντία 1472-1482.


Οι πρώτες δημιουργίες του Λεονάρντο έγιναν την περίοδο που ήταν μαθητευόμενος του Βερόκιο. Ακόμα και σε αυτά τα πρώιμα έργα του, αναδεικνύεται το ταλέντο του στο σχέδιο αλλά και η πειθαρχημένη προσοχή του στη λεπτομέρεια. Ο Λεονάρντο πραγματοποίησε μεταξύ άλλων πολλές σπουδές παρατηρώντας τη φύση, όπως το περίφημο Τοπίο του Άρνου. Οι σπουδές αυτές είχαν τελικά άμεση εφαρμογή σε μεταγενέστερα έργα του, καθώς σχεδόν σε κάθε πίνακα του διακρίνεται και ένα τοπίο στο φόντο.


Στοιχεία για τη στενή επαγγελματική σχέση που ανέπτυξε ο Λεονάρντο με τον δάσκαλό του μπορούν να εντοπιστούν σε πολλά έργα για τα οποία συνεργάστηκαν. Λέγεται πως σε ένα από αυτά, την Βάπτιση του Χριστού, έργο κατά κύριο λόγο του Βερόκιο, ο ντα Βίντσι ζωγράφισε έναν άγγελο με τόσο εντυπωσιακό τρόπο που ήταν καλύτερος από κάθε μορφή που ζωγράφιζε ο δάσκαλός του. όπως σημειώνει ο Βαζάρι, αυτός ήταν και ο λόγος που ο Βερόκιο δεν ξαναζωγράφισε ποτέ, παραμερίζοντας μπροστά στο ταλέντο του μαθητή του. Η εκδοχή αυτή, αν και πιθανή, δεν είναι καθολικά αποδεκτή.


Ο πρώτος ανεξάρτητος πίνακας του Λεονάρντο θεωρείται από πολλούς η Παναγία με το γαρύφαλλο που βρίσκεται σήμερα στην Παλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου, αν και μάλλον τον ζωγράφισε όσο βρισκόταν ακόμα στο εργαστήριο του Βερόκιο. Σε αυτό το έργο διακρίνονται και επιδράσεις από τους φλαμανδούς ζωγράφους του παρελθόντος. Ανάλογοι πίνακες ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένοι τον 15ο αιώνα στη Φλωρεντία και προορίζονταν για ιδιωτικό προσκύνημα.


Κατά διαστήματα, ο Λεονάρντο συνέτασσε και μικρούς καταλόγους των έργων του, από τους οποίους γνωρίζουμε πως στα πρώτα χρόνια της παραμονής του στη Φλωρεντία ζωγράφισε αρκετούς πίνακες με την Παναγία. Παράλληλα όμως, πειραματίστηκε και με φανταστικά θέματα που του επέτρεπαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό να εκφραστεί ελεύθερα. Θεματολογία αυτού του είδους ωστόσο δεν ήταν τόσο αποδεκτή εκείνη την εποχή.


Οι πρώτοι πίνακες του Λεονάρντο δείχνουν πως δεχόταν αρχικά μικρές παραγγελίες. Την ίδια περίοδο που ο ντα Βίντσι ξεκινούσε την πορεία του, ζωγράφοι όπως ο Μποτιτσέλι ή ο Ντομένικο Γκιρλαντάγιο (δάσκαλος του Μιχαήλ Άγγελου) βρίσκονταν στο αποκορύφωμα της καριέρας τους. Φαίνεται πως σημαντικό ρόλο στο να δεχτεί ο Λεονάρντο τις πρώτες μεγάλες παραγγελίες έργων, διαδραμάτισε ο πατέρας του και ειδικά η συνεργασία του ως συμβολαιογράφου με την Σινιορία, δηλαδή την «κυβέρνηση» της πόλης.


Ήδη από τη δεκαετία του 1470, ο ντα Βίντσι φαίνεται πως είχε καθιερωθεί ως σημαντικός ζωγράφος. Η περίοδος μέχρι το 1482 αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την πρώτη εποχή της δημιουργίας του. Ανάμεσα στα σημαντικά έργα που του αναθέτουν είναι ένας πίνακας με θέμα την προσκύνηση των μάγων για την κυρίως αγία τράπεζα της εκκλησίας του Σαν Ντονάτο. Αυτή η παραγγελία ίσως να αποτέλεσε το λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε ένα προηγούμενο έργο του, τον Άγιο Ιερώνυμο. St-Jerome- Ωστόσο, και η Προσκύνηση των ΜάγωνLeonardo_da_Vinci_Adoration_of_the_Magi τελικά θα μείνει ημιτελής πιθανόν λόγω της μετακόμισης του ντα Βίντσι στο Μιλάνο το 1482.


Μιλάνο.


Στο Μιλάνο, ο Λεονάρντο επιχειρεί ένα νέο ξεκίνημα ως καλλιτέχνης. Οι λόγοι της μετακόμισης του εκεί είναι άγνωστοι, όμως πιθανόν να έπαιξε ρόλο το γεγονός πως το Μιλάνο ήταν την εποχή εκείνη μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Ευρώπης και ίσως να ήλπιζε πως θα εξασφάλιζε μεγαλύτερες παραγγελίες. Στα πρώτα έργα για τα οποία υπέβαλε προσφορά, περιλαμβανόταν και η πρόταση για ένα μεγάλο άγαλμα του Φραντσέσκο Σφόρτσα, παραγγελία του γιού του. Όπως ο ίδιος ο Λεονάρντο αναφέρει στην αίτηση του, σκοπός του έργου ήταν να ενισχύσει τη φήμη του ηγεμόνα του Μιλάνου. Στην ίδια επιστολή τονίζει τις δεξιότητες του ως μηχανικός γεγονός που δείχνει πως πιθανότερα να αποσκοπούσε στο να βρει μια θέση ως μηχανικός του στρατού ή αρχιτέκτονας, projektko322awodnego1480828ev καθώς οι ηγεμόνες της εποχής εμπλέκονταν διαρκώς σε στρατιωτικές εκστρατείες και συγκρούσεις.


Η πρώτη παραγγελία για τον ντα Βίντσι ήρθε τελικά από την αδελφότητα των φραγκισκανών μοναχών. Συγκεκριμένα, του ανατέθηκε – σε συνεργασία με δύο ακόμα ζωγράφους – ένα σημαντικό έργο αφιερωμένο στη γιορτή της Άμωμης Σύλληψης. Το έργο αυτό ήταν η Παναγία των Βράχων που ολοκληρώθηκε σε δύο εκδοχές. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας πίνακας ο οποίος έκρυβε για 364 ημέρες του χρόνου την κυρίως λατρευτική εικόνα της εκκλησίας. Την ημέρα της γιορτής, στις 8 Δεκεμβρίου, ένας ειδικός μηχανισμός με τροχαλίες μετακινούσε τον πίνακα του ντα Βίντσι και αποκάλυπτε ένα άγαλμα της Παναγίας με το θείο βρέφος.


Με την Παναγία των Βράχων Madonna-of-the-Rocks ο Λεονάρντο καθιερώθηκε ως ζωγράφος στο Μιλάνο. Σημαντικές πληροφορίες για άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες στη δεκαετία του 1480 δεν είναι διαθέσιμες. Γνωρίζουμε ωστόσο πως σχεδίαζε συσκευές και μηχανές projektko322awodnego1480828evγια τον στρατό, όπλα και βαριά οχήματα. Παράλληλα έκανε αρχιτεκτονικά σχέδια για διάφορες εκκλησίες.


Την περίοδο 1487-1490 έγινε μέλος της αυλής του ηγεμόνα του Μιλάνου. Εκεί καθιερώθηκε ως προσωπογράφος – χαρακτηριστικό δείγμα το πορτρέτο της Cecillia Gallerani, γνωστό και ως Η κυρία με την ερμίνα – ενώ ανέλαβε και το περίφημο έργο του Μυστικού Δείπνου που σε συνδυασμό με την μεταγενέστερη δημιουργία της Μόνα Λίζα απογείωσαν τη φήμη του ντα Βίντσι.

(Πεντακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του πιο διάσημου πίνακα της δυτικής τέχνης, μια νέα έρευνα υποστηρίζει ότι το μοντέλο του Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν έγκυος, και μάλιστα αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο έγινε το πορτρέτο
Εκτός όμως από το μυστήριο που κρύβεται πίσω από το χαμόγελο της Μόνα Λίζα, η ταυτότητα του μοντέλου είναι ένας ακόμη γρίφος που προσπάθησαν να λύσουν εκατοντάδες ερευνητές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Υστερα από αιώνες αβεβαιότητας, ένα πρόσφατο εύρημα του Κρατικού Αρχείου του Μιλάνου έριξε περισσότερο φως στην υπόθεση. Πρόκειται για ένα επικυρωμένο αντίγραφο της διαθήκης του Σαλάι, γνωστού και ως «διαβολάκου», ενός ανθρώπου που συντρόφευε το Λεονάρντο σε ολόκληρη τη ζωή του και ο οποίος δολοφονήθηκε το 1525. Στα υπάρχοντά του, που καταγράφονται στο έγγραφο, συμπεριλαμβάνεται και ένας πίνακας η αξία του οποίου υπολογιζόταν τότε στις 505 λίρες, μια ολόκληρη περιουσία για εκείνη την εποχή. Προφανώς πρόκειται για έναν πίνακα που έδωσε στον Σαλάι ο ίδιος ο καλλιτέχνης)

Φλωρεντία 1500-1507.


Ο Λεονάρντο επέστρεψε στη Φλωρεντία μετά την ήττα του Λουδοβίκου Σφόρτσα από τα γαλλικά στρατεύματα. Σε αυτή την ιδιαίτερη παραγωγική περίοδο ζωγραφίζει το πορτρέτο της συζύγου του Φραντσέσκο ντελ Τζοκόντο, την περίφημη Τζοκόντα. Ο πίνακας αυτός θεωρείται το γνωστότερο έργο του Λεονάρντο και ένας από τους διασημότερους του κόσμου, ιδιαίτερα μετά από την κλοπή του από το Λούβρο το 1911 και την μυστηριώδη εύρεση του στη Φλωρεντία το 1913. Πριν ακόμα ολοκληρωθεί, η Μόνα Λίζα κατάφερε να επηρεάσει σημαντικά τη ζωγραφική στους κύκλους της Φλωρεντίας, καθιερώνοντας ένα είδος προσωπογραφίας για αρκετά χρόνια. Ο ντα Βίντσι δεν παρέδωσε ποτέ το έργο στον παραγγελιοδότη του, πιθανόν λόγω ενός άλλου έργου που του ανατέθηκε, της τοιχογραφίας της Μάχης του Ανγκιάρι (1440), έργο που επίσης όμως αφέθηκε ημιτελές.


Τελευταία χρόνια (1507-1519).


Τον Αύγουστο του 1508 ο Λεονάρντο ολοκλήρωσε τη δεύτερη εκδοχή της Παναγίας των Βράχων ενώ παράλληλα αναλάμβανε διακοσμήσεις για εορταστικές τελετές της γαλλικής αυλής στο Μιλάνο. Επίσης εργάστηκε ως αρχιτέκτονας και συνέβαλε στην επέκταση του αρδευτικού συστήματος. Σε αυτή την περίοδο ζωγράφισε και τον πίνακα Η Λήδα και ο κύκνος, LedaDaVinci έργο που δεν έχει σωθεί αλλά γνωρίζουμε μόνο μέσα από πρώιμα σχέδια του ντα Βίντσι ή αντίγραφα από άλλους καλλιτέχνες.


Στο Μιλάνο, με την ιδιότητα του ζωγράφου και μηχανικού, ανέλαβε την δημιουργία ενός αγάλματος για τον στρατηγό Giangiacomo Trivulzio, διοικητή των γαλλικών στρατευμάτων που κατέλαβαν το Μιλάνο. Υπάρχουν αρκετά σχέδια του Λεονάρντο σχετικά με το έργο αυτό που απεικονίζουν μια έφιππη μορφή, ωστόσο οι περιστάσεις δεν επέτρεψαν τελικά να ολοκληρωθεί. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης παραμονής του στο Μιλάνο, ο ντα Βίντσι δεν ζωγράφισε αρκετούς πίνακες αλλά εργάστηκε κυρίως πάνω στις ανατομικές μελέτες του. Για αιώνες, τα σχέδια ανατομίας του Λεονάρντο ήταν τα πιο λεπτομερή και ακριβή που υπήρχαν.



Το Σεπτέμβριο του 1513 ταξίδεψε στην παπική αυλή της Ρώμης. Εκεί αναφέρεται πως είχε αρκετές προστριβές με όσους εργάζονταν στην αυλή, με αποτέλεσμα να αναλάβει μόνο το έργο της αποξήρανσης των ελών του Ποντίνι. Ο Λεονάρντο σχεδίασε με απόλυτη ακρίβεια τον χώρο που θα γινόταν η αποξήρανση. Παράλληλα επιδιδόταν σε πειράματα με τις μπογιές και τα βερνίκια της εποχής. Στο πλαίσιο αυτών των μελετών, επινόησε την μέθοδο του σφουμάτο (sfumato), απλώνοντας διαδοχικές στρώσεις από ημιδιαφανές βερνίκι και δημιουργώντας έτσι ένα ευρύ φάσμα από σκιάσεις. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της τεχνικής αποτελεί ο πίνακας του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Leonardo_da_Vinci_025


Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Λεονάρντο αντιμετώπισε προβλήματα υγείας που περιόρισαν την καλλιτεχνική του παραγωγή. Αν και δεν είναι γνωστό ποιο ήταν το τελευταίο έργο που του είχε ανατεθεί, εικάζεται πως πιθανόν να ήταν ο σχεδιασμός των αυλικών εορτών, η εκπόνηση ενός αρδευτικού έργου ή τα αρχιτεκτονικά σχέδια για ένα ανάκτορο.


Ο Λεονάρντο ως φυσικός επιστήμονας.


Από τα μέσα της δεκαετίας του 1480, ο ντα Βίντσι καταπιανόταν με όλα σχεδόν τα επιστημονικά πεδία. Σώζονται ως σήμερα σπουδές του και σχέδια, όχι μόνο για στρατιωτικό εξοπλισμό Giant-Catapult-circa αλλά και για ευφάνταστες ιπτάμενες μηχανές, Flying-Machine μελετώντας σχολαστικά την αεροδυναμικήDrawing-of-a-Flying-Machine και παρατηρώντας το πέταγμα των πουλιών. Τα σχέδια του και οι εφευρέσεις sxedio1 του ξεπερνούσαν συχνά κατά πολύ τις τεχνικές δυνατότητες της εποχής.


sxedio3 Χειρόγραφο σχέδιο του αυτοκαταδυτικού εξοπλισμού (σκάφανδρο)



Τον Απρίλιο του 1489 ξεκίνησε τη συγγραφή ενός βιβλίου υπό τον τίτλο Περί της ανθρώπινης μορφής,anatomia το οποίο όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Παράλληλα έκανε διάφορες μελέτες πάνω στην ανθρώπινη ανατομία, Study-of-a-Hand


συγκρίνοντας τις «θεωρίες» του με τη μοναδική σωζόμενη σχετική θεωρία που υπήρχε την εποχή εκείνη, τον Άνθρωπο του Βιτρούβιου.


Da_Vinci_Vitruve_Luc_Viatour Ο Βιτρούβιος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως το ανθρώπινο σώμα - με τα χέρια σε έκταση – μπορούσε να χωρέσει στα δύο τέλεια γεωμετρικά σχήματα, τον κύκλο και το τετράγωνο και πως το κέντρο του σώματος ήταν ο αφαλός. Ο Λεονάρντο, με τις δικές του μελέτες, διόρθωσε κάποιες ανακολουθίες του Βιτρούβιου.


Αν και η γνώση των ανθρώπινων διαστάσεων και αναλογιών ήταν δεδομένη για πολλούς από τους καλλιτέχνες του 15ου αιώνα, ο Λεονάρντο ήταν ο μοναδικός που επιχείρησε τόσο λεπτομερείς μελέτες. Είναι ακόμα γνωστό από αρκετά σχέδιά του, πως μελετούσε τις διαστάσεις του ανθρώπινου κρανίου czaszka4koκαι τις «κοιλότητες» του εγκεφάλου. Σε ένα από τα σχέδιά του, αποτυπώνει την αντίληψη που κυριαρχούσε κατά τον Μεσαίωνα σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος αποτελείται από τρία τμήματα, το ένα πίσω από το άλλο, με το πρώτο να προσλαμβάνει τα ερεθίσματα, το δεύτερο να τα επεξεργάζεται και το τρίτο να τα αποθηκεύει.


Επιπλέον διασώζεται σχέδιο του ντα Βίντσι που αναπαριστά τη συνουσία ενός άνδρα με μια γυναίκα,Coition_of_a_Hemisected_Man_and_Woman το οποίο εντάσσεται πιθανότατα σε γενικότερες μελέτες του γύρω από την λειτουργία των εσωτερικών οργάνων του ανθρώπου. Ο Λεονάρντο διατύπωσε διάφορες απόψεις σχετικά με την επίδραση και τη λειτουργία ουσιών που συνδέονται με διαφορετικά μέρη του σώματος. Πίστευε χαρακτηριστικά πως τα δάκρυα προέρχονταν από την καρδιά,Kardia_DaVinci το κέντρο όλων των συναισθημάτων. Η σημασία αυτών των θέσεων – έστω και λανθασμένων – έγκειται στο γεγονός πως οι ερμηνείες για τα ανθρώπινα συναισθήματα συνδέονταν με συγκεκριμένα όργανα του σώματος.

Πηγές: Ταϋγετου, Παρνωνα και μερικες Βαρδουσιων.