Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Το αλεπούδι και ο λυκάκος

Κεφάλαιο 1ο

clip_image001

Google Ετικέτες :

clip_image003 Mια όμορφη χειμωνιάτικη νύχτα το μικρό αλεπουδάκι βγήκε στο δάσος να βρει παρέα. Διάφορα άλλα ζωάκια ήταν και αυτά έξω. Άλλα παίζανε , άλλα τρώγανε, άλλα μιλούσανε, άλλα χαϊδευόντουσαν.

clip_image004Εδώ πρέπει να πούμε ότι το αλεπουδάκι δεν έμενε σ αυτό το δάσος, μόνο για λίγο είχε έρθει , έτσι για διακοπές.

Η φωλίτσα του ήταν σε άλλο δάσος μακρινό, πολύ πιο μακριά από αυτό εδώ.clip_image005

Το αλεπουδάκι εκείνο το βράδυ ένοιωθε περίεργα, είχε μια κρυφή διαίσθηση που δεν ήξερε τι θα του συμβεί, αλλά κάτι περίεργο περίμενε να γίνει…

Μύρισε τον αέρα γύρω του και μια τελείως διαφορετική οσμή έφτασε στα ρουθούνια του. Ξένη, καθόλου γνωστή. Ξαναμύρισε μπας και καταλάβει τι ζωάκι ήταν αυτό κάπου κοντά του και τότε είδε πίσω από τους θάμνους κάτι να κουνιέται.

Φοβήθηκε και κούρνιασε…

Ήταν ένα άλλο ζωάκι εκεί κοντά του, άγνωστο… δεν το είχε ξανασυναντήσει.

Χμμμ σκέφτηκε το μικρό αλεπούδι…και τώρα τι κάνω;

Περίεργο όπως ήταν, πλησίασε τους θάμνους … και … τι να δει…

Ένα Λύκο…!!!! clip_image007

Ενα λυκάκο… να το κοιτάει και να το ..ζυγίζει με το βλέμμα του…

Το αλεπουδάκι φοβισμένο μεν, περίεργο δε, έμεινε ακίνητο. Τότε ο λύκος το πλησίασε και του έκανε σνιφ σνιφ.

Παίρνοντας λίγο θάρρος -και πιο πολύ επειδή ήταν μικρό και ανήξερο- βγάζει ένα γρυλισματάκι και λέει στο λύκο:

- Γκρρρρ δεν μου αρέσει να με μυρίζουν… γκρρρ

χεχεχε…γέλασε ο λύκος από το γρύλισμα του μικρού αλεπουδιού και το ξαναμύρισε πάλι …σνιφ σνιφ σνιφ

Το μικρό αλεπουδάκι, ασυνήθιστο από τέτοιου είδους συμπεριφορές σηκώθηκε και έφυγε…

clip_image009

clip_image011clip_image009[1]

clip_image013Την άλλη μέρα το αλεπουδάκι βγήκε βόλτα στο δάσος χαιρέτισε τα άλλα ζωάκια, μίλησε μαζί τους, αλλά τα πονηρά ματάκια του έψαχναν το λύκο που είχε γνωρίσει. Πήγε από δω, πήγε από κει, πουθενά ο λύκος.

Το βράδυ ξαναβγήκε μια βόλτα, με την ελπίδα μήπως και τον βρει, αλλά γύρισε άπρακτο στη φωλίτσα του.

clip_image015Για πολλές μέρες έβγαινε στο δάσος, ήταν κοινωνικό με τα άλλα ζώα, αλλά ο σκοπός του ήταν πια ένας : να βρει το λύκο.

Ώσπου μια μέρα τον ξαναείδε σε ένα ξέφωτο του δάσους να μιλάει ψιθυριστά με άλλα ζώα και τον χαιρέτισε. Αυτός ξαναπήγε κοντά και άρχισε πάλι τα σνιφ σνιφ, που από τη μια εκνεύριζαν το αλεπουδάκι, από την άλλη άρχιζαν να του αρέσουν. Αυτό δεν ήταν συνηθισμένο να το πλησιάζουν και να το μυρίζουν τα άλλα ζωάκια. Άσε που ήταν και άγριο, δάγκωνε, κλωτσούσε, έκανε όλα αυτά που σε άλλα ζώα του δάσους άρεσαν και σε άλλα δεν άρεσαν.

Με τον λύκο όμως τα είχε λίγο χαμένα. Δεν ήξερε ούτε γιατί τον έψαχνε, ούτε γιατί τον άφηνε να το μυρίζει -και ας έβγαζε ακόμα μικρά γρυλισματάκια- ούτε γιατί χαιρόταν όταν τον έβρισκε.

Σιγά σιγά το αλεπουδάκι έβγαινε τις βολτίτσες του με ένα και μόνο σκοπό. Να βρει τον λύκο, να το μυρίσει, αυτό να του γρυλίσει χαριτωμένα, να του κάνει μπόϊνγκκκκ και μετά να γυρίσει χαρούμενο στη φωλίτσα του.

clip_image017

Πέρασαν πολλά τέτοια βράδια που το αλεπουδάκι έβγαινε, και άλλοτε συναντούσε το λύκο και ήταν χαρούμενο για το λίγο που μιλούσαν και προπάντων για τα σνιφάκια, και άλλοτε δεν τον έβρισκε και γύρναγε στεναχωρημένο στη φωλίτσα του.

Το αλεπουδάκι λοιπόν με το λυκάκο είχαν γίνει κάτι σαν φιλαράκια. Μυριζόντουσαν, παίζανε… αυτός άλλες φορές ήθελε να του κρεμάσει ντενεκάκια στην ουρίτσα του, που δεν είχε γιατί ήταν και το μόνο κολοβό αλεπούδι του δάσους και ίσως γι αυτό ήταν και επιθετικό με τα άλλα ζωάκια.

clip_image019Και έτσι περνούσαν οι μέρες , περνούσε ο καιρός …clip_image021

clip_image023Ώσπου μια ηλιόλουστη μέρα κανονίσανε να βρεθούνε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα όλων του δάσους και να τα πούνε κάπου πιο ήσυχα.

Το μικρό αλεπουδάκι ήταν πολύ αγχωμένο για αυτή τη συνάντηση, γιατί όσο ήταν κάτι σαν φιλαράκια με το λύκο, όλα ήταν καλά και ωραία. Τώρα όμως…; Και από νωρίς το πρωί χτένιζε τη γουνίτσα του, έφτιαχνε τα ματάκια του, έπλενε με τη γλωσσίτσα το δερματάκι του και από τη μια ήταν χαρούμενο, από την άλλη ήταν και λίγο φοβισμένο, χωρίς να ξέρει και τον πραγματικό λόγο. Σημασία έχει ότι ήταν κατενθουσιασμένο γι αυτή τη συνάντηση.

Και έφτασε αυτή η στιγμή…!!!!

22 σχόλια:

prasino liker είπε...

Aλικη χαιρομαι που σε γνωρισα.Χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι με ευαισθητες ψυχες.Δυστυχως κρυμμενες στην καθημερινοτητα.
Περιμενω την συνεχεια.Μου αρεσε επισης η ιστορια που εγραψες στου ηλιογραφου το ποστ.
Καλη Κυριακη.

Ανώνυμος είπε...

ετούτη η κλωστή είναι μακρυά, με χρυσοποίκιλτο νήμα και πολύ όμορφα χρώματα και σαν το μίτο της Αριάδνης ο μύθος σου θα μας οδηγήσει στην έξοδο του λαβύρινθου της καθημερινότητας και μακριά από το Μινώταυρο του ψέματος!

Kaveiros είπε...

Κατι μου θυμιζει,το παραμυθακι αυτο...:)Καλο μεσημερι!

H.Constantinos είπε...

Αααα... Αυτό θα επανέλθω να το διαβάσω με την ησυχία μου...

Alkmini είπε...

@prasino likeraki σ ευχαριστω καλη μου.

Alkmini είπε...

@ηλιογραφε!!! σου τοχω ξαναπει οτι εισαι "δυνατη πενα" & το αποδεικνυεις συνεχεια.
ομορφα τα γραφομενα σου!

Alkmini είπε...

@καβειρος ?..!? σαν τι? για πες.

Alkmini είπε...

@κωνσταντινε οποτε θελεις , ανοιχτα ειναι ;)

Ανώνυμος είπε...

αγωνιω...
θυμηθηκα παιδικους ερωτες κι αγαπες...θυμηθηκα ενα χτες συνυφασμενο στενα με το σημερα...
ολοι καποτε ημασταν αλεπουδακια σαν αυτο της ιστοριας σου...-ομορφη ισοτρια-...

μετα τι καναμε???

Ανώνυμος είπε...

"....ος εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις. ..."

για να δούμε τη συνέχεια ..
Καλησπέρα
Καλή εβδομάδα

Alexis B είπε...

Αγνωστό τό τί τό μέλλον θά φέρει.
Ευχομαι καλοσίνες, ήρεμα νερά και απάνεμα λιμάνια.
Περιμένω την συνέχεια.
Καλή εβδομάδα

Ιφιγένεια είπε...

"Και έφτασε αυτή η στιγμή..."
και ?????
Περιμένω με πολύ μεγάλη αγωνία τη συνέχεια ... Κeep writing !!!

Alkmini είπε...

@in the sky καλως ορισες στο μπλογκ μου :)
χμ...ποιος ξερει μπορει να εχει κοκκινη κλωστη το παραμυθι...
;)

Alkmini είπε...

@Σωτηρη καλημερα φιλε μου και καλη σου βδομαδα.
επεται και συνεχεια, το 2ο κεφαλαιο.
.... επι του πιεστηριου χαχα....

Alkmini είπε...

@alexis b. ποιος ξερει τι θα γινει μετα... το μονο που μπορω να πω (δεν αποκαλυπτω τη συνεχεια οσο κι αν με πιεσετε ;) ) ειναι οτι παντα τα παραμυθια ηθελα να εχουν και ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

Alkmini είπε...

@ifigeneia κανε λιγο υπομονη καλε θα ερθει και η συνεχεια :)

P. Kapodistrias είπε...

Τι ωραία γραφή, ειδικά για εμάς τα μεγάλα παιδιά, τα οποία κάπου πίσω ξαστοχήσαμε την αθωότητα.
Σ' ευχαριστούμε που μάς αγκαλιάζεις με τον ξεκάθαρο/διαυγέστατο λόγο σου.

Alkmini είπε...

@π.κ. ειδικα τα λογια τα δικα σου βαραινουν ιδιαιτερα για μενα. σ ευχαριστω απο βαθους καρδιας.
καλη σου εσπερα.

kyriayf είπε...

σε αντάμωσα σε μπολκ φίλων μου..
σε χαιρετώ...
γιατί βρήκα κοινά....

μόνο που το υφάδι μου είναι... άσπρο...

θα σε διαβάσω με "ησυχία"....

στην Πελοπόννησο είμαστε...
ανατολικά εσύ...
δυτικά (Πύργος!!!) εγώ...
:)

Alkmini είπε...

@kyriayf καλως την :)
τα ιδια "κουνηματα" δεχομαστε .
σ ευχαριστω για την επισκεψη, θα ρθω και γω στο μπλογκακι σου.

Ανώνυμος είπε...

Και μετά... και μετά???? Τι έγινε μετά Αλικάκι? Θα με αφήσεις με την απορία? Πολύ μου άρεσε αυτό το παραμύθι με το αλεπουδάκι και το λύκο!!!! Αγωνιώ τι έγινε στο τέλος.
Δεν ξέρω αν σας παρηγορεί κορίτσια μου (εμένα πάντως, εν ώρα σεισμού τπτ δεν με παρηγορεί), αλλά κουνιόμαστε και εμείς εδώ, στη Ζάκυνθο, μαζί σας.Κάντε κουράγιο και ψυχραιμία... όλα θα πάνε καλά..
Φιλί γλυκό συμπαράστασης

Alkmini είπε...

@nefelli , αντε εβαλα και το 2ο κεφαλαιο αφου βιαζεσαι να μαθεις τη συνεχεια. επεται και το 3ο και τελευταιο κεφαλαιο.