Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

...συνέχεια στο παραμύθι...

clip_image002

Κεφάλαιο 2ο

clip_image004

clip_image006Το αλεπουδάκι και ο λυκάκος συναντήθηκαν μόνοι τους.

Τι χαρούμενο που ήταν το αλεπούδι!!!!!!

Και ο λύκος όμως φαινόταν χαρούμενος!!!!clip_image008

Τα είπαν, γελάσανε και μετά σκεφτήκανε να πάνε κάπου πιο μακρυά μες στο δάσος να μείνουν τελείως μόνα τους.

Βρήκαν ένα σκιερό μέρος κάτω από πυκνή βλάστηση και καθίσανε πάνω στο μαλακό χορτάρι να κοιταχτούνε.

Το αλεπουδάκι βυθίστηκε στα γλυκά μάτια του λυκάκου πού σαν να ήταν φοβισμένα, σαν να ήταν αμάθητα να τα κοιτάνε με τέτοιο τρόπο, σαν … και αυτό δεν μπορούσε και δεν καταλάβαινε τι θέλανε να πούνε αυτά τα γλυκά ματάκια. Κάτι που επίσης το ξάφνιαζε ήταν που η καρδούλα του χτυπούσε πιο γρήγορα από ότι συνήθως.

Χμμμ … μα τι γλυκός λυκάκος φαίνεται αυτός!!!!… σκέφτηκε. Και γιατί μου λέγανε ότι οι λύκοι είναι κακοί και πρέπει να τους προσέχω;;

Περίεργο και σαν μεθυσμένο όπως ήταν, πλησίασε πιο πολύ το λύκο να τον μυρίσει από πιο κοντά. Αυτός, προς στιγμήν τραβήχτηκε λίγο και σήκωσε το τρίχωμά του στην πλάτη. clip_image010

Ουπσσς σκέφτηκε το αλεπούδι,,, χμμμ μα τι έκανα και μου αγρίεψε;;

Ξαναπλησίασε σε λίγο και ο λύκος το άφησε να τον μυρίσει. Μμμμμ τι όμορφα που μύριζε το δερματάκι του… η γουνίτσα του…

Τότε το αλεπούδι δεν κατάλαβε πώς βρέθηκαν ενωμένα τα χειλάκια τους στα πιο γλυκά φιλάκια του κόσμου. Εεεε εκεί ήταν που το αλεπούδι κόντεψε να πέσει κάτω ξερό. Φοβήθηκε ότι ακούγεται το νταπ ντουπ της καρδούλας του και ότι θα τρομάξει το λύκο.

Μα και ο λυκάκος κρατούσε το μικρό αλεπούδι αγγκαλίτσα και του έδινε όλη τη γλύκα του και κάτι φιλάκια που μοιάζαν ποτισμένα με σπάνια βότανα του δάσους.

Και κάπως έτσι με αγκαλιές και πολλά φιλιά ήταν η πρώτη τους κρυφή συνάντηση, και έτσι γεννήθηκε το «μικρό τους μυστικό». Το είπαν έτσι γιατί δεν θέλανε να μάθουν τίποτα τα άλλα ζωάκια του δάσους, μήπως και ζηλέψουν και τους ματιάσουν στο τέλος.

clip_image012

clip_image014Και κάπως έτσι άρχισε η μικρή όμορφη ιστορία του Αλεπουδιού και του Λυκάκου.

clip_image016

Απρόσμενα, ξαφνικά, γλυκά, λες και ήταν γραμμένη σε κάποιο αστέρι και κάποια στιγμή θα γινόταν.

Και μετά από λίγες μέρες ξαναβρεθήκαν στο ίδιο μέρος για να ζήσουν το «μικρό τους μυστικό» και να μεθύσουν από τα γλυκά φιλάκια και τις αγκαλίτσες που κάνανε και τα μυρισματάκια το ένα στο άλλο και τα γλυψιματάκια στις γουνίτσες τους.

Όλα για τα δυο ζωάκια ήταν τόσο όμορφα, ή σχεδόν όλα. Γιατί το αλεπουδάκι έπρεπε να γυρίσει στο άλλο το μακρινό δάσος και να αποχωριστούνε.

Πόσο λυπημένα ήταν και τα δύο τους.

clip_image018Πόσο πονούσαν οι καρδούλες τους.

Πόσο κλαίγανε τα ματάκια του αλεπουδιού.

Αλλά και ο λυκάκος ήταν στεναχωρημένος, μόνο που δεν ήθελε τόσο να το δείχνει.

Φοβόταν μήπως δεν ξαναδεί το μικρό Αλεπούδι,

clip_image020αλλά και αυτό, τον ίδιο φόβο είχε στην καρδούλα του πού τώρα έκλαιγε βουβά.

...συνεχίζεται...

Google Ετικέτες :

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αλίκη!
Το αλεπουδάκι πονηρό, ο λύκος άγριος.......δεν ξέρω, μακάρι να έχει χάπυ έντ ή να μας οδηγήσει σε ένα.......Αισώπειο συμπέρασμα!

M-meggie είπε...

Πέρασα να πω μια καλημέρα, αφού άφησες την καληνύχτα σου εσύ, όπως ακριβώς έχουμε μάθει να κάνουμε στις "κοινωνικές μας επαφές".
Αντί γι'αυτό μόνο, λόγω περιορισμένου χρόνου, διάβασα το Κεφάλαιο 2 του παραμυθιού σου και να, σκέφτηκα μη και μπήκα στην Αλίκη, στη χώρα των θαυμάτων;
Φτιάχνεις και παραμύθια Αλίκη μου; Τότε θα φτιάχνεις και πολλά άλλου είδους πράγματα, ας πούμε, ακόμα.
Σε ευχαριστώ για την όμορφη πρωϊνή στιγμή που μου έδωσες.
Καλημέρα σου και θα ξανάρθω να διαβάσω και το 1ο κεφάλαιο και φυσικά την συνέχεια, όποια και αν είναι.
Παραμύθι και η ζωή μας είναι άλλωστε. Που και που ας την διαβάζουμε όσοι δεν μπορούμε να την γράφουμε.

Aurangel είπε...

Έχεις ένα υπέροχο ιστολόγιο.
Παραμυθένιο!!!
Γιατί όταν νομίζουμε ότι μεγαλώνουμε, πρέπει να διαβάζουμε ή να ακούμε παραμύθια, για να ξαναγινόμαστε πάλι παιδιά. Αφού ποτέ δεν θα σταματήσουμε να είμαστε στην ουσία.
Την καλημέρα μου!!!

Ιφιγένεια είπε...

... η ζώη είναι δύσκολή ...
Ε, εσυ όμως που φτιάχνεις το παραμύθι κάνε κάτι ... :)

Αννα είπε...

Ομορφο το ιστολόγιο σου!!!
Παραμυθενιο όπως ειπε και καποιος παραπανω...

sealike2 είπε...

Καλησπέρα, στα παιδιά αρέσουν αυτά τα παραμύθια ...Χάρηκα που σας γνώρισα, καλό απόγευμα!!!

Ανώνυμος είπε...

Ουφ... είχα αγχωθεί μην και η συνάντηση δεν πήγαινε καλά.
Ωραία... και τώτα? Θα ξαναβρεθούν?
Βρε τι έννοιες μου βάζεις....
Αναμένω το 3ο μέρος!
Φιλί

Ανώνυμος είπε...

Από την αγωνία μου, έχασα τα λόγια μου... και τώρα εννοούσα!!!
Φιλί

Epicuros είπε...

Και φαντάσου να υπήρχαν τούτα τα ζωάκια στην περιοχή σου. Μαζί τους θα ήσουν συνέχεια... ¨ομορφα τα παραμύθια σου. Φιλιά. :-)

KOSTAS είπε...

Αλίκη γεια σου
Υπέροχο το παραμύθι σου, ειλικρινά, πολλά χρόνια είχα να διαβάσω με τόσο ωραίες εικόνες αλλά και ήχους παραμύθι!
Συνήθως διαβάζουμε καθημερινά στις εφημερίδες και στην τηλεόραση αυτά τα κακά παραμύθια που έχουν μέσα, αυτούς όλους τους άσχημους, και άγριους ….δράκους!
Αναμένω την συνέχεια….

Alkmini είπε...

@ηλιογραφος χαπυ εντ θελουμε σε όλα τα παραμυθια
Οσο για Αισωπειο συμπερασμα… δεν ξερω αν θα βγει… θα δουμε...

Alkmini είπε...

@νοτα μου καλως την και στο σπιτικο μου.
Επρεπε να αρχισεις από το 1ο κεφαλαιο και μετα να πας στο 2ο
…πολλα πραγματα φτιαχνω…. Και με το μυαλο και με τα χερια και με την καρδια και με την ψυχη μου.
να εισαι καλα.

Alkmini είπε...

@aurangel σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Κανεις δεν πρεπει να χανει το παιδι από μεσα του.
Την καλησπερα μου .

Alkmini είπε...

@ιφιγενεια αυτό το παραμυθι ευτυχως ηταν καμωμενο με κοκκινη κλωστη και βγηκε αληθινο, χωρις να κανω εγω κατι….
Να εισαι καλα.

Alkmini είπε...

@αννα μου σ ευχαριστω πολύ.

Alkmini είπε...

@sealike2 πιστευω ότι ολοι ειμαστε παιδια ανεξαρτητου ηλικιας
Χαρηκα για την επισκεψη σου, καλο σου βραδυ.

Alkmini είπε...

@νεφέλλη μου χαχαχα αν σε εχω αγχωσει να σου ψυθιρίσω το τελος καλε.
Δεν επεδιωξα κατι τετοιο.
Φιλια και από μενα.

Alkmini είπε...

@epicuros που ξερεις , μπορει και να είναι …
Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Φιλια :)

Alkmini είπε...

@epicuros που ξερεις , μπορει και να είναι …
Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Φιλια 

Kaveiros είπε...

Αρχιζει και δυσκολευει....

P. Kapodistrias είπε...

Είχα καιρό να αισθανθώ τόσο παιδί, διότι ήδη (κατά τον Ελύτη) "οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων"!!!

Ευχαριστώ πολύ!

Alkmini είπε...

@πατ.παν. πρεπει να ξερεις οτι καθε σχολιο σου μου δινει ιδιαιτερη χαρα. και με αυτο το παραμυθι που εγραψα πριν χρονια και ειδα οτι σας αρεσε, δεν περιμενα να χαρω τοσο πολυ απο τα σχολια σας.
γιατι ειναι μια δημιουργια μου.