Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Tσικνοπέμπτη - Ηθη και έθιμα

Google Ετικέτες :

Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας (της κρεατινής) των Αποκρεών. Ο εορτασμός αυτής της ημέρας είναι ένα έθιμο που δεν γνωρίζουμε από πού προέρχεται. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι το ψήσιμο «τσίκνισμα» του κρέατος στα κάρβουνα. Από το τσίκνισμα έχει πάρει και το όνομα της η ημέρα. Η συγκεκριμένη ημέρα ήταν ιδιαίτερη ανάμεσα στις ημέρες του Τριωδίου γιατί την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια έψηναν κρέας ενώ παλιότερα έλιωναν το λίπος από τα χοιρινά και η τσίκνα ήταν διάχυτη παντού.
Πέρα από το ψήσιμο του κρέατος, κάθε τόπος έχει τα δικά του έθιμα για τον εορτασμό της Τσικνοπέμπτης. Ακολούθως θα αναφέρουμε κάποια από αυτά:

Στην Αρκαδία η Τσικνοπέμπτη είναι μέρα κρεατοφαγίας (μέχρι σκασμού), οικογενειακής συγκέντρωσης και διασκέδασης.

Στην Κοζάνη το περίφημο «τσίκνισμα» πραγματοποιούνταν μέσα από την τσίκνα που αναδύονταν από το αρτυμένο φαΐ, συνήθως κρέας (το οποίο σημειωτέων αποκαλείται «φαΐ» στο τοπικό ιδίωμα π.χ. «Κυριακή σήμερα έχουμε φαΐ μι πατάτσις στου φούρνου». Το να κάψει μια νοικοκυρά το φαγητό εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη πολυτέλεια.

Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ, αναλαμβάνει τα «προξενιά» ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, τελούνται τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια». Δηλαδή, σύμφωνα με το έθιμο βγαίνουν οι γυναίκες στα παράθυρα των καντουνιών και κουτσομπολεύουν στην ντοπιολαλιά τους. Για να κλείσει το έθιμο ακολουθούν καντάδες.

Στο χωριό Κλήμα της Σκοπέλου, οι κάτοικοι αφού φάνε και τραγουδήσουν στα σπίτια τους, βγαίνουν στις γειτονιές και χορεύοντας συγκεντρώνονται στο Πεύκο όπου και συνεχίζουν το γλέντι μέχρι το πρωί.

Σε όλη την περιφέρεια της Πελοποννήσου την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορες λιχουδιές. Πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό είναι μερικά από αυτά.

Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσων είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Για αυτό ντύνεται νύφη και με την συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι. Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματα της.

Στην Αμαλιάδα η «Τσικνοπέφτη» ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το «παστό». Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια. Αυτή ήταν η «γουρναλοιφή». Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά. Στον πάτο του λεβετιού (καζανιού) έμεναν οι «τσιγαρίδες» που νοστίμιζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια). Σε «λεβέτι» έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα και τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη «τσικνιστούν» γιατί θα χάλαγε όλο το «παστό». Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε «λαγήνες» (δοχεία πήλινα) και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο. Μ’ αυτό φίλευαν και τους ξένους.

Ονομαστό φαγητό από «παστό» ήταν οι «καγιανάδες»- οι «αλιμοκαγιανάδες», με κρεμμύδι κι αυγά. Διαδικασία εβδομάδας γιορταστική, με λιχουδιές λογιών – λογιών, κρασί, τραγούδι. Κι «έχει ο Θεός», αφού έδωσε για να έχει κι ο Χριστιανός για όλη τη χρονιά, όλα τα καλά. Και γουρναλοιφή, και τσιγαρίδες και λουκάνικα, και παστό και πυτιά, και γουρνοσάπουνο, και γουρνοτσάρουχα, αλλά και την καπνοσακούλα από τη φούσκα. Για τούτο πρέπουν τις μέρες αυτές γιορτάσια και χαρές. Και «μεγάλη να ‘ναι η χάρη Του». Στη υγειά μας, λοιπόν, με «καράτζαφλο» με συκώτι με ψιλό κρεμύδι, με «οματιές» και κρασί… και πειράγματα… Η μάνα Γη μας τρέφει καλά… καιρός χαράς, καιρός να ξεχαστούμε… τώρα… κι αυτή την εβδομάδα την εβδομάδα της «απολυτής», της «προφωνήσιμης» ή «προφωνής».

15 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα! :))

Alkmini είπε...

καλως τον νικολα :)

P. Kapodistrias είπε...

Καλά να περνάτε αυτές τις μέρες του Καρναβαλιού, τις οποίες προσωπικά απεχθάνομαι... Αλλά δεν έχω σημασία. Εσεις, δουλειά Σας. Ξεδώστε, γιατί επί θύραις βρίσκεται η Σαρακοστή. [Τι λέω τώρα;]

Χρόνια πολλά πάντως!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πολύ ενδιαφέρον και με χρήσιμες πληροφορίες ποστ.

Διαβάζοντάς το, βλέπω πως ίσως καθιερώθηκε από τη διαδικασία της συλλογής λίπους και των άλλων προϊόντων από τα χοιρινά που έσφαζαν,που λάμβανε χώρα τούτη την εποχή, για την ετήσια χρήση τους.
Μετα με την Σαρακοστή άρχιζαν οι νηστείες, οπότε ήταν και μια καλή ευκαιρία να λιγδώσουν τ'αντεράκι τους, ...

Φιλί κςι Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. πανέμορφες οι ρομαντικές πλην επίκαιρες εικόνες αριστερά)

Alkmini είπε...

@πατ.παν. μου ξεδινουμε γιατι ετοιμαζομαστε για τη νηστια και την προσευχη... τι λες, καλα λες, η πεθερα δεν αστειευται. τις νηστειες τις κραταει ολες και αφου μας ταιζει, τι να κανουμε και εμεις, θελουμε δεν θελουμε.
να περνας καλα και εσυ.

Alkmini είπε...

@γλαρενια μου για να μην ξεχναμε και τα ηθη και εθιμα μας, το ποστ. εγω με τα "παλια" εγω ενα κολλημα.
αλικοφιλακια και αγκαλιτσες.
(μηπως θα ερθεις καμια βολτα Ναυπλιο να γνωριστουμε?)

M-meggie είπε...

Αλικάκη μου έχω φτιάξει και εγώ παστό.
Τι να πω; Ωραία τα έθιμα αλλά είχα πεθάνει στην κούραση. Και όσο για γλέντι, δεν το θυμάμαι. Το θυμούνται οι άλλοι βεβαίως.
Καλό απόγευμα

Γωγώ Πακτίτη είπε...

άραγε αυτά τα έθιμα
υπάρχουν ακόμη;

καλησπέρα παραμυθένια μου!

Alkmini είπε...

@νοτα μου υπαρχει και ετοιμο παστο και με πορτοκαλι και νοστιμωτατο.
εμ δεν το ηξερες? δεν στοπε κανεις?
φιλακια και μην κανεις ξανα ηρωισμους. καλο σ/κ.

Alkmini είπε...

@καλως την γωγουλα :)
καποια εθιμα , καπου τα κρατανε ακομα. ισως σε καποια χωρια ξεχασμενα απο τον πολιτισμο.
κριμα ειναι να χανονται τα εθιμα μας.
φιλακια και καλο σ/κ

prasino liker είπε...

Αλικη πολυ πικαντικη και γευστικη η ενημερωση σου.
Προσωπικα δεν συμπαθω καθολου τις Αποκριες.ΟμΩς διαβασα τα εθιμα των διαφορων περιοχων και ειλικρινα θαυμαζω ολους αυτους που το διασκεδαζουν και χαιρονται.
Να εισαι παντα χαρουμενη ,φιλια στον Χαμομηλακη τον Ζακετακη και καλο μηνα.

Kaveiros είπε...

Λαογραφος εισαι?:)

Alkmini είπε...

@likeraki μου οι Αποκριες ειναι για τα πιτσιρικια που μασκαρευονται και χαιρονται. εμεις τωρα και να θελαμε που να βρουμε μεγεθος στολης. :)
να εχεις ενα καλο μηνα.

Alkmini είπε...

@καβειρε φιλε μου δεν ειμαι. αλλα πολυ θα το ηθελα.
καλη μερα και καλο μηνα.

? είπε...

όμορφο αφιέρωμα! καλό μήνα λοιπόν!