… και πάλι στα όνειρα . Όνειρα η εφιάλτες ? Κάτι ανάμεσα… μια μικρή κλωστουλα τα χωρίζει, σ΄ αυτήν γίνεται η αλλαγή. Πάνω στην κλωστουλα θα σε βάλω για να μην μπερδεύομαι.
Το κόκκινο πάντα εκεί. . Το βαθύ της πορφύρας . Τα υπόλοιπα ασπρόμαυρα. Το κόκκινο του πάθους , και του κίνδυνου. Και ξεκινά σχεδόν πάντα με κόκκινο σαν αίμα . Και αλλάζει σε τριαντάφυλλο.
Και είναι που τα ΟΧΙ και τα ΔΕΝ αρχίζουν τρελό χορό. Και τα ΘΕΛΩ να σέρνονται σε ξύλινο πάτωμα. Να γεμίζουν ακίδες. Που πονάνε, που ματώνουν την καρδιά. Γιατί τα ΘΕΛΩ είναι καταμεσής της καρδιάς.
Φωνάζω. Κλαίω . Φοβάμαι. Απλώνω το χέρι … ακίνητο σαν παγωμένο. Τα πόδια ακίνητα σαν παγωμένα. Ολόκληρη παγωμένη. Τα χνάρια σου στην άμμο ματωμένα. Ένα μεγάλο κοχύλι στο χέρι να σου χαρίσω. Ν ακούς τη θάλασσα , τα κύματα τη φωνή μου . Το σ αγαπώ!
5 σχόλια:
Μια μικρή κλωστούλα χωρίζει το όνειρό από τον εφιάλτη!
Σωστό!!!
Φιλιά, καλή βδομάδα να έχουμε!
Υποψιάζομαι ότι ο νέος χρόνος έφερε μαζί του νέες δοκιμασίες.
Πάντως ας μην ξεχνούμε ότι η αλήθεια είναι καλά κρυμμένη μέσα στην άσκηση...
όλα είναι καλοδεχούμενα...
Ωραίο κείμενο.
Ακροβατούμε σε τεντωμένο σκοινί... εμπόδια φράζουν το δρόμο μας.
Με περίσκεψη, λογική....άντε και μπόλικη τύχη.... εύχομαι να ξεπερνάμε καταστάσεις
Καλή σου μέρα,
Γιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@Eλενα
και τη ζωη απ το θανατο μια μικρη κλωστουλα τα χωριζει...
φιλια γλυκεια μου.
να εισαι καλα.
@π.Αναστασιε
δοκιμες κανω να δω τη γραφη μου που καθολου δεν μου αρεσει.
1 χαρα ειναι και ο νεος χρονος. 1 ευχη κανω ΥΓΕΙΑ να εχουμε.
Να μου εισαι παντα καλα.
σου στελνω μια χουφτα Ναυπλιο.
@ακρατ
τα παντα αρκει να ναναι καλα ;)
καλο σου βραδυ.
@Γλαρενια μου
σ αρεσε γλυκεια μου
εγω γιατι οτι γραφω, ή οτι φτιαχνω στην αρχη τα καλωσοριζω και μετα δεν μ αρεσουν? μπορεις να μου το εξηγησεις αυτο?
φιλια πολλα καλη μου. Να εισαι παντα καλα.
Δημοσίευση σχολίου