O Πασαδακος!

""Αποκλειστικά για γένους θηλυκού"". Μετά από μια ηλικία δεν έχεις καμιά δικαιολογία. Ούτε την ξανθιά ρίζα, ούτε το ευαίσθητο του χαρακτήρα, ούτε τα “παιδικά ψυχολογικά” που σου μειναν από τα 19 σου, ούτε τη σύνοδο των πέντε πλανητών και των τεσσάρων νάνων που γινόταν όταν γεννήθηκες. Τίποτα, μα τίποτα. Γι αυτό κάντην με ελαφρά πηδηματάκια, γιατί είπαμε δεν έχεις δικαιολογία. Και δεν είναι θέμα πείρας. Περισσότερο αξίζει μια μπύρα, ειδικά αν είναι καλοκαίρι και είναι παγωμένη. Αυτά με την “πείρα” είναι χαζομάρες. Είναι να μια, τόση δα, στιγμή αδυναμίας που θα την πληρώνεις λες και πληρώνεις όλες τις αμαρτίες όχι μόνον των 15 –και βάλε- προηγούμενων γενιών σου, αλλά αρχής γενομένης από Αβραάμ και Ισαάκ. Και εκεί που το τσιτάτο σου είναι “Έκαψα το στρώμα μου να μην με τρώνε οι ψύλλοι”, να που τουμπάρει αυτό και άλλα πολλά, όπως το “Μόνη σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα”. Και εκεί που οι άλλες είναι τίγκα στους ψύλλους και μπουλούκι στο χορό, χώνεσαι και εσύ μην τυχόν και χάσεις…Τούς ψύλλους και τις γυροβολιές!!!! Ο λόγος? ένα κλικ. Καλέ τί έγινε? σε ρωτάνε όλοι που σε ξέρουν. Α μου έγινε κλικ απαντάς με το πιο ηλίθιο χαμόγελο απλωμένο σαν τραχανάς στο πρόσωπο. Κλικ κάνει και η χειροβομβίδα όταν την απασφαλίζεις –έτσι τουλάχιστον πιστεύω, γιατί δεν το έχω κάνει- αλλά δεν είναι απαραίτητα και καλό αυτό. Και μην σε μπερδέψει η ρυτίδα του λιονταριού στο μέτωπο. Δεν είναι πάντα βαθύς προβληματισμός, μπορεί και είναι το πιο σύνηθες: Δυσκοιλιότητα. Πραγματική και μεταφορική. Γι αυτό ψηφίζω δαγκωτό Χαχανούλη. Μάλιστα. Χαχανούλη. Και αν η χαζομάρα πάει με 10ετίες, τότε είναι άδικο να μην πιάνεται στα συντάξιμα, γιατί τώρα θα έβγαινα σε πλήρη σύνταξη. Θεμελιωμένο δικαίωμα και με το παραπάνω. Εγώ πάντως δεν θέλω, με τίποτα, να κατηγορηθώ για καζανοποίηση. Δεν βάζω όλους τους άντρες σε ένα καζάνι. Αλλοίμονο. Σε πολλά καζάνια, γιατί δεν χωράνε σε ένα μόνον. Ούτε θα υποστηρίξω ότι τα όλα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουν. Οχι, ποτέ. Γιατί έχω δει εγώ γουρούνια που διαφέρουν λίγο απ τα άλλα. Στα γουρούνια γίνεται αυτό, γιατί έτσι και ένας άντρας τολμήσει να διαφέρει από τους άλλους, τότε ξεχνάει το όνομά του. Μαλάκα τον ανεβάζουν , μαλάκα τον κατεβάζουν. Αυτό του έλειπε, δηλαδή, να χαλάει και την πιάτσα! Στην πυρά , σαν τις μάγισσες τον Μεσαίωνα. Και αν ρίξουμε μια ματιά στα είδη, βλέπουμε ότι έχουν πολλά κοινά. π.χ. οι σκύλοι γαβγίζουν και τους αρέσουν τα κόκαλα, οι γάτες νιαουρίζουν και βγάζουν νύχια, τα πουλιά κελαηδάνε και οι άντρες έχουν το τηλεκοντρόλ ως προέκταση του δεξιού τους χεριού. Αυτό πρέπει να είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του είδους τους. Και αφού γυρίσουν 125 κανάλια τα πάνω κάτω και τανάπαλιν και δεν βρουν κάτι που τους αρέσει, τότε τους πνίγει μια ευγένεια που γίνεται λέξεις και σου λένε : βάλε ότι θέλεις…. Αλλά χαρακτηριστικά τους είδους είναι : Να μην κατεβάζουν ποτέ το καπάκι της τουαλέτας. Να γκρινιάζουν και σαν κύριο θέμα να είναι η κατηγόρια ότι είσαι γκρινιάρα…!!! Να έχουν ένα “πασαλίκι” στο DNA τους που περνάει από παππού σε πατέρα και σε γιο και πάει λέγοντας. Γιατί τα παιδιά ότι βλέπουν κάνουν. Εξάλλου η μαμά μικρό πασαδάκο τον έλεγε! Το πίστεψε! Να είναι “ψόφιοι” στην κούραση όταν γυρνάς σαν σβούρα όλη μέρα στο σπίτι για το μαζέψεις και αυτοί σε κοιτάνε. Αν κλείσεις τα μάτια και ακούσεις αντροκουβέντες , θα σου βγει χωρίς να το θέλεις το ερώτημα: καλέ οι μαμάδες σας το ξέρουν ότι είσαστε 11 το βράδυ έξω? Τόσο βάθος, τόσος προβληματισμός! Πάντα έλεγα ότι οι γυναικοπαρέες είναι πετυχημένη συνταγή. Δεν είναι τυχαίο που πάντα , μα πάντα έχω περάσει ωραία βγαίνοντας με φίλες. Και τελευταία όλο και πιο συχνά συναντάω αυτό το φαινόμενο κοιτώντας γύρω μου, όταν βγαίνω. Γιατί πολλές φορές συμβαίνουν γύρω σου πράγματα που ούτε τα παρατηρείς. Για να παρατηρήσεις πρέπει να σε απασχολήσει. Ακόμα και ο Θεός έκανε λάθος την πρώτη, αλλά ευτυχώς το διόρθωσε με την δεύτερη.