Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

εκ βαθέων...εξομολόγηση...

Καλημερουδια σας। Μια γλυκιά καλημέρα με κέρασμα γλυκό του κουταλιού όπως το υποσχέθηκα για το πλήρως ανακαινισμένο μπλογκακι μου. Ανοίξαμε και σας Περιμένουμε. Κέφι Χορός μέχρι Πρωίας.

Nellinezi , λιχούδω διάλεξε το γλυκάκι σου. Πιατάκια θα βρειςOLYMPUS DIGITAL CAMERA

δίπλα στο τραπεζάκι. Και τα χρυσά κουταλάκια της προίκας μου. Οταν με το καλό παντρευτώ θα τα γυαλίσω να φαίνονται σαν καινούργια. Μέχρι τότε ας τα χαρούμε glyka_koytalioy02

ιφιγένεια πάρε και εσύ γλυκάκι για τις ευχές σου. Να σας γλυκάνω σαν αρχή. Μετά έπονται τα "μαύρα"... Εχω το σκοπό μου ...

Ελάτε όλοι θα σερβιριστείτε .. τι να αρχιζω να φωναζω ονόματα τώρα? Δεν θα το κάνω. Οποιος μπει μπορεί μόνος του να τραταριστεί.

Και νεράκι εχω καλε.glass-with-water1 Σιγά μην σας αφήνα διψασμένους.

Η ανοίγεις το μπλογκ σου να έρθουν οι φίλοι, Κυριακή μέρα που είναι, να τους κεράσεις, η το κλείνεις.

...Και έδωσα πάσα επίτηδες στον εαυτό μου να εξομολογηθώ κάποια πράγματα. Αυτο το κάνω για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησα την "κόκκινη κλωστή δεμένη" .

Οσοι μπαίνεται από την αρχή θα θυμόσαστε, -και οι εχοντες αρχη Αλτσχάιμερ περιλαμβάνονται, γιατί είμαι καινούργια στο χώρο- ότι οι αναρτήσεις μου έως σήμερα ήταν ή φωτογραφίες κλεμένες, ή δικές μου (κλαπς θυμήθηκα τώρα τη μηχανουλα μου που τα εφτυσε) ή παραμυθάκια. Χαζομαρίτσες δηλαδή.

Τρίτη 19 Φλεβάρη και με τίτλο "Κλειστό" έβαλα μια πόρτα κλειδωμένη σαν ποστ. Τώρα το κλειδί δίπλα γιατί το έβαλα? Ο σκοπός μου ήταν να το κλεισω. Ανοιξα το Ε9 μου και είπα: Τι έχω στο όνομα μου? ένα μπλογκ. ΟΚ το κλείνω. Ο λόγος...?!

Μου συνέβησαν διάφορα και ακόμα ο κουνιαρχτός δεν έχει κοπάσει. Τουλάχιστον στην ψυχολογία μου. Και με τους νόμους του Μέρφυ "όταν κάτι πάει στραβά, περίμενε να έρθουν και τα επόμενα". Ετσι λοιπόν άρχισε ένα ντόμινο στραβών, όχι σεισμών, αν και ...θα μπορούσα να απευθυνθώ στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο ,να μου δίνουν καθημερινά τα Ρίχτερ, γιατί για την ψυχολογική μου κατάσταση ήταν Σεισμοί.

Και εγώ έπεφτα.... κοιτώντας κάθε μέρα τον πάτο του πηγαδιού, τον έβλεπα όλο και πιο κοντά μου. Επειδή όμως δεν αντέχω να μυρμηρίζω και να γκρινιαζω, είπα θα προσπαθήσω και θα αντέξω. Ημουν περίεργη να δω τι άλλο θα συμβεί. Και ακόμα αντέχω...

Τώρα είμαι στην μετασεισμική δραστηριότητα, προσπαθώντας να ελέγξω τις ζημιές του εαυτού μου και να δω πως θα τις επιδιορθώσω.

Το "Κλειστό" λοιπόν εκείνης της ημέρας , ήταν η απόφασή μου ότι δεν ήθελα ούτε το μπλογκ μου. Τι ήθελα.... τιποτα... Δεν ήθελα τίποτα. Μια γενική άρνηση. Η μάλλον επειδή ήθελα με κάθε τρόπο να κλείσουν κάποιες κατάστασεις που δεν τις όριζα, που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και ήταν ιδιαίτερα ψυχοφθόρες, ξέσπασα στο μπλογκ μου που το όριζα. Το κλειδί δίπλα , είπα, αστο να υπάρχει. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου ίσως δεν ήμουν και τόσο σίγουρη ότι ήθελα να το κλείσω.

Και κάποια στιγμή που μπήκα να χαζεψω και άρχισα να διαβαζω τα σχολιά σας, εκεί... κάπως ενοιωσα. Φίλους απο το δίκτυο έχω και πολλοί καλούς μάλιστα. Αλλά εδω... ούτε έχω γνωρίσει από κοντά κανέναν σας... ούτε με έχετε γνωρίσει...

Με συγκινήσατε... έκλαψα... και σκέφτηκα ορισμένα πράγματα.

Και θέλω να ευχαριστήσω εκείνους που μπήκαν εκείνη την ημέρα και με κάναν να νοώσω κάπως.

Την ερμία, τον sealike2, το λικεράκι, την γλερένια, τον πάντα καλόγνωμο π.κ., τον πρώτο μου επισκέπτη φίλο Σωτήρη, τον μικρό κωνσταντίνο, τον ευγενέστατο ηλιογράφο, τον μικρούλη μας νίκο, την una mama και όχι μόνο, την νότα, τον κάβειρο, τον νικόλα, την καλή φίλη κικίτσα, και τον επίκουρο.

Τα σχόλια σας και το κάλεσμα ήταν για μένα ιδιαίτερα συγκινητικά. ΄Αλλα απαιτητικά, άλλα γλυκά, άλλα προβληματισμένα. Ολα μαζί, μου δώσαν κάτι εκείνη την ημέρα. Ενοιωσα ότι εκεί έξω υπάρχουν φίλοι. Ανθρωποι άγνωστοι που δεν με ξέρουν.

Και δεν συνηθίζω ούτε το παραλήρημα, ούτε το κλάμα. Σε κάποιες όμως στιγμές της ζωής που οι χορδές της ευαισθησίας πάλλονται πιο εύκολα , ακόμα και ένα γλυκό αεράκι μπορεί να μας κάνει να νοιώσουμε καλύτερα. Και είσασταν το γλυκο αεράκι.

Ενα μεγάλο ευχαριστω σε όλους και όλες। Και ελπίζω να μην ξαναχρειαστεί να σας ζαλίσω, να σας ψυχοπλακώσω. Θέλω οι αναρτήσεις μου να είναι ευχάριστες και να λέμε μια γλυκιά καλημέρα.

Τώρα όσο για την ολοκληρωτική αλλαγή της εμφάνισης του μπλογκ μου, επειδή αν πήγαινα να κουρευτώ μπορεί και να το μετανοιωνα, είπα να ξεσπάσω εδώ για να μου φτιάξει το κέφι.

Να είστε ολοι καλά.

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κυρία...!!
Μήπως αντί για γλυκάκι να βγάζετε κανένα μεζεδάκι;
Όχι τίποτα άλλο, παχύναμε πολύ και πρέπει να προσέχουμε τι τρώμε (θα έλεγε ο γιατρός αν.. :) )
Κατά τα λοιπά, χαίρομαι που είσαι εδώ. (Μη νομίζεις, κι εγώ και οι άλλοι σε χρειαζόμαστε... Δεν είσαι και πολύ πρωτότυπη όταν λες μούρθε να το κλείσω.. Ξέρεις οι πιο παλιοί το έχουμε πει; ουουουυουοοου
Μη σε ζαλίζω όμως..
Μπήκα να πω ότι είναι πολύ όμορφο το καινούργιο σου κουρεμα!!!
:)
Καλη Κυριακή

Alkmini είπε...

φίλε Σωτήρη σ ευχαριστω.
έλεγα οτι πρωτοτύπησα γμτο.
οχι ε? μεζεδάκια θα βρεις 2 ποστ πισω, την Παρασκευή. σήμερα γλυκό του κουταλιού. τερμα το ρεσιταλ χολιστερινης.
φιλακια και αγκαλια. Καλο υπόλοιπο Κυριακής.

nellinezi είπε...

γιαμ ....γιαμ....με φωνάξατε;; Ήρθα να σερβιριστώ! Σλουρπ!!

Καλό μου Αλικάκι, δεν το είχα πάρει χαμπάρι εκείνο το ποστ και γενικώς δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα από το "πέσιμό" σου!

Να ξέρεις όμως ότι όλοι τα περνάμε. Κι εγώ το ίδιο . Πολλές φορές τη μία ώρα μπορεί να κλαίω και αμέσως μετά μπαίνω στο μπλογκ και γράφω σχόλια τύπου "χα χα χα " ...και τέτοια. Όμως δε σημαίνει ότι προσποιούμαι εκείνη την΄ώρα, απλώς το παλεύω!

Και ναι , το μπλογκ είναι ΚΑΙ μέσο ψυχοθεραπείας!
Οπότε πολύ καλά έκανες και ξέσπασες πάνω του με την αλλαγή που έκανες, γιατί αν σε έβλεπα με μωβ ανταυγεια σε μαλλί καρφάκι...κάπως θα μου ερχόταν! χα χα χα χα !

Να είσαι καλά και χαίρομαι να βλέπω πάντα ότι υπάρχουν απλοί άνθρωποι που λένε τα πράγματα με το όνομά τους

Φιλάκια πολλά! Τώρα σε συμπάθησα ακόμη πιο πολύ! Είμαι τρελοκαμπέρω εγώ! :))

Alkmini είπε...

@νελλινεζι -----> 1ον. λιχουδω...... 2ον. τρελοκαμπέρω
και γω πασχω και απο τα δυο. υπαρχει θεραπεια η να το αφησουμε ετσι?
νελλινεζακι μου σ ευχαριστω. επεσα, χτυπησα και τωρα παω να σηκωθω. ιδωμεν.
φιλακια και αγκαλιτσες

P. Kapodistrias είπε...

Έχω την εντύπωση, ότι κάτι τέτοιες φιλίες αντέχουν και στον Χρόνο και στις Κακές Καταστάσεις!!!
Στηρίζου πάνω μας. Εξάλλου έχεις και το μέιλ μου για ό,τι μη δημοσιεύσιμο. Να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος, εδώ στη νοτιοδυτική άκρη της Ελλάδας, που ξέρει ν' ακούει, έστω κι αν δεν δύναται πάντα να βηθήσει!...

Δύναμη και Άνοιξη εύχομαι! Και να θυμάσαι, ότι όταν κλείνει μια πόρτα, συνέβη, διότι ανοίγει για σένα μια μεγαλύτερη!

Alkmini είπε...

:*** ( π.κ.

H.Constantinos είπε...

Και με χρυσά κουταλάκια κιόλας;! Θα σερβιριστώ, ευχαριστώ!

Χαίρομαι που προέκυψε έτσι με εκείνο το "Κλειστό", νάσαι πάντα καλά!
Πάντως, ξέρεις, μιλώντας γενικά, έχω την εντύπωση ότι μερικές φορές μπορείς να στηριχτείς καλύτερα σε άγνωστους, παρά σε κάποιους φίλους, κάποιους που νομίζεις φίλους...

Μεγειά το καινούργιο layout, είναι πιό ωραίο από το προηγούμενο!

Kaveiros είπε...

Δεν εκανα τιποτα παραπανω ,απο αυτο που ο καθενας θα εκανε....
Οτι χρειαστεις μη διστασεις...
Να εισαι παντα καλα!

nellinezi είπε...

Αλικάκι μου δε νομίζω ότι υπάρχει θεραπεία! Αλλά να σου πω και κάτι; Μάλλον δεν τη χρειαζόμαστε εμείς! Μάλλον τη χρειάζονται όλοι οι άλλοι που δεν είναι σαν κι εμάς!! :P :P

Α πα παααα....τι είπα πάλι! Φτου μου βρε!Μεγάλες στιγμές ζει το blogging σήμερα!

Alkmini είπε...

@κωνσταντινε εχεις δικιο. γιατι καποιες "φιλες" οταν εγω εκλαιγα χωρις να ξερω γιατι, μου λεγαν "καλα χαζη εισαι και κλαις τωρα? τι πραγματα ειναι αυτα. εσυ εισαι δυνατη". και στη συνεχεια "α να σου πω εγω τι εχω περασει με αρρωστιες των γονιων, αυτα που μου λες εσυ δεν ειναι τιποτα. 20 χρονια να γηροκομω...." και αλλα τετοια ενθαρυντικα.
τνκς για το με γεια του ανοιξιατικου μου.
να εισαι καλα μικρε μου .

Alkmini είπε...

@κωνσταντινε προσοχη στα κουταλακιαα, ειναι της προικας ;)

Alkmini είπε...

@καβειρε επειδη τιποτα πλεον στη ζωη μου δεν θεωρω δεδομενο (η πειρα ερχεται με τα χρονια), ποσο μαλλον απλωμενα χερια απο αγνωστους, γιαυτο και η σημερινη de profundis εξομολογηση.
σ ευχαριστω και νασε και συ καλα.

Alkmini είπε...

@νελλινεζι σημερα Γραφεις Ιστορια Σε Χρυσες Σελιδες του Μπλογκ.
Ευγε σου. καλα πως τοπες τωρα αυτο?
πως το σκεφτηκες? χαχα
σμακια σου και οποτε σε πιανει μια λιγουρα, περνα απο δω ολο και κατι θα υπαρχει.

Ιφιγένεια είπε...

Ευχαριστώ για το γλυκάκι !! Γειά στα χέρια σου !! Την συνταγη ??
Και όσο για τα υπόλοιπα , στηρίξου επάνω μας ! Προχώρα ! Γιατί μόνο όταν φτάσεις στον πάτο (που δεν παέι πιο κάτω) μπορείς να ξανανέβεις !! Κοιτα μόνο τον ήλιο και τα υπέροχα λουλούδια σου και συνέχισε !! Εγώ πάντως είμαι εδώ !

M-meggie είπε...

Καλώς ήρθες πίσω, αν και πιστεύω όπως το είπες και μόνη σου πως δεν θα το έκλεινες τελικά.
Ακόμα θέλω να σου πω πως μην νομίζεις πως με τα παραμυθάκια σου, τις χαζομαρίτσες σου μας έριχνες στάχτη στα μάτια. Μέσα στις αναρτήσεις που τουλάχιστον εγώ είχα διαβάσει υπήρχαν πολλά που κάθε άλλο από χαζά δεν ήταν. Εγώ τα είχα ανάγκη τα παραμυθάκια σου, όπως επίσης και τα σχόλιά σου είτε σε μένα είτε αλλού, όπου σε διάβαζα.
Έχουμε ανάκγη Αλίκη ο ένας από τον άλλον και ας μην δούμε ποτέ ο ένας τον άλλον. Γνωριζόμαστε όμως. Όταν είδα τη πόρτα κλειστή είπα: δεν μπορεί, κάτι απλώς της συμβαίνει, θα ξανάρθει. Προτείνω την επόμενη φορά, γιατί στη ζωή θα υπάρξει επόμενη φορά, αν δεν μπορείς γενικώς στο blog σου να εκτονώσεις την κατάστασή σου να απευθυνθείς σε όποιον από εμάς. Γι' αυτό είμαστε εδώ.
Τώρα να πάρω το γλυκάκι μου ευχαρίστως.
Την καληνύχτα μου γλυκιά μου.

fish eye είπε...

γλυκο του κουταλιουυυ;;μιαμμμ αν ειναι και πορτοκαλακι..
πολυ πολυ ομορφα τα λουλουδακια σας κυρια μου!!

kiki είπε...

Με γεια! Με γεια! Και ασε το κλειδί δίπλα, έτσι ώστε, όταν στη δίνει, να πγαίνεις μια βόλτα στην εξοχή κι εμείς θα ποτίζουμε τα λουλούδια. Τόσοι είμαστε βρε αδερφέ! Ένας κάθε μέρα δεν είναι βάρος!
Κράτα γεράααααααα!!!

Ανώνυμος είπε...

αχ τι καλα! ενα γλυκακι ηταν ο,τι επρεπε τωρα...
εκανες πολυ ομορφο το blog, πολυ ανοιξιατικο, πολυ ρομαντικο!
καλο μηνα και καλη εβδομαδα να εχεις...φιλια!

Alexis B είπε...

Με γιέ με γιές, την νέα εμφάνηση.
Ακουσα γλυκάκι, καλέ κερνάτε,γιουμ γιούμ.
Καλό μήνα και καλή άνοιξη, γεμάτη χρώμα και χαμόγελα
Καλημέρα

Alkmini είπε...

@ιφιγενεια
@νοτα
@φεγγαρενια
@κικιτσα
@una mama
@αλεξη
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ :***** (

ερμία είπε...

πήρα γλυκό βύσσινο..
με γειά τα λουλουδένια χρώματα κι όσο για τον κ. Μέρφυ μάς επισκέπτεται όλους κατά καιρούς.
η μόνη λύση είναι να τον κερνάμε κι αυτόν
ζεστή καλημέρα :-)

sealike2 είπε...

Καλησπέρα, σε ευχαριστώ πολύ για το κέρασμα σου!!Πάντα ξέρεις να προτοτυπείς και να δείχνεις την μεγαλοσύνη σου. Στη ζωή αυτό που αξίζει πραγματικά είναι μόνο η ανθρώπινη επαφή και η καλή επικοινωνία. Όλοι μας πρέπει να σκεπτόμαστε θετικά για να έρχονται θετικά. Το μυαλό μας έχει μεγάλη δύναμη και καλό θα είναι να το ανακαλύψουμε. Να είσαι πάντα καλά, δυνατή!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Εεεετσι μπράβο!
Ουφ.... με έσκασες μέχρι να τελειώσω το διάβασμα του ποστ.
Με τρόμαξες.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

Αννα είπε...

Οταν φτανεις σε πάτο είναι πιο εύκολο να "δωσεις μια και να βγεις ξανα σε επιφάνεια"

Ασχετο τωρα αυτο αλλα αυτο θυμηθηκα!!!
Να σαι καλα Αλικάκι!!!
Πολλα φιλια!!!

Alkmini είπε...

@ερμια μου σ ευχαριστω

@sealike2 σ ευχαριστω

@γλαρενια μου σ ευχαριστω

@αννουλα μου και σενα ευχαριστω