Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

Πάμε Λισσαβώνα


Σήμερα σκέφτηκα να πάμε μια βόλτα στη Λισσαβώνα και να κεράσω καφε πορτογαλικό σε ένα παλιό καφέ-στέκι διανοουμένων, όπως του εθνικού ποιητή Fernando Pesoa, με ιστορία 150 ετών, που σερβίρει ασταμάτητα καφέ με γάλα σε ποτήρι, galao στα πορτογαλικά και εξαιρετικά γλυκάκια (pasteois de nata). Στο Café Brasileira (Rua Garrett 120, Chiado).

Ενας πολύ όμορφος χώρος που μου άρεσε να πηγαίνω και γω να πίνω τον καφέ μου. Υπάρχουν τραπεζάκια που απλώνονται στον υπαίθριο χώρο, αλλά αν μπεις στα ενδώτερα του μαγαζιού , περνάς έναν αιώνα πίσω.

Έξω απο το cafe υπάρχει το μπρούντζινο άγαλμα του Φερνάντο Πεσόα. Ακουμπάει το χέρι του σε ένα τραπεζάκι και δίπλα του μια κενή καρέκλα (τουριστική ατραξιόν) που κάθονται και φωτογραφίζονται μαζί του. Οσο και αν στην αρχή που το είδα γέλασα, δεν αντιστάθηκα και κάθησα και γω λίγο μαζι του να φωτογραφηθώ. Είναι μοναδική ευκαιρία.



Πίνοντας τον καφέ μας μπορούμε να ακούσουμε και fados από την μοναδική Amália Rodrigues




Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα.

Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντάρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα και θα αποκτήσει μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβώνα που δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Διαλέγει για επάγγελμα του συντάκτη-μεταφραστή και αναλαμβάνει την εμπορική αλληλογραφία μερικών οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβώνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, που όμως τον απαλλάσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και του συγκεκριμένου χώρου.

Mένει πάντα στη Λισαβόνα με κοινωνική δραστηριότητα πολύ περιορισμένη, ερωτική ζωή σχεδόν ανύπαρκτη, μια μοναδική σχέση αισθηματική με την Ofelia Querioz, γραμματέα στην ίδια εταιρεία (σ.γ. κυκλοφορεί βιβλίο γράμματα στην Ofelia).

Το 1915 τα πορτογαλικά γράμματα θα σημαδευτούν από την κυκλοφορία του περιοδικού Ορφέας, που θα εισαγάγει τον <<μοντερνισμό>> στην πορτογαλική τέχνη (στην έκδοση του οποίου πρωτεργάτης είναι ο Φ. Πεσσόα) και κατά δεύτερο λόγο, από μια εντυπωσιακή ποιητική συλλογή του Αλβάρο Ντε Κάμπος. Είναι η στιγμή που γεννιέται ένα από τα καλύτερα Εγώ του Φ. Πεσσόα, ένας από τους καλύτερους <<ετερώνυμους >> του, όπως ο ίδιος τους ονομάζει.

‘Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.’

Μέχρι σήμερα οι μελετητές του έργου του έχουν ανακαλύψει είκοσι επτά διαφορετικές προσωπικότητες που υπογράφουν γραπτά του Πεσσόα. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν ο αγγλόφωνος Αλεξάντερ Σερτς, από την εποχή της Νοτίου Αφρικής, ο Αλμπέρτο Καέιρο, ένας σοφός που συνθέτει τα ποιήματά του αποτραβηγμένος στην εξοχή, ο Ρικάρντο Ρέις, φιλόλογος, που προσπαθεί να αναμετρηθεί με τους αρχαίους κλασικούς και ο Άλβαρο ντε Κάμπος, μηχανικός, με παιδεία αγγλοσαξονική, που στο έργο του υμνεί την τεχνολογία και την έλευση των μοντέρνων καιρών. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να μπορέσει όλη αυτή η παραγωγή να συγκεντρωθεί και να μελετηθεί ως έργο του Πεσσόα.

‘Ζωή είναι να είσαι άλλος’

Όταν το 1935 πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί, επιφυλάσσοντας ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις στους επιμελητές. Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, όμως ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλά του πρόσωπα το συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους του και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει σαν τον εθνικό του ποιητή.

‘Μια μέρα ίσως καταλάβουν πως εκπλήρωσα, όπως κανείς άλλος, το εγγενές μου καθήκον να ερμηνεύσω ένα κομμάτι του αιώνα μας’

Ένας μέθυσος περιθωριακός, βλάσφημος, ακοινώνητος, μισογύνης, μανιοκαταθλιπτικός και εθνικιστής νάρκισσος ? Ή ένας ευαίσθητος, τρυφερός, ονειροπόλος, βαθιά σκεπτόμενος άνθρωπος και πάνω απ’όλα ένας μεγάλος ποιητής ? Όσο ζούσε, ούτε ο ίδιος θα ήξερε την απάντηση, πόσο μάλλον οι σύγχρονοι του..

‘Είμαι όλα αυτά και δεν είμαι τίποτα’ θα απαντούσε.

H ποίηση γι' αυτόν είναι η ίδια η ζωή του. Aλλά μια ζωή δικιά του θέλει να βλέπει: Mε τα μάτια τα δικά του. Πραγματικά: να ζει μόνος, χωρίς επιθυμίες, χωρίς φιλοδοξίες. Γιατί...


O άνεμος φυσάει χωρίς να το ξέρει
Tο λουλούδι ζει χωρίς να το ξέρει
Kι εγώ επίσης χωρίς να το ξέρω ζω

"...Bιβλίο της ανικανότητας για δράση και επαφή με τους ανθρώπους, βιβλίο της συνεχούς αυτοανάλυσης μέχρι κάποια στρώματα του είναι που ποτέ άλλοτε δεν είχαν φωτιστεί, βιβλίο μιας ζωής που δεν βιώνεται αλλά που γίνεται αντικείμενο ονείρου, μέσα σε ένα επινοημένο από τη φαντασία σύμπαν… Το βιβλίο της ανησυχίας...'

΄Είναι η εξομολόγηση μου, κι αν δε λέω τίποτα, είναι που δεν έχω τίποτα να πω. Τι μπορεί δηλαδή να εξομολογηθεί κανείς που να αξίζει τον κόπο ή που να είναι χρήσιμο; Αυτό που μας έχει συμβεί, είτε συνέβη σ' όλον τον κόσμο είτε μόνο σ' εμάς. Στην πρώτη περίπτωση δεν έχουμε τίποτα το καινούριο να πούμε, στη δεύτερη κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει΄

"Εγώ, τη μέρα, είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ"

'Η συνείδηση της μη συνείδησης της ζωής είναι ο αρχαιότερος φόρος της διάνοιας'

"Ειμαι ένας άνθρωπος ανίκανος για δράση, αμήχανος μπροστά σε κάθε πρωτοβουλία ή κίνηση, αδέξιος στις κουβέντες μου με τους άλλους'

'Η πραγματικότητα με αναστατώνει. Τα λόγια των άλλων με βυθίζουν σ' ένα τεράστιο άγχος'

'Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε.'

'Πίστη δεν αποκτάς με το νου'

'Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο. Δεν ξέρω που θα με πάει γιατί δεν ξέρω τίποτα. Θα μπορούσα να δω αυτό το πανδοχείο σαν μια φυλακή, γιατί είμαι υποχρεωμένος να περιμένω εκεί μέσα' θα μπορούσα και να το θεωρήσω σαν ένα χώρο ευχάριστης κοινωνικής συναναστροφής γιατί εκεί συναντιέμαι με άλλους ανθρώπους'

'Η πρόστυχή μου ύπαρξη υποκρίνεται μπρος στη ζωή'

΄Δεν παραπονιέμαι για τη φρίκη της ζωής. Παραπονιέμαι για τη φρίκη της δικής μου ζωής.΄

"Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω : πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτιχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο"

'Ότι είναι αγωνία το βλέπω. Κι ότι είναι χαρά δεν το νιώθω'

'Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δε το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια'

'Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας'

'Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από την ασθένεια του να μην ξέρουν να πουν αυτό που βλέπουν ή αυτό που σκέφτονται'

'Πλήξη είναι, να σε βαραίνει η ανία του κόσμου, η στεναχώρια του να ζεις, η κούραση του να έχεις ζήσει. Η πλήξη είναι, στην ουσία, η σαρκική συνείδηση της εκτεταμένης κενότητας των πραγμάτων. Αυτός όμως που βρίσκεται στο έλεος της πλήξης είναι καταδικασμένος σ ένα κελί δίχως όρια'

"Είναι εύκολο να απομακρύνεις τους ανθρώπους. Αρκεί να μην τους πλησιάζεις"

'Απαλλαγείτε από το παιδαριώδες σφάλμα της αναζήτησης του νοήματος των πραγμάτων και των λέξεων. Τίποτα δεν έχει νόημα'

'Η ζωή μου φέρνει μια ακαθόριστη ναυτία κι η μετακίνηση μου την επιδεινώνει'

'Η μοναδική τραγωδία είναι η αδυναμία μας να συλλάβουμε τον εαυτό μας στην τραγικότητά του'.

Εδώ βρήκα κάποια μεταφρασμένα έργα του στα Ελληνικά.

56 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αμάν πια με αυτούς τους σπάμμερ! γι΄αυτό έβαλα μετριασμό σχολίων!

Φοβερό ποστ Αλίκη, οι ρήσεις του Πεσόα άπαιχτες!

"'Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε". Πρώτος!

nellinezi είπε...

Tι ωραίο ποστ Αλικάκι μου; Πολύ ωραίο και μάθαμε τόσα πράγματα...Να για αυτό μου αρέσει να έρχομαι στο μπλογκόσπιτό σου! Γιατί γίνομαι εγώ η μαθήτρια ! :))

zero είπε...

Καταπληκτικο ποστ.
Μπραβο σου Αλικακι.
Τα λατρευω αυτα τα ποστ.
Και δεν παμε μια Πορτογαλια, ωραια ειναι.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Πολύ όμορφο αφιέρωμα... και το λινκ ενδιαφέρον... Αλήθεια έχεις πάει Λισαβόνα;;;Περιμένω τότε, πιο πολλές φωτογραφίες! Κι ο καφές υπέροχος!! :))

Alkmini είπε...

@ ηλιογραφε
μου σήμερα μου πρωτορθε εμενα και τον εστειλα αδιαβαστο.εγω για μετριασμο σχολιων πηγα να βαλω αλλα μπερδευτηκα λιγο (η ξανθια ριζα μαλλον φταιει) και το εβγαλα.
εβαλα λεκτικη επαληθευση ομως.
Πεσοα πολυ καλος και λιγο που καθησα μαζι του να πιω καφε ησυχος, αμιλητος θα ελεγα χιχι
καλη σου μερα

Alkmini είπε...

@νελλινεζακι
να εισαι καλα γλυκεια μου.
οτι μαθαινει ο ανθρωπος καλο είναι, ελεγε η μανα μου.
καλη σου μερα

Alkmini είπε...

@ζερουλι
σ ευχαριστω
παμε Portugal? και δεν παμε.. χιχι
καλημεροφιλακια

Alkmini είπε...

@Νικολα μου
σ ευχαριστω. Εχω ζησει Λισσαβωνα.
φωτο θα σε απογοητευσω. που μυαλο τοτε για ψηφιακη, ολο μαρισκαριες, μπαρακια salsa και εκδρομουλες. τοτε ειχα μια φωτογραφικη μηχανη που εβγαζε κανονικες. οποτε δεν εχω καμμια σε ψηφιακη μορφη να αναρτησω. εχω χιλιαδες χαρτινες και πολυ ομορφες, ομως.
ο καφες πρωτος.
να εισαι καλα.
καλη σου μερα

Alkmini είπε...

Σχολιο προς τους ως τωρα επισκεπτες μου.

Καλα κανεις μα κανεις δεν ακουσε την Αμάλια? Και αν καποιος την ακουσε δεν του αρεσε?!!
Απορια μου.

ερμία είπε...

πρώτα κερνάς καφέ και φάδος σε τέτοιο περιβάλλον και μετά μάς πετάς στα βαθιά..
και ο καφές και τα βαθιά,υπέροχα.
ο Πεσσόα γιά μένα ήταν παλαιότερα καλοκαιρινά μεσημέρια που τη λαμπρότητα τού έξω απο την κουρτίνα την ισοσκέλιζε η απόλυτη θνητότητα στις γραμμές του.
καλημερούδια

Ανώνυμος είπε...

τι ωραια που με ταξιδεψες αυτο το κυριακατικο μεσημερακι...λατρευω και τα ταξιδια, απολαυσα και το πορτογαλικο υπεροχο καφε που προτεινες...

πολυ ωραιο post...φιλακια!!!

kiki είπε...

Πολύ όμορφο ποστ Αλικάκι! Να πίναμε καφεδάκι εκεί ε;

Flora είπε...

Αλικάκι μου,
να 'σαι καλά!
ευχαριστώ για τη βόλτα στη Λισαβώνα! Ξέρεις, είχα πάει κι εγώ πριν χρόνια εκεί ως επισκέπτρια - μου άρεσε πολύ μια γειτονιά που τη λέγανε Αλφάμα, αν θυμάμαι καλά. Πάντως εκεί μας πλησίασε ένας τύπος και μας πρότεινε στα ίσα να μας πουλήσει ναρκωτικά... Τέλος πάντων...
... Εσύ τι έκανες εκεί; Σπούδαζες μήπως;

Ως προς τον Πασόα, δεν τον ήξερα. Από σένα τον πρωτοακούω. Διάβασα τις σκέψεις του και με προβλημάτισαν. Πονεμένος άνθρωπος, ε;
Αχ... αυτοί οι βαθιά πονεμένοι, γράφουν τόσο όμορφα τον πόνο τους... Και βρίσκουν τις πιο εύστοχες λέξεις για να δηλώσουν την αλήθεια.

Όμως, εμένα με εκφράζουν πάντα οι πιο αισιόδοξοι συγγραφείς και ποιητές. Αυτοί που τάσσονται με το φως. Που έχουν το φως μέσα τους (πώς λέει κι ο Ελύτης "Ήταν ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μου" - κάτι τέτοιο)...

Ας πούμε
εκεί που γράφει ο Πασόα:
"Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δεν το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια..." θα έλεγα ότι ναι μεν είναι έτσι... αλλά γίνεται να το δεις κι αλλιώς.
Το παρελθόν το έχουμε ακόμα. Το διατηρούμε ως προίκα μέσα μας (τις ζωντανές, δυνατές στιγμές που ζήσαμε τις κρατάμε φυλαχτό ακριβό που το φοράμε στις καταιγίδες για να ισορροπήσουμε - δεν είν' έτσι;) - το δε μέλλον δεν το ξέρουμε βέβαια, αλλά μπορούμε να το ονειρευόμαστε και να πιστεύουμε σ' αυτό. Κι όταν κάτι το πιστεύεις ... το τραβάς πάνω σου, σαν μαγνήτης. Νομίζω ότι αυτός που πάει προς το φως, το καλεί και το φέρνει στη ζωή του, ακόμα και στις πιο σκοτεινές της ώρες.
Ναι, "πίστη δεν αποκτάς με το νου". Καλά τα λέει ο Πορτογάλλος ποιητής. Με το μυαλό, όμως, αποκτάς την αυθυποβολή, βρίσκεις μέσα σου τη δική σου δύναμη, που κάνει την καρδιά σου να έχει φτερά και μετά εκείνη μπορεί να σου δώσει την πίστη.
Και μετά... τα ξέρουμε.
Η πίστη ενεργεί θαύματα...

Εγώ λέω να μαζέψω ήλιο τώρα,
όσο πιο πολύ ήλιο μπορώ,
για να έχω όταν θα τον χρειαστώ.
Και ξέρω ότι θα τον χρειαστώ...

Υ.Γ. Μην παρεξηγηθώ. Βλέπω την αξία και την αλήθεια των στίχων τέτοιων ποιητών. Και τους εκτιμώ. Κι ίσως ίσως αυτοί ακριβώς οι ποιητές να με κάνουν να στρέφομαι τόσο στο φως. Έτσι όπως περιγράφουν το σκοτάδι ... το ξορκίζουν μέσα μου.

Roadartist είπε...

Θυσαυρός το ποστ σου!
Σ'ευχαριστώ πολύ..τα αντιγράφω όλα..και τα ξαναδιαβάζω.. :)

Flora είπε...

Ωχ...Πεσσόα τον λέγανε, όχι Πασόα... συγνώμη του άλλαξα το όνομα του ανθρώπου!

Flora είπε...

Καλά roadartist,

την ίδια ώρα αφήσαμε μαζί σχόλιο!
χιχι

Roadartist είπε...

Φλώρα ναι :) Καλή κυριακή να έχεις :)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπέροχο Αλικάκη μου ,είχα διαβάσει Πεσσόα μεταφρασμένο όμως στα Γαλλικά όταν έμεινα ένα χρόνο στο Βέλγιο ,τότε η μοναξιά της ξένης γης ( αν και νιόπαντρη ) με έκανε να το ρίξω στη ποίηση και τη λογοτεχνία..
Τελικά το μπλοκόσπιτο σου το βλέπω σαν σπίτι μου, κάθησα στο καναπέ, πίνω καφέ ,σε λιγο θα βάλω τα πόδια μου και στο τραπέζι!

rain είπε...

Οχι μόνο φωτογραφία θα'βγαζα κι εγώ αλλά θα'πινα και τον καφέ μου συντροφιά του για να μου πει κι αλλα απ'αυτά τα υπέροχα λόγια του που ήδη εσύ μας είπες! Πολύ όμορφα όλα αυτά..Σε φιλώ

Alkmini είπε...

@ερμια πολυ χαιρομαι που σου αρεσε το ταξιδακι στη Lisboa με όλα τα παρελκομενα του. ε μα δεν παει χωρις πορτογαλικο καφε και φαντος. και αφιερωμα στον παρεξηγημενο Πεσοα φυσικα.
καλο σου βραδυ

Alkmini είπε...

@μάμα μου
και γω λατρευω τα ταξιδια και οσα κι αν εχω κανει ποτε δεν μου φτανουν, γιατι δεν εχω γυρισει ολο τον κοσμο.
σε ευχαριστω φιλακια πολλα.

Alkmini είπε...

@κικιτσακι και δεν κανονιζουμε μια μπλογκοεκδρομουλα εμεις και εμεις στην Λισσαβωνα να σας ξεναγησω στις ομορφιες της? δεν ειναι bad idea νομιζω. τι λες?
φιλακια πολλα.

Alkmini είπε...

@φλωρα μου,
η Αλφαμα ομορφη, παλια με χρώμα. τωρα αν σου πω οτι οσο καιρο εμεινα στην Πορτογαλια δεν κλειδωσα ποτε την εξωπορτα του σπιτιου, ουτε εννοιωσα ποτε φοβο οταν κυκλοφορουσα..τωρα οσον αφορα το προβλημα των ναρκωτικων το εχουν και εκει. παντως εγκληματικοτητα δεν εχει ιδιαιτερη.
δεν σπουδαζα, δουλευα. τι εκανα? ψαρευα μπακαλιαρους στον Ταγο. χιχι
Ο Πεσοα δεν μου ειπε και πολλα που ηπιαμε καφεδακι. Αμιλητος ηταν. Μονο εγω μιλουσα. Α πα πα πα ακοινωνητος! Γι αυτο δεν ξαναβγηκα μαζι του για καφε. δεν την μπορω τη μουγκα. Τωρα οσον αφορα τον "πόνο", όλοι οι Πορτογάλοι ειναι πονεμενοι και αυτο φαινεται στα φαντος που ειναι τα παραδοσιακα τους.
καλο σου βραδυ

Alkmini είπε...

@roadartist ??!!!
κλοπυραιτ? τσ τσ τσ το λες κι ολας
:)
σ ευχαριστω καλη μου να εισαι καλα
καλο βραδυ

Alkmini είπε...

@Φλωρα μου
δεν νομιζω να παρεξηγηθηκε ο Πεσοα
:)

Alkmini είπε...

@Φλωρα - roadartist με το ιδιο ταξι ηρθατε?

Alkmini είπε...

@αχτιδα μου
εγω το γαλλικο δεν το διαβαζω καλα.
ειπες Βελγιο..χμ... μου εδωσες ιδεα για μελλοντικη αναρτηση.
Μπριζ ονειρεμενη.
και φυσικα να το βλεπεις σαν σπιτι σου, και αυτο θελω για ολους τους μπλογκοφιλους που μπαινουν εδω. λιγο τα ποδια να σκουπιζεται ομως, γιατι καθε μερα σκουπα ξεγοφιαστηκα η ερμη.
καλο σου βραδυ αχτιδουλα μου

Alkmini είπε...

@βροχουλα μου
οπως ειπα και στη φλωρα ηπια καφε με τον Πεσοα , αλλα πολυ μουγκα ο ανθρωπος. κουβέντα δεν εβγαλε. ε τι να εκανα κι εγω σηκωθηκα και καθησα σε αλλο τραπεζακι.
και οταν πηγαινα ενα γεια με τη νοηματικη και τιποτα αλλο δεν ειχα μαζι του.
σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
φιλακια και απο μενα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφη η βόλτα που μας έκανες!!
Να είσαι καλά.

Καλή βδομάδα..
Φιλιά

Ιφιγένεια είπε...

Καταπληκτικό post ! Μεγάλες αλήθειες !! "'Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε."
Ήδη το τύπωσα !
Σέυχαριστώ πολύ !!
Καλή εβδομάδα !

Kaveiros είπε...

Λισαβωνα δεν εχω παει,αλλα εχω ακουσει λογια ομορφα γι'αυτη*
ο Πεσοα ειναι απο τους αγαπημενους μου και η Αmalia,τοσο ρομαντικη!

H.Constantinos είπε...

Το διάβασα μονοκοπανιά, πράγμα που σπάνια κάνω...

Kostas είπε...

Αλίκη μας βάζεις ιδέες για Λισαβόνα και τα περίχωρα!
Θαυμάσιο το post, υπέροχα τα αποφθέγματα του Πεσσόα, μένω στο ΄΄ Είναι εύκολο να απομακρύνεις τους ανθρώπους. Αρκεί να μην τους πλησιάζεις ΄΄

Ανώνυμος είπε...

Κάθε απόσταγμα σοφίας της καθημερινότητας του, αγγίζει κάτι κι από την δική μας την ζωή. Αυτή είναι και η μαγεία αυτών των ανθρώπων. Μπορούν με δυο λόγια να πουν όσα εμείς δεν μπορούμε σε σελίδες ολόκληρες.

Καλό μας βράδυ

Alkmini είπε...

@Σωτηρη
σ ευχαριστω γλυκε μου Σωτηρη
Καλη μερα και καλη σου εβδομαδα.
Φιλια

Alkmini είπε...

@Ιφιγένεια
την ίδια φραση απομόνωσε και ο Ηλιογραφος!
η ιδια φραση μου εκανε και μενα μεγαλη εντυπωση και μου εμεινε.
εγω σας ευχαριστω, γιατι τι πιο ομορφο να σου λενε οτι τυπωσαν την αναρτηση σου!
:)
καλημερα και καλη εβδομαδα να εχεις.

Alkmini είπε...

@καβειρε
αν σου δοθει η ευκαιρια πηγαινε και θα την λατρεψεις.
την Αμαλια δυστυχως δεν την ακουσα γιατι ειχε φυγει απο τον ματαιο ετουτο κοσμο 1 χρονο πριν παω. θα ηθελα πολυ να την απολαυσω στα φαντος.
καλη μερα και καλη βδομαδα να εχεις

Alkmini είπε...

@Κωνσταντινε
σ ευχαριστω μικρε μου. χαρηκα που σου αρεσε.
καλη σου εβδομαδα

Alkmini είπε...

@Κωστα
οποιος μπορει αξιζει να παει
η φραση που απομονωσες εμενα μου κανει λιγο μισανθρωπια και αγοραφοβια, κατι που πρεπει να ειχε ο Πεσοα, μεσα σε ολα του τα περιεργα. αλλα εγω δεν θα τον κρινω σαν χαρακτηρα, αλλα σαν εργο που αφησε.
καλη σου εβδομαδα μελισσοκομε.

Alkmini είπε...

@freedula
ακριβως. συμφωνω μαζι σου.
καλη σου εβδομαδα γλυκεια μου

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πρωινή καλημέρα πριν κατέβω στο εργαστήρι μου, καλή σου εβδομάδα Αλικάκι, ήπια ένα καφεδάκι στο bistro σου ( αν και προτιμώ τον ελληνικό) και βουρ για την καθημερινότητα μου!

Μαρια Νικολαου είπε...

Eναν τετοιο καφε θα τον επινα τωρα ..

M-meggie είπε...

Αλικάκη ευχές για πολλούς πολλούς μήνες εν blog και από εδώ.
Ευχαριστώ για το καφεδάκι. Συνοδευόταν με απολαυστικό κείμενο.
Την καλημέρα μου.

zero είπε...

Μωρε παμε Πορτουγκαλ λεμε...
φυγαμε λεμε...
Καλημερα λεμε

Γωγώ Πακτίτη είπε...

εξαίσιος καφές με περιήγηση στη Λισαβώνα...:)

φιλιά πολλά Αλίκη μου!

Alkmini είπε...

@αχτιδα μου
καλησπερα απο μενα και καλες δημιουργιες σου ευχομαι.
φιλακια

Alkmini είπε...

@μαρακι
κι γω :)
καλο σου βραδυ

Alkmini είπε...

@νοτα μου
σ ευχαριστω πολυ. να εισαι καλα γλυκεια μου

Alkmini είπε...

@ζερο
τα μπαγκαζια ετοιμα?
καλησπερα :)

Alkmini είπε...

@ γωγω μου σ ευχαριστω
καλο σου βραδυ :)
φιλια και απο μενα

P. Kapodistrias είπε...

Τι υπεροχότατη ανάρτηση. Πολλά, πολλά, πολλά, πολλά συγχαρητήρια!!! Από σήμερα σε θεωρώ περισσότερο φίλη μου!!!

Θέλω οπωσδήποτε Λισαβόνα!!! Εδή και τώρα!!!

Τρέχω να ξαναδιαβάσω Πεσόα!!!
Μού πανάρεσε αυτό το:

O άνεμος φυσάει χωρίς να το ξέρει
Tο λουλούδι ζει χωρίς να το ξέρει
Kι εγώ επίσης χωρίς να το ξέρω ζω

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα! :))

zero είπε...

Τι εγινε? φυγαμε ...'η ακομα εδω ειμαστε?

Alkmini είπε...

@πατ.παναγιωτη
σ ευχαριστω πολυ. τιμη μου να με θεωρεις φιλη σου :)
ειπα και στην κικιτσα να βαλουμε πουλμαν να παμε ολη η μπλογκοπαρεα Lisboa. πως σου φαινεται?
καλο σου βραδυ

Alkmini είπε...

@Νικολα
καλησπερα :))

Alkmini είπε...

@ζερο
κατσε ντε μη βιαζεσαι να οργανωθουμε.
:)