Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Αδέσποτα (συνέχεια)

Το Να Είσαι ΣΚΥΛΟΣ στην Ελλάδα

puppy

1η εβδομάδα Σήμερα είμαι ηλικίας μιας εβδομάδας. Τι χαρά να είμαι μέρος αυτού του Κόσμου!

1 μηνός Η μαμά μου με φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι μια εξαιρετική μητέρα.

2 μηνών Σήμερα με χώρισαν από τη μητέρα μας. Ήταν πολύ ανήσυχη και με τα μάτια της με χαιρετούσε.Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά μου να με φροντίζει το ίδιο καλά με τη μαμά μου.

4 μηνών Έχω μεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραβάνε την προσοχή μου. Υπάρχουν μερικά παιδιά στο σπίτι που μου είναι σαν «μικρά αδερφάκια». Παίζουμε πολύ, τραβάνε την ουρά μου κι εγώ τους δίνω μικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 μηνών Σήμερα μου φωνάξανε. Η κυρία μου ήταν πολύ αναστατωμένη επειδή ούρησα μέσα στο σπίτι. Όμως δεν μου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό. Επίσης, κοιμάμαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 μηνών Είμαι ένα πολύ χαρούμενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνομαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευμένος... Νομίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική μου και,συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό μου, σκάβοντας στο χώμα σαν τους προγόνους μου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιμάζουν να μου μάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγματα που κάνω να είναι εντάξει!

12 μηνών Σήμερα έγινα ενός έτους. Είμαι ένας ενήλικος σκύλος. Όμως τα αφεντικά μου λένε ότι μεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για μένα!

13 μηνών Σήμερα με έδεσαν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κουνηθώ, να βρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να βρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα με επιτηρούν και ότι είμαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω τίποτε απ' όσα μου συμβαίνουν.

15 μηνών Όλα έχουν αλλάξει τώρα. .. Με κρατάνε συνέχεια κλειδωμένο στη βεράντα. Αισθάνομαι πολύ μόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά μου δεν με θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν βρέχει, δεν έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου.

16 μηνών Σήμερα με έβγαλαν από τη βεράντα. Ήμουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με είχε συγχωρέσει. Ήμουν τόσο χαρούμενος που χοροπήδαγα από ενθουσιασμό. Η ουρά μου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα με πήγαιναν βόλτα! Κατευθυνθήκαμε προς τον αυτοκινητόδρομο, και άξαφνα, σταμάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ βγήκα έξω, χαρούμενος, γιατί σκεπτόμουν ότι θα περνάγαμε τη μέρα μας στην εξοχή. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιμένετε!» - γάβγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο με όλη τη δύναμή μου. Η αγωνία μου μεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαβαίνω, ενώ δεν μπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασμα και αυτοί δεν σταματούσαν, ότι με είχαν εγκαταλείψει!

koutavi-ekso

17 μηνών Έψαχνα μάταια να βρω το δρόμο για να γυρίσω σπίτι. Είμαι μόνος και αισθάνομαι χαμένος. Στις περιπλανήσεις μου, συναντάω μερικούς ανθρώπους με καλή καρδιά που με κοιτάνε με θλίψη και μου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ με τα μάτια μου, από τα βάθη της ψυχής μου. Εύχομαι να με υιοθετούσαν. Θα ήμουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όμως, αυτοί απλά λένε: «καημένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 μηνών Πριν από μερικές ημέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά μικρά και μεγαλύτερα σαν τα «μικρά μου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και μια ομάδα από τα μικρότερα παιδιά, γελώντας, μου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σημαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες με χτύπησε στο μάτι και, έκτοτε, δεν μπορώ να δω καθόλου με αυτό το μάτι.

19 μηνών Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι με λυπόντουσαν. Τώρα είμαι πολύ αδύνατος και αδύναμος και η όψη μου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα μου μάτι και οι άνθρωποι με διώχνουν με τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 μηνών Κινούμαι με εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία. Σήμερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόμο, με χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόμουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόμο, όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεμάτο ικανοποίηση βλέμμα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που με πάτησε. Εύχομαι να με είχε σκοτώσει! Όμως, απλά μου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω μου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια μου δεν με υπακούνε και μόλις με τεράστια δυσκολία μπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόμου. Επί δέκα μέρες έχω μείνει εκτεθειμένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή βροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν μπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκομαι σε ένα πολύ υγρό μέρος, και φαίνεται ότι ακόμη και το τρίχωμά μου μαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν με προσέχουν, άλλοι λένε: «μην πλησιάζεις». Είμαι σχεδόν αναίσθητος, όμως, μια ελάχιστη δύναμη από τα βάθη του σώματός μου με αναγκάζει να ανοίξω τα μάτια μου. Η γλυκύτητα στη φωνή της με έκανε να αντιδράσω. «Καημένο μου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε. Μαζί με την γυναίκα ήταν ένας άντρας με λευκή ποδιά που με ακούμπησε και είπε: «Λυπάμαι, κυρία μου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον βοηθήσουμε να βγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, με δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στα μάγουλά της, συμφώνησε. Όσο καλύτερα μπορούσα, κούνησα την ουρά μου και την ευχαρίστησα, με τα μάτια μου, για τη βοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεμα. Ενώ αισθανόμουν το ελαφρύ τσίμπημα της βελόνας, πριν από αυτόν τον μακρύ ύπνο, η τελευταία μου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν με ήθελε κανείς;».

30-year-old-dog-sm

Η λύση δεν είναι να εγκαταλείπεις ή να πετάς έναν σκύλο, αλλά να τον εκπαιδεύσεις. Μην κάνεις ένα ακόμη πρόβλημα για την κοινωνία έναν τόσο αξιολάτρευτο, τρυφερό και ευγνώμονα φίλο.

Βοήθησε να κάνεις τον αδαή να καταλάβει την άγνοιά του και έτσι, δώσε τέλος στην κακή μεταχείριση όλων των ζώων, ιδιαίτερα των αδέσποτων.

«Στην πορεία της εξέλιξής του προς τον πολιτισμό ο άνθρωπος απέκτησε μια κυρίαρχη θέση πάνω στα πλάσματα που ζουν γύρω του στο ζωϊκό βασίλειο. Χωρίς να είναι ικανοποιημένος από την κυριαρχία του αυτή, ωστόσο, άρχισε να βάζει ένα κενό μεταξύ της φύσης του και τη φύση των ζώων. Αρνήθηκε την κτήση μιας αιτίας προς αυτά, και στον εαυτό του έθεσε ως σύμβολο μια αθάνατη ψυχή, και αξίωσε μια θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε να καταστρέψει το δεσμό της κοινωνίας μεταξύ αυτού και του ζωικού βασιλείου» - Sigmund Freud

«Δεν μπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσμο όμως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσμος».

ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ
Πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε με όποιες δυνάμεις έχουμε στον αγώνα υπέρ των αδέσποτων.
Πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε όλους τους γύρω μας ότι το πρόβλημα είναι όλων και όχι μερικών.
Πρέπει να μην κλείνουμε τα μάτια μας αλλά να αντιδρούμε με πράξεις (καταγγελία στην αστυνομία, σύσταση σε αυτούς που τα κακοποιούν
* όταν βλέπουμε κάποιους να πετάνε τα ζώα στον δρόμο
* όταν βλέπουμε να τα κακομεταχειρίζονται
* όταν βλέπουμε να δηλητηριάζουν τα αδέσποτα
Όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε ότι και αυτά τα ζώα έχουν ψυχή.
Μπορούμε να κινητοποιηθούμε με πολλούς τρόπους:
* να πάρουμε ένα αδέσποτο και να το πάμε για στείρωση
* να ταΐζουμε ή να δίνουμε νερό στα αδέσποτα της περιοχής μας
* να ενισχύσουμε έστω και με ελάχιστα χρήματα τα φιλοζωικά σωματεία που αγωνίζονται χωρίς σχεδόν καμία βοήθεια για την σωτηρία τους.
Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι υπάρχει νόμος του κράτους ο 3170 / 29-7-2003 ο οποίος μαζί με τον παλαιότερο νόμο 1197/81 ρυθμίζουν πλέον πλήρως τα θέματα.

Πηγή: http://zoofilia.gr

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...
Αγαπητή μου Αλίκη, μου συμβαίνει σπάνια, αλλά ναι κι εγώ δάκρυσα με το ημερολόγιο του χαριτωμένου σκυλάκου. Επίσης πρώτη φορά (ελπίζω όχι και τελευταία) εκτυπώνω κάτι από τα blogs - το ημερολόγιο για να το αναρτήσω στα σχολεία τα οποία υπηρετώ, έτσι να είσαι σίγουρη ότι τη Δευτέρα θα φιγουράρει στο Δημοτικό σχολείο Παλαιού Μυλοτόπου Γιαννιτσών και την Τρίτη στο Δημοτικό σχολείο Πενταπλάτανου Γιαννιτσών, επίσης θα δω τι μπορώ να κάνω με άλλα σχολεία που επηρεάζω. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τα παιδιά. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι μπορούμε να ενημερώσουμε με κάποιο τρόπο και άλλους εκπαιδευτικούς-bloggers ώστε να κάνουν το ίδιο στα σχολεία τους. Έτσι σιγά σιγά κάτι μπορεί να γίνει.Και κάτι άλλο:Επειδή αρθρογραφώ κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα της Κρήτης "ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΑΡΑΣ" μου επιτρέπεις να δημοσιεύσω το ημερολόγιο με σχόλια δικά μου; Aν το θέλεις δημοσιεύω και τη διεύθυνση του ιστολόγιού σου ως πηγή.Ευχαριστώ.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Ας ακολουθήσουν και άλλοι εκπαιδευτικοί blogers που μπαίνουν εδώ (και ειναι αρκετές) το παράδειγμα του Γιώργου Χρηστινίδη.

Αυτό έχει σκοπό να κάνει και η Επιτροπή για τα Αδέσποτα του Δήμου Ναυπλίου με τα σχολεία.

Σχετικά ποστ του blogger asimbibastos * http://asimbibastos.pblogs.gr/2008/03/to-hadi-toy-astegoy.html και * http://asimbibastos.pblogs.gr/2007/12/hristoygenna-prwtohronia.html

39 σχόλια:

RedHat είπε...

Καταπληκτικό κείμενο.Με έκανες και δάκρυσα διαβάζοντας το ημερολόγιο του σκύλου.Στην Αθήνα εχω εναν σκύλο με 3 πόδια που τον πήρα απο την φιλοζωική και στο Ναύπλιο,εναν που τον βρήκα κουτάβι δεμένο ....πιστεύοντας αυτοί που το κάνανε οτι δεν θα ζήσει.Τρελαίνομαι οταν βλέπω κακοποιημένα και ταλαιπωρημένα ζώα.Δυστυχώς χρειάζεται πολλή δουλειά να μάθουμε να ειμαστε ....άνθρωποι.
Καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

....
Να είσαι καλά!

Την καλησπέρα μου

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Αγαπητή μου Αλίκη, μου συμβαίνει σπάνια, αλλά ναι κι εγώ δάκρυσα με το ημερολόγιο του χαριτωμένου σκυλάκου. Επίσης πρώτη φορά (ελπίζω όχι και τελευταία) εκτυπώνω κάτι από τα blogs - το ημερολόγιο για να το αναρτήσω στα σχολεία τα οποία υπηρετώ, έτσι να είσαι σίγουρη ότι τη Δευτέρα θα φιγουράρει στο Δημοτικό σχολείο Παλαιού Μυλοτόπου Γιαννιτσών και την Τρίτη στο Δημοτικό σχολείο Πενταπλάτανου Γιαννιτσών, επίσης θα δω τι μπορώ να κάνω με άλλα σχολεία που επηρεάζω. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τα παιδιά. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι μπορούμε να ενημερώσουμε με κάποιο τρόπο και άλλους εκπαιδευτικούς-bloggers ώστε να κάνουν το ίδιο στα σχολεία τους. Έτσι σιγά σιγά κάτι μπορεί να γίνει.

Και κάτι άλλο:
Επειδή αρθρογραφώ κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα της Κρήτης "ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΑΡΑΣ" μου επιτρέπεις να δημοσιεύσω το ημερολόγιο με σχόλια δικά μου; Aν το θέλεις δημοσιεύω και τη διεύθυνση του ιστολόγιού σου ως πηγή.
Ευχαριστώ.

Ιφιγένεια είπε...

Στο ημερολόγιο είναι όλη η ουσία ...
Πολυ ωραία αναρτηση Αλικάκι !
Καλό βραδυ !

Ανώνυμος είπε...

Την καλησπέρα μου

Αν σε βγάλει ο δρόμος απ΄τη γειτονιά μου , μπες στο φτωχικό μου, το κλειδί είναι ακόμα κάτω απ΄το κουρελοπατάκι . Η διεύθυνση είναι
http://asimbibastos.pblogs.gr/

και δες δύο αναρτήσεις παλιές σχετικές με αδέσποτα σκυλιά και αισθήματα

α)Το χάδι του άστεγου
β)ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

M-meggie είπε...

Καταπληκτικό Αλικάκη μου. Τόσο τρυφερό και τόσο "ουσιαστικά" αληθινό.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Είμαστε βάρβαροι...


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

rain είπε...

Συγκλονιστικό το ποστ σου κοπέλα μου! Μήπως να το'κανες πρωτοσέλιδο, θέμα στον κίτρινο τύπο..κάτι τέλος πάντων μπας και συγκινηθεί κανένας? γιατί με όλους εμάς σίγουρα το κατάφερες και μπράβο σου κορίτσι μου!!!!

H.Constantinos είπε...

Ανατρίχιασα με τον μονόλογο του σκύλου... Θα προτιμούσα να μην το είχα διαβάσει... Εκπληκτικό ποστ.

Δεν θα καθίσω να το αναλύσω, αλλά απεχθάνομαι αυτού του είδους τους ζωόφιλους (99%) που βλέπουν τα ζώα σαν υποκατάστατο, σαν λύση στο πρόβλημα της άθλιας μοναξιάς τους, και μετά τα πετάνε. Εχει γίνει λίγο πιό έντονο το πρόβλημα εδώ και μερικά χρόνια, έτσι δεν είναι; Εχουν αυξηθεί τα ζωόφιλα πνιγμένα στην μοναξιά κτήνη, και ανάλογα έχουν αυξηθεί και τα αδέσποτα...

Alkmini είπε...

@RedHat
καλως την.καλως ηρθες στο μπλογκοσπιτο μου.
προτεινω:βγαλε μια φωτογραφια του τρίποδου σκυλακου σου και κανε σχετικη αναρτηση στο μπλογκ σου.τωρα που ειναι "ζεστο το θεμα".
καλη σου μερα.

Alkmini είπε...

@Σωτηρη
φιλε μου ..ξερω ...ξερω...
καλη σου μερα.

Alkmini είπε...

@γιωργο ελπίζω να μην σε ενοχλησε που προσθεσα το σχολιο σου στην αναρτηση με την προθεση να ακολουθησουν κι αλλοι εκπαιδευτικοί bloggers το παραδειγμα σου.και σήμερα εχω σκοπό να παω να τις μαζεψω μια-μια στα μπλογκ τους να τις φερω εδω.
πηγη στην πηγη.η πηγη μου ειναι το www.zoofilia.gr, αλλα το εχω δει και στο link της Αλίκης Σοφιανου η οποία ειναι επίσης ζωοφιλη.
σ ευχαριστω για ολα!

Alkmini είπε...

@ιφιγενεια
σ ευχαριστω.

Alkmini είπε...

@αληθινε και ασυμβιβαστε
καλως ηρθες. το βρηκες το κλειδι. παντα κατω απο το χαλακι ειναι, να ξερεις.
θα μπω να τις διαβασω τις αναρτησεις σου.
σ ευχαριστω.

Alkmini είπε...

@νοτα
σ ευχαριστω.

Alkmini είπε...

@γλαρενια
μου τωρα το καταλαβες?
φιλακια κι απο μενα
και σ ευχαριστω.

Alkmini είπε...

@βροχουλα
σ ευχαριστω. δακρυσα και γω διαβαζοντας το και σκεφτηκα οτι αυτοι που μπαινουν στο μπλογκοσπιτο μου ειναι το ιδιο ευαισθητοι. πως θα τους κανω να δακρυσουν? οριστε ενα ημερολογιο σκυλου! και σκεφτομαι οτι μπορει να μην μας ειπε ολες τις ταλαιπωριες του, απο ντροπη...

Alkmini είπε...

@κωνσταντινε!!!
""Εχουν αυξηθεί τα ζωόφιλα πνιγμένα στην μοναξιά κτήνη, και ανάλογα έχουν αυξηθεί και τα αδέσποτα...""
ιδιαιτερα ευστοχο το σχολιο σου!!!
ετσι ακριβως ειναι.

Flora είπε...

Αλίκη μου
συγκινητική η γραφή σου.
Πολύ δυνατή...
Αχ... η σχέση μας με τα ζώα... με τη φύση εν γένει θέλει εμβάθυνση. Μακάρι να καταφέρναμε να αγαπήσουμε όλα τα πλάσματα της γης, μακάρι...
Μας τρώει όμως η καθημερινότητα και το άγχος και μέσα στην τρεχάλα χάνουμε από το οπτικό μας πεδίο τον πόνο του διπλανού μας ... (ανθρώπου ή ζώου)...
Γιώργο,
πολύ καλή η ιδέα σου!
Θα αναρτώ στο σχολείο μου, στον πίνακα ανακοινώσεων διάφορα ενδιαφέροντα που βλέπω στον υπολογιστή μου... και, καλά λες, θα ξεκινήσω από την ανάρτηση με τα αδέσποτα της Αλίκης...

H.Constantinos είπε...

Ξέχασα να διευκρινίσω ότι λέγοντας "Ζωόφιλα πνιγμένα στη μοναξιά κτήνη" εννοώ και όλους αυτούς που τα έχουν παρατημένα σε ένα μπαλκόνι μόνα τους να ψοφάνε στο κρύο, απλώς γιατί είναι συναισθηματικά κτήνη, και δεν αντέχουν να τα βάλουν στο αυτοκίνητο και να πάνε να τα παρατήσουν κάπου... Τα αγαπάνε...

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Να με ενοχλήσει; Τι λες αγαπητή μου Αλίκη. Είναι μεγάλη μου τιμή που ενσωμάτωσες το σχόλιό μου στο κείμενό σου. Ευχαριστώ.
Μόλις δημοσιευτεί το άρθρο στην εφημερίδα θα σκανάρω τη σελίδα και θα στη στείλω με e-mail.

Alkmini είπε...

@φλωρα μου
εδω θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω και ειναι εντελως η προσωπικη μου αποψη.
Εγω πιστευω οτι ή "τοχεις" η "δεν τοχεις" οσον αφορα το νοιαξιμο.
Το αγχος και η καθημερινοτητα δεν μπορουν με τιποτα να αφησουν απ εξω το συναισθημα για κατι ζωντανο που υποφερει. Εγω εχω προβλημα οταν οδηγω μην τυχει στο δρομο σκοτωμενο ζωακι. Μπορει και να σκοτωθω, γιατι δεν μπορω να βλεπω....
Στην οικογενεια και με τους γονεις που μεγαλωσα δεν θα μπορουσα να γινω διαφορετικη. Και οι δυο γονεις μου λατρευαν τα ζωα.
Το ημερολογιο του σκυλακου σαν αναρτηση στο σχολειο που διδασκεις δεν ειναι ασχημη ιδεα.
σ ευχαριστω γλυκεια μου φλωρα.

Alkmini είπε...

@κωνσταντινε οι συνθηκες περνουν μεγαλη συζητηση.

Alkmini είπε...

@γιωργο
το εκανα χωρις να σε ρωτησω ομως.
σ ευχαριστω παντως.
και περιμενω τη δημοσιευση.
να εισαι καλα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Boa tarde Aliki,
muito interessante seu artigo pra os cachorros de rua.
Quando receber o dinheiro do Youtube nao esqueca o cafe em Portugal.

Alkmini είπε...

@Nicola
boa noite amigo meu
surpresa!!!!!
você fala o português?
naturalmente e você virá igualmente você no curso que nós iremos

Alkmini είπε...

@Nicola
muitos beijos para você
:))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

oi Aliki,
nao falo portugues mas meu irmao fala porque ele e casado com uma brasileira, ele me fala e eu escrevo.
hoje podemos falar em portugues mas amanha vamos trocar para Grego.
Ate mais
Nicolas com surpresas

Alkmini είπε...

@Nικόλα
πονηρεεεεεεεεεεεε
με σκονάκι τη νύφη σου μου τα εγραφες ολα αυτα? και λεω και γω....
ααααααααα δεν παιζωωωωωωωωω
χιχιχι
μπειζινιος <--- φιλακια
υ.γ. ο αδελφος μου εχει γινει sao Paulo πες στη νυφη σου.

Alkmini είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ- ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

ο αδελφος μου εχει ΓΕΝΝΗΘΕΙ στο SAO PAULO

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Όχι, ο αδερφός μου τα έγραφε! :)) Ήρθαν από Βραζιλία πριν 3 μέρες.:))

Alkmini είπε...

καλως τους δεχτηκες

οla nicola irmao
tuto bein?

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

boa tarde,
nos ficamos em Brasilia e Goiania por 3 meses, voltamos 3 dias antes.
έχεις πάει Βραζιλία¨;

Αννα είπε...

Με συγκίνησε το κείμενο!!!
Βουρκωσα και κρατηθηκα για να μην κλάψω!
Η ιδέα του συναδελφου με βρισκει συμφωνη!!!
Τωρα ειμαστε και στο μαθημα της μελέτης στην ενότητα με τα Ζωα και ειναι μια καλη ευκαιρία...
Θα το βαλω και σε πινακα ανακοινωσεων στο γραφείο δασκάλων ωστε καθε συνάδελφος να μπορεσει αν θελει να το μεταφερει στους μαθητες του!!!
Σε ευχαριστω!!!

kiki είπε...

Πολύ καλό κείμενο. Να χαρώ εγώ μερικούς φιλόζωους Αλίκη, που αφήνουν τα ζωντανά τους όπου να' ναι όταν τα βαρεθούν...άσε...

marilia είπε...

Αλίκη, διαβάζοντάς το και πριν φτάσω στο τέλος είπα "Ωραίο κείμενο για τα παιδιά!" και μιας και μου δίνεις την άδεια... θα το αντιγράψω.

Alkmini είπε...

@αννουλα
οντως ειναι συγκινητικο!
εγω οταν το πρωτοδιαβασα εκλαψα.
η ιδεα του γιωργου χριστινιδη ειναι πραγματι πολυ καλη, γι αυτο και γω απευθυνομαι στους εκπαιδευτικους που μπαινουν στο μπλογκ μου να το αντιγραψουν και να το αναρτησουν στα σχολεια που διδασκουν ή αν θελουν να μιλησουν στα παιδια για τα ΑΔΕΣΠΟΤΑ.
απο το σπιτι και παράλληλα απο το σχολειο γινεται η "δουλεια" στα νεα φιντανακια.
εγω σ ευχαριστ αννουλα.

Alkmini είπε...

@κικιτσα
πραγματι.
αυτοι γλυκεια μου δεν ειναι φιλοζωοι, παιρνουν ενα σκυλακι να παιζει το παιδακι και μετά βλεπουν τις αναγκες εχει το ζωντανουλι και επειδη βαριονται και δεν τις ειχαν καν φανταστει , το παρατανε. ετσι εχει η κατασταση με τα χιλιαδες αδεσποτα με λουρακια.
καλη σου μερα :)

Alkmini είπε...

@μαριλια
φυσικα και θα το αντιγραψεις, αυτο το σκοπο εχει αυτο το κειμενακι.
να διαδωθει.
καλη σου μερα :)