Αλλα τα μάτια του λαγού….

Άλλη ανάρτηση ξεκίνησα να φτιάξω και σε άλλη καταλήγω.
Αυτή που ξεκίνησα είχε θέμα "Χρήμα ή Δόξα" και ήταν ένα κείμενο de profundis.
Κάτι που μ έχει στενοχωρήσει γιατί αφορά πολύ κοντινό μου πρόσωπο και δημοσιεύματα "λάσπη" που δέχεται.
Μετά από σκέψη είπα, έμενα με στεναχωρεί και με προβληματίζει, τους άλλους όμως? Τι τους ενδιαφέρει? Γι αυτό και δεν πήρε "σάρκα και οστά".
Απλά επιγραμματικά να πω ότι λυπάμαι για τα ΜΜΕ που υπηρέτησα επί αρκετά συναπτά έτη -παράλληλα- και είναι τεράστια η δύναμη της πένας και του μικροφώνου όπως και της οθόνης, αλλά δυστυχώς δεν είναι πληροφόρηση , είναι παραπληροφόρηση και λάσπη.
Αλλά τώρα που τα λέω με μισόλογα αποφάσισα, -να μόλις τώρα- να φέρω εδώ την αρχική μου ανάρτηση και όποιον δεν ενδιαφέρει μπορεί διακριτικά ν αποχωρήσει χωρίς κανένα σχόλιο.

Τίτλος : "Δόξα ή Χρήμα"

Την δόξα πολλοί μίσησαν , το χρήμα ουδείς. Η το ανάποδο? Δεν ξέρω.

Ούτε και ποιός είπε αυτή τη φράση, ξέρω. Ούτε και πού και για ποιόν αναφερόταν ξέρω.

Τίποτα δεν ξέρω. Μερικά όμως πράγματα τα ξέρω πολύ μα πολύ καλά και βάζω και το χέρι μου στη φωτιά…

Μετά από ενημέρωση κοντινού μου προσώπου, – ας τον πούμε Κ.- διάβασα ένα κομμάτι σε μια εφημερίδα που τον αφορούσε. Αν δεν ήταν τόσο κοντινό μου πρόσωπο ο Κ. θα πίστευα όλα όσα διάβασα και θα έκανα για άλλη μια φορά τσ τσ τσ τσ και τσ. Αλλά, είναι όλα ψέματα, λάσπη και ποτέ δεν θα καταλάβω αυτή την αισχρή δύναμη των Μ.Μ.Ε. και της υποτιθέμενης ενημέρωσης -και της πένας και του μικροφώνου- να σπιλώνουν τόσο εύκολα κάποια άτομα. Με απώτερους φυσικά σκοπούς. Με “πληρωμένα συμβόλαια”, με “χρηματοδοτήσεις” και με άλλα τέτοια αγνά, αθώα και αγγελικά πλασμένα κίνητρα.

Και ας υποθέσουμε ότι:

Έχετε μια θέση κλειδί. Μια θέση που μπορείς εύκολα να βγάλεις καλά λεφτά και να εξασφαλιστείς. Που μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις γνωριμίες σου με όποιον τρόπο θέλεις. Τι κάνεις? Και πρώτα το ερώτημα το θέτω στον εαυτό μου, κάνοντας προσπάθεια ν απαντήσω. Ε λοιπόν, ποτέ δεν βρέθηκα σε τέτοια θέση. Πάντα , σ όλη την υπαλληλική μου καριέρα, μέχρι και σήμερα, ένας τροχός της αμάξης ήμουν, αν όχι ο τελευταίος κάπου εκεί προς το τέλος, και δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω στον Πειρασμό. Με το χέρι στην καρδιά δεν μπορώ να απαντήσω αν έμπαινα στον πειρασμό και “τα περνα” ή αν κρατούσα την αξιοπρέπεια μου και έλεγα όχι.

Για τον Κ. όμως είμαι όχι 100% , αλλά 1000% σίγουρη ότι δεν θα πάρει ούτε ένα Ευρώ που δεν του ανήκει. Ότι δεν πρόκειται όσο είναι σ αυτή τη θέση να δεχτεί το ελάχιστο από οποιονδήποτε.

Και έρχεται τώρα ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ δημοσιογράφος, που βήχει, φτύνει, ρεύεται, να γράψει στην φυλλάδα του για τον Κ. και να αφήνει ευθέως αιχμές ότι “τάχει πιάσει”. Γιατί το δημοσιογραφικό σινάφι λίγο έως πάρα πολύ το ξέρω. Έτυχε να απασχολούμαι σε χώρο που είχε να κάνει μ αυτό το σινάφι και δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Όχι από όλους , αλλά από πλήθος εξ αυτών, οπότε “τους παίρνει όλους η μπάλα”.

Και θα το κλείσω εδώ γιατί φορτισμένη ψυχολογικά, θα μπορούσα να κάνω μια ανάρτηση σεντόνι που θα πέσει στο κενό.

Θα ήθελα να μάθω πώς μπορεί κάποιος ν αμυνθεί στην εξουσία που λέγεται ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΕΣ.