Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών

Διαβάζω :

25 Οκτωβρίου. Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων Ζυμαρικών (UNAFPA) για να γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό τη γευστική και θρεπτική αξία των ζυμαρικών.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Οκτωβρίου, σε ανάμνηση του πρώτου συνεδρίου της Ένωσης το 1995.

Και σκέφτομαι:

Δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να μην του αρέσουν τα ζυμαρικά. Δεν τους κάνω ένα αφιέρωμα?

Η καταγωγή των ζυμαρικών είναι μία πολύπλοκη ιστορία με πολλούς μύθους και αντιφάσεις. Ο ευρύτατα διαδεδομένος θρύλος ότι τα μακαρόνια έφερε στην Ιταλία ο Μάρκο Πόλο με την επιστροφή του από την Άπω Ανατολή τον 13ο αιώνα απορρίπτεται πλέον από τους μελετητές.

Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη των ζυμαρικών χρονολογείται γύρω στο 1000 π.χ., στην αρχαία Ελλάδα, όπου η λέξη "λάγανον" περιέγραφε μία φαρδιά πλακωτή ζύμη από νερό και αλεύρι, την οποία έκοβαν σε λωρίδες. Η ζύμη αυτή μεταφέρθηκε και στην Ιταλία από τους πρώτους Έλληνες έποικους γύρω στον 8ο αιώνα π.χ., και μετονομάστηκε σε "laganum" στα λατινικά, τα σημερινά Λαζάνια. Το γεγονός πιστοποιείται από Λατίνους συγγραφείς όπως ο Κικέρων, ο Οράτιος και από τον περίφημο καλοφαγά Απίκιο, ο οποίος στην πρώτη ίσως συμπληρωμένη μαγειρική στην ιστορία περιγράφει αυτοκρατορικά γεύματα με "laganum".

Η πρώτη όμως χειροπιαστή απόδειξη για την ύπαρξη των ζυμαρικών ανήκει σε ευρήματα που ανακαλύφθηκαν σε τοιχογραφίες του 4ου αιώνα π.χ., σε οικισμό των Ετρούσκων βόρεια της Ρώμης, όπου αναπαριστούνται διάφορα σκεύη για το βράσιμο νερού, μία επιφάνεια για την ανάμιξη νερού με αλεύρι, ένας κυλινδρικός πλάστης και ένα εργαλείο κοπής, παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα για να κόβουμε τα ζυμαρικά.

Τα ζυμαρικά υπήρχαν χωρίς αμφιβολία και στην αρχαία Κίνα, καθώς και στον Αραβικό κόσμο, αφού υπάρχουν γραπτές αναφορές σε μεσαιωνικά κείμενα του Ισλάμ για κάποια ζυμαρικά με την ονομασία "rishta". Aυτό που παραμένει άγνωστο είναι το κατά πόσον αυτά προϋπήρχαν της Ελληνικής εκδοχής.

Η πρώτη συγκεκριμένη γραπτή αναφορά σε χυλοπίτες μαγειρεμένες με βράσιμο βρίσκεται στο Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ, είναι γραμμένη στα αραμαϊκά και χρονολογείται στο 5 αιώνα μ.Χ. Οι χυλοπίτες αυτές αναφέρονται ως itriyah

Όταν η Σικελία καταλήφθηκε τον 9ο αιώνα από τους Σαρακηνούς αυτοί μετέφεραν και τις διατροφικές τους συνήθειες οι οποίες περιελάμβαναν και τα ζυμαρικά. Σε κείμενα του 12ου αιώνα γίνεται αναφορά στην παραγωγή ενός είδους σπαγγέτι στο Παλέρμο, με το όνομα "itria", λέξη Περσική που σημαίνει "κορδόνια". Το είδος αυτό παράγεται μέχρι και σήμερα στην Σικελία και αποκαλείται "trii".

Η πρώτη συμπληρωμένη συνταγή ζυμαρικών καταγράφεται στα μέσα του 15ου αιώνα στο βιβλίο του μάγειρα Martino da Como και αργότερα συναντάμε τα ζυμαρικά στα κείμενα του Bartolomeo Sacchi, ο οποίος μας λέει ότι τα μακαρόνια πρέπει να βράζονται για όσο διαρκούν τρία "Πάτερ Ημών".

Αναφορές στα μακαρόνια γίνονται και στα κείμενα του Βοκκάκιου, ο οποίος στο "Δεκαήμερο" περιγράφει μία φανταστική χώρα με βουνά από τριμμένη παρμεζάνα όπου ζει ένας λαός που δεν κάνει τίποτε άλλο από το να φτιάχνει μακαρόνια και ραβιόλια, αποδεικνύοντας ότι τα μακαρόνια αποτελούσαν πια μέρος της ζωής στην Ιταλία.

Από τον 15ο αιώνα και μετά τα μακαρόνια αρχίζουν να κατασκευάζονται και σε εμπορική βάση αλλά είναι τον 18ο αιώνα που τα μακαρόνια γνώρισαν την μεγάλη τους άνθηση. Το 1700 υπήρχαν στην Νάπολη κάπου 60 καταστήματα που πουλούσαν ζυμαρικά, τα οποία έφτασαν τα 280 το 1785. Το κλίμα της Νάπολης ήταν ιδανικό για την σωστή αποξήρανση των μακαρονιών τα οποία άπλωναν σε ξύλινες βέργες στον ήλιο να στεγνώσουν σε κάθε γωνιά της πόλης.

Ο Goethe στο ημερολόγιο του, Ταξίδια στην Ιταλία (από το 1787) ορίζει το μακαρόνι ως «περίτεχνο ζυμάρι, φτιαγμένο με ψιλό σιμιγδάλι, λεπτοδουλεμένο, βρασμένο και κομμένο σε διάφορα σχέδια»

Επίσης περιγράφει απολαυστικά επεισόδια από τη ζωή στη Νάπολη, δίνοντας μία περιγραφή του έργου των μακαρονοποιών που στη γωνιά σχεδόν κάθε δρόμου «δραστήριοι φτιάχνουν μακαρόνια και τα λαδώνουν χρησιμοποιώντας καυτό λάδι σε τηγάνια, ειδικά τις μέρες εκείνες όπου πρέπει να απαρνείσαι το κρέας. Πουλούν τα προϊόντα τους τόσο πετυχημένα που χιλιάδες άνθρωποι κουβαλούν το γεύμα τους σε κομμάτια χαρτιού».

Η ανάμιξη της ζύμης  τότε γινόταν με τα πόδια, όπως το πάτημα των σταφυλιών, μέχρι που ο Βασιλιάς Φερδινάρδος ο 2ος ανάθεσε στον Cesare Spadaccini να κατασκευάσει τον πρώτο μηχανικό πατητήρι από χαλκό. Σύντομα αρχίζουν να λειτουργούν και τα πρώτα εργοστάσια μακαρονιών.

Τα μακαρόνια μέχρι τότε συνδυάζονταν κυρίως με πιπέρι και τυρί και τρώγονταν με τα δάκτυλα. Με την εισαγωγή της ντομάτας από τον Νέο Κόσμο αρχίζουν γύρω στο 1800 να εμφανίζονται και οι πρώτες σάλτσες ντομάτας για μακαρόνια, που ήταν κυρίως ντομάτες που βράζονταν με αλάτι και βασιλικό και σύντομα αρχίζει να χρησιμοποιείται το πιρούνι με τα 4 δόντια το οποίο μπορεί να μεταφέρει με λιγότερες απώλειες τα σπαγγέτι από το πιάτο στο στόμα.

Η όλη διαδικασία παραγωγής των ζυμαρικών αρχίζει περί τα τέλη του 19ου αιώνα να αυτοματοποιείται και να απλώνεται όχι μόνο σε ολόκληρη την Ιταλία αλλά και σε όλο τον κόσμο γενικότερα, και αρχίζουμε πλέον να μιλούμε για την Βιομηχανία Ζυμαρικών.
Σήμερα, τα ζυμαρικά αποτελούν ένα από τα βασικά διατροφικά προϊόντα πολλών λαών και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γής, άνθρωποι από διαφορετικές κουλτούρες απολαμβάνουν τις φημισμένες παραδοσιακές Ιταλικές συνταγές αλλά και χιλιάδες παραλλαγές, προσαρμοσμένες στις ιδιομορφίες και τα γούστα της κάθε χώρας.

Παρ' όλο που είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα ζυμαρικά σαν συνηθισμένο τρόφιμο δεν παχαίνουν περισσότερο από ότι το ρύζι ή τα όσπρια, η λανθασμένη αντίληψη ότι τα ζυμαρικά παχαίνουν μόλις πρόσφατα άρχισε να ξεπερνιέται στον Κυπριακό χώρο. Βέβαια, η κατανάλωση ζυμαρικών στη χώρα μας είναι ακόμα σε αρκετά χαμηλότερα επίπεδα από ότι σε πολλές άλλες αναπτυγμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, Ελλάδα, σημειώνει όμως σταθερή αύξηση χρόνο με χρόνο.

Τα μακαρόνια θεωρούνται σήμερα σαν ένα από τα βασικά πιάτα της περίφημης "Μεσογειακής Δίαιτας". Μία πηγή ενέργειας εύπεπτη και υγιεινή, με ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό και χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπη.
Σε πολλά καρδιολογικά Συνέδρια υποστηρίζεται η άποψη ότι η κατανάλωση ζυμαρικών βοηθά στην αποφυγή της υπέρτασης και των καρδιακών ασθενειών.

Τα ζυμαρικά είναι μία τροφή πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες, σίδηρο, ασβέστιο, πρωτεΐνες και βιταμίνες της ομάδας Β ( Θειαμίνη, Ριβοφλαβίνη, Νιασίνη), και ιδιαίτερα χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπη, χοληστερόλη και νάτριο.

Μία κανονική μερίδα από μακαρόνια ( 100 γρ περίπου ) περιέχει λιγότερο από 2 γραμμάρια λίπους και μόνο 342 θερμίδες, δηλαδή κάπου 14% των καθημερινών μας αναγκών σε θερμίδες, ενώ μας δίνει 75 γρ υδατάνθρακες και 13 γρ πρωτεΐνες. Συνδυάζοντας τα με απλές σάλτσες με λαχανικά, ψαχνό κρέας, πουλερικά ή ψάρια, και γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά μπορούν να αποτελέσουν ένα πλούσιο σε γεύση και χαμηλό σε θερμίδες γεύμα.

Επιπλέον, οι σύνθετοι υδατάνθρακες που περιέχουν αποτελούν την καλύτερη πηγή ενέργειας που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός.

Τα σάκχαρα "αργής καύσης" που περιέχουν οι σύνθετοι υδατάνθρακες, αφομοιώνονται σιγά-σιγά από τον οργανισμό, σε αντίθεση με τα σάκχαρα "ταχείας καύσης" τα οποία αφομοιώνονται αμέσως και αυξάνουν απότομα το ποσοστό σακχάρου στο αίμα, κάτι που συχνά προκαλεί καρδιαγγειακές διαταραχές.

Αυτή η αργή καύση των σύνθετων υδατανθράκων διατηρεί την ενέργεια στο σώμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα και είναι γι' αυτό τον λόγο που τα ζυμαρικά συστήνονται ιδιαίτερα για τους αθλητές, αλλά και για τα παιδιά. Τα ζυμαρικά είναι εξ' ίσου ιδανικά και για την τρίτη ηλικία, λόγω του ότι είναι από τα πιο εύπεπτα, αλλά και πιο εύκολα στην προετοιμασία φαγητά.

Η ιστορία της ελληνικής βιομηχανίας ζυμαρικών είναι συνομήλικη της τεχνολογίας της. Προτού εμφανισθούν στην ελληνική αγορά τα κατά περιόδους σύγχρονα μηχανήματα παραγωγής, η κινητήριος δύναμη του πιεστηρίου, ξύλινου κατά περίπτωση, δεν ήταν άλλη από το γαϊδουράκι ή το άλογο!

Η επιχείρηση ζυμαρικών Αφοί Χαραλαμπόπουλοι ΑΕ, η αρχαιότερη εν Ελλάδι σήμερα εταιρεία του κλάδου, με τα μακαρόνια «Star», όπως την ξέρουν οι καταναλωτές, πέρασε από όλα τα στάδια της βιομηχανικής επανάστασης, έτσι όπως τα έζησε η ελληνική βιομηχανία από τον περασμένο αιώνα ως σήμερα. Πρωτίστως λειτούργησε ως οικοτεχνία, ακολούθως ως βιοτεχνία και εν συνεχεία μετασχηματίστηκε σε βιομηχανία. Και προτού τα προϊόντα της γίνουν γνωστά με την επωνυμία «Star», οι καταναλωτές στα τέλη του περασμένου αιώνα και στις αρχές του 20ού γνώριζαν τα ζυμαρικά «Βεζούβιος».

* Η πρώτη οικοτεχνία

Η ιστορική διαδρομή της αρχίζει το 1875 στην περιοχή της Αρκαδίας και συγκεκριμένα στην Τεγέα, όταν ο Β. Χαραλαμπόπουλος δημιούργησε μια οικοτεχνία που παρήγαγε μακαρόνια. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1890, η οικοτεχνία της Τεγέας μεταφέρεται στο Ναύπλιο και μετατρέπεται σε βιοτεχνία από τους Χαρ. Χαραλαμπόπουλο και Θ. Χαραλαμπόπουλο (παππού του σημερινού διευθύνοντος συμβούλου). Τότε στο Ναύπλιο λανσάρεται και η πρώτη μάρκα ζυμαρικών με την επωνυμία «Βεζούβιος» ­ ίσως να είναι και τα πρώτα επώνυμα ζυμαρικά στην ιστορία του κλάδου ­ και η επιχείρηση ονομάζεται «Χαραλαμπόπουλος Μακαρόνια». Και η οικοτεχνία αλλά και η μετέπειτα βιοτεχνία ήταν ιπποκίνητες, δηλαδή το συμπιεστήριο το έθεταν σε κίνηση με γαϊδουράκι ή άλογο.

Μετά από περίπου 20 χρόνια, το 1909, ο Θ. Χαραλαμπόπουλος φεύγει από το Ναύπλιο και αναζητεί την τύχη του στον Πειραιά, που λόγω του λιμανιού είχε αρχίσει να γνωρίζει βιομηχανική αίγλη. Η νέα βιοτεχνική μακαρονοποιία, που δημιουργήθηκε στην κεντρική αγορά του Πειραιά, στην οδό Μπουμπουλίνας, είναι πλέον δική του. Μέσα στα επόμενα χρόνια το προστατευτικό νομικό πλαίσιο που έχει θεσπισθεί, όπως επισημαίνει ο Αγγ. Αγγελόπουλος στη μελέτη του «Αι Ανώνυμαι Εταιρείαι εν Ελλάδι» (1928), είχε ως αποτέλεσμα η ελληνική βιομηχανία να «εμφανίζει μίαν υπερτροφικήν ανάπτυξιν».

* «Οι δουλειές πάνε καλά»

Πράγματι η βιοτεχνία παραμένει υποτυπώδης και η ιπποκίνηση αντικαθίσταται από το γκάζι αλλά «οι δουλειές πηγαίνουν καλά», αν και η ξήρανση των ζυμαρικών είναι φυσική ­ γινόταν με τον αέρα και εξαρτιόταν από τις καιρικές συνθήκες! Ετσι λίγο αργότερα ο Θ. Χαραλαμπόπουλος θα αναζητήσει νέο εργοστάσιο σαφώς μεγαλύτερο της βιοτεχνίας της οδού Μπουμπουλίνας.

Στην ιστορία της επιχείρησης η επόμενη τομή χρονικά συμπίπτει με το κρίσιμο 1922. Τη χρονιά που συντελείται η μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού στον αιώνα μας η μικρή βιοτεχνία «ανδρώνεται» και αποκτά πλέον διαστάσεις βιομηχανίας. Στη λειτουργία του εργοστασίου ­ το οποίο παραμένει στον Πειραιά, αλλά μεταφέρεται στην οδό Αριστείδου ­ ενσωματώνεται νέος, σύγχρονος για την εποχή του, μηχανολογικός εξοπλισμός, γεγονός που επιτρέπει στον χρόνο της ξήρανσης των μακαρονιών να μειωθεί από 10 σε πέντε ημέρες. Επίσης ο όγκος παραγωγής, που ήταν μόλις 200 οκάδες στη μία βάρδια το 1909, έγινε αργότερα 800 οκάδες και το 1922 εκτοξεύθηκε στις 2.500 οκάδες.

Μετά τον Αύγουστο του 1922, όταν περίπου δύο εκατομμύρια ξεριζωμένοι πρόσφυγες κατακλύζουν τον ελλαδικό χώρο, τα δεδομένα στην ελληνική αγορά και στην οικονομία γενικότερα ανατρέπονται. Φθηνά εργατικά χέρια υπάρχουν άφθονα και πολύ περισσότερα «στόματα που πρέπει να χορτάσουν». Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1924 η αξία της βιομηχανικής παραγωγής ζυμαρικών ανήλθε στα 66.700.000 δρχ. ενώ το 1921 έφθασε στα 40.500.000 δρχ., αυξήθηκε δηλαδή περίπου κατά 60%. Μάλιστα μέσα σε διάστημα μόλις τριών χρόνων η συνολική αξία της βιομηχανικής παραγωγής ειδών διατροφής αυξήθηκε κατά τέσσερις φορές.

Την ίδια χρονιά, το 1922, αρχίζει να δραστηριοποιείται στην εταιρεία και ο γιος του Θεόδωρου, ο Σαράντος Χαραλαμπόπουλος, και το 1930, όταν ο πατέρας αποσύρεται, οι Ιωάννης και Χαρ. Χαραλαμπόπουλος συμμετέχουν στη διοίκηση της επιχείρησης. Ετσι ο Σαρ. Χαραλαμπόπουλος γίνεται διευθύνων σύμβουλος και τα άλλα δύο αδέλφια του καταλαμβάνουν τις θέσεις του τεχνικού και του οικονομικού διευθυντή. Η νέα διοίκηση προχωρεί σε αλλαγή του μηχανολογικού εξοπλισμού και έτσι αλλάζουν ο τρόπος παραγωγής και ο τρόπος ξήρανσης. Η ξήρανση των ζυμαρικών, που αποτελεί κρίσιμο μέγεθος στην εξέλιξη της συγκεκριμένης βιομηχανικής κατηγορίας, από πέντε ημέρες γίνεται σε 8-100 ώρες.

* Η γερμανική επίταξη

Το 1940 το εργοστάσιο κλείνει λόγω του πολέμου και αρχίζει να επαναλειτουργεί το 1941 αφού έχει επιταχθεί. Στη διάρκεια της Κατοχής συνεχίζει να λειτουργεί και το 1948 καταστρέφεται από πυρκαϊά. Το 1952 μεταφέρεται στην οδό Κέκροπος, λανσάρεται ο λογότυπος «Star» και κυκλοφορούν για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά τα ζυμαρικά διαίτης. Η μεταπολεμική βιομηχανική ανάπτυξη αναδεικνύει την επιχείρηση σε μία από τις πιο σημαντικές του κλάδου. Ισως είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από τις περισσότερες από 40 βιομηχανίες που λειτουργούσαν στον κλάδο αυτή την εποχή ελάχιστες πλέον έχουν απομείνει εν ζωή. Επιβεβαίωση του σημαντικού ρόλου που διαδραματίζει αποτελεί το γεγονός ότι ο Σαρ. Χαραλαμπόπουλος από το 1961 ως και το 1965 είναι πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Βιομηχάνων Ζυμαρικών.

Το 1973 το εργοστάσιο μεταφέρεται στην Ελευσίνα και γίνονται επενδύσεις σε νέο βιομηχανικό εξοπλισμό και το 1979 με τη Nestle Βρετανίας και με εισαγωγική εταιρεία της Ιταλίας, την πολυεθνική Cirio. Η εξαγωγική δραστηριότητά της είναι ιδιαίτερα σημαντική και το 1981 απονέμεται στην εταιρεία το βραβείο εξαγωγών του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Εκτοτε οι ξένες αγορές αποκτούν μεγάλη σπουδαιότητα για την παραγωγική λειτουργία της επιχείρησης, αφού και σήμερα το 65% της συνολικής παραγωγής της προωθείται σε ξένες αγορές, όπως των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Νιγηρίας, της Βρετανίας και του Ισραήλ. Στις δεκαετίες όμως του 1980 και του 1990 τα δεδομένα στον κλάδο έχουν αλλάξει δραματικά. Η είσοδος ξένων επιχειρήσεων προκαλεί ένταση του ανταγωνισμού, ο οποίος επιτείνεται από την εκτεταμένη πλέον πώληση προϊόντων «ιδιωτικής ετικέτας» από τις αλυσίδες των σουπερμάρκετ.

* «Ιδιωτική ετικέτα»

Οπως υποστηρίζει ο κ. Θ. Χαραλαμπόπουλος, δύο φορές έφθασε στο σημείο να πωλήσει την εταιρεία. Και τις δύο φορές υπαναχώρησε την τελευταία στιγμή φθάνοντας στο σημείο να πωλήσει όλη την οικογενειακή ακίνητη περιουσία που διέθετε προκειμένου να την εξυγιάνει και να τη διατηρήσει εν λειτουργία. Αναζητεί νέες αγορές, παράγει προϊόντα «ιδιωτικής ετικέτας» (όμιλος Μαρινόπουλου, Unilever και Fytro) και προσπαθεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες των αναπτυξιακών νόμων.

Παράλληλα το 1992 η εταιρεία Αφοί Θ. Χαραλαμπόπουλοι ΑΕ επιχειρεί να αναπτυχθεί στην Ουκρανία και συγκεκριμένα στην Οδησσό, χωρίς όμως αποτέλεσμα, και το 1996 δημιουργεί νέο εργοστάσιο στην Κομοτηνή. Οι πωλήσεις της κυμαίνονται περί το 1,5 δισ. δρχ. και, μετά από τέσσερις ζημιογόνες οικονομικές χρήσεις, το 1999 θα παρουσιάσει κέρδη 250 εκατ. δρχ. Ετσι ευελπιστεί ότι θα κατορθώσει ως το 2001 να καθετοποιήσει την επιχείρηση διαθέτοντας και μύλο έτσι ώστε να κατορθώσει να διαβεί τις «πύλες της Σοφοκλέους» και ειδικότερα την παράλληλη αγορά προκειμένου να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξή της στις νέες παγκοσμιοποιημένες συνθήκες της οικονομίας, 125 χρόνια μετά τη δημιουργία της.

Τέσσερα χρόνια όργωνε η Ορέτα Ζανίνι ντε Βίτα την Ιταλία. Έψαξε σε αρχεία, αποκρυπτογράφησε παλιά χειρόγραφα, μίλησε σε εκατοντάδες ανθρώπους. Το αποτέλεσμα ήταν η «Εγκυκλοπαίδεια των Ζυμαρικών», ένα βιβλίο- θησαυρός για κάθε σύγχρονο... μακαρονά που σέβεται τον εαυτό του και την Ιστορία.

Η Ορέτα Ζανίνι ντε Βίτα γεννήθηκε πριν από 73 χρόνια στην Μπολόνια. Ο πατέρας της ήταν αρχιτέκτονας και ζωγράφος. Η μητέρα της πέθανε λίγο μετά τη γέννα και η Ορέτα έμαθε να μαγειρεύει από τις καλόγριες. «Έφευγα πάντα νωρίτερα από την αίθουσα μελέτης για να δω τι μαγείρευε η αδελφή στην κουζίνα», θυμάται.
Μεγαλώνοντας, η Ορέτα εξελίχθηκε σε σπουδαία μαγείρισσα και εξίσου επιφανή ιστορικό των τροφίμων. Η «Εγκυκλοπαίδειά» της δεν είναι βιβλίο μαγειρικής. Είναι ένα βιβλίο κοινωνικής ιστορίας. Μέσα από εκατοντάδες περιγραφές ειδών ζυμαρικών, με εξηγήσεις όσον αφορά την προέλευση, τον τρόπο παρασκευής και μαγειρέματός τους, τοποθετεί τα ζυμαρικά στο κοινωνικό και ιστορικό τους περιβάλλον. Ταυτόχρονα, σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας χώρας με τόσο διαφορετικά έθιμα «που είναι να απορεί κανείς πώς ενώθηκε» - και τόσο φτωχής για τόσο πολύ καιρό, ώστε τα ζυμαρικά ήταν πολυτέλεια για 4 στους 5 Ιταλούς μέχρι την εποχή της άνθησης, που άρχισε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για αιώνες «τα έτρωγαν μόνο μέσα σε σούπες λαχανικών», λέει η Ορέτα. Στη νότια περιοχή Μπαζιλικάτα, τα γεύονταν μόνο δύο, τρεις φορές τον χρόνο: Πάσχα, Χριστούγεννα και Καρναβάλι». Το αλεύρι ήταν για τους πλούσιους. «Οι φτωχοί δεν το έβλεπαν ούτε ζωγραφιστό». Μια φορά σε ένα εστιατόριο στην Απουλία, βρήκε ένα πιάτο που λεγόταν spaghetti di grano arso con le vongole, σπαγγέτι από καμένο αλεύρι με μύδια. Έχει μείνει από τις ημέρες που οι φτωχοί χτένιζαν το δάπεδο στο αλώνι για υπολείμματα από το άλεσμα, ψήνοντας ό,τι έβρισκαν.
Η ιστορία της pasta είναι η ιστορία της Ιταλίας. Τα orecchiette της Απουλίας, για παράδειγμα, «μικρά αυτιά» που φέρουν τα δαχτυλικά αποτυπώματα της μαγείρισσας: χρονολογούνται στην κυριαρχία της Νότιας Ιταλίας από τους Ανγεβίνους της Γαλλίας, τον 13 αιώνα. Είναι τόσα πολλά και διαφορετικά τα είδη των παραδοσιακών ζυμαρικών, που αποδεικνύουν ότι η μαγειρική «ήταν ένας τρόπος για τις γυναίκες να εκφράσουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους, με ελάχιστους ή και καθόλου πόρους». Τα gnocchi ricci, για παράδειγμα, σπεσιαλιτέ της Αματρίτσε (αν και η συγκεκριμένη πόλη είναι πιο γνωστή για το spaghetti all΄ amatriciana), φτιάχνονται ζυμώνοντας μαζί μια ζύμη φτιαγμένη από αλεύρι και αυγά και μια άλλη φτιαγμένη με αλεύρι, καυτό νερό και αλάτι. Ή τα avemarie, που χρειάζεται να βράσουν όσο ακριβώς χρόνο θέλει κανείς για να πει το Χαίρε Μαρία. Ή ακόμα τα abbotta pezziende: κοντά ζυμαρικά που σημαίνουν «τάισε τον ζητιάνο» στη διάλεκτο του Αμπρούτσο. «Στο φαγητό, υπάρχει μεγάλος τοπικισμός. Όλοι πιστεύουν πως έχουν την πιο αυθεντική συνταγή». Σε μια πόλη στο Λάτσιο, το ίδιο είδος το αποκαλούν με δύο διαφορετικά ονόματα- ανάλογα τη συνοικία. Η Ορέτα τα θεωρεί κάπως αστεία όλα αυτά - όπως και τη συζήτηση που μαίνεται σήμερα στην Ιταλία, για το αν μπορούν οι μετανάστες, οι «ξένοι», να φτιάξουν ιταλική πάστα. «Είναι απλώς θέμα τεχνικής και υλικών, είναι εντελώς ανόητο λοιπόν να πιστεύει κανείς πως δεν μπορούν». Παρ΄ όλα αυτά, ίσως να τους λείπει κάτι: «Οι ξένοι ίσως να δυσκολευτούν λίγο να αυτοσχεδιάσουν. Ή να ακολουθήσουν το ένστικτό τους. Εμείς οι Ιταλοί, βλέπετε, έχουμε τα ζυμαρικά στο DΝΑ μας».

Ζυμαρικά-μορφές

Τα ζυμαρικά έχονται σε όλες τις μορφές και μεγέθη. Οι μικρότερες μορφές χρησιμοποιούνται συχνά σε σούπες, τα μακριά κορδόνια ή λωρίδες σε συνδυασμό με σάλτσες, οι σωλήνες και τα αξιοπερίεργα σχήματα σε φαγητά κατσαρόλας και σαλάτες. Ορισμένες μορφές είναι αρκετά μεγάλες για να γεμιστούν και να ψηθούν ενώ άλλες όπως τα ραβιόλια είναι φτάνουν στον καταναλωτή ήδη γεμιστές.

Τα ζυμαρικά είναι συνήθως λευκά-κίτρινα αν και μπορούν να έχουν άλλα χρώματα. Δείτε εδώ για τα υπόλοιπα χρώματα των ζυμαρικών.

Aλφάβητο

Ζυμαρικά για σούπα με τη μορφή γραμμάτων

Anchellini

Piombi

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Anelli Siciliani

Μεγάλου μεγέθους δακτυλιωτά κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σούπες ή σαλάτες

Armonie

Stortini

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Ballerine

Campanelle

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες ή σούπες

Bigoli

Bigui, Pincinelli

Μεγάλου διαμέτρου (περίπου 3 χιλιοστά) και πολύ μακρύ σπαγγέτι φτιαγμένο με ολικής άλεσης αλεύρι μαλακού σιταριού ή σιμιγδάλι.

Bucatini

Perciatellini, Foratini, Fidelini bucati, Fide bucate

Μικρής διαμέτρου (περίπου 2.4 -2.7 χιλιοστά) και λείας επιφάνειας μακριά ξηρά και κούφια ζυμαρικά.

Κανελόνια

Gnocchettoni Zitoni, Tagliati di Zitoni, Cannelloni Zitoni, Canneroni, Spole, Sigarette, Schiaffoni

Κοφτά, κατάλληλα για σάλτσες λαχανικών ή φαγητά κατσαρόλας

Cannolicchi medi

Sciviotti ziti, Denti di cavallo, Denti di pecora, Fischiotti, Fischioni, Canneroni

Κοίλα, κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σούπες λαχανικών

Φιδές

Angel's hair, Cabellos de Angel, Capelvenere, Fidelini, Fedelini, Cappellini, Sopracappellini,
Capellini fini, Bassetti,
Tagliolini a nido, Barbine a nido

Πολύ λεπτά, μακριά ζυμαρικά (διαμέτρου 1-1.2 χιλιοστά), συνήθως με τη μορφή φωλιάς ή κουλούρας κατάλληλα για σούπες.

Πολύ δημοφιλής μορφή σε όλο τον κόσμο

Cappelletti

Μέτριου μεγέθους, τσιμπημένα, φρέσκα ζυμαρικά, γεμιστά με λαχανικά, τυρί, ρικότα ή με γέμιση που έχει ως βάση το κρέας

Cappelletti Umbri

Τυπικά του διαμερίσματος της Ουμβρίας

Cappello napoletano

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σαλάτες

Casarecci

Cesariccia

Αυτά είναι μικρού μήκους τυλιγμένα και στριμμένα ιταλικά ζυμαρικά. Συνήθως σερβίρονται με σάλτσες κρεάτων.

Cavatelli

Συνήθως αναφέρονται σε μικρά κοχύλια ζυμαρικών τα οποία θυμίζουν μικροσκοπικά ψωμάκια για χοτ-ντογκ. Το όνομα αυτό χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά για ένα είδος γεμιστού ζυμαρικού με με τυρί ρικότα.  

Chiocciole

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες και σούπες

Ciocchetti

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες και σούπες

Cocciolette

Abissini

Μικρά ζυμαρικά με τη μορφή κοχυλιών, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες με λαχανικά

Conchigliette

Tofettine, Coccioline, Cinesini, Margaritine, Cinesi rigati, Mezzi cocci, Margherite rigate, Cappettine

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σούπες ή για συνδυασμό με σάλτσες κρεατικών

Conchiglioni

Jumbo Shells

Μεγάλου μεγέθους κοφτά ζυμαρικά που φέρουν αυλακιές

Coquillettes

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για συνδυασμό με σάλτσες λαχανικών ή κρεατικών

Creste di galli

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες ή σούπες. Έχουν το σχήμα των λειριών των πετεινών ( creste di galli στα ιταλικά)

Dischi

Messicani, Dischi Volanti

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σαλάτες

Fagiolini rigati

Cornetti rigati, Sedanetti rigati, Sedanini rigati, Stortini rigati, Diavoletti rigati, Tubetti lunghi rigati

Farfalle

Galla genovese, Fiocconi; Farfalloni

Μορφή συνοδευόμενη συχνά σε πιάτα με σάλτσες που έχουν ως βάση το κρέας όπως το Μπολονέζικο ραγού. Ιδανικά επίσης ζυμαρικά για το φούρνο.

Fettuccelle ricce

Nastrini, Reginette, Reginelle, Fettucce ricce

Η κυματιστή μορφή του αμέσως επόμενου ζυμαρικού (πλάτος περίπου 12 χιλιοστά).

Fettuccine

Lasagnette, Fettucce

Μακριά ζυμαρικά με τη μορφή παραλληλογράμμων (περίπου 0.8 x 8 εκατοστά), διατίθενται φρέσκα ή αποξηραμένα.

Francesine

Stricchetti tondi, Saliere, Farfalle tonde, Fiocchetti

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σούπες ή για συνδυασμό με σάλτσες κρέατος

Fusilli

Eliche, Tortiglioni, Spirali

Κοφτά, ελικοειδή ζυμαρικά, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σαλάτες

Fusilloni

Eliche grandi

Κοφτά, ελικοειδής μορφής ζυμαρικά, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σαλάτες

Gemelli

Ελικοειδής μορφής κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σαλάτες

Gianduietta

Gianduini

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Gigli

Cornetti, Corni di bue

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας ή σαλάτες

Gramigna

Crestine, Margherite lisce, Fagioletti, Zitellini, Tubettini lunghi

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για συνδυασμό με σάλτσες λαχανικών ή κρεάτων

Gramignoni

Spaccatelle, Maglietta, Stivalettini

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για συνδυασμό με σάλτσες λαχανικών ή κρεάτων

Grano

Brofandei

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Grattoni

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Italiana

Τρυπητά, κοφτά ζυμαρικά, ιδανικά για σούπες

Lasagne

Lasagnoni, Bardele

Μακριά ζυμαρικά με μορφή παραλληλογράμμου (περίπου 0.6 x 25 χιλιοστά), διατίθενται φρέσκα ή αποξηραμένα.

Linguine

Bavettine, Bavette fini, Radichini, Linguettine

Μικρού μεγέθους και με ένα ελλειπτικό τμήμα ζυμαρικά

Lumachine

Lumachelle, Lumachette, Cirillini

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες ή σούπες

Maccheroni   

Macaroni

Κούφια ζυμαρικά με τη μορφή αγκώνων

Mafalde

Frese, Tagliatelle nervate

Μακριά ζυμαρικά, σχήματος παραλληλογράμμου, κυματιστά στα άκρα και των δύο πλευρών (πλάτος περίπου 10 χιλιοστά).

Malloreddus

Gnocchetti sardi  

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών. Κατάγονται από τη Σαρδηνία.

Maltagliati

Strengozze

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών.

Margherita Messinese lunga

Ζυμαρικά μεσαίου μεγέθους ιδανικά για σάλτσες με βάση το κρέας

Merletti

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για σούπες και σαλάτες

Messinesi

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για συνδυασμούς με σάλτσες λαχανικών ή κρεάτων

Mezzani

Perciatelloni, Mezze Zite, Regine, Scaloppi, Napoletani

Κούφια ζυμαρικά με διάμετρο οπής περίπου 5-6 χιλιοστά και λεία επιφάνεια

Mostaccioli

Mezze Penne, Mezze Penne zite, Penne di ziti, Ziti tagliati

Κοφτά ζυμαρικά, κομμένα λοξά, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας, σούπες και σαλάτες

Mparrettati

Αυτή η ασυνήθιστη ποικιλία ζυμαρικών περιλαμβάνει καλαμάκια από ζυμάρι, συγκολλημένα επίτηδες αποτυχημένα με μήκος 20-30 εκατοστά.

Nuvole

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σούπες και σαλάτες

Occhi di Passero

Occhi di Pernice, Occhio d'acquila, Occhi di Trota

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Ondule

Κυματοειδή κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας και σαλάτες

Orecchiette  

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες και σούπες. Μοιάζουν στην μορφή με αυτιά.

Orzo

Puntine, Punte d'ago, Armelline, Semi d'orzo, Semi d'avena, Semi di riso, Occhi di giudeo, Armellette, Puntalette, Semi di cicoria, Cicorietta, Risetto, Chicchi di riso, Semini, Avena, Avena grande, Cicorie

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Pantacce

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σούπες και σαλάτες

Pappardelle

Papparelle

Μακριά ζυμαρικά με τη μορφή παραλληλόγραμμων (περίπου 0.8 x 20 χιλιοστά), διατίθενται φρέσκα ή ξηρά

Paternoster

Gnocchetti, Gnocchettini, Tubettini, Ditaletti, Coralli, Ditalini, Avemarie, Caporelli

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Pennine (Penne)

Mezze pennette lisce, Mezze penne, Mezzani, Pennettine, Pennuzze, Penne Regina

Κούφια, κοφτά ζυμαρικά, κομμένα λοξά, κατάλληλα για συνδυασμούς με σάλτσες λαχανικών

Pennoni

Penne di Zitoni, Zitoni tagliati, Penna a candela

Μεγάλου μεγέθους, κούφια κοφτά ζυμαρικά

Perciatelli

Maccheroncelli, Maccheronicini, Mezzanelli, Long Macaroni

Μέτριας διαμέτρου (περίπου 4 χιλιοστά) και λείας επιφάνειας μακριά τρυπητά ζυμαρικά

Pizzoccheri

Αυτές οι μακριές χυλοπίτες από μαύρο σιτάρι είναι δημοφιλείς στην Βόρεια Ιταλία

Quadrefiore

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες και σούπες.

Quadrettini

Quadrucci, Quadratini, Quadretti, Lucciole

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Quadrucci rigati

Quadratini rigati, Quadretti rigati

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Radiatori

Marziani

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για συνδυασμούς με σάλτσες λαχανικών και κρεάτων

Ravioli

Διαφορετικού μεγέθους και μορφής φρέσκα ζυμαρικά, γεμιστά με λαχανικά, ρικότα, τυρί, κρέας ή ακόμη και με γέμιση που έχει ως βάση το ψάρι

Ricciarelle

Riccioline, Sfresatine, Manfredine, Fettuccia riccia

Μεγάλου μεγέθους καμπυλωτές ταλιατέλες (μήκους περίπου 15 χιλιοστών)

Rigatoni

 

Ζυμαρικά με τη μορφή μακριών κούφιων σωλήνων

Rocchetti

Salamini, Caramelle

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας και σαλάτες

Ruotine

Rotelle, Rotelline, Rotine, Rotini

Κοφτά ζυμαρικά με τη μορφή ρόδας, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας και σαλάτες

Sagnarelli  

Αυτό το επίπεδο ιταλικό ζυμαρικό είναι περίπου 5 εκατοστά μακρύ και έχει πτυχωτό περίγραμμα

Sciviottini

Cannolicchi piccoli, Fagioloni, Svuotini, Gnocchetti di Ziti, Canoncetti, Svoltini

Κούφια κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σούπες και φαγητά κατσαρόλας

Semi di Melone

Semi di mela, Midolline, Semoni, Risone

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Spaghetti

Vermicelli, Fide, Ristoranti, Vermicelloni, Filatelli, Vermicelloni giganti, Spaghettoni

Μέτριας διαμέτρου (1.8 - 2.4 χιλιοστά) μακριά ζυμαρικά

Spighe

Κοφτά ζυμαρικά με τη μορφή δέντρων, κατάλληλα για φαγητά κατσαρόλας και σαλάτες

Stellette

Stellettine, Stelle, Astri, Fiori di Sambuco

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Strozzapreti 

Το όνομα τους στα ιταλικά σημαίνει «πνίγει τους παπάδες» και αναφέρεται στη μορφή τους που θυμίζει τυλιγμένη πετσέτα

Tagliatelle

Tagliarelli, Reginelle, Fresine, Nastri, Fettuccelle, Fettucce romane, Fiadi

Μακριά ζυμαρικά σε σχήμα παραλληλογράμου (περίπου 0.8 x 10 χιλιοστά), διατίθενται ξηρά ή φρέσκα.

Tagliati di Ziti

Cannelli Ziti, Gnocchetti Ziti, Spolette

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για συνδυασμούς με σάλτσες λαχανικών

Tagliolini

Fidelini a nido, Tagliatelline, Trinette a matasse

Μακριά ζυμαρικά με τμήμα σε σχήμα παραλληλόγραμμου (περίπου 0.8 x 3 χιλιοστά), διατίθενται ξηρά ή φρέσκα.

Tempesta

Seme Santo, Tempestina, Grattata, Peperino, Pepe, Fregolina, Peperini di Genova, Vaporino, Piselli, Pisellini, Grandinina soda, Grattini, Primaverine, Scintille

Κοφτά ζυμαρικά, κατάλληλα για αραιές σούπες ή σούπες λαχανικών

Torchio  

Η μορφή αυτών των ζυμαρικών θυμίζει δάδες και είναι πολύ βολική για το «σκούπισμα» σαλτσών που περιέχουν τεμάχια υλικών.

Tortelli

Tordelli

Μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους, ορθογώνια ή τετράγωνα φρέσκα ζυμαρικά, γεμιστά με λαχανικά, ρικότα, τυρί ή με γέμιση που έχει ως βάση το κρέας

Τορτελίνια

Ζυμαρικά που έχουν το σχήμα δακτυλιδιών και είναι γεμιστά με κρέας αν και είναι διαθέσιμα με ποικίλα άλλα είδη γέμισης. Μπορεί να είναι φρέσκα ή ξηρά

Trenne

Κούφιοι σωλήνες επίπεδοι στη μία πλευρά

Trennette

Όπως το ακριβώς προηγούμενο είδος ζυμαρικών αλλά μικρότερα.

Tripolini

Signorine

Ζυμαρικά καμπυλωτά από τη μία πλευρά με πλάτος περίπου 10 χιλιοστών

Troffiette

Μικρά , στριφτά ζυμαρικά .

Trottole

Κοφτά ζυμαρικά κατάλληλα για σαλάτες και σούπες

Tufoli

Maniche, Gigantoni, Occhi di elefante, Elefante, Canneroni grandi, Occhi di bove

Κοφτά ζυμαρικά, κούφια, με πολύ μεγάλη διάμετρο και λεία επιφάνεια, κατάλληλα για συνδυασμούς με σάλτσες λαχανικών ή κρεάτων και για φαγητά κατσαρόλας

Ziti

Boccolotti, Zitoni, Zituane, Candele

Μακριά ζυμαρικά, κούφια, με πολύ μεγάλη διάμετρο και λεία επιφάνεια.

 

Eδώ στην Αργολίδα δεν χάνω ευκαιρία να φάω τις  γκόγκες. Παραθέτω τη συνταγή για όσες και όσους θέλουν να τις δοκιμάσουν.

Γκόγκες

Υλικά:
- 1 κιλό αλεύρι σκληρό
- 1 αυγό
- λίγο λάδι
- αλάτι
- νερό όσο πάρει

Εκτέλεση:
Ζυμώνετε όλα τα υλικά πολύ καλά.
Όσο περισσότερο ζυμώσετε τόσο πιο αφράτες θα γίνουν οι γκόγκες.

Πλάθετε τη ζύμη σε σχήμα μακαρονιού και στη συνέχεια κόβετε σε μικρά κομματάκια.
Τα βράζετε σε μπόλικο νερό και ρίχνετε τριμμένο τυρί ή μυζήθρα.

Βάζετε λάδι στο τηγάνι να κάψει καλά και περιχύνετε τις γκόγκες.

Και στο χωριό Ολυμπος της Καρπάθου δοκίμασα τις μακαρούνες . Ορίστε και η συνταγή

Μακαρούνες (Κάρπαθος)

Για τις μακαρούνες 1 κιλό αλεύρι

600 γραμμ νερό

Για το σερβίρισμα

Βούτυρο γάλακτος

2 κρεμμύδια

Αλάτι χονδρό

Τυρί τριμμένο

Προαιρετικά: Σιτάκα

Αναμιγνύετε το αλεύρι με το νερό και ζυμώνετε καλά μέχρι να πάρετε μια μαλακή ζύμη.

Κόβετε λίγη ζύμη τη πλάθετε σε μακρόστενες λωρίδες .Με τα δάκτυλα πιέζοντας τη ζύμη φτιάχνετε μικρά μπαστουνάκια με διπλωμένες τις άκρες. Βάζετε τις μακαρούνες σε αλευρωμένο ταψί.

Εν τω μεταξύ φτιάχνετε τη σάλτσα κρεμμυδιού: Σ ένα τηγάνι βάζετε το βούτυρο και τσιγαρίζετε το κρεμμύδι. Μόλις ξανθύνει το κρεμμύδι και αρχίσει να καραμελώνει, αποσύρετε το τηγάνι από τη φωτιά.

Σε μία μεγάλη κατσαρόλα βράζετε νερό. Αλατίζετε και ρίχνετε τις μακαρούνες. Μόλις βράσουν ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Τις σουρώνετε.

Για το σερβίρισμα βάζετε σ ένα πιάτο μπόλικο τριμμένο τυρί, από πάνω τις μακαρούνες και από πάνω 2,3 κουταλιές κρεμμύδι.

Αν θέλετε μπορείτε αντί του τριμμένου τυριού να προσθέσετε, εφ όσον έχετε σιτάκα : Στο μπόλ με τη σιτάκα ρίχνετε τις βρασμένες μακαρούνες και από πάνω το σοταρισμένο κρεμμύδι. .

 

δικτυογραφία : Τα ΝΕΑ οnline, mitsidesgroup.com , Food-Info.net , tovima.gr