Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Karathwna therapy!

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είχα ανάγκη να περπατήσω στην Καραθώνα.

Χθες είπα το “τελευταίο αντίο” σε μια φίλη.

Μνήμες απ τα 19 μου  ξαναγύρισαν και κατέκλεισαν επώδυνα το μυαλό μου , την καρδιά μου , όλο μου το είναι… Πολλά κοινά στοιχεία… χρονολογίες ένθεν και ένθεν … συγγένειες… ομοιότητες ασθένειας…. Και η “βουτιά” έγινε…. Μια βουτιά που με μάτωσε. Και με βούλιαξε.

Και εδώ το κλείνω.

Και επειδή η Καραθώνα είναι ΑΝΑΣΑ, γι αυτό πήρα το δρόμο για την παραλία.

Καραθώνα λοιπόν σήμερα.

DSCN3463 DSCN3454 DSCN3419 DSCN3435 DSCN3431 DSCN3466 DSCN3425

(χαρισμένες στον π.Αναστάσιο)

14 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Σήμερα δεν ήμουν εκεί, δεν κατέβηκα αυτό το σαβ/κο. Μακάρι να ήμουν εκεί μαζί σου όμως, το είχα πολύ ανάγκη, εσύ ξέρεις...
Φιλιά καλή μου...

Δημιουργία είπε...

Κοιταζοντας τη θαλασσα το μυαλο ταξιδευει και ανασαινει και κατα συνεπεια ξαλαφρωνει και η καρδια, οσο αυτο ειναι δυνατο.Καλη εβδομαδα να εχεις.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Θεραπευτικές φωτογραφίες, ακόμη πιο θεραπευτική ατμόσφαιρα. Πρόσφατα αποχαιρέτισα έναν άρρωστο με καρκίνο για την Αυστραλία, ξέροντας ότι κατά πάσα ρεαλιστική πιθανότητα δεν θα τον ξανανταμώσω στον κόσμο αυτό. Ξέρω όμως ότι με θυμάται, όπως κι εγώ, σ' εκείνο τον άλλο κόσμο όπου βρίσκεται. Όπως και όσοι έφυγαν πριν απ' αυτόν. Δεν χανόμαστε!

P. Kapodistrias είπε...

Φηφίζω Καθαρώνα, την ηρεμιστική!

Anastasios είπε...

Μετά από ένα βαρύτατο Σ/Κ έρχομαι να σου προσφέρω μια φιλική καλημέρα και βέβαια θερμότατες ευχαριστίες για την αφιέρωση.

Η Καραθώνα είναι δική μου, έχω αφήσει εκεί ένα νεανικό προσωπικό βότσαλο, που θα με χαρακτηρίζει πάντα. Όταν επιστρέφω θα το βρίσκω πάντα εκεί.

Θα τις χαιρόμουν διαφορετικά τις πανέμορφες φωτο-στιγμές σου, αν δεν τις συνόδευες με το θλιβερό σχόλιο. Έζησα κι εγώ πολύ πρόσφατα κάτι ανάλογο και -πίστεψέ με- συμμερίζομαι τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου.

Είμαι σίγουρος ότι αυτό το μαγικό μπλε θα σου προσέφερε ήδη ένα σχετικό -τουλάχιστον- καταλάγιασμα. Τα υπόλοιπα έρχονται άνωθεν...

Alkmini είπε...

@Tζιριτακι καλυτερα.
Φαντασου να ενωναμε τις μαυριλες μας...
πολλα φιλια και ειμαι αισιοδοξη οτι θα πανε ολα καλα. μη φοβασαι τιποτα. οκ?

Alkmini είπε...

@Κατερινιω μου
την παιρνουνε τα κυμματα τη στεναχωρια και σου χαριζει ανασα η θαλασσα.
καλο σου βραδυ γλυκεια μου.

Alkmini είπε...

@Παπαγιαννη
μεγαλη υποθεση να το πιστευεις αυτο.
Αν μπορουσες να με πεισεις και μενα , θα ημουν καλυτερα...
Δεν ξερουμε τιποτα για το μετα, μονο ελπιζουμε οτι αυτο εδω ειναι ενα περασμα. Γυρισε κανεις να μας πει? Οχι.
...Αυτο το αχορταγο τερας ο καρκινος...!!
Καλο σου βραδυ.

Alkmini είπε...

@πατερ Παναγιωτη μου
και γω. Πραγματικα ηρεμιστικη και μεγαλη παραλια, που τωρα ειναι ολη η ομορφια της, τωρα που ειναι ερμη.
καλο σου βραδυ.

Mariela είπε...

Η θάλασσα ναι είναι θεραπευτική, όμως η γιατρειά έρχεται κυρίως από μέσα μας....
να θυμάσαι πάντα πως η φίλη σου είναι εδώ, δίπλα σου, μαζί σου...
μ' έναν άλλο τρόπο ίσως, αλλά είναι και θα είναι εδώ!!!
η αγάπη είναι που μας ενώνει σε οποιαδήποτε συνθήκη ή "διάσταση" και αν βρισκόμαστε...
σε φιλώ

Alkmini είπε...

@πατερ Αναστασιε
η Καραθωνα εχει σε ολους να πει κατι. Δεν ειναι τυχαια τα τοσα αφιερωματα που εχω κανει στο blog μου και τις τοσες της φωτογραφιες.
Οι "αποχαιρετισμοι" ειναι μεσα στη ζωη. Αλλα καμμια φορά ειναι πιο επωδυνοι. Εγω τουλαχιστον δεν μπορω να συμβιβαστω με τιποτα με το θανατο προσωπων. Βουλιαζω.
Γι αυτο και πηγα στην θαλασσα για ν αναδυθω.
Τι ομορφο αυτο για το νεανικο σου βοτσαλο! Μου σχηματισε ενα χαμογελο στα χειλη.
Οσο για τις φωτο της πατριδας σου, ειναι ολες χαρισμενες πρωτα σ εσενα. Αν θελεις μπορω να στις στειλω στο mail σου ολες.
Καλο σου βραδυ.

Alkmini είπε...

@Μαριελακι μου
τι ομορφα που τα λες.
Βαλσαμο οι κουβεντες.

..Τελευταια εχω χαθει , αλλα τα ατομα που αγαπω , το ξερουν...
Σωστα?
καλο σου βραδυ και φιλια πολλα ξαδελφη.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ.ΚΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΟΛΤΑ.ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
ΥΠΟΜΟΝΗ!!
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Aνεμος είπε...

@Aliki οπως είπες( την παιρνουνε τα κυμματα τη στεναχωρια και σου χαριζει ανασα η θαλασσα.)
εγω πάλι ψηφίζω κονδύλι...μετά τολο και μετα βέβαια καραθώνα