Διεθνής Ημέρα των weblogger- Το blog εγινε 15 χρονων.

14 Ιουνίου 1993.

Η μερα που φερνει μαζι τους χρονικογραφους του ιντερνετ σε αναμνηση της πρωτης τους εμφανισης πριν ακριβως 15 χρονια. Το weblogging ειναι η νεα αντιληψη της διαδυκτιακης δημοσιογραφιας.

Το blogging είναι χόμπυ, αλλά δεν είναι κατακριταίο αν είναι επαγγελματικό.

Όταν μπαίνει το κέρδος σε ένα blog, ο αναγνώστης γίνεται επιφυλλακτικός - ο blogger θα τολμήσει να γράψει εναντίον της οποιας εταιρείας όταν αυτή (έμμεσα ή άμεσα) τον χορηγεί; Αντιθέτως, ο απελευθερωμένος απο την δούναι και λαβείν διαδικασία blogger είναι πιο χαλαρός -και άρα για τον αναγνώστη πιο έμπιστος- να σχολιάσει το προϊόν χωρίς δεσμούς.

Αυτή είναι η διαφορά μας απο τους “επαγγελματίες” - μια ελευθερία που απολαμβάνουμε στις γραφές μας.

Για μένα, είναι σημαντική και την κατοχυρώνω με το να μην δέχομαι “χορηγίες” για το blog μου. (Μεχρι αυτη τη στιγμη που γραφω αυτα.)

Αλλά δεν είναι κατακριτέοι για μένα όσοι έκαναν το blog τους επάγγελμα. Αν τα "τσεπωνουν" καλα κάνουν. Απλά εμενα δεν μου παει, (ακόμα).

Και επειδη εχω μαθει στη ζωη μου να λεω "Ποτε Μην Λες Ποτε", ή "ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι" και "την δοξα πολλοί εμισησαν το χρημα ουδεις", αυτα που λεω ισχυουν μεχρι αυτη τη στιγμη που τα γραφω. Οκ? Να εξηγουμαστε. Γιατι αν παρω μια γερη χορηγια απο τα Ντοματακια και Κολοκυθακια της Χ Εταιρειας, θα κανω το blog μου μπαξε και μην πω και θερμοκηπιο.

Αν στα Ασπρα Κοχυλια (στο εξοχικο μας) βρεθει χορηγος εταιρεια με πισινες , οι κοχυλενιες δεν θα πουμε οχι.

Πιστευω δηλαδη, δεν το εχω συζητησει μαζι τους. Αλλα θα πουλησουμε ακριβα το κορμι μας, blog μας . Αυτο το λεω για τους ενδιαφερομενους χορηγους, να το ξερουν πριν μας κανουν την προταση. Ακομα και μεγαλα Ξενοδοχεια μπορούν να γινουν χορηγοι μας. Θα τους κανουμε εμεις πρωτη διαφημισουλα. Το μονο που θα αλλαξει στα ΑΣΠΡΑ ΚΟΧΥΛΙΑ ειναι το συνθημα μας ΧΑΛΑΡΑ. Με χορηγους θα γινουμε υπαλληλακια οι κοχυλενιες. Αλλα αν αξιζει τον κοπο και μας ταξουν και μας δωσουν οσα εμεις θελουμε, γιατι οχι. Α και χωρις κλικ και κλουκ. Θα γινει αλλου ειδους συμφωνια.

Δεν ασχολουμαστε με μπωλακια, κουβαδακια, μανταλακια και ολα τα εις -ακια , ψιλοπραγματακια, εκτος και αν ειναι ξενοδοχειακια απο 10.000 κλινων και ανω, περιοχη Dubai, Εμιράτα , εμιρηδες και αλλα τετοια.

Σκλαβες του Πασα οι κοχυλενιες θα χορευουν και οριενταλ. Και οσες δεν ξερουν θα μαθουν.

Στους χαλεπους καιρους που ζουμε, των ισχνων αγελαδων -που δεν θυμαμαι στ ονειρο αν ηταν 7 η 107 οι αγελαδες- ο ανθρωπος κυτταει να βγαλει τα προς το ζειν με τον οποιο τροπο. Με θεμιτα ή αθεμιτα μεσα , οτι ταιριαζει στον καθενα.

Οι παρακάτω 9 θέσεις που διέπουν το μανιφέστο των blogs είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media.

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος, ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία και επικοινωνία.

3.Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4.Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν «ενημερωτικά» και μη «ενημερωτικά» blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. O blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί τι απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και το διάλογό τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σ’ αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για τη δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Οταν στην εκπνοή του 2006 το αμερικανικό περιοδικό «Time» αναδείκνυε ως πρόσωπο της χρονιάς όχι κάποιον πολιτικό, διπλωμάτη ή καλλιτέχνη αλλά τους απανταχού δημιουργούς και σχολιαστές διαδικτυακών ημερολογίων, στην Ελλάδα η λέξη blog ήταν σχεδόν άγνωστη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως ένα χρόνο αργότερα τα ιστολόγια θα είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους και στη χώρα μας, ξεπερνώντας μάλιστα τα όρια του κυβερνοχώρου και πρωταγωνιστώντας συχνά σε εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς.

Εν αρχή ην ο online «σεισμός» που προκάλεσαν οι Ελληνες bloggers στα τέλη Μαΐου και τις αρχές Ιουνίου μετά το θάνατο της 30χρονης καρκινοπαθούς Αμαλίας Καλυβίνου. Μέσα σε λίγες ημέρες 1.400 blogs αναφέρθηκαν στα ιατρικά λάθη, τα «φακελάκια» και όλα τα άλλα κακώς κείμενα του Συστήματος Υγείας τα οποία κόστισαν τη ζωή της νεαρής φιλολόγου, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

Το εγχείρημα πέρασε στα «παραδοσιακά» μέσα και έκανε το γύρο του κόσμου χάρη στην αποστολή 120.000 e-mail προς 30 χώρες, 120 διεθνείς οργανισμούς και 1.800 ελληνικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Ενα μήνα αργότερα η συνέχεια ήταν ακόμα πιο δυναμική: αντικρίζοντας την Πάρνηθα στις φλόγες η ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα απηύθυνε κάλεσμα για δράση σε όλους τους πολίτες. Ενα γραπτό μήνυμα από κινητό σε κινητό και από blog σε blog στάθηκε αρκετό για να κατεβάσει χιλιάδες ανθρώπους στο Σύνταγμα στις 8 Ιουλίου. Οι δασικές πυρκαγιές που ακολούθησαν σε όλη τη χώρα οδήγησαν σε άλλη μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 29 Αυγούστου. Νέα ώθηση και αφορμή για χιλιάδες online σχόλια έδωσαν οι εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και η μετέπειτα μάχη για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

«Με τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τις ανταποκρίσεις των blogs την περίοδο των πυρκαγιών ήταν η πρώτη φορά που η “δημοσιογραφία των πολιτών” έκανε αισθητή την ύπαρξή της στην Ελλάδα», παρατηρεί ο κ. Παναγιώτης Βρυώνης, σύμβουλος social media και δημιουργός του http://vrypan.net. Ο ίδιος επισημαίνει πως τη χρονιά που έφυγε «τα εναλλακτικά μέσα μπήκαν στην πολιτική. Λέξεις όπως blog και blogger αναφέρθηκαν αρκετά συχνά σε λόγους πολιτικών (π.χ. Παπανδρέου, Αλαβάνος)».

«Το 2007 ήμασταν μάρτυρες μιας αυξημένης κοινωνικής συνειδητοποίησης που βρήκε πρόσφορο έδαφος στην μπλογκόσφαιρα. Η σφαίρα των ιστολογίων πέρασε στην κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο που ένας 77χρονος γνωστός μου με ρωτάει πια τι γράφω στο blog μου. Μέχρι πριν από λίγους μήνες δεν ήξεραν καν τη λέξη», διαπιστώνει ο κ. Νίκος Αναγνώστου, διαχειριστής του ιστολογίου www.metablogging.gr. «Πλέον έχει εδραιωθεί στη συλλογική συνείδηση ότι μπορούμε μέσω του Διαδικτύου να εκφέρουμε γνώμη για ό,τι συμβαίνει», συμπληρώνει ο κ. Νίκος Δρανδάκης, δημιουργός της υπηρεσίας www.sync.gr. Ο ρυθμός αύξησης των διαδικτυακών ημερολογίων σταθεροποιήθηκε μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου σε 70-80 νέα blogs ημερησίως. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Δρανδάκη, «όσο πολλαπλασιάζονται τα ιστολόγια ο αριθμός των σχολίων που αφήνουν οι επισκέπτες στο καθένα μειώνεται».

Τα μέλη της ελληνόφωνης μπλογκόσφαιρας γνωρίστηκαν καλύτερα μεταξύ τους την περασμένη χρονιά χάρη σε εκδηλώσεις που τα έφεραν κοντά, όπως το Greek Blogger Camp στην Ιο, το οποίο διοργάνωσε τον Ιούνιο ο Στέφανος Κωφόπουλος (γνωστός στα ιστολόγια ως Titanas). Ο ίδιος κατάφερε να ξεχωρίσει, καθώς η απόφασή του να αφιερώσει όλο το χρόνο του στο blogging τον έκανε αναγνωρίσιμο όχι μόνο στην μπλογκόσφαιρα αλλά και στα media.

Τα ελληνόφωνα ιστολόγια υπερδωδεκαπλασιάστηκαν μέσα στον τελευταίο χρόνο φθάνοντας πλέον τις 28.000, ενώ τα κείμενα που φιλοξενούν αγγίζουν το 1.000.000. Παράλληλα αυξάνονται και τα podcasts, οι διαδικτυακές «ραδιοφωνικές» εκπομπές που κάνουν πολλοί ιστολόγοι. «Από 3-5 στις αρχές του 2007 το Μάρτιο έφτασαν τα 50-60 και σήμερα ξεπερνούν τα 140».

δικτυογραφια: e-typos