Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Το καλοκαίρι εκείνο....



Το καλοκαίρι εκείνο.
Γλυκόπικρες οι θύμησες από την παιδική ηλικία, από τον πρώτο της έρωτα.
Από εκείνον.

Τον γνώρισε ένα απόγευμα στο φροντιστήριο . Ήταν 14 και αυτός 16. Παιδιά ακόμα.
Ήταν ο πρώτος της έρωτας. Όταν τον είδε ένοιωσε κάτι πεταλούδες στο στομάχι να πάνε πέρα δώθε. Κάτι καμπάνες που είχε ακούσει ότι ακούς να χτυπάν , δεν τις άκουσε. Για πεταλούδες δεν είχε ιδέα.





Τον έβλεπε στο δρόμο για το σχολείο. Το δρομολόγιο που έκανε ήταν εντελώς αντίθετα από το δρόμο που έπρεπε να παίρνει για το σπίτι της. Κάθε μέρα ήθελε να τον βλέπει για να ζει με την εικόνα του μέχρι την επομένη.
Τα σχολεία έκλεισαν. Τώρα? Είχε ένα τηλέφωνο του , αλλά ντρεπόταν να τον πάρει. Και να του πει τι?

Το πάρτι γινόταν στην ταράτσα της φίλης της.Καλύτερη ευκαιρία δεν θα μπορούσε να έχει για να τον πάρει τηλέφωνο.
Τον πήρε και τον κάλεσε. Της είπε, δεν ξέρω , θα δω, αν μπορέσω θα έρθω, θα προσπαθήσω.

Από το μεσημέρι άρχιζε να ετοιμάζεται. Τι να φορέσει, πως να φτιάξει τα μαλλιά της. Θα έρθει εκείνος? Θα κρατούσε το πρώτο μπλουζ γι αυτόν. Όχι μόνο το πρώτο, όλα γι αυτόν. Οι ώρες ατέλειωτες μέχρι να βραδιάσει. Λες και οι δείκτες του ρολογιού είχαν κολλήσει. Αυτό ήταν άδικο. Θα ερχόταν? Έπρεπε να έρθει.
Πήγε στο πάρτι από τις πρώτες, για να βοηθήσει , τάχα, την φίλη της. Το βλέμμα της ήταν κολλημένο συνέχεια στην πόρτα της ταράτσας.

Άρχισαν να έρχονται τα πρώτα παιδιά. Σιγά μην ερχόταν, από τους πρώτους. Αργά θα ερχόταν, αν ερχόταν. Να κάνει αισθητή την παρουσία του. Σαν να τον έβλεπε να μπαίνει. Με αυτό το νωχελικό βάδισμα που την τρέλαινε. Με αυτό το βαθύ βλέμμα που της είχε πάρει το μυαλό. Με αυτά τα μάτια που είχε ερωτευτεί. Τα πιο όμορφα μάτια που είχε δει.

Η μουσική άρχισε. Ο δίσκος έπαιζε το Καλοκαίρι εκείνο. Κάποιος πήγε να την ζητήσει να χορέψουν. Όχι ακόμα, του είπε. Περίμενε εκείνον. Είχε πει ότι ήθελε τον πρώτο χορό να του τον χαρίσει. Να σφιχτεί στην αγκαλιά του και να παρακαλέσει να μην τελειώσει ποτέ το τραγούδι. Μα δεν φαίνεται ότι κάποιον περιμένει?

Επόμενο μπλουζ Ένα πρωινό η Παναγιά μου, θα έρθει να με βρει στην ακρογιαλιά. Ο δίσκος του Σπανού ήταν ότι έπρεπε για το πάρτι.
Η νύχτα μελωμένη. Το ποτήρι με βερμούτ . Δεν έπρεπε να πιει πολύ γιατί θα την ζάλιζε. Ηθελε να είναι στα καλά της όταν ερχόταν εκείνος. Και εκεί που το μυαλό της ήταν μακριά από το πάρτι ακούει τη φίλη της να λέει : Ο Γιάννης. Της κόπηκε η ανάσα. Σφίχτηκε το στομάχι της.
Ήρθε! Γύρισε να τον δει και το χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο της.
Ήταν άλλος Γιάννης. Ένας από την παρέα. Άσχετος. Όχι εκείνος. Ο ωραίος της παρέας. Για τις άλλες , όχι για εκείνη. Η καρέκλα διπλά της ήταν άδεια. Πήγε καρφί και κάθισε για να της πιάσει την κουβέντα. Η φίλη της τσακίστηκε να του φέρει ποτό. Τον κοιτούσε και λίγωνε.
Αυτή τον βαριόταν.
- Που χάθηκες εσύ κουκλίτσα? Έτσι είπαμε?
Και αλλά τέτοια ανούσια , χαζά , που λένε όλοι.
Έπρεπε να πει κάτι.
- Ναι χάθηκα, μωρέ. Δεν με πολυ-αφήνουν και οι δικοί μου να βγαίνω. Έχω και μια παρέα στην Κυψέλη και πάω για μπόουλινγκ και για καφέ στη Φωκίωνος. Είχα πάει και λίγες μέρες στη γιαγιά μου στο χωριό… Αυταααα.
- Χορεύουμε? Ξέρεις για σένα ήρθα απόψε.
- Εεεε όχι ακόμα, σε λίγο, δεν έχω όρεξη ακόμα για χορό… Κάνει και ζέστη… Να δροσίσει και μετά…
Η φίλη της λιγωμένη μια της έκλεινε το μάτι, μια κοκκίνιζε και πρασίνιζε που δεν ζητούσε εκείνη για χορό. Προσπάθειες να το παίξει άνετη.
Μα κάνεις δεν καταλαβαίνει ότι δεν πήγε εκεί παρά μόνον για Εκείνον? Γιατί την ενοχλούν με χαζοκαμακια? Δεν θέλει να χορέψει με κανέναν. Δεν θέλει να της μιλάει κανένας. Περιμένει αυτόν. Τι ώρα να είναι. Ας μην το γρουσουζέψει ότι δεν θα έρθει. Θα έρθει, αλλά αργότερα. Μπορεί να πήγε να παίξει μπιλιάρδο με τους φίλους του πρώτα και μετά να τους πει : Παίδες έχω να πάω και σε ένα πάρτι.
Θέλει να έρθει...


Πηγή: ..απ το βιβλίο της ζωής...

31 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Μμμμ... Αλλαξε το στυλ!!!

Σοφία Αρμελινιού είπε...

Χαράς σ' όσους μπορούν να περιμένουν "αυτόν που θα έρθει"...Γιατί είναι σίγουρο ότι θα έρθει. Αλλά πότε;;;
Φτάνει μόνο να μην έρθει αργά...
Αλίκη άστο, ξύνεις πληγές....Φιλιά

zero είπε...

Χμμ...
Καλο...
Καλημερα.

. είπε...

Τι σημασία έχει αν ήρθε ή δεν ήρθε;
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ακόμη και ο "πόνος" εκείνης της στιγμής γίνεται μια γλυκειά και όμορφη νοσταλγία μετά από πολλά πολλά χρόνια.

Καλή σου μέρα!

Maria Tzirita είπε...

Θέλω το τέλος της ιστορίας! Κάθε ιστορία έχει ένα τέλος, το ξέρεις καλά... Θέλω τη συνέχεια::::

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Οι πρώτοι έρωτες μοναδικές αναμνήσεις ..χτυποκάρδια..πρώτο φιλί..ωραία ιστορία περίμενα περισσότερα..

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

ήρθε τελικά; Γιατί μας αφήνεις με αγωνία;

Φιλάκι γλυκό κοχυλοαδελφούλα,
μου 'λειψες!

faraona είπε...

A Αλικακι μου εγραψες...τι ομορφη ,τρυφερη και ευαισθητη αισθηση διατηρησες μεσα σου για κεινα τα χρονια ...αυτο ειναι που εχει τη μεγαλυτερη σημασια!
Η αισθηση σου για τη νιοτη σου....

υπεροχοοοο!

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Αυτή είναι μια ευαίσθητη ανάρτηση από έναν ευαίσθητο άνθρωπο.
Όσο για το τέλος... τι σημασία έχει;
Μην ψάχνεις πια αλλού εδώ είναι το ταξίδι, ή
δεν είναι ο θάνατος που με τυραννά, αλλά η στιγμή που περνάει και χάνεται, ή
όλα είναι δρόμος.

Alkmini είπε...

@ κωνσταντινε
...γιατι οχι ...? βαριεμαι ευκολα. δεν φαινεται?

Alkmini είπε...

@twinkle
τιποτα δεν ειναι σιγουρο σ αυτη τη ζωη. μας παιζει παιχνιδια που μπορει να μην τα αντεχουμε.
φιλια.

Alkmini είπε...

ζερο καλη νυχτα.

Alkmini είπε...

ανασαιμια μου
μπορει να μην ηρθε εκεινο το βραδυ...μπορει να ηρθε ...μετα απο χρονια για τα καλα.
αξεχαστες μικρες στιγμουλες χαρας η πονου συνοδευουν ολους στη ζωη με την αναλογη γευση.
αλλοτε γλυκεια σαν γλυκο του κουταλιου και αλλοτε πικρη σαν τα σιροπια που μας διναν μικρα.

Alkmini είπε...

μαρακι μπορει και να ειναι ενα κομματι απο ενα βιβλιο αυτο που διαβασες...μπορει...
κι αν ειναι δεν θα μπορουσα να "καψω" το τελος...
φιλακια

Alkmini είπε...

αχτιδα μου σαν την τζιριτα κι εσυ,
ανυπομονη.
κι αν το δημοσιευσω?
κι αν το γραψω για να το στειλω στους φιλους και φιλες, ετσι σαν ενα δωρο?
κι αν...?

Alkmini είπε...

να και η τριτη ανυπομονη και περιεργη.
βρε κοχυλοαδελφουλα απαντησα στην τζιριτα και στην αχτιδα. να μην λεω τα ιδια ;)
μου ελειψες και μενα και τσουρουφλιστικα η ερμη.
φιλακια πολλα και αγκαλιτσες πολλες

Alkmini είπε...

Φαραονα ο Καντ ελεγε για το νου οτι ειναι tabula rasa . Εγω θα συμπληρωσω κι η καρδια ειναι ..
σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
φιλακια πολλα

Alkmini είπε...

γιωργο μου σ ευχαριστω
το σχολιο σου προς απαντηση των ανωτερων περιεργων φιλεναδων μου
να εισαι καλα.
καλο σου βραδυ

Kaveiros είπε...

Ομορφες αναμνησεις!:)

Fegia είπε...

Ωραίο (μαζί και βασανιστικό) το συναίσθημα της αναμονής.

Αν είχε έρθει.... μπορεί και να μη διαβάζαμε το σημερινό - τόσο τρυφερό - κείμενό σου.

Περιμένοντας..., έχεις όλη την άνεση(;) για προσδοκίες, φαντασιώσεις. Και την ελπίδα ταυτόχρονα.
Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα τα περιθώρια στενεύουν.

Κράτησες το χτυποκάρδιι της αναμονής από τότε... και δεν είναι λίγο!

Καλό Σ.Κ. ευαίσθητη Αλίκη

fish eye είπε...

''εκεινο το καλοκαιρι'',''ενα πρωινο η παναγια μου;''
μα υπηρχες τοτε ε;

ξερεις αυτο με το λαθος timing..επαναλαμβανεται ως τα βαθια γεραματα..σαν αστειο ακουγεται ε;

την καλημερα μου

Alkmini είπε...

καβειρε οι παιδικες αναμνησεις μας ειναι οι πιο ομορφες και καθαρες σαν το καθαριο νερακι.
καλο σ/κ.

Alkmini είπε...

γλυκε μου fegia
σ ευχαριστω για τα σχολια σου.

πραγματι αν ειχε ερθει δεν θα ηταν τοσο εντονο το συναισθημα...
γλυκο και βασανιστικο , οπως το ειπες.

Alkmini είπε...

φεγγαραγκαλιες
καλε το πιστεψες?
τα ακουσα μετα απο τη μαμα μου και τον μπαμπα μου αυτα τα κομματια και μιλουσαν νοσταλγικα για τα παρτυ τους.
σιγα μην υπηρχα εγω τοτε..

φιλακια και καλο σ/κ.

faraona είπε...

Αντε καλε που εισαι ελα απο τα ασπρα κοχυλια αναψε το γλεντι!

Mariela είπε...

Τι είναι αυτό που συμβαίνει τώρα τελευταία στα μπλογκ???
Πολύ ανάμνηση και νοσταλγία...
Ωραία είναι όμως... Δεν έχει και τόση σημασία τι τραγούδι ήτανε, αλλά ότι όλοι έχουμε μια παρόμοια ιστορία....
Φιλιά ξαδέλφη νάσαι καλά...

Sideras είπε...

Μου θυμίζεις κάποια αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα. Όπως και να έχει αφιερωμένο ,ένα κάπως σύγχρονο τραγουδάκι, στην κοπέλα του διηγήματος ,οποία και να είναι:

Στο πάρτι αυτό μονάχη σου θα 'ρθεις

Στο πάρτι αυτό με παλιούς εραστές
που μοιάζουνε μ' ολοσκότεινα τοπία
θα βρούμε της ψυχής τη θεραπεία
και θα ντυθούμε όλοι πειρατές

Στο πάρτι αυτό μονάχη θα 'ρθεις
θα σ' εξετάσουν μόνο ιστορία
Απόψε στη ζωή σου είν' ευκαιρία
να πέσεις απ' τον έκτο να σωθείς

Στο πάρτι αυτό με παλιούς εραστές
Στο πάρτι αυτό μονάχη σου θα 'ρθεις

Στο πάρτι αυτό με παλιούς εραστές
θα αιμορραγούν κρυφά οι συναντήσεις
σπασμένα ρόδα οι αναμνήσεις
κι εσύ θ' αναρωτιέσαι πόσο φταίς

Σκοινιά στους δρόμους για ισορροπίες
γι' αυτούς που δε περνούν τις διαβάσεις
μαθήματα δεν έχεις να διαβάσεις
το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου/Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας/Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Καλημέρα σου παραμυθένια

P. Kapodistrias είπε...

Αχ, εκείνο το Καλοκαίρι!!!!....

Καλημέρα!

Alkmini είπε...

μαριελα σημεια των καιρων μηπως?
δεν ξερω , τι να σου πω.
Νοσταλγια ομορφη λεξη.
χμ...

καλο 3ημερο. να περασεις ομορφα οτι κι αν κανεις.

Alkmini είπε...

σιδερα καλως τονα στο σπιτικο μου και σ ευχαριστω για το τραγουδακι. δεν νομιζω να το εχω ακουσει. θα το ψαξω.
καλο σ/κ.

Alkmini είπε...

πατερ παναγιωτη νοσταλγιες...!!!

θα ερθεις κατα δω η ναυαγησε κατι που μου ειχες πει.. οτι μπορει...

καλο σ/κ.