Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Το 2009 είναι εδώ...

Με 12 στο σύνολο μέρες αδείας από τη δουλειά,- από προπαραμονή Χριστουγέννων- είχα τόσα πράγματα προγραμματίσει να κάνω. Και τελικά τί έκανα? Μια τρύπα στο νερό. Το μόνο που έκανα ήταν μια τυρόπιττα με φύλο ανοιγμένο απ΄τα χεράκια μου που για να κοπεί ήθελε μπλακ εντ ντεκερ. Γιατί δεν έβαλα λίγο λαδάκι στη ζύμη , είπε η «καλή μαγείρισσα μανούλα». Εμ, ήθελα ν ανοίξω και φύλλο. Νοστιμότατη κατά τ άλλα. Το λαδάκι δεν το έβαλα για να μην μου κολλάει στα χέρια η ζύμη. Λάθος. Την επόμενη όμως θα ξέρω.

Τι άλλο ήθελα να κάνω. Από σχέδια πολλά. 12 μέρες ήταν αυτές, γιορτινές ΧριστουγεννοΠρωτοχρονιάτικες.

Η διάθεση όμως?... Πρώτη φορά ένοιωσα τόσο νερόβραστες γιορτές. Εγώ που άλλες χρονιές περίμενα πως και πως να μπει ο Δεκέμβρης για ν αρχίσω να στολίζω το σπίτι.

Φωτάκια μέσα , φωτάκια έξω , η εξώπορτα γεμάτη από καρτούλες χριστουγεννιάτικες . Από παλιότερες γιορτές , από φίλους που είναι μακριά μου.

Γιρλάντες στο τζάκι με φωτάκια και κρεμασμένες μικρές μπαλίτσες και στολιδάκια.

Μέχρι χειροποίητα στολίδια έφτιαξα πέρσι και κρέμασα.

Και φέτος με όλα αυτά τα γεγονότα, που δεν νομίζω να υπήρξε κάποιος που δεν τον επηρέασαν, διάθεση μηδενική. Άντε με το ζόρι μπήκαν κάτι φωτάκια έξω απ την πόρτα σε 3 φυτάκια που έχω. Άντε και με το ζόρι έβαλα κάτι κλαράκια σε ένα βάζο και τα στόλισα. Τους πέρασα και 2 σειρές φωτάκια ν αναβοσβήνουν. Που εγώ για φωτάκια τρελαίνομαι. Που έχω όλο το χρόνο μες στο σπίτι φωτάκια.

Και περνώντας η Πρωτοχρονιά άρχισα να ξεστολίζω πρώτα το blog μου. Τα πέταξα όλα τα γιορτινά. Δεν μου ταιριάζει , δεν μου κάθεται καλά. Και σήμερα λέω να ξεστολίσω και το σπίτι. Κάτι λέω δεν μου ταιριάζει.

Μετά τα γεγονότα στην Ελλάδα ήρθαν τα χειρότερα στη Γάζα.

Και διαβάζω σήμερα :

  • Ξεκίνησε η χερσαία εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας. Συνεδριάζει εκτάκτως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
  • Η οργάνωση των εκδηλώσεων για την ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα στις 20 Ιανουαρίου στην Ουάσινγκτον θα στοιχίσει 75 εκατομμύρια δολάρια…!!!!!!

Και διαβάζω και αυτό στην Ελευθεροτυπία, που με συγκίνησε και το παραθέτω αυτούσιο:

Τετράποδα μαθήματα πίστης και αφοσίωσης

Της ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Εκείνος έφυγε για πάντα... Εκείνη δεν το έμαθε ποτέ... Μια τραγική συγκυρία, σαν αυτές που συμβαίνουν στη ζωή, φανέρωσε μια διαφορετική ιστορία αγάπης, γεμάτη πίστη και αφοσίωση, σε πείσμα των καιρών.

Η Μπουμπού περιμένει δύο ολόκληρα χρόνια το αφεντικό της να βγει από το θεραπευτήριο, χωρίς να γνωρίζει ότι έχει πεθάνει.

Πρωταγωνιστής της αληθινής ιστορίας, που μοιάζει με εκείνη του Οδυσσέα και του Αργου, ένας σκύλος, η Μπουμπού. Ενα υπέροχο λευκό λυκόσκυλο, το οποίο περιμένει δύο ολόκληρα χρόνια (!) το αφεντικό του να βγει από το ιδιωτικό θεραπευτήριο όπου είχε μπει.
Η Μπουμπού δεν γνωρίζει ότι ο άνθρωπος που τη φρόντιζε, απεβίωσε. Ετσι, μένει εκεί στο Μαρούσι και τον περιμένει να γυρίσει, αποδεικνύοντας ότι: «Ο σκύλος είναι το μόνο πλάσμα στη Γη που αγαπάει εσένα περισσότερο από τον εαυτό του».
«Ζει εδώ δυο χρόνια. Από τότε που ο άνθρωπος που τη φρόντιζε ήρθε μαζί της στο νοσοκομείο. Κανείς δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για την οικογένειά του, αν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι που ζούσαν μαζί του, αν υπήρχαν συγγενείς που θα μπορούσαν να αναλάβουν την Μπουμπού. Για να έρθει στο νοσοκομείο με τον σκύλο του πιστεύω ότι δεν θα είχε κάποιον άλλον», περιγράφει στην «Ε» η Πέπη Μπούκουρα, που γνώρισε τη σκυλίτσα πριν από περίπου εννέα μήνες, όταν άνοιξε στην περιοχή μπαρ-ρεστοράν.

«Μάθαμε την ιστορία της από τους γιατρούς που τη φροντίζουν... Πολλοί έχουν προσπαθήσει να την υιοθετήσουν, να την πάρουν στο σπίτι τους, αλλά η Μπουμπού δεν μπαίνει σε αυτοκίνητα. Μένει εδώ και περιμένει. Το πολύ πολύ να κάνει τη βόλτα της στο τετράγωνο», μας εξηγεί.
Οι γιατροί του νοσοκομείου, όσοι εργάζονται και μένουν στην περιοχή, έχουν αναλάβει τη φροντίδα της. Την ταΐζουν, την αγαπούν και νοιάζονται γι' αυτή.
Η ζωή της είναι γνωστή σχεδόν σε όλους. Και οι αντιδράσεις όσων μαθαίνουν πώς βρέθηκε στο Μαρούσι, σε όσους τη βλέπουν εκεί, πιστή στο... ραντεβού της με το «αφεντικό» της βρέξει-χιονίσει, ίδιες.
Εκπληξη, συγκίνηση, προσωρινή σιωπή... Αυτά είναι τα πρώτα συναισθήματα που κάνουν αρχικά τα μάτια να υγραίνονται και στη συνέχεια τα χείλη να μονολογούν: «Είδες τα ζώα...».
Η «Ε» ήταν και παθούσα και αυτόπτις μάρτυρας αυτών των αντιδράσεων γι' αυτή την απίστευτη -πλην όμως αληθινή- ιστορία, με έναν σκύλο να δίνει μαθήματα πίστης, αφοσίωσης και αγάπης. Την Μπουμπού, που μοιάζει ακόμη και φυσιογνωμικά με τον Χάτσικο, τον σκύλο που

έγινε άγαλμα στην Ιαπωνία για την πίστη του.

(Ο Χάτσικο ανέμενε 10 χρόνια τον καθηγητή που συνόδευε έξω από τον σταθμό του τρένου)


Κάθε πρωί ο Χάτσικο συνόδευε το... αφεντικό του, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, από το σπίτι προς τον σταθμό του τρένου και από τον σταθμό του τρένου πίσω στο σπίτι. Ενα απόγευμα, τον Μάιο του 1925, ο καθηγητής δεν μπόρεσε να πάει στο απογευματινό τους ραντεβού. Επαθε καρδιακή προσβολή στο Πανεπιστήμιο και πέθανε.
Μετά τον θάνατο του καθηγητή, ο Χάτσικο δόθηκε σε άλλη οικογένεια. Ομως εκείνος δραπέτευε καθημερινά από το καινούργιο του σπίτι και πήγαινε πίσω στο παλιό για να τον βρει. Αυτό κράτησε για καιρό. Οσο χρειάστηκε ο Χάτσικο για να συνειδητοποιήσει ότι ο καθηγητής δεν έμενε πια εκεί. Ετσι αποφάσισε να πάει στον σταθμό του τρένου για να τον βρει ανάμεσα στους υπόλοιπους επιβάτες. Για 10 ολόκληρα χρόνια, όσο έζησε, ο Χάτσικο ήταν εκεί... Στον σταθμό του τρένου να περιμένει το... αφεντικό του να φανεί.
Η «Ε» μίλησε με τον Αντώνη Στέφα, εκπαιδευτή και σύμβουλο ψυχολογίας σκύλων, σε μια προσπάθεια να καταλάβει πώς μπορεί να σκέφτεται η Μπουμπού και πώς σκεφτόταν ο Χάτσικο.
«Κάθε μέρα ανακαλύπτω πόσο λίγα γνωρίζουμε για τα σκυλιά μας και πόση πραγματικά προσπάθεια πρέπει να καταβάλουμε για να αναγνωρίσουμε τι κρύβεται μέσα στο μυαλό τους. Ας εμπιστευθούμε το ένστικτό μας όπως κάνουν και εκείνα. Είναι εκείνη η "φωνούλα" που σου λέει αυτό που δεν μπορούν να δουν τα μάτια, που δεν πιάνει η λογική, που όσα βιβλία και αν διαβάσεις δεν θα σε βοηθήσουν», μας απάντησε. Και εξήγησε: «Το ένστικτο το έχουμε, αλλά δεν το εξασκούμε. Το έχουμε ξεχάσει και το φοβόμαστε. Αυτό που πιστεύω είναι αυτό που νιώθω και αυτό που κάθε μέρα μού επιβεβαιώνουν τα σκυλιά γύρω μου: "Σε αγαπώ και είσαι ό,τι σημαντικότερο για εμένα, όμως είμαι σκύλος και ο τρόπος μου είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό σου. Το σίγουρο είναι πως ο τρόπος μου είναι καθάριος και άμεσος γιατί μόνο αυτό ξέρω!"». *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/01/2009

41 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Άντε με το ζόρι..."
΄Ετσι όπως τα λες...
Τα δραματικά γεγονότα του Δεκέμβρη που πέρασε μας σημάδεψαν άσχημα και δυστυχώς ο όλεθρος συνεχίζεται...

Μαθήματα αγάπης χωρίς απαιτήσεις μόνο από τα ζώα παίρνουμε καθημερινά.

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Kaveiros είπε...

Μη μασάς, μια από τα ίδια.....

Δημιουργία είπε...

Αχ Αλικη, μια απο τα ιδια κι εγω. Ας ευχηθουμε να γινουν τα πραγματα φετος καλυτερα, οσο γινεται τουλαχιστον.Οσο για τα ζωα,εχω ενα γατακι και καταλαβαινει πολλα περισσοτερα απο οσα εγω φαντάζομαι και αυτο φαινεται στην συμπεριφορα του.

faraona είπε...

Ολοι ετσι ημασταν φέτος Αλικακι μου.Κι αποδείχτηκε γι αλλη μια φορά οτι η γη θαταν καλυτερη χωρις εμας.Μονο με σκλυλακια και γατακια και γενικως ομορφα ζωακια επρεπει να κατοικείται.
Εμεις το μονο που κανουμε ειναι να την μαγαρίζουμε με την απανθρωπιά μας και τα ταχαμ δηθεν μας.
Σε φιλω καλη μου.

Unknown είπε...

Τουλάχιστον στην τυρόπιτα έβαλες φλουρί ή το ξέχασες;
Καλή χρονιά :/

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Αδερφούλα,
σε όσους έχει μείνει ακόμη ανθρωπιά, όλοι έτσι, μουδιασμένοι ήτανε. Λίγη χαρά στο σπιτικό του ο καθένας προσπάθησε να φέρει, αίσθηση αγάπης και ανθρωπιάς, με κάθε τρόπο, αυτή είναι η δική μου αίσθηση! Όσο για τις ιστορίες των τετράποδων φίλων μας, ομολογώ ότι έχω εντυπωσιαστεί!

Για την τυρόπιτα δεν ξέρω, όμως το βγάζω τώρα στη φόρα ότι κάνεις καταπληκτική φανουρόπιτα. Μάλλον όρεξη δεν είχες μικρό μου!

Άντε, να επανέλθουμε στα ίσια μας, πήραμε τα μηνύματά μας, κάναμε ο καθένας τους απολογισμούς μας, βουρ για την αλήθεια τώρα.

ΦΙλιά πολλά πολλά!

Άκου εκεί 75.οοο.οοο!Έλεος!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Με λίγη καθυστέρηση ήρθα για να σου ευχηθώ Καλή Χρονιά και να σε ευχαριστήσω που επισκεπτόσουν τον κήπο μου. Να είμαστε καλά και να τα λέμε και φέτος.
Την 2η μέρα των Χριστ/νων ήμουν στην πανέμορφη πόλη σου. Ψώνισα και καταπληκτικά γλυκά από τον Μελόκηπο. Πολύ μου αρέσει το Ναύπλιο.

Alkmini είπε...

@Γλαρενια μου
"αντε με το ζορι" του πηγαινε πιο πολυ σαν τιτλος.
Μαθηματα αγαπης, αφοσιωσης
μαθηματα ζωης θα ελεγα εγω.
καλη χρονια και σε σενα και στην γλαρο-οικογενεια σου.
φιλια γλυκεια μου.

Alkmini είπε...

@Καβειρε
ορισμενα πραγματα πρεπει να τα μασησουμε να δουμε τι γευση μας αφηνουν , ομως...
μια απ τα ιδια σχεδον ολοι.. το ξερω..
αλλα δεν με παρηγορει.
καλο σου βραδυ φιλε Καβειρε.

Alkmini είπε...

@Κατερινιω μου
μια απο τα ιδια ολος ο κοσμος.
Αν εχεις μια σταλα ευαισθησια δεν ειναι δυνατον να μην σε κανει καπως ολη η κατασταση.
Και τα γατακια και τα σκυλακια και τα γαιδουρακια ξερουν καλυτερα απο μας τους ανθρωπους.
φιλια.

Alkmini είπε...

@Φαραονα μου
ετσι οπως τα λες ειναι.
Θα ηταν πολυ πιο ομορφα αν ο πλανητης κατοικειτο απο ζωα πραγματικα και οχι απο τον ΖΩΟΝ τον ανθρωπο.
Κατι που σιχαινομαι ειναι "τα δηθεν" και τα "ταχαμ".
φιλια κι απο μενα γλυκεια μου Φαραονα.

Alkmini είπε...

@Νταρθ
χμ ντραπηκα να το πω αυτο.
οχι δεν εβαλα φλουρι και ευτυχως γιατι θα ηταν πιο μαλακο απο το φυλλο...
σμουτς.

Alkmini είπε...

@Ομπρελιτσα σισ μου
στα πρωτα θα συμφωνησω μαζι σου.
Οσο για τις μαγειρευτικες μου ικανοτητες, καλε που ξερεις οτι κανω καλη Φανουροπιτα εσυ? την δοκιμασες?

και τι καλη που εισαι να με δικαιολογησεις.
ναι μωρε, ορεξη δεν ειχα χιχι.
75 μαλιστα, μαλιστα!!! ουτε σεντ παρακατω. Μα τι στο καλο θα κανει ο ... αντε να μην πω...

φιλια σισ μου στα μουτρακια.

Alkmini είπε...

@Τεο μου εγω τις ευχες μου τις αφησα στον κηπο σου. Εσυ ηρθες Ναυπλιο πηγες στο Μελοκηπο πηρες τα γλυκα σου και δεν περασες λιγο πιο κατω απ τον ΑΣΤΡΟΛΑΒΟ, το μαγαζακι μας. Μπραβο σου, μπραβο σου ;)
καλο βραδυ φιλε.
και την επομενη να ειδοποιεις να γνωριζομαστε, να πινουμε ενα καφε. οκ?

Dorothy είπε...

Είπες την πιο σωστή κουβέντα, "νερόβραστες" ήταν αυτές οι γιορτές, για πολλούς και διάφορους λόγους. Οσο για τα σκυλάκια (τα ζωάκια γενικότερα), είναι απίστευτο πόσο αφοσιωμένα είναι σε αυτούς που τα αγαπάνε. Η γάτα μας, όταν καμιά φορά φεύγω από το σπίτι πολύ νωρίς το πρωί, πηγαίνει και κατασκηνώνει πάνω στο κρεβάτι μου και δεν το κουνάει μέχρι να γυρίσω!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Α! βρε Αλίκη μας έκανες εμένα και τον άνδρα μου να βάλουμε τα κλάμματα, ξέρεις πόσο αγαπούμε ταζώα.

eirini είπε...

Πολύ συγκινήθηκα με τα σκυλάκια...
Αγάπη αγνή, που δεν ζητά ποτέ τίποτα. Τα αγαπώ πολύ και καταλαβαίνω και την δική τους αγάπη.
Από την άλλη τα δυσάρεστα συνεχίζονται... τί να πεις για όλο αυτό το έγκλημα που γίνεται στην Γάζα; Εξοργίζομαι με όλα αυτά, βαρέθηκα να βλέπω πάντα τα παιδιά να θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος και των συμφερόντων... έλεος!!!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Αλίκη γέλασα πολύ με την τυρόπιτα που δεν κοβόταν με τίποτα , έχεις ένα δικό σου τρόπο να διακωμωδείς τα πράγματα !!
Όντως έχουν μια περίεργη γεύση αυτές οι γιορτές!!
Καταπληκτική η ιστορία της Μπαμπού, μάθημα αφοσίωσης και πίστης !!
Tα ζώα δίνουν χωρίς να ζητούν, αγαπάνε χωρίς ανταλλάγματα , ενώ εμείς είμαστε σε ένα συνεχές δούναι και λαβείν !!
Άσχημη η είσοδος του 2009 , ελπίζουμε σε ειρηνικότερη συνέχεια και καλύτερες μέρες !!
Φιλιά πολλά

Mariela είπε...

Αλικάκι μου σου εύχομαι ότι καλύτερο για την καινούργια χρονιά, να είσαι πάντα καλά, με τους αγαπημενους σου και πάντα αστείρευτη!!!!!
Οι ιστορίες με τα ζώα, με έστειλαν κανονικά!!!!

SkyWatcher είπε...

Καλή και ευλογημένη χρονιά και από μένα.

ΥΓ.Να μην έχω δει τον Αστρόλαβο... Σπάω το κεφάλι μου..

Alkmini είπε...

@Ντοροθυ οσοι εχουν ζωα ή ειχαν μεγαλωσει ζωα, ξερουν!
Εγω απο μικρη θυμαμαι το σπιτι μας σαν Μεντρανο ενα πραμα.
Διαφορα ζωα να μεγαλωνουν και να περιφερονται. Αξιζει μια αναρτηση για ολα αυτα τα ζωακια της ζωης μου.
Τωρα εχω μονο 5. 2 σκυλακια και 3 παπαγαλακια. Τα κουνουπια δεν τα βαζω στο συνολο χιχι.
φιλακια γλυκεια μου.

Alkmini είπε...

@Αχτιδουλα μου
μου το εκοψε ο Δ. απο την εφημεριδα και μου το εφερε στο σπιτι να το διαβασω. Εψαξα και το βρηκα στο δικτυο και το αντεγραψα γιατι κι γω βουρκωσα απο αυτες τις απιστευτες και συγκινητικες ιστοριες.
Οχι πως δεν ηξερα τι σημαινει σκυλος, αλλα να... καμμια φορα ξεχναμε τα αυτονοητα.
φιλακια για καλη μερα.

Alkmini είπε...

@Ρηνιω μου
εχεις δικιο για τα ζωντανακια.
απ την αλλη μακαρι να μπορουσαμε, ολοι οσοι εχουμε παγωσει με αυτη την αιματοχυσια, να ενωσουμε την φωνη μας και σαν μια φωνη να φωναξουμε ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
Μακαρι τα κρατη να πουν κατι γι αυτο που γινεται στη Γαζα.
Αλλα .... συμφεροντα ειναι αυτα...
τι να πεις...
φιλακια μικρη μου.

Alkmini είπε...

@Αθηνουλα μου , αφου δεν κοβοταν, τι να πω ψεματα.
Τα ζωα και γενικα η φυση δινει μαθηματα ζωης, αλλα εμεις κοφευουμε και κλεινουμε τα ματια.
Ας ευχηθουμε να ξημερωσει η αυριανη και να εχουν τελειωσει ολα αυτα που γινονται στη Γαζα και να μην ξαναγινει πουθενα πολεμος.
Ας μην χαθουν αθωες ζωουλες.
Ας το ευχηθουμε.
φιλια και καλη σου μερα.

Alkmini είπε...

@skywatcher καλη χρονια και σε σενα.
με υγεια και οτι επιθυμεις.

ο Αστρολαβος ειναι στην Σταικοπουλου στο πισω μερος και κατω απο το ξενοδοχειο Αθηνα. Μα δεν μπορεις να μην το εχεις δει το μαγαζακι μας, για προσεξε καλυτερα :)

καλη σου μερα.

SkyWatcher είπε...

Αμ, τώρα το θυμήθηκα ντε!!!
Θα κάνω αιφνιδιαστική επίσκεψη!
Το νου σου...

H.Constantinos είπε...

Καλά θα ήταν να μη μας χαλάνε τη διάθεση εξωτερικοί παράγοντες και μάλιστα μακρινοί, αλλά δυστυχώς δεν είναι εύκολο...

Καλή χρονιά με καλή και ανεπηρρέαστη διάθεση!

Άστρια είπε...

Πολύ όμορφη και ευαίσθητη ανάρτηση, με συγκίνησε.

Γιατί κάπου είδα και τον εαυτό μου και τα συναισθήματά μου για τα συμβαίνοντα γύρω μας, μέσα σ'αυτή την πολυήμερη και για μένα άδεια (χωρίς άνοιγμα φύλλου πάντως).

Γιατί οι ιστορίες αυτών των σκύλων μιλάνε απ'ευθείας στην καρδιά και γιατί θυμήθημα και το υπέργηρο αγαπημένο μου σκυλάκι που έχασα πριν τρία χρόνια.

Και αυθόρμητα γίνεται η σύγκριση της συμπεριφοράς του ανώτερου (;!)αυτού ζώου που λέμε άνθρωπο και του απλού ζώου.

Φιλιά και ευχή για ένα καλύτερό μας αύριο.

akrat είπε...

καλημέρα καλή χρονιά και υγεία

Fegia είπε...

Αλίκη μου υέροχη!
Τι ευαίσθητη ανάρτηση!
Σπάνια!

Σου εύχομαι τη νέα χρονιά να εισπράξεις ανάλογη ευαισθησία και τρυφερότητα με αυτή που απλόχειρα προσφέρεις σε όλους μας...

Σε φιλώ
:)

Aνεμος είπε...

REM -DRIVE
Ε ΠΑΔΙ KANEΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ
Ε ΠΑΙΔΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ
TO ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΜΩΡΟ ΜΟΥ
Ollie, ollie. Ollie ollie ollie ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ

Alexis B είπε...

Φετος τα Χριστούγεννα δεν διέφεραν από την υπόλοιπη καθημερινότητά μου.
δεν στόλισα λοιπόν καθόλου. δεν είχα κέφι.
Δεν έκανα ΄κάτι που να υποδυλώνει την διαφορετικότητα αυτών των ημερών.
Οσο για τα σκυλιά,και γενικότερα τα ζωα θα δείς ότι τελικά φέρονται καλήτερα από κάποιους που εμείς αποκαλούμε ανθρώπους
Καλημέρα

RedHat είπε...

για μενα εγραψες;; με το ζορι στόλισα και με χαρα ξεστολίζω το σπίτι.
πολυ ΄΄βαριές'' αυτές οι γιορτές.με το που μπήκε ο Δεκέμβρης ,λές και μπηκε ο χειμώνας μέσα μας, και δυστυχως συνεχίζεται.
η αγάπη των ζώων ειναι η πιο άδολη και αληθινή τελικά, και ειμαστε τυχερες που την βιώνουμε.
καλη σου μέρα καλή μου
φιλιά

Alkmini είπε...

@ουρανε
εγω δεν ειμαι στο μαγαζι, μπορεις ομως να δεις -αν πας- αυτα που φτιαχνω, τις δημιουργιες μου που λεω εγω.
περνα μια βολτα.
καλο σου βραδυ γειτονα.

Alkmini είπε...

@κωνσταντινε
τι καλα που θα ηταν, αλλα δεν γινεται..
καλο σου βραδυ μικρε μου.

Alkmini είπε...

@Αστρια
σ ευχαριστω
και σ ευχαριστω και για τις ευχες.
καλο βραδυ να εχεις.

Alkmini είπε...

@Ακρατ
και σε σενα ευχομαι καλη χρονια με Υγεια.
να εισαι καλα.

Alkmini είπε...

@Φεγκια
παντα γλυκος και ευγενικος!!!
σε φχαριστω
σ ευχαριστω πολυ γλυκε μου Φεγκια
να εισαι παντα καλα.

Alkmini είπε...

@Ανεμε!!!!
καλο βραδυ.

Alkmini είπε...

@Αλεξη μου
σε καταλαβαινω
και γω με το ζορι, αντε με το ζορι οτι εκανα.
οσο για τα ζωα , εχω μεγαλωσει τοσα ζωα που ειναι σαν να τα εχω σπουδασει.
τα ξερω πολυ καλα.
τους ανθρωπους δεν καταλαβαινω. ειναι κακο αυτο ?
καλο βραδυ και σε σενα.

Alkmini είπε...

@Καπελακι μου
και για σενα και για μενα και για ολους τους ευαισθητους ανθρωπους εγραψα.
σε καταλαβαινω απολυτα.
και ναι ειμαστε τυχερες που παιρνουμε την αγαπη των ζωων μας.
πολλα πολλα φιλια


..μου εχεις λειψει Μαρακι.
δεν θα ερθεις καμμια βολτα?