Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Η ιστορία της μπαλαρίνας.

""...Της τράβηξε την καρέκλα και την έσπρωξε κοντά στο τραπέζι με το αμαξίδιο που καθόταν εκείνη. Με κοίταξε και μου λέει και αυτή Συγγνώμη. Ένα χαμόγελο ήλιος λαμπερός. Της χαμογέλασα και εγώ.
Στα ακίνητα πόδια της έλαμπε το ταμπά δέρμα που είχαν οι μπότες ιππασίας....""

Πρόσεξε που τις κοιτούσα.
Μου χαμογέλασα και μου είπε:
- Σ αρέσουν οι μπότες μου? Της απάντησα ναι μ ένα κούνημα του κεφαλιού.
- Όταν περπατούσα ποτέ δεν είχα φορέσει μπότες. Στις μύτες περπατούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας, απ όταν πρωτοπερπατησα. Όλοι λεγαν μπαλαρίνα θα γίνει.
Και μάλλον γι αυτό έγινα μπαλαρίνα. Ακόμα και τα πρώτα μου παπουτσάκια μπαλαρινε ήταν.
Να σου δείξω φωτογραφίες?
- Ναι αμέ, της είπα.
Έβγαλε απ την τσάντα της ένα άλμπουμ με ροζ εξώφυλλο. Μου το έδωσε και πλησίασε για να μου εξηγεί τι είναι η κάθε μια.
-Να τα πρώτα μου παπουτσάκια της βάφτισης023d_1 Τα έχω κρατημένα. Όλα . Και από κάποια στιγμή και έπειτα ασχολούμαι με την φωτογραφία και τη ζωγραφική. Μαζεύω και εικόνες που μου αρέσουν. Από διάφορα sites.
- Αυτά τα κάνω και γω. Εκτός της ζωγραφικής, γιατί δεν πιάνει το χέρι μου, της είπα.
Γέλασε.
- Έχουμε κοινά τότε μου είπε. Ξεκινώντας από το ίδιο γούστο στις μπότες και μου κλείσε το μάτι.
Χαμογέλασα και ένοιωσα σαν να την ήξερα από τότε που γεννηθήκαμε. Πρέπει να είχαμε και περίπου την ίδια ηλικία. Αν και φαινόταν κοριτσάκι. Μήπως σε κάποια προηγούμενη ζωή , σκέφτηκα.
Και ξαναγύρισα στο άλμπουμ με τις φωτογραφίες της.
ballet-shoes - Αυτά τα αγόρασα τελευταία. Δεν είναι όμορφα?
- Πανέμορφα της απάντησα.
- Να και κάποιες ζωγραφικές μου απόπειρες.
ballet_baby_slippers_born_to_dance 130333-BalletShoes_KTiessen Ballet_Shoes
Ballet_Shoes1
Θαύμασα! Και της το είπα.
- Μάλλον μου βγαίνουν κρυμένα ταλέντα , είπε.
Και εδώ έχω διάφορες φωτογραφίες που έχω βρει και μου άρεσαν. clip_image016pnkslipps
- Δική σου φωτο δεν έχεις να μου δείξεις?
Και μόλις το είπα, σκέφτηκα ΓΚΑΦΑ. Δεν το ήθελα. Ηταν αργά να το "μαζέψω". Τώρα έφυγε...

Σκοτείνιασα τον Ήλιο.
Όχι , όμως, για πολύ. Το χαμόγελο ξαναφωτισε το πρόσωπό της.
- Με έχεις ολόκληρη ζωντανή μπροστά σου και θέλεις να δεις φωτο μου? ρώτησε.
- Χα δίκιο έχεις. Μα τι χαζή που είμαι, της είπα και γελάσαμε.
Εκλεισε το άλμπουμ και με κοίταξε μες στα μάτια. Είδε την μελαγχολία. Και μου είπε σαν να διάβασε τη σκέψη μου.
- Οχι , δεν μου λείπει ο χορός. Χορεύω πάντα στα όνειρά μου.
Και έφυγα με μια σκέψη. Τί δύναμη κρύβει μέσα του ο άνθρωπος!

Γύρισα σπίτι και είχα μια όρεξη για ζωή.

Μια όρεξη για δημιουργία. Και σκέφτηκα. Τελικά μήπως το καλό και το κακό είναι κολλητικά? Δεν έδωσα απάντηση.

Κάθησα να φτιάξω μια μπαλαρίνα. Μου ήρθε η όρεξη να την φτιάξω.
balarina Σιγά σιγά άρχισα να την ντύνω και να την στολίζω.

balarina2 DSCN2252 Της φόρεσα χρυσά και πέρλες. Λουλούδια και χρυσόσκονη, μαργαριτάρια και δαντέλες.
balarina3
Αλλά με τίποτα δεν πλησιάσε η δικιά μου μπαλαρίνα αυτόν τον λαμπερό Ηλιο που είχα την τύχη να γνωρίσω. Ούτε στο ελάχιστο.

Τα χρυσά, οι πέρλες, οι δαντέλες και οι θησαυροί είναι μέσα μας. ΄Η όχι?

22 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Μόνο μέσα μας!! Και τα διαμάντια, αλλά και τα αγκάθια δυστυχώς.
Το θέμα είναι τι από αυτά θέλουμε να μοιραστούμε με τους άλλους.
Θέλουμε να τους προσφέρουμε διαμάντια και χρυσά και πέρλες ή αγκάθια?
Νομίζω ότι η πρώτη επιλογή είναι τελικά και η πιο δύσκολη όσο κι αν φαίνεται η ευκολότερη και η πιο ευνόητη.
Καλό και όμορφο ΣΚ σου εύχομαι:)

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Mέσα μας Αλικάκι μου , μέσα μας είναι όλοι οι θησαυροί, αρκεί να τους αφήσουμε να λάμψουν !!!!
Και δίπλα μας υπάρχουν πολύτιμοι θησαυροί διαμάντια που είναι οι άνθρωποί μας , η οικογένειά μας, ο σύντροφος, οι φίλοι μας!!!!
Η μπαλαρίνα σου είναι όμορφη γιατί είναι δημιουργημά σου και είναι σημαντική σαν το τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκηπα , γιατί αφιέρωσες χρόνο γι αυτήν!!
Πολλά φιλιά

Δημιουργία είπε...

Οταν χρειαστει κρυβουμε πολλη δυναμη μεσα μας και το εχω μαθει απο πρωτο χερι.

eirini είπε...

Φυσικά και είναι μέσα μας! Προσωπικά... δεν ξέρω αν θα είχα την δύναμη αυτής της κοπέλας να αντιμετωπίσω τόσο ψύχραιμα τέτοια κατάσταση. Είναι κάτι που με τρομάζει πάρα πολύ... και γι'αυτό το λόγο αντιμετωπίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους με περίσσιο σεβασμό.
Καταπληκτική ιστορία Αλίκη, μάθημα για όλους μας.

Φιλάκια πολλά!!!

faraona είπε...

Οταν σου λέω εγω οτι έχεις πέκα?
(πέκα λένε οι Κερκυραίοι το ταλέντο)
Εχεις την πέκα της γραφής λοιπον ...εγραψες παλι πολυ ομορφο κείμενο φιλενάδα!
Μπραβο σου!

lakis είπε...

"Χορεύω πάντα στα όνειρά μου." Απλά υπέροχο, όπως κι ολόκληρη η ανάρτηση. Και ναι, όλα είναι μέσα μας. Μέρα καλή

Appelsinpigen είπε...

Υπέροχο κείμενο... :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χρόνια πολλά στ΄Ανάπλι μας.
Βοήθειά μας ο ΄Αγιος!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Dorothy είπε...

Καλό μήνα Αλίκη! Είχα γνωρίσει πριν λίγα χρόνια ένα μικρό αγόρι καθηλωμένο σε αμαξίδιο (δεν είχε περπατήσει ποτέ στη ζωή του). Κάποιο βραδυ βρεθήκαμε σε μια γιορτή και ο μικρός χόρεψε ζεϊμπέκικο. Χωρίς εισαγωγικά η λέξη χόρεψε. Απλά, αντί για τα πόδια του κινούσε τις ρόδες του αμαξιδίου. Ηταν συγκλονιστικό. Πολύ όμορφο το post σου και η μπαλαρίνα σου!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ.ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ.

Mariela είπε...

Μέσα μας και μόνο μέσα μας...
Τώρα αν σου πω ότι η ιστορία σου μου θυμίζει μια μαθήτρια μου από το MDA, τι θα πεις?
Ζωγραφίζει με το στόμα καιζωγραφίζει υπέροχα!

Α. Παπαγιάννης είπε...

Συγγνώμη που η πρώτη μου επίσκεψη σ' αυτό το πανέμορφο Ιστολόγιο θα ακουστεί "δασκαλίστικη", αλλά μήπως η κόκΚινη κλωστή θέλει κι ένα δεύτερο (δηλ. τρίτο) κάππα, χάριν πληρότητος;
[Το σχόλιο δεν χρειάζεται να δημοσιευθεί--ευχαριστώ που επισκέφθηκες το Ιστολόγιό μου, και να μας ξανάρχεσαι!)

Άστρια είπε...

Πολύ ευαίσθητη ανάρτηση. Όπως και η προηγούμενη με τις μπότες, με άγγιξε. Την είχα διαβάσει αργά το βράδυ, όταν ξαναπέρασα είχες αλλάξει ανάρτηση και το θέμα ξαναήρθε σα να το ζήτησα:)
Και όλα τα στοιχεία της ιστοσελίδας σου την περιβάλλουν τόσο ταιριαστά.

Και η δική σου μπαλαρίνα πανέμορφη!

Καλό μήνα:))

Δες κι αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=XLvHnWn2ZmA&feature=related

H.Constantinos είπε...

Θεία Αλίκη, διαθέτετε πέννα.
Το έχω ξαναπεί, αλλά ας το επαναλάβω.

venceremos είπε...

καλημερα Αλικη. πολυ όμορφη ιστορία.
περιμένουμε κι άλλες, με την ησυχία σου..
εδω είμαστε να τις απολαύσουμε..
φιλιά καρυστινά

Alkmini είπε...

@ Eλενα

Αθηνα

Δημιουργία

Ειρηνη

Φαραονα

Λακη


Χριστινα

Γλαρενια

Ντοροθυ

Τζι Κευ

Μαριελακι

Αστρια

Κωνσταντινε μικρε μου

καρυστινα

σας ευχαριστω ολους για το περασμα και τα καλα σας σχολια.

Alkmini είπε...

@Α.Παπαγιαννης
καλως τον στο blog μου.
Υπαρχει καποια ιστοριουλα οσον αφορα το χαμενο καπα ;)
μπορει καποια στιγμη να την πω.
σ ευχαριστω για την υποδειξη παντως.
να εισαι καλα.

akrat είπε...

ΓΛΥΚΙΤΑΤΟ...μας έφτιαξες την ημέρα

Kaveiros είπε...

Όμορφη ιστορία:)

. είπε...

ΔΥΝΑΜΗ!
Αυτό είναι το συναίσθημα που εισπράττει κάποιος μετά το τέλος της ανάγνωσης της υπέροχης ιστορίας σου.

:)*

Αρχοντία είπε...

Καλησπέρα! Υπέροχο μπλογκ, και εξαιρετική η ανάρτηση. Εφράζεσαι με πολύ ωραίο τρόπο και με μεγάλη ευαισθησία!

Alkmini είπε...

@Aκρατ

Καβειρε

Ανασαιμια


Αρχοντια

σας ευχαριστω ολους για τα σχολια σας.
καλη σας μερα.